Μάιος - Ιούνιος 2013
Η Ελευθερία γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και βιώθηκε στην Ελλάδα. Οι Πατέρες μας, από τα πολύ παλαιά χρόνια, ταύτιζαν την εθνική ελευθερία με την πνευματική και τη θρησκευτική ελευθερία. Πολεμούσαν «υπέρ βωμών και εστιών». Πολεμούσαν «για του Χριστού την πίστιν την αγίαν και της πατρίδος την ελευθερίαν». Η εθνική ελευθερία, που βασίζεται στην ατομική, εσωτερική και πνευματική ελευθερία, μπορεί να κάνει τους εθνικά ελεύθερους Έλληνες δούλους στον ίδιο τον εαυτόν τους, στα ανθρώπινα πάθη, στις αδυναμίες και στις κακίες τους.Τόσο η εθνική όσο και η πνευματική ελευθερία εμπνέονται από σεβασμό στα δικαιώματα του άλλου. Ελευθερία δεν είναι να κάνω ανεύθυνα ό,τι θέλω. Ο Πυθαγόρας είπε: «Ουδείς ελεύθερος, εαυτού μη κρατών». Δηλαδή, κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος όταν δεν μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτόν του. Και ο Λακορντέρ συμπλήρωσε: «Ελευθερία είναι το δικαίωμα του να κάνεις ό,τι δεν βλάπτει τον άλλον».
Ελευθερία δεν σημαίνει ασυδοσία. Δεν είναι η διάλυση και η καταστροφή των ηθικών αξιών. Ελευθερία δεν είναι ανεξέλεγκτη, άσωτη και εγωκεντρική ζωή, δηλαδή αυτό που βλέπουμε στις μέρες μας. Δεν σημαίνει ελευθερία να καταργήσω τα ήθη και τα έθιμα που κράτησαν το έθνος μας μέσα στους αιώνες, μεταφέροντας στην πατρίδα μας την ξένη, «εύκολη» διεφθαρμένη και καταστρεπτική ζωή. Ελευθερία δεν είναι να κάνω αυτό που με «βολεύει» και ικανοποιεί τον εγωισμό και το συμφέρον μου. Ελευθερία σημαίνει υπεύθυνη ζωή, που σέβεται την ελευθερία και την προσωπικότητα του άλλου. Ελευθερία είναι η δύναμη να δεσμεύω τον εαυτό μου και να μην κάνω αυτό που δεν πρέπει να κάνω, αυτό που βλάπτει το συνάνθρωπό μου. Αν ο Θεός δεν δέσμευε τον Εαυτό Του και χρησιμοποιούσε την Ελευθερία Του, η γη μας από καιρό θα είχε εξαφανισθεί.
Ο σύγχρονος, λοιπόν, Έλληνας είναι αδύνατος και ανήμπορος να κάνει το καλό. Ένα από τα σύγχρονα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, στατιστικά αποδεδειγμένο, είναι η ανικανότητα και αδυναμία του να κάνει το καλό. Χρειάζεται δύναμη πολλή και υπεράνθρωπη, έξω από τον εαυτόν του. Δύναμη μεγάλη, που μια για πάντα θα τον ελευθερώσει από όλα τα εσωτερικά και αρνητικά πράγματα που τον καταδυναστεύουν. Η δύναμη αυτή βρίσκεται αποκλειστικά στον Τριαδικό Θεό. Ο Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος, ο μόνος Ελευθερωτής, προσκαλεί το σύγχρονο φορτωμένο Έλληνα να Τον πλησιάσει ταπεινά, έτσι όπως είναι, κουρασμένος και φορτωμένος και Αυτός θα τον ξεκουράσει και θα τον ξεφορτώσει (Ματθ. 11:28).Ο πραγματικά ελεύθερος εσωτερικά άνθρωπος είναι αυτός που τον ελευθερώνει ο Ιησούς Χριστός.
Όταν ο Ιησούς Χριστός έλεγε: «Εάν ο Υιός του ανθρώπου (ο Ιησούς Χριστός) σας ελευθερώσει, θα είσθε πραγματικά ελεύθεροι» (Ιωάν. 8:36),αποκάλυπτε τη μεγαλύτερη αλήθεια και πραγματικότητα όλων των αιώνων. Όσοι Τον πίστεψαν και ζήτησαν την ελευθερία τους, έγιναν καινούργιοι και ελεύθεροι άνθρωποι.
