Μάρτιος - Απρίλιος 2022
Παιδική Γωνιά
Η Αλεπού Και Ο Ξυλοκόπος
Οι μύθοι του Αισώπου είναι πολύ διδακτικοί. Ας δούμε παρακάτω έναν από αυτούς.
Μια αλεπού που έτρεχε να ξεφύγει από κάτι κυνηγούς, είδε έναν ξυλοκόπο και τον ικέτεψε να την κρύψει. Εκείνος την παρότρυνε να μπει στην καλύβα του και να κρυφτεί.
Σε λίγο έφτασαν οι κυνηγοί και τον ρώτησαν αν είδε να περνάει μια αλεπού. Ο ξυλοκόπος με τη φωνή αρνήθηκε ότι την είχε δει, αλλά με τα χέρια του τους έκανε νόημα δείχνοντάς τους πού ήταν κρυμμένη. Αυτοί όμως δεν πρόσεξαν τα νοήματα και πίστεψαν όσα τους είπε.
Η αλεπού, μόλις είδε πως έφυγαν, βγήκε έξω και πήγε να φύγει αμίλητη. Τότε ο ξυλοκόπος την κατηγόρησε ότι, ενώ αυτός της έσωσε τη ζωή, εκείνη έφευγε χωρίς να του πει μια λέξη, ένα ευχαριστώ.
Κι η αλεπού του απάντησε: «Και βέβαια θα σ’ ευχαριστούσα, αν τα έργα των χεριών σου (και η συμπεριφορά σου) συμβάδιζαν με τα λόγια σου».
Αυτό μας θυμίζει τον αδελφόθεο Ιάκωβο, ο οποίος αναφέρει στην επιστολή του: «νά κάνετε πράξη τα λόγια του Χριστού κι όχι μόνον να τα ακούτε, ξεγελώντας έτσι τον εαυτό σας.»
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Παιδική Γωνιά
Μάθε Να Αγαπάς (Σωστά)
Μια ιστορία για μικρούς, αλλά και για μεγάλους
Ήταν ένα τραγουδάκι που το τραγουδούσα στα παιδιά μου. Όλα το αγάπησαν πολύ. Θυμάμαι μάλιστα ένα μου παιδί που με τις χούφτες του μου σκέπαζε το στόμα, ώστε να μη πω το τέλος της ιστορίας που ήταν ένα τέλος θλίψης, τέλος που δεν είχε το «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».
Πιστεύω πάντα, πως δεν μπορεί να υπάρχει ένα τέλος καλό, αν η πορεία είναι λαθεμένη.
Γι΄ αυτό, χωρίς να θέλω να πικράνω τα παιδιά μου, επέμενα να ακούσουν και το τέλος. Το τραγούδι, λοιπόν, μιλούσε για ένα ευτυχισμένο αρκουδάκι που μαζί με την μάνα του χαιρόταν τον κόσμο. Μα το βόλι του κυνηγού σκοτώνει τη μητέρα. Το αρκουδάκι μου, «πίνει νερό, πικραίνεται και πάει, είναι μονάχο και γι’ αυτό πονάει». Μια μέρα στο μικρό ρυάκι, ένα σκιουράκι συναντά, παιχνίδια κάνουνε τρελά. Θε μου, να μη τελειώσει αυτή η χαρά. Το αρκουδάκι μας ξαναγίνεται ευτυχισμένο. «Πίνει νερό, δροσίζεται και πάει, έχει έναν φίλο και τον αγαπάει!».
Είναι το αρκουδάκι μας τόσο ευτυχισμένο, συνεχίζει το παιδικό διδακτικότατο τραγουδάκι, που σφίγγει στην αγκαλιά του τον καινούργιο φίλο. Μα βάζει τόση δύναμη σ΄ αυτό το αγκάλιασμα, τόσο ασφυκτικά σφίγγει τον φίλο του που το σκιουράκι το μελί, άφησε μια κραυγή και πέθανε!
