Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2025
Προφητείες Προ Χριστού Για Την Έλευσή Του
1. Η Σίβυλλη της Λιβύσσης προφητεύει στο έργο αυτό. «Αυτός πραγματοποιώντας τα πάντα με τον λόγο θα θεραπεύει κάθε άνθρωπο, θα καταπαύσει τους ανέμους με τον λόγο του και θα καθησυχάσει την θάλασσα την φουρτουνιασμένη, αφού την πατήσει με πόδια ειρήνης και με πίστη. Σε εμπτύσματα προσβλητικά τις παρειές του θα προσφέρει και την πλάτη του την αγνή σε μαστιγώσεις θα στρέψει. Ενώ τον ραπίζουν, θα σιωπά, για να μη καταλάβει κανείς ποιος είναι, τίνος (υιός) είναι, από πού ήλθε, για να μιλήσει στους νεκρούς. Και θα φορέσει στεφάνι ακάνθινο και θα του τρυπήσουν με καλάμι την πλευρά κατά την συνήθειά τους.»
2. Η Σίβυλλη η Δελφική στο έργο αυτό του Πλάτωνος «Φαίδρος» προφητεύει. «Του Αθανάτου (Θεού) τον μέγα υιό, πολυύμνητε, φανερώς εξυμνώ. Στον οποίο ο ύψιστος γονεύς θρόνο παρέδωσε για να τον λάβει εκείνος, που δεν γεννήθηκε, ως δισυπόστατος που ήταν λόγω της σαρκός, εμφανίσθηκε, και λούσθηκε στα ρεύματα του ποταμού Ιορδάνη, τα οποία οδηγεί σέρνοντας με απαστράπτοντα πόδια τα κύματα.»
3. Η Σίβυλλη της Κυμαίας προφητεύει: «Στα έσχατα χρόνια αντάλλαξε με την γη (τον ουρανό) και αφού ήλθε άσημος από τους λαγόνες της παρθένου Μαρίας εξέπεμψε νέο φως……και σαν ήλθε από τον ουρανό, ενδύθηκε θνητή μορφή, έγινε σάρκα μετά από πάροδο χρόνου και γεννήθηκε, πλάσθηκε όμοιος με μορφή θνητού και γεννήθηκε ως παιδί, με παρθενικό τοκετό, γεγονός που είναι μέγα θαύμα για τους θνητούς, αλλά καθόλου θαύμα για τον Θεό Πατέρα και τον Θεό Υιό. Όταν γεννιόταν το βρέφος, η γή ήταν γεμάτη χαρά, ο Ουράνιος θρόνος λαμπρύνθηκε και ο κόσμος ευφράνθηκε.»
4. Η αυτή μάντισσα στο βιβλίο του Πλάτωνα «Φαίδρος» προφητεύει. «Δύστυχε, δεν ανεγνώρισες τον Θεό σου, τον οποίο έλουσε, στο τριπλό ρεύμα του Ιορδάνη και πέταξε πνεύμα επί πολύ (χρόνο), Αυτός ο οποίος πριν και της γης και του γεμάτου άστρα ουρανού υπήρξε κυρίαρχος, με τον λόγο του πατέρα και το πνεύμα το αγνό, και μολονότι ήταν δυνατός κατά σάρκα, πέταξε γρήγορος στον οίκο του πατέρα.»
5. Της αυτής προφητεία: «Θα μεταβεί στον Άδη για να διαδώσει σε όλους την ελπίδα, και θα εκπληρώσει την μοίρα του θανάτου αφού κοιμηθεί επί τρείς ημέρες και τότε απελευθερώνοντας τους νεκρούς θα τους οδηγήσει στο φώς, κάμνοντας πρώτος την αρχή της αναστάσεως για τους εκλεκτούς.»
6. Επίσης οι Σίβυλλες ομιλούν για την ενανθρώπιση του Θεού Λόγου ως εξής: «Θα έλθει ο Υιός του Θεού εις την γη και θα φορέσει σάρκα ανθρώπινη, εξομοιούμενος με τους θνητούς της γης. Θα φέρει το όνομα αυτού τέσσαρα φωνήεντα και δύο άφωνα, 8 μονάδες, 8 δεκάδες και εκατοντάδα οκτώ, ήτοι 888.» Και πράγματι η λέξης ΙΗΣΟΥΣ έχει 4 φωνήεντα και δύο σύμφωνα και κάνει 888. Ι=10, Η=8, Σ=200, Ο=70, Υ=400, Σ=200 που το άθροισμα είναι 10+8+200+70+400+200=888.