Το αποκλειστικό έργο του Ιησού Χριστού είναι η εσωτερική απελευθέρωση του κάθε άνθρωπο από οποιαδήποτε δεσμά. Ο Έλληνας, που εγωιστικά εμμένει στις δικές του απόψεις για το τί πραγματικά χρειάζεται και προσπαθεί μόνος του ή με οποιαδήποτε άλλα μέσα να ελευθερωθεί, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να παρατείνει την πνευματική του κακομοιριά.
Τα σύγχρονα ψυχικά προβλήματα του άγχους, της κατάθλιψης, της μελαγχολίας, του φόβου και της μοναξιάς, νικιούνται και φεύγουν από τον άνθρωπο μόνο μέσω του Ιησού Χριστού. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, αν ο Κύριος δεν τον ελευθερώσει.
Μάρτιος - Απρίλιος 2013
Παρασκευή πρωί του Μάρτη. Πέντε άτομα της Αδελφότητας επισκεφθήκαμε για δεύτερη φορά το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα. Το αυτοκίνητο φορτωμένο με διάφορα χρήσιμα πράγματα για τους νεαρούς κρατούμενους, και μετά από πορεία μιας ώρας περίπου, αντικρίσαμε τα κτήρια των φυλακών.
Περιμένοντας να έρθει η σειρά μας να επισκεφτούμε τα παιδιά, παραδώσαμε τα πράγματα που τους είχαμε συγκεντρώσει (ρούχα, είδη προσωπικής περιποίησης, τηλεκάρτες, κλπ) και συζητήσαμε με την Διοίκηση των φυλακών για τα θέματα που κυρίως τους απασχολούν. Όσα μας είπαν αντήχησαν στ’ αφτιά μας από περίεργα έως εκπληκτικά: Ο αριθμός των τροφίμων εκεί ανέρχεται σε περίπου 356 άτομα, από τα οποία τα 2/3 περίπου είναι αλλοδαποί. Η ηλικία τους μικρή, έως και 25 ετών. Παιδιά με πολλές ικανότητες που, αν δεν τους στερούσαν τα εφόδια το κακό οικογενειακό τους περιβάλλον ή κάποιο λάθος, σοβαρό ίσως, που έκαναν και έπρεπε να το «εξαργυρώσουν» με τα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής τους, θα είχαν διακριθεί σε πάρα πολλούς τομείς και θα είχαν ξεχωρίσει με τα πολλά προσόντα τους.
Ήρθε η ώρα να συναντηθούμε με τους νεαρούς κρατούμενους. Παιδιά, απλά, χαμογελαστά, με εκφραστικά μάτια, που θέλουν να μας χαιρετήσουν με χειραψία, να μας καλωσορίσουν, εκτιμώντας την παρουσία μας εκεί για χάρη τους. Το μήνυμα από το Ευαγγέλιο, που ακούστηκε από τον υπεύθυνο της ομάδας μας, τα προσήλκυσε, διατηρώντας τα μάτια ορθάνοιχτα, να «ρουφάνε» σαν τα σφουγγάρια το πολύτιμο νερό της ζωής που τους προσφερόταν: Ο Χριστός αγαπά όλους, συγχωρεί, δέχεται χωρίς διακρίσεις αυτόν που με μετάνοια Τον καλεί στη ζωή του, αυτόν που πονά, που αμάρτησε, που έσφαλε. Οι ερωτήσεις πολλές, το ενδιαφέρον έκδηλο και ειλικρινές και η παράκληση: «Να ξανάρθετε»!
Η ξενάγηση στα κτήρια, μια ακόμα συγκλονιστική εμπειρία, μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πιο άμεσα το περιβάλλον των φυλακών. Στον επάνω όροφο το Σχολείο. Πάνω από την πόρτα κάθε αίθουσας τα ονόματα γνωστών ποιητών μας: «Γ. Σεφέρης, Γ. Ρίτσος, Ο. Ελύτης, Κ. Παλαμάς»…. Μέσα στις αίθουσες τα θρανία, οι ζωγραφιές των παιδιών στους τοίχους και οι σύγχρονοι διαδραστικοί πίνακες, με τους οποίους γίνεται η διδασκαλία, μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή. Στον ίδιο όροφο η Αίθουσα Πληροφορικής με τους υπολογιστές, δωρεές πολιτών ή επιχειρήσεων προς το Ίδρυμα των Φυλακών. Εντυπωσιαστήκαμε από το τεράστιο ενδιαφέρον των καθηγητών για την πρόοδο των μαθητών τους, ένας μάλιστα μας ενημέρωσε πως συνεχίζει να διδάσκει εθελοντικά, παρ’ ότι βγήκε στη σύνταξη. Εκδίδουν επίσης και εφημερίδα με τίτλο ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ, η οποία βρισκεται και στο διαδικτυακό τόπο (http://gym-par-avlon.att.sch.gr). Κατεβαίνοντας τα σκαλιά, το άκουσμα της θρακιώτικης μελωδίας μας τράβηξε προς την Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων, που φιλοξενούσε εκείνη την στιγμή τη χορευτική ομάδα με τη δασκάλα της.
