Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2022
Χριστουγεννιάτικες σκέψεις
Η ημέρα των Χριστουγέννων ήλθε, τα φώτα έλαμψαν πάλι στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, τα δένδρα στολίστηκαν και όλη η ατμόσφαιρα γύρω μας πήρε την εορταστική της όψη. Τι σημαίνει όμως αυτή η εξωτερική εορταστική ατμόσφαιρα; Μήπως είναι ένας τρόπος αποπροσανατολισμού από το εσωτερικό μας σκοτάδι; Μήπως η γέννηση του Χριστού δεν είναι για μας μια πρόκληση για να ζήσει “Ο ΝΟΗΤΟΣ ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ” μέσα μας; Μήπως τα εξωτερικά φώτα εμποδίζουν να διώξουμε από μέσα μας το χάος και το σκοτάδι των παθών μας, για να αντιληφθούμε ότι ο Θεός υπάρχει και είναι η πηγή πραγματικού φωτός και πρέπει να Τον δοξάζουμε, να Τον υμνούμε όχι με εξωτερικά φώτα αλλά με το ανέσπερο δικό του φώς που πρέπει να λάμψει μέσα μας;
Αν είχαμε μια υπερβατική ακοή θα ακούγαμε ότι όλα τα έμψυχα και τα άψυχα, ακόμη και οι πέτρες, ακαταπαύστως υμνούν και δοξάζουν το Θεό με το «Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου, ωσαννά εν τοις υψίστοις ευλογημένος ο ερχόμενος.» Αλλά ας μη πάμε σε υπερβατικές καταστάσεις, αλλά σε χειροπιαστές αποδείξεις της επιστήμης.
Όπως η Παλαιά Διαθήκη είναι προτύπωση της Καινής Διαθήκης, έτσι και μερικές ανακαλύψεις είναι προτυπώσεις του νέου ερχόμενου αιώνος, «της ανακαινισμένης κτίσης» όπου ο χρόνος έχει διασταλεί σε χρόνο αιωνιότητος. Η Εκκλησία μας μάς προτρέπει και μας εκπαιδεύει από τώρα, από αυτή τη ζωή να ζήσουμε την αιωνιότητα. Η Εκκλησία, τα παρελθόντα και τα μέλλοντα τα κάνει παρόντα και αφού όλα γίνονται παρόντα ο χρόνος παύει να υπάρχει, έχει διασταλεί στο άπειρο και εμείς έχουμε εισβάλλει στην αιωνιότητα από τώρα. Δεν είναι τυχαίο επομένως το ότι μέσα στην Εκκλησία ακούγονται τα Χριστούγεννα: «Σήμερον τίκτει η παρθένος τον ποιητή του παντός», «Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται», «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».
Στα Θεοφάνεια ακούγονται: «Σήμερον γάρ ο της εορτής ημίν επέστη καιρός», «Σήμερον ο άδυτος (που δεν δύει) Ήλιος ανέτειλε» και το Πάσχα ακούγεται το «Σήμερον κρεμμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γήν κρεμμάσας».
Η προτύπωση της κατάστασης της αιωνιότητας φαίνεται και στην επιστήμη υπό την εικόνα «Η διαστολή τού Χρόνου» που θεμελιώθηκε από τον Αϊνστάιν. Το χρονικό παράδοξο της θεωρίας αυτής περιγράφεται με το εξής υποθετικό παράδειγμα. Παίρνουμε δύο ρολόγια που να δείχνουν ακριβώς την ίδια ώρα. Εάν το ένα από τα δύο το τοποθετήσουμε σε ένα διαστημόπλοιο και το εκτοξεύσουμε με μία ταχύτητα που πλησιάζει εκείνη του φωτός (300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο) τότε όταν αυτό επιστρέψει κάποτε στη γη και το συγκρίνουμε με το ρολόι της γης θα δούμε ότι το ρολόι που εκτοξεύτηκε έγραψε χρόνο μερικά λεπτά, ενώ το ρολόι της γης κατέγραψε μερικούς αιώνες!!!!!!