Χριστόφορος Οικονομίδης
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2025
Αναστάσιος: Ο Άνθρωπος του Θεού
Η χρονιά αυτή πέρασε και πήρε μαζί της έναν άγιο Ιεράρχη, έναν γνήσιο άνθρωπο του Θεού, που δεν φοβήθηκε μπροστά στην κατεστραμμένη Εκκλησία στην Αλβανία και με θάρρος ρώτησε πως λέγεται το Χριστός Ανέστη στα αλβανικά και τόλμησε και το βροντοφώναξε πάνω στα ερείπια. Και πράγματι, με την διακονία του εκεί, ανέστη στην καθημερινότητα ο Χριστός μέσα στις καρδιές αμέτρητων Αλβανών. Είναι ο Αναστάσιος Αλβανίας, ένας γνήσιος άνθρωπος του Θεού.
Η πίστη του στον Θεό και η αγάπη του σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους είναι μνημειώδης. Αγωνίστηκε να διαδώσει το Ευαγγέλιο στην Αφρική και μετά στην Αλβανία και τα αποτελέσματα ήταν θεϊκά. Χαρακτηριστικό είναι το σύνθημά του για την ιεραποστολική αφύπνιση: «Εκκλησία χωρίς ιεραποστολή είναι Εκκλησία χωρίς αποστολή», την οποία χρησιμοποίησε στο περιοδικό ‘Πορευθέντες’ (Go Ye) που εξέδιδε το ομώνυμο «Διορθόδοξο Ιεραποστολικό Κέντρο «Πορευθέντες». Και τα δύο είχε ιδρύσει (1959) ο τότε λαϊκός θεολόγος Αναστάσιος Γιαννουλάτος, για να αφυπνιστεί το ορθόδοξο χρέος του ευαγγελισμού των εθνών.
Είχε κατορθώσει να εκλαϊκεύσει το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο, λέγοντας: «Τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ λάμπει μέσα στήν κτιστή δημιουργία, σέ ὅλη τήν οἰκουμένη. Ὁ κάθε, λοιπόν, πιστός καλεῖται νά προσλάβει καί νά μεταλαμπαδεύσει τό πασχαλινό φῶς στό περιβάλλον του καί νά βοηθήσει τόν διπλανό του νά ἀνάψει καί αὐτός τή λαμπάδα του Πάσχα». Με τα λόγια αυτά μετέφερε με απλότητα το θέλημα του Θεού στους ανθρώπους, δηλαδή να Τον γνωρίσουν, να Τον δεχθούν μέσα τους και να Τον μεταδώσουν στους διπλανούς τους, κατά το «αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν».
Δεν θυμόμαστε να κατέκρινε κάποιον. Ο καλός λόγος ήταν πάντα έτοιμος στο στόμα του. Τύπος Χριστού η ζωή του. Φάνηκε με την εξόδιο ακολουθία του. Εξεπλάγημεν με όσα είπαν γι’ αυτόν άνθρωποι που τον γνώρισαν από κοντά.
Και το αποκορύφωμα της ζωής του, όπως ο ίδιος το αποκάλυψε σε μια πολύ προσωπική συνέντευξη στον Α. Παπαχελά, περιγράφεται στα παρακάτω λόγια του: «Ήμουν στην Αιθιοπία μόνος. Όλα έδειχναν, με έναν υψηλό πυρετό, ότι τελείωνε η ζωή μου. Είχα προλάβει να κάνω μια προσευχή: «Θεέ μου, μπορεί να έχεις πολλά παράπονα από μένα. Αλλά προσπάθησα να σε αγαπήσω.» Προσπάθησα να ζήσω μέσα στο μυστήριο της αγάπης του Θεού. Δεν τα έχω καταφέρει πάντοτε. Αλλά ξέρω ότι η προσπάθεια είχε το δικό της νόημα.»
Μακάρι η «θεϊκή» βιωτή του μακαριστού Ιεράρχη Αναστασίου να γίνει ευκαιρία μίμησης ζωής σε πολλούς. Αιωνία του η μνήμη!!!
Κ. Γεννάδης
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2025
28η Οκτωβρίου 1940
Ο χρόνος μας βοηθάει να ξεχνάμε με ευκολία σημαντικά θέματα. Ας δούμε παρακάτω μερικά από τα σημαντικά θέματα που αφορούν στην εποποιΐα της 28ης Οκτωβρίου 1940, και όσα την ακολούθησαν.
Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες):
Ελλάς 10% (750.000), ενώ Σοβιετική Ένωση 2,8%, Ολλανδία 2,2%, Γαλλία 2%, Πολωνία 1,8%, Γιουγκοσλαβία 1,7% και Βέλγιο 1,5%. Η τεράστια διαφορά της Πατρίδας μας είναι εμφανής.
Δηλώσεις πρωταγωνιστών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου:
Κάρολος ντε Γκολ, 1890-1970, Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: «Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι για την ηρωική αντίσταση τού Λαού και των ηγετών τής Ελλάδος». (Από ομιλία του στο Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά την λήξη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.)
Ιωσήφ Στάλιν, 1879-1953, Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953: «Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δεν θα ζήσω επί μακρόν διά να ευγνωμονώ τον Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τον 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον». (Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας την 31 Ιανουαρίου 1943 μετά την νίκη τού Στάλιγκραντ και την συνθηκολόγηση τού Στρατάρχου Paulus.)
Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός: «Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε». (Όταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)
Αδόλφος Χίτλερ, 1889-1945, Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους: «Χάριν της ιστορικής αληθείας οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Έλληνες, εξ’ όλων των αντιπάλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, επολέμησαν με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον…» (Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαΐου 1941 στό Ράιχσταγκ.)
Μπενίτο Μουσολίνι, 1833-1945, Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945: «Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δεν είναι ακλόνητον εις τα στρατιωτικά πράγματα και ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις».
Υπάρχουν και πολλές άλλες μαρτυρίες. Ας ξανακοιτάξουμε μέσα μας, να ψάξουμε και να βρούμε εκείνη την ξεχασμένη αγάπη για την Πατρίδα, που τόσο πολύ έχει βληθεί τις τελευταίες δεκαετίες, την αγάπη εκείνη που μας διέσωσε επί αιώνες και συνεχίζουμε να υπάρχουμε ως Έλληνες, που δεν είναι άλλη από την αγάπη που έβαλε ο Δημιουργός μας μέσα στο «είναι» του κάθε ανθρώπου. Μάλιστα, εμείς οι Έλληνες αυτή την θεϊκή αγάπη την δεχτήκαμε μέσα στη ζωή μας, παράγοντας πλήθος Αγίων, ανδρών και γυναικών, αλλά και αφανών ανδρών και γυναικών, σαν κάποιους από τους γονείς μας και τους προγόνους μας, η στάση ζωής των οποίων «υποχρέωσε» τις παραπάνω προσωπικότητες να μιλήσουν τόσο επαινετικά για μας τους Έλληνες. Ας ξαναμάθουμε, λοιπόν, να αγαπάμε την Πατρίδα μας, δηλαδή ο ένας τον άλλον κι έτσι να εκπληρώσουμε την εντολή του Χριστού: «Αγαπάτε αλλήλους».
Κ. Γεννάδης
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2025
28η Οκτωβρίου 1940
Καθώς τραγουδούσα σε ένα μεγάλο θάλαμο, που ήταν κατάμεστος από τραυματίες, με πλησίασε μια νοσοκόμα και μου είπε χαμηλόφωνα, δείχνοντάς μου έναν τραυματία, ο οποίος είχε δεμένο το κεφάλι με επιδέσμους:
«Πήγαινε Σοφία σε κείνο το παλληκάρι, σε κείνο τον ανθυπολοχαγό. Έχει χάσει και τα δυο τα μάτια του. Όλη την ώρα που τραγουδάς κλαίει με λυγμούς και δεν έχει κανέναν να τον παρηγορήσει».
Πλησίασα κοντά του, του χάιδεψα το κεφάλι και του ζήτησα να μην κλαίει. Του θύμισα ότι άλλοι δεν γυρίσαν καθόλου από την πρώτη γραμμή, άλλοι έχασαν τα πόδια τους, τα χέρια τους.
Του είπα ότι όλοι εμείς θα είμαστε κοντά τους, κοντά στους τραυματίες μετά τον πόλεμο και θα τους βοηθήσουμε να ξαναφτιάξουν την ζωή τους.
