Μάιος - Ιούνιος 2013
Για να ζήσει ο άνθρωπος μια σωστή και φυσιολογική ζωή, πρέπει απαραίτητα να ζήσει μέσα στην οικογένεια. Τίποτα δεν είναι πιο σπουδαίο και πιο απαραίτητο στη ζωή από την οικογένεια. Άνθρωποι που δεν είχαν την ευλογία να ζήσουν σε μια οικογένεια, απόκτησαν ψυχικά τραύματα. Όταν η οικογένεια κλονίζεται, κλονίζεται και η κοινωνία. Όταν στέκεται η οικογένεια, στέκεται και η κοινωνία. Ο Πανάγαθος και Πάνσοφος Θεός ίδρυσε και ευλόγησε την οικογένεια στον Παράδεισο της Εδέμ.
Ο πρώτος βασικός σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου ήταν να δημιουργήσει οικογένεια. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που ο Θεός για δικούς Υου θείους λόγους, επιτρέπει ο άνθρωπος να μην παντρευτεί.
Η οικογένεια είναι η πιο ζεστή και ευλογημένη σχέση. Ο παππούς, η γιαγιά, ο πατέρας, η μητέρα, τα παιδιά και τα εγγόνια, αποτελούν τον πιο στενό και δημιουργικό δεσμό. Η οικογένεια που ζει ενωμένη κάτω από τον Θεό, χαρίζει στα μέλη της μόνιμη ασφάλεια και σιγουριά και αποτελεί την αφετηρία για μια ευτυχισμένη μελλοντική ζωή των παιδιών.
Κάθε μέλος της οικογένειας, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, έχει τη σωστή θέση και παίζει το σωστό ρόλο. Κάποιος έγραφε: «Ο πατέρας μου είπε κάποτε ότι το πιο κοντινό πράγμα στον ουρανό εδώ κάτω στη γη, είναι η οικογένεια».Μέσα στην οικογένεια, το κάθε μέλος της νιώθει ότι είναι απαραίτητο. Οι ώρες του φαγητού είναι μια ευχαρίστηση και η παρέα μεταξύ τους, απόλαυση. Το σπίτι είναι ο κόσμος της μητέρας, ο παράδεισος των παιδιών και το βασίλειο του πατέρα. Είναι ένα μέρος όπου δεν μπαίνει ο χείμαρρος της διαμάχης, αλλά πλημμυρίζει ένας ωκεανός αγάπης. Είναι λυπηρό που όλο και περισσότερο σπανίζουν οι ευτυχισμένες χριστιανικές οικογένειες.
Η σύγχρονη οικογένεια κλονίζεται σήμερα, γιατί τόσο η μητέρα όσο και ο πατέρας δεν θέλουν να πάρουν το ρόλο τους στα σοβαρά. Η μητέρα βρίσκεται έξω από το σπίτι προσπαθώντας να δημιουργήσει καριέρα, ενώ ο πατέρας βρίσκεται στο καφενείο ή σε κάποια άλλη δουλειά. Έτσι τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς την παρουσία, τη φροντίδα και την αγάπη των γονιών τους. Το σπίτι γι’ αυτά αποτελεί ένα ακόμα πρόβλημα, αντί να είναι ο χώρος που θα μεγαλώσουν σωστά, ψυχικά και πνευματικά.
Η χριστιανική οικογένεια είναι ενωμένη κάτω από τον Θεό. Η ανώτατη εξουσία είναι ο Κύριος που είναι ο «πατέρας» στην οικογένεια. Κάτω από αυτόν, ο πατέρας της οικογένειας προσφέρει με αγάπη τον απαραίτητο χρόνο, κόπο και τα υλικά αγαθά, που κάνουν την οικογένεια κάθε μέρα και πιο ευτυχισμένη. Η μητέρα είναι η καρδιά και η ψυχή του σπιτιού. Είναι το πρόσωπο που ζεσταίνει και ενώνει όλα τα μέλη της οικογένειας. Πατέρας και μητέρα κάθε μέρα, ορατά και αόρατα, δημιουργούν τις συνθήκες εκείνες που θα κάνουν τα παιδιά να γίνουν σωστοί, φυσιολογικοί, κοινωνικοί και πνευματικοί άνθρωποι.
Μιχάλης Κανταρτζής
Μάρτιος - Απρίλιος 2013
Για να ζήσει ο άνθρωπος μια σωστή και φυσιολογική ζωή, πρέπει να ζήσει μέσα στην οικογένεια. Άνθρωποι που δεν είχαν την ευλογία να ζήσουν σε μια οικογένεια, απόκτησαν ψυχικά τραύματα. Όταν η οικογένεια κλονίζεται, κλονίζεται και η κοινωνία. Όταν στέκεται η οικογένεια, στέκεται και η κοινωνία. Ο Πανάγαθος και Πάνσοφος Θεός ίδρυσε και ευλόγησε την οικογένεια στον παράδεισο.
Ο πρώτος βασικός σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου ήταν να δημιουργήσει οικογένεια. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που ο Θεός, για δικούς Του θείους λόγους, επιτρέπει ο άνθρωπος να μην παντρευτεί.
