Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2019
Τα Άγια Θεοφάνεια
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Λαμπρά είναι η σημερινή ημέρα. Τελειώνει το Δωδεκαήμερο, κλείνει ο κύκλος των εορτών που έχει κέντρο τη Γέννησι του Χριστού. Είδαμε τον Κύριο βρέφος, τον είδαμε νήπιο οκτώ ημερών να περιτέμνεται, και σήμερα τον βλέπουμε τέλειον άνδρα να βαπτίζεται στα ρείθρα του Ιορδάνου. Ανοίγουν οι ουρανοί κι ακούγεται η φωνή του Πατρός: «Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» (Ματθ. 3,17).
Αυτά πιστεύουμε οι Χριστιανοί. Στον κόσμο όμως υπάρχει απιστία. Και μερικοί, εκμεταλλευόμενοι ένα κενό που νομίζουν πως βρήκαν στα Ευαγγέλια, την απουσία δηλαδή πληροφοριών από την παιδική μέχρι την ώριμη ηλικία του Χριστού, όταν βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη, λένε: Που ήταν ο Χριστός από τα δώδεκα μέχρι τα τριάντα του χρόνια; Και πλάθοντας μύθους με τη νοσηρά φαντασία τους, λένε πως ο Χριστός δεν ήταν στην Παλαιστίνη, αλλά πήγε στις Ινδίες, κι εκεί διδάχθηκε όσα έκανε κατόπιν. Έτσι λένε, για να μειώσουν το θεανδρικό του πρόσωπο. Τί απαντούμε;
Δεν υπάρχει κενό. Τα Ευαγγέλια λένε καθαρά, ότι κατά το επίμαχο αυτό διάστημα ο Χριστός έζησε ως παιδί μιας φτωχής πολυτέκνου οικογενείας, του ξυλουργού Ιωσήφ, κι ότι εργαζόταν στο ξυλουργείο για τον επιούσιο άρτο (βλ. Ματθ. 13,55, Μαρκ. 6,3). Εργάτης ήταν και γνήσιος φίλος των εργαζομένων. Τα χέρια του, που ευλόγησαν τους πέντε άρτους και θεράπευσαν αρρώστους και θώπευσαν τα κεφάλια αθώων παιδιών και τέλος καρφώθηκαν στο σταυρό, ήταν χέρια εργάτου. Ένας Βιεννέζος ζωγράφος τον ζωγράφισε στο ξυλουργείο κοντά στον δίκαιο Ιωσήφ, με το πριόνι στο χέρι, και δίπλα η Παναγία να γνέθη με τη ρόκα. Η εικόνα αυτή θα έπρεπε να κοσμή όλα τα εργατικά κέντρα.
Απόδειξις ότι ο Χριστός δεν έλειψε από τη Ναζαρέτ είνε και η ονομασία «Ναζωραίος» που του έδωσαν οι εχθροί του όταν τον σταύρωσαν (Ιω. 18,5,7· 19,19). Ισχυρότερη όμως απόδειξι είνε αυτά που έλεγαν οι συγχωριανοί του όταν εκείνος άρχισε να διδάσκη και να θαυματουργή: «Πως ούτος γράμματα οίδε μη μεμαθηκώς;» (Ιω. 7,15). Απορούσαν πως ξέρει γράμματα, αφού δεν πήγε σχολείο· διότι ήξεραν τη ζωή του. Όπως για μένα, αν πάτε στο χωριό μου και ρωτήσετε, τα ξέρουν όλα και θα σας τα πούν· εξ αιτίας μου έμαθαν και τη Φλώρινα. Ποιος άλλος λοιπόν γνωρίζει τη ζωή του Χριστού όσο οι πατριώτες του; Αν είχε λείψει, θα το ήξεραν πρώτοι αυτοί. Οι Ναζαρηνοί είνε μάρτυρες, ότι ο Χριστός δεν εκπαιδεύθηκε σε καμμιά σχολή. Σ’ αυτόν, όπως λέει η Γραφή, «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολ. 2,9· βλ. και 1,19).
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018
Χριστουγεννιάτικες Χαρές…
Μέσα Νοέμβρη και τα φώτα των Χριστουγέννων ήδη άναψαν. Οι βιτρίνες στολίστηκαν γιορτινά και τα ψώνια άρχισαν.