Τι μας άφησε παρακαταθήκη ο Χριστός περί αιωνιότητος; Τα πιο συγκεκριμένα λόγια του περί αυτής αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη ως ακολούθως:
Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκε, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον (Ιωαν. 3:16)
Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον (Ιωαν. 3:36)
Ο πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν (Ιωαν. 14:6)
Ταύτα δε γέγραπται ίνα πιστεύσητε ότι Ιησούς εστίν Χριστός υιός του Θεού και ίνα πιστεύοντες ζωήν έχητε εν τω ονόματι αυτού (Ιωαν. 20, 31)
Όλα τα παραπάνω εκ πρώτης όψεως θεωρούνται φραστικά ιδεολογήματα και δεν μπορεί κάποιος να πειστεί με αυτά, όπως κάποιος που δεν έχει δοκιμάσει ζάχαρη δεν μπορεί να αντιληφθεί την γλύκα της παρά μόνο όταν δοκιμάσει, δηλαδή όταν αποκτήσει εμπειρία. Μόνον η εμπειρία είναι εκείνη, που καθιστά την πίστη και την ελπίδα πραγματικότητα, διότι ο άνθρωπος είναι εμπειρικό όν. Θεωρία χωρίς εμπειρία καθίσταται «κενό γράμμα», ιδεολόγημα. Η πίστη και η ελπίδα που στηρίζονται στην εμπειρία της Εκκλησίας γίνονται πραγματικότητα. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος έλεγε: «Ελπίς βλεπομένη ουκ έστι ελπίς» που σημαίνει ότι ελπίδα που είναι απόρροια εμπειρίας παύει να είναι ελπίδα, αλλά πραγματικότητα. Θέλουμε λοιπόν να αποκτήσουμε αυτή την εμπειρία ή όχι;
Ας εισβάλλουμε λοιπόν στην εμπειρία της Εκκλησίας για να ζήσουμε την πραγματικότητα ψάλλοντας, «Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φώς το της γνώσεως»
Χ. Οι.
Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2022
Το Μυστήριο Του Σταυρού
Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως οράται και προσκυνείται ο Σταυρός. Η Σταύρωση του Χριστού είναι μυστήριο που δεν θα κατανοηθεί ποτέ σε όλο το βάθος του. Το μυστήριο του Σταυρού διενεργείται από καταβολής κόσμου. Το σταυρικό πάθος του Χριστού και η Ανάσταση είναι η σωτηρία που εργάζεται απ’ αρχής και διά μέσου των αιώνων για χάρη μας ο Θεός «εν μέσω της γης». Τα συγκλονιστικά γεγονότα της σωτηρίας μας, αχώρητα στην πεπερασμένη λογική μας, προλέγονται, προτυπώνονται, προεικονίζονται ποικιλοτρόπως, αλλά και λαμβάνουν χώρα με εξ ίσου ακατανόητο και μυστηριώδη τρόπο για μας.
Μια πολύ πρώιμη προτύπωση του Σταυρού έχουμε απ’ την αρχαία εποχή, όταν ο άνθρωπος ήταν ακόμα κάτοικος της Εδέμ. Ο Θεός έχει φτιάξει τον κόσμο του, τον ουρανό και τη γη με όλο τον διάκοσμό τους. Έφτιαξε τον άνθρωπο και τον εγκατέστησε στον Παράδεισο. Όλα ήταν τέλεια, μα ο Αδάμ ήταν μόνος του. «Ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτώ». Τότε ο Θεός «επέβαλεν έκστασιν επί τον Αδάμ, και ύπνωσε». Τον υπέβαλε, θα λέγαμε, σε νάρκωση. Και έγινε η πρώτη εγχείρηση. Ο Θεός αφαίρεσε μία από τις πλευρές του Αδάμ και από την πλευρά αυτή έπλασε την πρώτη γυναίκα, την Εύα. Και την έδωσε στον Αδάμ για σύντροφό του.
Ερχόμαστε τώρα στα γεγονότα του Σταυρού. Ο Χριστός έχει ήδη παραδώσει το πνεύμα του, υπνώττει πάνω στον Σταυρό τον ύπνο του ζωοποιού θανάτου, «σαρκί υπνώσας ως θνητός». Εβραίοι και Ρωμαίοι επείγονται να τελειώνουν με την υπόθεσή του. Μια λόγχη αναλαμβάνει να πιστοποιήσει το γεγονός του θανάτου του. Ένας στρατιώτης «λόγχη την πλευράν αυτού ένυξε. Και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ». Το παράδοξο, όσο και αφύσικο αυτό γεγονός είναι εξόχως πολυσήμαντο. Το αίμα και το ύδωρ παραπέμπουν ευθέως στα δύο βασικά μυστήρια: Στη Θεία Ευχαριστία και το Βάπτισμα. Στην ίδια δηλαδή την Εκκλησία.