Το αρκουδάκι μας «πίνει νερό, πικραίνεται και πάει, δεν του ΄μαθαν ποτέ πως ν΄ αγαπάει!!!». Εδώ είναι το τέλος. Είναι τόσο θλιβερό, ώστε να μη μπορεί να το αντέξει το νέο παιδί και να θέλει να μου σφραγίσει το στόμα, ή να βουλώσει τ΄ αυτιά του για να μην τ΄ ακούσει. Μα εγώ επέμενα να το λέω και τώρα τα παιδιά μου το τραγουδούν και στα δικά τους παιδιά…
Το αρκουδάκι από την πολλή αγάπη έγινε αιτία να πεθάνει η συντροφιά του. Δεν του ’χε μάθει κανείς να αγαπά σωστά. Κανείς δεν του ΄χε πει πως τέχνη χρειάζεται η εκδήλωση της αγάπης. Τ΄ αγαπώ το παιδί μου τόσο, που ανησυχώ μήπως μπλέξει. Και γι΄ αυτό το σπίτι γίνεται φυλακή και ποιος ποτέ ονειρεύτηκε να μένει σε φυλακή και ποιος δεν παλεύει να δραπετεύσει από κει; Τ΄ αγαπώ τόσο το παιδί μου, ώστε προλαβαίνω κάθε του επιθυμία. Ναι, μα τότε έχουμε ένα παιδί που δεν ποθεί τίποτα.
Το αγαπώ το παιδί μου τόσο, ώστε του κρύβω τις δυσκολίες της ζωής. Και έτσι το παιδί μας πιστεύει πως το ΜΗ είναι ανύπαρκτο, πως μέλι και γάλα οι δρόμοι, μαλθακεύει, παραιτείται από αγώνες, δεν τρίβεται, δεν ακονίζεται το μαχαίρι και έτσι όταν έλθει σε αντάμωση με τις δυσκολίες τα χάνει. Παραδίδεται χωρίς όρους και ζητά δεκανίκια όπως τα ναρκωτικά, το αλκοόλ κ.λ.π. …
Η Αγάπη είναι θεϊκό δώρο, λέει η Γραφή, καρπός του Αγίου Πνεύματος. Και εμείς αυτό το δώρο το κάνουμε κατάρα, αν δεν μάθουμε την τεχνική του. Γι΄ αυτό επέμενα να το τραγουδώ στα παιδιά μου, παρά τις αντιδράσεις τους!
ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΥΡΕΛΗ, Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Πηγή: Εν τω Φωτί σου οψόμεθα Φως
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2021
Παιδική Γωνιά
Το αλφαβητάρι της αρετής
(Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου)
Ά ρχιζε πάντα απ’ το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του
Β ίου το κέρδος είν’ αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις
Γ νώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων
Δ εινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος
Ε υεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι
Ζ ήτα απ’ το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, ώστε να είσαι εύσπλαχνος κι εσύ
Η σάρκα η ανθρώπινη για να συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά
Θ υμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη λογική
Ί σια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα να ‘χεις μέτρο
Κ λειδί στ’ αυτιά να βρίσκεται, το γέλιο σου να ‘ναι σεμνό
Λ υχνάρι να πορεύεται η λογική μπροστά από κάθε σου έργο
Μ η σου γλυστράει κάτω απ’ ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει
Ν α ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται
Ξ ένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι’ αυτό τίμα τους ξένους
Ό ταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα
Π άντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται
Ρ αβδί να σε χτυπά του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά
Σ τις θύρες των σοφών να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ’ τις θύρες των πλουσίων
Τ ο μικρό, μικρό δεν είναι, όταν σε κάτι μέγα οδηγεί
Ύ βριν χαλίνωνε, μακρυά απ’ την έπαρση, μέγας σοφός να γίνεις
Φ υλάξου συ απ’ το πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς
Χ άρισμα το να σε φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ
Ψ υχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία
Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί!
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2021
Παιδική Γωνιά
Ο θρύλος λέει ότι κάποτε το φίδι κυνηγούσε την πυγολαμπίδα για να την φάει. Αυτή έτρεχε για μια δύο μέρες, ώσπου την τρίτη εξουθενωμένη σταμάτησε. Τότε η πυγολαμπίδα ρώτησε:
– Μπορώ να σου κάνω τρία ερωτήματα;
– Αν και δεν συνηθίζω να απαντώ σε τέτοια ερωτήματα, θα σου απαντήσω, μιας και σε λίγο θα σε καταβροχθίσω.
– Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα; ρώτησε η πυγολαμπίδα.
– Όχι, απάντησε το φίδι.
– Σε έχω ενοχλήσει σε κάτι;
– Όχι, είπε ξανά το φίδι.
– Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις;
– Γιατί δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις!
Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή των ανθρώπων. Πολλοί είναι εκείνοι που βρίσκουν ανυπόφορες την καλοσύνη και την αρετή και ιδίως την ταπείνωση και τις πολεμούν μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να τις φθάσουν.
Ιούλιος - Αύγουστος 2021
Παιδική Γωνιά
Η Γρανίτα
O Γιώργος και ο Κυριάκος κάθονταν δίπλα-δίπλα στη βεράντα του σπιτιού του Γιώργου, τρώγοντας με ευχαρίστηση τη γρανίτα φράουλα που τους είχε προσφέρει η μητέρα του.
Το σχολείο είχε τελειώσει και η συζήτηση ήταν για τις καλοκαιρινές διακοπές.
– Πού θα πάτε φέτος; ρώτησε ο Κυριάκος το φίλο του.
– Στο χωριό της γιαγιάς, όπως κάθε χρόνο, απάντησε ο Γιώργος εμφανώς στενοχωρημένος. Φέτος, ήθελα πολύ να πάω κατασκήνωση, όμως δεν κατάφερα το χειμώνα να μαζέψω τα χρήματα που χρειάζονται. Του χρόνου όμως είμαι σίγουρος πως θα το καταφέρω, γιατί απλώς θα συμπληρώσω αυτά που μάζεψα αυτή τη χρονιά.
– Ευτυχώς, εγώ δεν έχω τέτοια προβλήματα, είπε ο Κυριάκος. Ο πατέρας μου βγάζει πολλά λεφτά, δουλεύει και η μάννα μου. Να, βλέπεις το μπλουζάκι που φοράω σήμερα; «Λακόστ», το πήρα για την κατασκήνωση.
Ο Γιώργος θαύμασε το καινούργιο κάτασπρο μπλουζάκι του φίλου του και σκέφτηκε πως μόνον όταν άρχιζε ο ίδιος να δουλεύει, θα μπορούσε να κάνει τέτοια όνειρα. Σκέφτηκε ακόμα πως, το μόνο που μπορούσε να κάνει αυτή τη στιγμή για να παρηγορηθεί, ήταν να πάει στην κουζίνα να αποτελειώσει τη γρανίτα που είχε μισοφάει και να φέρει και στον φίλο του άλλο ένα ποτήρι. Σηκώθηκε βιαστικός κι όπως έκανε να γυρίσει, το ποτήρι που κρατούσε έγειρε προς τον Κυριάκο, ρίχνοντας την υπόλοιπη γρανίτα πάνω στο κάτασπρο καινούργιο «Λακόστ». Τη σιωπή της έκπληξης και του ξαφνιάσματος ακολούθησαν οι θυμωμένες φωνές του Κυριάκου:
– Καημένε Γιώργο, σ’ έφαγε η ζήλια σου για το μπλουζάκι και μου το ’κανες «μαντάρα». Είσαι άχρηστος και ζηλιάρης, είπε και σηκώθηκε να φύγει, κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω του.
Σε λίγη ώρα ο Γιώργος χτυπούσε το κουδούνι του σπιτιού του Κυριάκου.
– Σου ζητώ συγνώμη για τη ζημιά που σου έκανα.
– Δεν ήταν ζήλια, μια στιγμή αδεξιότητας ήταν, του είπε, βάζοντάς του στο χέρι ένα φάκελο και έφυγε αμέσως.
Ο Κυριάκος άνοιξε το φάκελο και μίλησε στον πατέρα του, που κατάλαβε πως κάτι έγινε και ήρθε κοντά του.
– Ο Γιώργος με ντρόπιασε με τον τρόπο του, είπε με κατεβασμένο κεφάλι. Μου έφερε τα χρήματα που μάζευε για την κατασκήνωση για να αγοράσω άλλο μπλουζάκι, αλλά εγώ του φέρθηκα πολύ άσχημα. Φάνηκα πολύ εγωιστής κι ο Γιώργος είναι καλό παιδί.
– Μην το σκέφτεσαι λοιπόν πολύ, είπε ο πατέρας. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
– Ναι, μπαμπά, θα επιστρέψω αμέσως τα χρήματα στον Γιώργο και θα ζητήσω συγνώμη. Και θέλω να σου ζητήσω μια χάρη. Μπορώ σε παρακαλώ να πάρω το φίλο μου στην κατασκήνωση μαζί μου φέτος;
Πόση προσοχή, λοιπόν, χρειάζεται στη ζωή μας, για να δίνουμε το καλό παράδειγμα και να έχουμε καλή συμπεριφορά!