Χριστούγεννα. Η ελπίδα για περισσότερα ευρώ στα ταμεία των εμπορικών καταστημάτων. Η προσμονή της αθώας παιδικής καρδιάς για το χριστουγεννιάτικο δώρο που θα φέρει ο Αι Βασίλης. Η φαντασία της νοικοκυράς στη γιορτινή διακόσμηση του σπιτιού και η δημιουργικότητα στην κουζίνα της.
Χαρούμενα κι ευτυχισμένα Χριστούγεννα!
Για όλους; Δυστυχώς όχι. Υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Η πλευρά που συνήθως ξεχνούμε ή κάνουμε πως ξεχνούμε, που μένει δίπλα μας, που ακουμπά στο πετσί μας, αλλά αρνούμαστε την ύπαρξή της.
Η ψεύτικη χαρά πλανιέται σαν πικρή μυρωδιά στον αέρα, πάνω από τα φωτάκια και τα στολίδια. Η ταλαιπωρημένη ψυχή την οσμίζεται και ο πόνος γίνεται μεγαλύτερος. Δεν είναι τυχαίοι οι αριθμοί των στατιστικών στοιχείων που ανεβάζουν κατακόρυφα τις μέρες αυτές τον αριθμό των τάσεων αυτοκαταστροφής, της απόπειρας αυτοκτονίας, των ψυχολογικών προβλημάτων, της κατάθλιψης, της μελαγχολίας….. Η ένταση της θλίψης, της απογοήτευσης, της λύπης, του άγχους, παίρνουν αβάσταχτες διαστάσεις για πολλούς ανθρώπους τις μέρες των Χριστουγέννων.
Κι είναι τότε που ρωτά η καρδιά: Γιατί; Δεν είναι ίδια η χαρά για όλους; Η γέννηση του Χριστού, το χαρμόσυνο μήνυμα των Χριστουγέννων, η υπόσχεση για απελευθέρωση, ανασασμό, ανάπαυση, σωτηρία, δεν αφορά όλους;
Η απάντηση απλή, λιτή, αληθινή, ανεπιτήδευτη: Χριστούγεννα χωρίς το Χριστό είναι η μάταιη προσπάθεια να καλύψουμε προσωρινά τη δυστυχία της καθημερινής ζωής, να κρύψουμε το κενό και την πλήξη της πραγματικότητας, να σπρώξουμε κάτω από το χαλί τα προβλήματα, την αγωνία, το άγχος και την ανησυχία μας για το μέλλον και τη ζωή μας και να προσποιηθούμε πως απολαμβάνουμε την ξενοιασιά, την ευθυμία, την τέρψη, και την ευδαιμονία των γιορτινών ημερών.
Χριστούγεννα χωρίς Χριστό είναι ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ ΖΗΝ!
Ουρανία Σπανοπούλου
Δελτίο τύπου γιά τό ἐπαίσχυντο νομοσχέδιο ἀναδοχῆς παιδιῶν ἀπό ζεύγη ὁμοφυλοφίλων
Τά 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης διαμαρτύρονται ἔντονα γιά τό ἀνοσιούργημα πού ψηφίστηκε πρόσφατα ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, σχετικά μέ τή δυνατότητα ἀναδοχῆς (κατ’ ἀρχήν) παιδιῶν καί ἀπό ζευγάρια ὁμοφυλοφίλων.
Μᾶς θλίβει τό γεγονός ὅτι περιφρονεῖται ὠμά ἀπό τήν πλειοψηφία τῆς Βουλῆς τόσο τό Εὐαγγέλιο ὅσο καί ἡ φυσική τάξη τῶν πραγμάτων, πού ὁρίζει ὡς πυρήνα τῆς οἰκογένειας τήν ἕνωση ἑνός ἄνδρα καί μίας γυναίκας.
Μᾶς προσβάλλει βαθύτατα ἡ ὑποκρισία τῶν δῆθεν «προοδευτικῶν» ἀντιπροσώπων τοῦ λαοῦ πού, στό ὄνομα τῆς ἐξασφάλισης ἴσων δικαιωμάτων γιά κάθε πιθανή μειοψηφία, ἐπιβάλλουν διά τῆς βίας σέ ἀθῶα καί ἀνυπεράσπιστα πλάσματα ἕναν τρόπο ζωῆς πού δέν τόν ἐπέλεξαν καί εἶναι πολύ πιθανόν νά τά στιγματίσει γιά τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους.