Και όπως απ’ το άνοιγμα της πλευράς του Αδάμ εξήλθε η πρώτη παρθένος γυναίκα, η Εύα, έτσι και από το άνοιγμα της θείας πλευράς του Σωτήρος γεννήθηκε η «αγία και άμωμος» παρθένος, η Εκκλησία. Χάριν αυτής σταυρώθηκε και θανατώθηκε ο Χριστός, ώστε με το αίμα του και με το λουτρό του ύδατος (Βάπτισμα), να την καθαρίσει, να την αγιάσει, να την παραστήσει δίπλα του ως νύμφη του ένδοξη, «μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων».
Μέγα όντως, δυσθεώρητο, το βάθος του μυστηρίου του Σταυρού!
(π. Δημητρίου Μπόκου, Ι.Ν. Αγίου Βασιλείου Πρέβεζας)
Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2022
Λίγα Λόγια, Φόρος Τιμής για την Μικρασιατική Καταστροφή
Λαός χωρίς παρελθόν είναι λαός χωρίς μέλλον. Το 2022 συμπληρώνονται 100 από την κορύφωση της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ας δούμε, λοιπόν, πολύ συνοπτικά την ιστορία.
Ο Ελληνισμός υπάρχει στη Μικρασία και στον Πόντο από τον 6ο π.Χ. αιώνα. Από τότε, δηλαδή, που Αιολείς και Ίωνες άρχισαν να χτίζουν απέναντι τη Μίλητο, την Έφεσο, τη Σμύρνη, την Αρτάκη, την Κύζικο, κ.λπ. Εκεί έζησαν και διέπρεψαν: ο Ηράκλειτος, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ο Ξενοφάνης, ο Ηρόδοτος.
Από το 1908 οι εθνικιστές Νεότουρκοι άρχισαν τον αγώνα εναντίον των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων. Οι σφαγές και τα πογκρόμ εναντίον του Ελληνισμού της Μικρασίας και του Πόντου (το 1916), καθώς και κατά των Αρμενίων, είχαν στόχο την εκκαθάριση μη τουρκικών πληθυσμών στην περιοχή του Αιγαίου.
Η βίαιη καταστροφή τους έχει χαρακτηριστεί Γενοκτονία με βάση το Διεθνές Δίκαιο, ενώ η ίδια η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει με ομόφωνες αποφάσεις της Βουλής το ιστορικό γεγονός θεσπίζοντας δύο Ημέρες Μνήμης για τη Γενοκτονία: Η 19 Μαΐου για τον Πόντο και η 14 Σεπτεμβρίου για το σύνολο της Μικράς Ασίας, ημέρα πυρπόλησης της Σμύρνης το 1922. Με την καταστροφή της Σμύρνης ολοκληρώθηκε η γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών, που είχε αποφασίσει επισήμως η νεοτουρκική κυβέρνηση μέσω του Κομιτάτου «Ένωση και Πρόοδος», το 1911.
Ο Τζωρτζ Χόρτον, Αμερικανός φιλόλογος και διπλωμάτης, πρόξενος των ΗΠΑ στην Σμύρνη (1911-1917), στο βιβλίο του «Η κατάρα της Ασίας», εκφράζει την πίκρα του για τα δραματικά γεγονότα που έγιναν «χωρίς καμία διαμαρτυρία από καμία πολιτισμένη κυβέρνηση». Χαρακτηριστικά αναφέρει: Η τελευταία εικόνα της άτυχης Σμύρνης χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μου: τεράστια σύννεφα καπνού να ανεβαίνουν ψηλά, ως τον ουρανό, αμέτρητα πλήθη προσφύγων να συνωστίζονται στη στενή προκυμαία και ένας πάνοπλος και παντοδύναμος πολεμικός στόλος να παρακολουθεί αμέτοχος –από πολύ κοντά– όσα συνέβαιναν.