Και ο ήρωας γύρισε και μου είπε αυτά τα μοναδικά λόγια: «Δεν κλαίω, Σοφία, γιατί έχασα τα μάτια μου… Κλαίω, γιατί δεν έχω άλλα δυο να τα δώσω για την Πατρίδα….»
choratouahoritou.gr
Ιούλιος - Αύγουστος 2025
Σκέψεις Για Την Μεταμόρφωση
Ξημέρωσε και η σημερινή ημέρα, όπως επέτρεψε ο καλός Θεός. Μια πρωϊνή προσευχή για την συνάντησή μας με τον Θεό, ψελλίζοντας τα λόγια: «της κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με Κύριε, τον νούν μου φώτισον και την καρδία και τα χείλη μου άνοιξον, είς το υμνείν Σε, Αγία Τριάς.....».
Κάπως έτσι περπατούσαν μαζί με τον Κύριο Ιησού και οι μαθητές Του. Μετά τις πρώτες θαυμαστές εντυπώσεις που δημιούργησαν μέσα στην ψυχή τους φόβο και δέος, βλέποντας τα θαύματα του Θεού δια του Χριστού, η καθημερινή τους πορεία γινόταν μία «συνήθεια».
Εν τούτοις, όσο κι αν συνηθίζει κανείς το περπάτημά του με τον Κύριο, Εκείνος φυλάει πάντα μια έκπληξη, του δίνει «γεύση Παραδείσου», ώστε να προχωρά με λαχτάρα για την ώρα εκείνη.
Μα πώς θα είναι η «ώρα αυτή;» Και να, εκεί που φαινόταν πως η μέρα θα ήταν όπως όλες οι άλλες .... ξάφνου, παίρνει τους πιο διψασμένους για πνευματική γνώση και προσδοκία και τους πηγαίνει στο πιο ψηλό σημείο στο όρος Θαβώρ. Και εκεί ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός φανερώνεται όπως πραγματικά είναι: Φως αιώνιο, Φως άκτιστο που δεν αλλοιώνει, δεν φθείρει την ανθρώπινη φύση, αλλά την μεταμορφώνει. Κάνει τον άνθρωπο μέτοχο της αιώνιας ζωής, μέτοχο του αιώνιου και Ανεσπέρου Φωτός.
Τι είναι αυτό που ζώ Θεέ μου; Βλέπω τους θεόπτες προφήτες να είναι λουσμένοι στο Φως, όπως είμαι κι εγώ! Αυτό που θεωρούσα πως μόνο σε ελάχιστους γίνεται, τώρα το ζώ κι εγώ, εμπειρικά, όχι διανοητικά, όχι στη σφαίρα της φαντασίας. Τί ομορφιά Θεέ μου, πόση δόξα, πόση τιμή για εμάς το κτίσμα Σου! Γεύση Παραδείσου, ναι, Παράδεισος, ναι, αυτή τη ζωή ποθώ, ναι, σε αυτό το Φως το απρόσιτο θέλω κι εγώ να ζώ. Και τότε ακούγεται η φωνή του Πατέρα: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός. Αυτόν να ακούτε». Ναι, Κύριε. Αυτόν να ακούω, αν είναι να ζώ πάντοτε σε αυτό το Φως.
Αυτή η εμπειρία προσφέρεται σε κάθε πιστό και συντελείται σε κάθε Θεία Ευχαριστία, αοράτως σε όλους, που κοινωνούν με πίστη, λαχτάρα, προσδοκία Παραδείσου και να φωνάζουν μέσα από την καρδιά τους:«Είδομεν το φώς το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες, αύτη γαρ ημάς, έσωσεν....»
Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα έρθει η ώρα που ο Κύριος θα μας εκπλήξει. Αυτό που όμως μπορούμε να κάνουμε, είναι να προσδοκούμε την ώρα εκείνη, προετοιμάζοντας πάντοτε την καρδιά μας ώστε να μπορούμε να δούμε αυτό το Άκτιστο Φως, όπως οι μαθητές του Κυρίου στο όρος Θαβώρ.
«Καί νῦν φώτισόν μου τά ὄμματα της διανοίας, ἄνοιξόν μου το στόμα τοῦ μελετᾶν τα λόγιά Σου καί συνιέναι τας έντολάς Σου και ποιεῖν το θέλημά Σου και ψάλλειν Σοι ἐν ἐξομολογήσει καρδίας και ἀνυμνεῖν το πανάγιον ὄνομά Σου, τοῦ Πατρός και τοῦ Υἱοῦ και του Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τοὐς αἰῶνας τῶν αἰῶνων. Αμήν.»
Αντώνιος Βοναζούντας, Κατηχητής