Μᾶς ἀπογοητεύει ἡ ἀφωνία τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας τοῦ τόπου, πού ἀνέχθηκε ἀδιαμαρτύρητα, ἤ μέ ἀνώδυνες καί ἄνευρες ἐκ τῶν ὑστέρων διαμαρτυρίες, τό νέο αὐτό χτύπημα ἐνάντια στόν θεσμό τῆς οἰκογένειας ἀλλά καί στά ἤθη καί τίς παραδόσεις τοῦ τόπου μας.
Πολύ φοβούμαστε ὅτι ἡ συνεχιζόμενη ψήφιση νομοσχεδίων πού ἀντιστρατεύονται καί ἀποδομοῦν τόν θεσμό τῆς οἰκογένειας, συνιστᾶ ἀπειλή γιά τόν ἴδιο τόν πυρήνα τῆς κοινωνίας μας καί ἀπομακρύνει μέ δική μας εὐθύνη τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν πατρίδα μας. Ἀποτελεῖ ὄνειδος γιά τήν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα νά ἀποδέχεται διά τοῦ κοινοβουλίου «νέες» μορφές οἰκογένειας, καί ἀσυγχώρητη ἐπιπολαιότητα νά πειραματίζεται μέ τό μέλλον ἀθώων ὑπάρξεων στό βωμό ἑνός ψεύτικου προοδευτισμοῦ, πού στήν οὐσία μεταφέρει τήν κοινωνία μας σέ καταστάσεις πού δέν χαρακτήριζαν οὔτε τά παλαιά βαρβαρικά φῦλα.
Τά 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
ΓΟΝΕΩΝ ΕΝΩΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ (Γ.Ε.Χ.Α.)
ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ “ΟΙ ΠΑΝΑΓΙΟΦΙΛΟΙ”
“ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΟΣΥΝΗ”
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ “ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ”
ΙΕΡΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ Π.Α.Τ.Ρ.Ι.Σ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΛΠΙΣ”
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ “ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ”
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ “ΑΓΙΑ ΦΟΙΒΗ”
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ “ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ”
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ “ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ”
“ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ”
ΠΑ.ΣΥ.ΒΑ. (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ)
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ “Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ”
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ
“Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ”
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ “ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ”
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ Ι.Μ. ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ
“ΑΓ.ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ”
Σ.Φ.Ε.Β.Α. (ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ)
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ “ΜΕΡΙΜΝΑ ΠΤΩΧΩΝ”
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ 22 ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (γιά τήν προσπάθεια ἀπόδοσης τῆς ἀντίδρασης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, σέ παρέμβαση ξένων παραγόντων.)
Τά 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης διαμαρτύρονται ἐντόνως γιά τήν προσπάθεια ἀπόδοσης τῆς ὀργῆς καί τῆς ἀγανάκτησης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιά τήν κατάπτυστη συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, σέ παρέμβαση ξένων παραγόντων.
Ἡ ἀήθης προσπάθεια τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς συμφωνίας νά παρουσιάσουν, μέσω τῶν ΜΜΕ, ἐκκλησιαστικά πρόσωπα, καί ἰδίως ἱεράρχες τῆς Μακεδονίας, ὡς ἐνεργούμενα τῆς ρωσικής διπλωματίας, προσβάλλει τήν νοημοσύνη τοῦ λαοῦ μας καί διαστρεβλώνει τήν πραγματικότητα, καθώς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πρωτοστάτησε ἀπό τήν πρώτη στιγμή, ἀπό τό 1991, στίς διαμαρτυρίες γιά τήν κλοπή τοῦ ὀνόματος τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Στόν ἀγῶνα ἐκεῖνον μάλιστα ἔδωσαν τό «παρών» καί οἱ περισσότεροι ἀπό τούς σημερινούς ἱεράρχες, ὡς ἀρχιμανδρῖτες τότε, στίς Μητροπόλεις τους.