Η οικογένεια είναι η πιο ζεστή και ευλογημένη σχέση. Ο παππούς, η γιαγιά, ο πατέρας, η μητέρα, τα παιδιά και τα εγγόνια, αποτελούν το πιο στενό και δημιουργικό δεσμό. Η οικογένεια που ζει ενωμένη κάτω από τον Θεό χαρίζει στα μέλη της τη μόνιμη, ασφαλή σιγουριά και αποτελεί την αφετηρία για μια ευτυχισμένη μελλοντική ζωή των παιδιών.
Κάθε μέλος της οικογένειας, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, έχει τη σωστή θέση και παίζει το σωστό ρόλο. Κάποιος έγραφε: «Ο πατέρας μου είπε κάποτε ότι το πιο κοντινό πράγμα στον ουρανό εδώ κάτω στη γη, είναι η οικογένεια!» Μέσα στην οικογένεια, το κάθε μέλος της νιώθει ότι είναι απαραίτητο. Οι ώρες του φαγητού είναι μια ευχαρίστηση και η παρέα μεταξύ τους, απόλαυση. Το σπίτι είναι ο κόσμος της μητέρας, ο παράδεισος των παιδιών και το βασίλειο του πατέρα. Είναι ένα μέρος όπου δεν μπαίνει ο χείμαρρος της διαμάχης, αλλά πλημμυρίζει ένας ωκεανός αγάπης. Είναι λυπηρό που όλο και περισσότερο σπανίζουν οι ευτυχισμένες χριστιανικές οικογένειες.
Η σύγχρονη οικογένεια κλονίζεται σήμερα γιατί, τόσο η μητέρα όσο και ο πατέρας δεν θέλουν να πάρουν το ρόλο τους στα σοβαρά. Η μητέρα βρίσκεται έξω από το σπίτι προσπαθώντας να δημιουργήσει καριέρα, ενώ ο πατέρας μετά την εργασία βρίσκεται στο καφενείο ή σε κάποια άλλη δουλειά. Έτσι τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς την παρουσία, τη φροντίδα και την αγάπη των γονιών τους. Το σπίτι γι’ αυτά αποτελεί ένα ακόμα πρόβλημα, αντί να είναι ο χώρος που θα μεγαλώσουν σωστά, ψυχικά και πνευματικά.
Η χριστιανική οικογένεια είναι ενωμένη κάτω από τον Θεό. Η ανώτατη εξουσία είναι ο Κύριος που είναι ο «Πατέρας» της οικογένειας. Κάτω από Αυτόν, ο πατέρας της οικογένειας προσφέρει με αγάπη τον απαραίτητο χρόνο, κόπο και υλικά αγαθά, που κάνουν την οικογένεια κάθε μέρα και πιο ευτυχισμένη. Η μητέρα είναι η καρδιά και η ψυχή του σπιτιού. Είναι το πρόσωπο που ζεσταίνει και ενώνει όλα τα μέλη της οικογένειας. Πατέρας και μητέρα κάθε μέρα, ορατά και αόρατα, δημιουργούν τις συνθήκες εκείνες που θα κάνουν τα παιδιά να γίνουν σωστοί, φυσιολογικοί, κοινωνικοί και πνευματικοί άνθρωποι.
Μιχάλης Κανταρτζής
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2013
Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές για την καρδιά των γονέων είναι εκείνη που τα παιδιά τους, αφού στο μεταξύ μεγάλωσαν, θεμελιώνουν με τη σειρά τους μια οικογένεια. Όταν ο γάμος των νέων γίνεται με την ειλικρινή συγκατάθεση των γονέων, οι προοπτικές είναι βεβαίως ενθαρρυντικές.
Αυτοί οι τελευταίοι, όμως, νομίζουν ότι δεν θα εκπληρώσουν στο ακέραιο το καθήκον τους, αν δεν συμβάλουν στην ευτυχή πορεία του ζεύγους, απευθύνοντας ορισμένες συστάσεις στο γιο ή στο γαμπρό τους, στην κόρη ή στη νύφη τους. Αλλοίμονο! Η πείρα απέδειξε ότι οι επεμβάσεις αυτές δεν είναι καθόλου ευχάριστες. Μια νέα γυναίκα που έφθασε στον τίτλο της κυρίας και υπεύθυνης του σπιτιού, το θεωρεί άτοπο, αν όχι απαράδεκτο, να προσπαθούν να της μάθουν την τάξη, την ακρίβεια, την οικονομία, τους ευπροσήγορους και λεπτούς τρόπους, που θα την καταστήσουν σύζυγο και μητέρα η οποία θα χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού όλου του κόσμου, ενώ κανείς δεν φρόντισε να της τα διδάξει όταν ακόμη ήταν δεσποινίδα.