Όταν το αντιτορπιλικό μας απομακρύνθηκε και άρχισε να νυχτώνει, έβλεπα τις φλόγες να απλώνονται σε μια τεράστια έκταση και να γίνονται όλο και πιο έντονες, ασκώντας μια σατανική γοητεία. Οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι λένε ότι μόνο ένα προηγούμενο υπάρχει σε βαρβαρότητα: η καταστροφή της Καρχηδόνας από τους Ρωμαίους.
Η περίοδος εκείνη είχε βρει τους Έλληνες σε διχασμό. Τουλάχιστον αυτό ας μας μείνει βαθιά μέσα μας: να επιδιώκουμε να είμαστε μονιασμένοι, κάτι που μπορούμε να πετύχουμε, εν αντιθέσει με την αναμενόμενη βοήθεια συμμάχων, που κατά τους ανταποκριτές της εποχής εκείνης, όπως και ο Τζ. Χόρτον, μας είχαν εγκαταλείψει, παρακολουθώντας με απάθεια την καταστροφή μας. Και αυτό το μονιασμένοι, είναι το θεμέλιο της χριστιανικής ζωής, καθώς ο ίδιος ο Θεάνθρωπος είπε στην αρχιερατική του προσευχή προς τον Πατέρα Θεό: «Πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ᾿ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου» (Ιω. 17: 24), δηλαδή, Πάτερ, θέλω εκείνοι τους οποίους μου έχεις δώσει, να είναι μαζί μου όπου είμαι εγώ.
Μάϊος - Ιούνιος 2022
Μαρτυρίες Κυρίου
Το παρακάτω το είδαμε στις τηλεοράσεις προ καιρού, και το δημοσιεύουμε τώρα «προς δόξαν Θεού».
Σε πείσμα των αντιχριστιανικών επιθέσεων, οι Έλληνες στρατιωτικοί κάνουν ομολογία πίστεως, προτάσσοντας τη δύναμη που έχει ο ζωοποιός Σταυρός.
Όταν μαθητές Λυκείου πραγματοποίησαν εκπαιδευτική εκδρομή στη Σχολή Υποβρυχίων Καταστροφών (ΣΥΚ), οι αξιωματικοί έκαναν μια λεπτομερή επίδειξη του οπλισμού τους, εξηγώντας τον τρόπο λειτουργίας και τα πλεονεκτήματα των όπλων.
Κάποια στιγμή έφτασε η ώρα για σχετικές ερωτήσεις από τους μαθητές. Ένας από αυτούς ρώτησε τους «βατραχανθρώπους», ποιο είναι το πιο δυνατό όπλο του σώματος. Ο Πλωτάρχης Νικόλαος Γιανναράκος, αξιωματικός οπλισμού, έδωσε την εξής καταπληκτική απάντηση που προκάλεσε τα χειροκροτήματα των μαθητών:
«Το πιο δυνατό όπλο που έχουμε δεν είναι το 50 caliber το Browning το 50αρι. Δεν είναι το βομβιδοβόλο. Δεν είναι αυτό που έχει “αυτή τη διόπτρα’’. Είναι αυτό που έχουμε και φοράμε όλοι στο στήθος μας. Είναι αυτό εδώ», είπε και έδειξε τον σταυρό που κρεμόταν απ’ τον λαιμό του.
Να λοιπόν τι αποδεικνύει αυτή η θαυμαστή ομολογία. Ότι διαχρονικά το μεγαλύτερο όπλο του Έλληνα, είναι η πίστη του στον Θεό. Με αυτήν οδηγό έκανε τα αδύνατα – δυνατά στην επανάσταση του 1821. Με αυτή πέτυχε το έπος του 40. Με αυτή ξεπέρασε όλες τις μεγάλες προκλήσεις της ιστορίας της Ελλάδας.
Δε πα’ να έχεις όλα τα υπερσύγχρονα όπλα στη διάθεση σου. Αν δεν έχει η ψυχή σου στήριγμα θεϊκό και επίγνωση πως όλα τα ορίζει ο Παντοδύναμος Θεός, δεν έχεις τίποτα! Δεν έχεις ηθικό, δεν έχεις ελπίδα, δεν βρίσκεις κανένα νόημα στην αυτοθυσία για την Πατρίδα σου και τον διπλανό σου. Ένας σταυρός στο στήθος υπενθυμίζει τον σταυρό που σήκωσε πρώτα απ’ όλους ο ίδιος ο Χριστός και δίνει νόημα σε κάθε δοκιμασία του πιστού ανθρώπου.