Μόνο ὡς κίνηση ἀπελπισίας θά μποροῦσε νά ἑρμηνευθεῖ αὐτή ἡ συκοφαντία, καθώς οἱ θιασῶτες τῆς προδοτικῆς συμφωνίας βλέπουν τό παλιρροιακό κύμα τῆς ἀντίδρασης καί τῆς ἀγανάκτησης τοῦ λαοῦ νά παρασέρνει ὅ,τι μέ πολλή μαεστρία ὀργάνωσαν τόσα χρόνια. Νόμισαν ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός, ζαλισμένος ἀπό τά ἀβάσταχτα οἰκονομικά χτυπήματα πού τοῦ ἔδωσαν, δέν θά εἶχε τό κουράγιο καί τήν καρδιά νά σηκώσει τό κεφάλι γιά ἐθνικά ζητήματα. Δέν μποροῦν νά ἑρμηνεύσουν -κρίνοντας προφανῶς ἐξ ἰδίων- ὅτι ἔμεινε ζωντανό τό ἁγνό πατριωτικό αἴσθημα, παρά τήν τόση φαλκίδευση καί τόν στιγματισμό του, καί γι' αὐτό καλλιεργοῦν φαντασιώσεις περί κατασκοπείας καί ξένης χρηματοδότησης τῶν κινητοποιήσεών μας.
Οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καί ἰδιαιτέρως οἱ ἱεράρχες τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, δέν ἔχουν ἀνάγκη κανέναν ξένο διπλωμάτη γιά νά τεθοῦν στήν πρώτη γραμμή τοῦ ἀγῶνα γιά τήν προάσπιση τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων. Ὁ Ἑλληνικός κλῆρος πρωτοστάτησε καί θυσιάστηκε ἀνά τούς αἰῶνες στούς ἀγῶνες τοῦ ἔθνους, ἀκολουθῶντας ἀποκλειστικά καί μόνον τήν φωνή τοῦ καθήκοντος καί τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας.
Τά 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2018
Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και η Μοναξιά
Είναι σήμερα παραδεκτό ότι τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media), όπως είναι το Facebook, το Messenger, το Instagram, το Viber και άλλες εφαρμογές έφεραν μια επανάσταση στη μεταξύ μας επικοινωνία. Σήμερα, είναι πλέον εφικτό στον καθένα ενήλικο, ακόμα και ανήλικο, να έχει πρόσβαση σε «φίλους». Η επικοινωνία πολλές φορές βοηθά και είναι χρήσιμη.
Μελέτες όμως πανεπιστημίων επισημαίνουν τον κίνδυνο από την υπερβολική χρήση των κινητών τηλεφώνων και των tablets, καθώς και των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Πολλοί είναι εκείνοι που «συνομιλούν» για ώρες ατελείωτες με πρόσωπα τα οποία τους είναι άγνωστα και ποτέ τους δεν τα συνάντησαν, μα ούτε πρόκειται να τα συναντήσουν. Αναζητούν βέβαια τη διέξοδο από προβλήματα που τους καταπιέζουν. Η μοναξιά, η έλλειψη αγάπης στο οικογενειακό περιβάλλον και άλλα ψυχολογικά προβλήματα αναζητούν επίμονα τη λύση τους. Ατελείωτες είναι οι ώρες που ξοδεύονται πίσω από μια ψυχρή οθόνη με ένα πληκτρολόγιο.
Ίσως κάποιες φορές, να υπάρχει κάποια έστω και μικρή βοήθεια. Η βοήθεια αυτή, όμως, είναι στιγμιαία και αποτελεί μια παρένθεση. Τα προβλήματα συνεχίζουν να παραμένουν άλυτα και οι ανάγκες να παραμένουν ακάλυπτες. Ο πόθος της επικοινωνίας μας και η επιθυμία για την αγάπη δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι «κρύβονται». Άλλα υπόσχονται, άλλα λένε και άλλα στην πραγματικότητα επιθυμούν. Γι’ αυτό οι παγίδες και οι κίνδυνοι παραμένουν κρυμμένοι.
Από την άποψη αυτή, η επανάσταση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν ήταν αυτή που περιμέναμε. Τα κινητά τηλέφωνα, τα tablets και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη ζωντανή μας επικοινωνία με Εκείνον, που είναι ο πραγματικός μας φίλος και μας αγαπά. Εκείνος γνωρίζει την κάθε μας ανάγκη και η αγάπη Του φανερώνεται με τη βοήθειά Του και τη στήριξή Του. Τα λόγια του Χριστού είναι συντροφιά μας στις ώρες της μοναξιάς μας. Τα λόγια Του είναι η παρηγοριά μας, όταν οι θλίψεις μάς επισκέπτονται μέσα από τα γεγονότα της καθημερινής μας ζωής.
«Μέσα στο πλήθος της αμηχανίας μου, όταν το άγχος με βασάνιζε μέσα μου, οι παρηγοριές σου απάλαιναν την ψυχή μου» (Ψαλμός 94:19).
Δημήτρης Κοντογούρης