Εκείνη την εποχή ακριβώς έπρεπε να την κάνουν να επωφεληθεί από την μητρική εμπειρία, να την πάρουν στην αγορά μάλλον παρά στο χορό, να της μάθουν την τέχνη να συντάσσει τον προϋπολογισμό της οικογένειας, να ετοιμάζει εύγεστα και όχι βαριά φαγητά, να διαλέγει απλά και καλοκατασκευασμένα ρούχα. Επίσης, μπορεί το φωτοστέφανο του συζύγου ή του πατέρα να δίνει κύρος στο νέο άνδρα, θα του είναι όμως δύσκολο από τη στιγμή που δεν του δίδαξαν ποτέ να συμβάλει στην άνεση των αγαπημένων του προσώπων, μαστορεύοντας διάφορα μικροπράγματα ή έχοντας ορισμένες ευφυείς ιδέες.
Δεν μπορούμε να αυτοσχεδιάζουμε πρόχειρα τα όσα έχουν υποχρέωση να κάνουν οι γονείς, όπως και το ότι το επάγγελμα του συζύγου ή της συζύγου δεν μαθαίνεται από την μία μέρα στην άλλη. Επομένως, η επίδραση των γονέων είναι αποτελεσματική πριν από τον γάμο των παιδιών τους και όχι μετά.
Μπορούν και μετά να προτείνουν διάφορες βελτιώσεις, να προσφέρουν την φωτισμένη τους βοήθεια, αλλά δεν πρέπει να επιμένουν να υπερισχύσει η δική τους άποψη έστω κι αν είναι ολοφάνερο ότι οι νέοι πάσχουν από έλλειψη ευθυκρισίας.
(Πρακτικός οδηγός οικογένειας, σελ. 501,502)
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2012
Ο γάμος είναι η συμπόρευση του άνδρα και της γυναίκας, η οποία ξεκινά με την τέλεση του μυστηρίου του γάμου και φθάνει με τη χάρη του Χριστού ως το θάνατο.
Η τέλεση του μυστηρίου αρχίζει με τη δοξολογία της ευλογημένης βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η βασιλεία του Θεού και η ζωή του κοινού αιώνος είναι το τέρμα της κοινής πορείας του ζεύγους. Έτσι εύχεται ο Λειτουργός στο τέλος του Μυστηρίου: «Ο Θεός, ο Θεός ημών … ανάλαβε τους στεφάνους αυτών εν τη βασιλεία Σου, ασπίλους και αμώμους και ανεπιβουλεύτους διατηρών εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
Στη διάρκεια της κοινής αυτής πορείας, που πρέπει να διαρκέσει όσο και η ζωή του ανθρώπου, το ζεύγος θα προσπαθήσει από κοινού να αγωνίζεται πνευματικά με την προσευχή, τη νηστεία, την εγκράτεια. Καθένας με τον τρόπο του θα είναι βοηθός στην πνευματική προσπάθεια του άλλου και οι δύο μαζί με φιλότιμο θα αγωνίζονται για την κατά Χριστόν προκοπή τους. Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Οι σύζυγοι μοιράζονται τον κόπο για να μοιραστούν και τα στεφάνια. Τα του γάμου είναι κοινά. Ας είναι κοινά και τα της αρετής.»
Το θέμα στο οποίο γίνονται πολλά λάθη από τους εγγάμους είναι οι συζυγικές σχέσεις. Ο απ. Παύλος μας έχει δώσει τον χρυσό κανόνα που θα έπρεπε να ακολουθούμε, δυστυχώς όμως είναι τόσο βαθειά ριζωμένες μέσα μας οι λανθασμένες αντιλήψεις, που ούτε τον αποστολικό λόγο κατανοούμε. Γράφει ο Απόστολος: «Μη αποστερείτε αλλήλους. Ει μη τι αν εκ συμφώνου». Ο ιερός Χρυσόστομος μας το αναλύει με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος:
«Η γυναίκα, λέγει ο Απόστολος, να μην εγκρατεύεται χωρίς τη θέληση του άνδρα, ούτε ο άνδρας χωρίς τη θέληση της γυναίκας του. Γιατί; Διότι από την εγκράτεια αυτή γεννιούνται μεγάλα κακά. Από αυτή την αιτία έγιναν πολλές φορές και μοιχείες και πορνείες και διαλύσεις οικογενειών».
(«Το Μυστήριο του γάμου», Ιερομ. Γρηγορίου, σελ. 49,50)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012
Για να δημιουργηθεί με το μυστήριο του γάμου μία κοινωνία αγάπης, πρέπει ο άνδρας και η γυναίκα που θα συζευχθούν να βαδίσουν τον δρόμο που υπέδειξε ο Χριστός σ’ εκείνους που επιθυμούν να Τον ακολουθήσουν: «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Δεν είναι δυνατόν να αγαπήσουμε το σύντροφό μας αν δεν αρνηθούμε τον εαυτό μας. Άλλωστε η αγάπη του ομοζύγου μας είναι ταυτόχρονα ο δρόμος που οδηγεί στην αγάπη του Θεού. Το πρώτο βήμα για να δημιουργήσουμε μέσα στον γάμο μία κοινωνία αγάπης είναι να αφαιρέσουμε το «εγώ» μας.