Πηγή: https://www.stoxos.gr/ 2022/01/blog-post_101.html
Μάρτιος - Απρίλιος 2022
Η Ουκρανία Ένωσε Τους Λαούς (;)
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει δημιουργήσει αμέτρητες συζητήσεις και αναλύσεις ανά τον κόσμο. Σύσσωμος ο δυτικός κόσμος είναι εναντίον της ρωσικής εισβολής. Από χριστιανικής πλευράς, ποτέ ο Χριστός δεν ενθάρρυνε την βία. Αντίθετα, με το παράδειγμά Του δίδαξε το «αγαπάτε αλλήλους» και το «αγαπάτε τους εχθρούς σας». Όμως, αξίζει να δούμε κάτι που μας εντυπωσιάζει και το αναφέρουμε παρακάτω.
Κατά πρώτον, ευχαριστούμε τον Θεό για την πρωτοβουλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, να αποστείλει επιστολές προς τον Πατριάρχη Μόσχας, υπογραμμίζοντάς του «νὰ ἀντισταθῇ εἰς τὰ πολεμικὰ σχέδια τῶν κοσμικῶν ἡγετῶν», αλλά και προς τον Μητροπολίτη Κιέβου, δηλώνοντάς του την πρόθυμη αρωγή και αλληλεγγύη της εν Ελλάδι Εκκλησίας σε ανθρωπιστική βοήθεια προς τους εμπερίστατους Ουκρανούς.
Κατά δεύτερον ο πόλεμος αυτός φαίνεται να ένωσε όλους σχεδόν τους λαούς σε μια κοινή προσπάθεια. Πώς βρέθηκαν ξαφνικά τόσοι πολλοί άνθρωποι, ηγέτες και υπεύθυνα πρόσωπα, να ενδιαφέρονται για την Ουκρανία. Άνθρωποι απλοί, αλλά και άνθρωποι της εξουσίας, να εκφράζονται θερμά και πρωτόγνωρα με πάθος και αγάπη και να ομολογούν ότι προσεύχονται για την Ουκρανία. Ο Υπουργός εξωτερικών κ. Δένδιας και ο Υφυπουργός Εθν. Άμυνας κ. Χαρδαλιάς ομολόγησαν ότι προσεύχονται για την Ουκρανία! Χαιρόμαστε να βλέπουμε σημαίνοντα πρόσωπα της κοινωνίας να ομολογούν δημοσίως την εμπιστοσύνη τους στον Θεό.
Το ενδιαφέρον των λαών εκφράστηκε από όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Με συγκίνηση είδαμε, τόσο τους αρχηγούς κρατών όσο και τον λαό, να υποδέχονται και να φροντίζουν τους πρόσφυγες της Ουκρανίας, ακόμη και από χώρες που δεν μας είχαν συνηθίσει σε τέτοιες ενέργειες, όπως η Γερμανία.
Παρ’ ότι η κοινωνία πληρώνει πολύ ακριβά την πανδημία, όμως δεν έχει επηρεαστεί η αγάπη του κόσμου να βοηθήσει. Όλοι προσφέρουν υπέρ των προσφύγων, ακόμη και οι φτωχοί, παρά την τεράστια αύξηση στην ενέργεια και σε πολλά καταναλωτικά προϊόντα.
Οι προσευχές όλων μας είναι ο Θεός να κάνει έλεος και να σταματήσει ο πόλεμος. Να συνετιστούν οι ηγέτες των δύο χωρών, ιδιαίτερα δε τα μέλη των δύο χωρών που διαπραγματεύονται. Αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από εμάς το σωστό και το λάθος. Ο Θεός να τους δώσει το θάρρος να πάρουν τις σωστές αποφάσεις χωρίς φόβο και πάθος, χωρίς υστεροβουλίες. Ξεκάθαρα και ειλικρινά.
Τέλος, παρακαλούμε τον Κύριο να πνεύσει έναν άνεμο μετάνοιας και επιστροφής στον Χριστό, στην Εκκλησία, όχι μόνον στους Ρώσους και στους Ουκρανούς, αλλά σε όλους τους λαούς που παρακολουθούμε στενά τον πόλεμο. Κύριε ελέησον τους δούλους Σου!
Μιχάλης Κανταρτζής