Φύγαμε περνώντας για άλλη μια φορά από τους δαιδαλώδεις καγκελόφραχτους διαδρόμους, τις βαριές σιδερένιες πόρτες με τις αυτόματες κλειδαριές και τα γραφεία. Βγαίνοντας από την κεντρική σιδερένια πόρτα, προσπαθήσαμε να φανταστούμε το συναίσθημα εκείνου που, μετά από εγκλεισμό μηνών ή και χρόνων, περνά την έξοδο προς την ελευθερία. Τέτοια συναισθήματα προϋποθέτουν μεγάλη ευαισθησία, κατανόηση, αγάπη, έλλειψη κατάκρισης και πόνο για το συνάνθρωπο. Μόνον Εκείνος, ο Μόνος γνώστης της ψυχής και της καρδιάς του ανθρώπου, ο Μόνος που πόνεσε τόσο βαθιά και αληθινά για τον άνθρωπο μπορεί να νιώσει, να παρηγορήσει, να συγχωρήσει και να ελευθερώσει.
Μάρτιος - Απρίλιος 2013
25η Μαρτίου ! Μέρα της Ελευθερίας!
Ελευθερίας μήνυμα ήταν αυτό που έφερε ο Άγγελος στην Παρθένο. Ελευθερίας μήνυμα ήταν αυτό που με μια φωνή οι πρόγονοί μας φώναξαν «Ελευθερία ή θάνατος». Και ήταν από την ίδια πίστη της Παναγίας, η πίστη που θέρμανε τις ελληνικές ψυχές.
Εκείνη η πίστη της Παρθένου φάνηκε σαν μια ταπεινή, πρόθυμη προσφορά στην απάντηση: «Γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου».Η άλλη, μια φλόγα δυνατή ξεσήκωσε ένα ταλαιπωρημένο έθνος εναντίον των αλλόθρησκων κατακτητών. Ήταν η πίστη τους σε αξίες αιώνιες. Έτσι πρόβαλε αντρειωμένη στο Μεσολόγγι, στην Αλαμάνα, στα Δερβενάκια, στα Ψαρά.
Το 1821 έδωσε πρότυπα Χριστιανών αγωνιστών. Τους χαρακτήριζε η αγάπη για την ελευθερία της πατρίδας τους, η πίστη στον Χριστό, η ανιδιοτέλεια των προσπαθειών μέχρι θυσίας της ίδιας της ζωής. Η επανάσταση των Ελλήνων του 1821 είναι, όπως χαρακτηρίστηκε, η μόνη επανάσταση που έδωσε Αγίους. Στην Πόλη κρεμάστηκε πρώτος ο Πατριάρχης Γρηγόριος ανοίγοντας πρώτος το μαρτυρολόγιο της Επανάστασης. Ο Αθανάσιος Διάκος πολέμησε σαν νέος Λεωνίδας και σουβλίστηκε για την πίστη του στον Χριστό. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Παπαφλέσσας και τόσοι άλλοι μαρτύρησαν για την πίστη τους και την ελευθερία. Ο Φώτης Κόντογλου λέει χαρακτηριστικά: «Ναι, πίστη και πατρίδα είναι για μας ένα πράγμα. Και όποιος πολεμά το ένα, πολεμά και το άλλο, κι ας μην ξεγελιέται». Αυτή η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία μαζί με την πίστη, έκανε τα αδύνατα δυνατά, τα ακατόρθωτα κατορθωτά. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στο γράμμα του στους Γαλαξιδιώτες σε αυτά τα ιδανικά αναφέρεται: «Τι την θέλετε βρε αδέρφια, αυτή την πολυπικραμένη ζωή; Δεν τηράτε πως τίποτα δεν μας απέμεινε; Οι εκκλησίες μας γενήκαν τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει τίποτα εδικό του, γιατί ταχιά γίνεται φτωχό, σαν διακονιάρης στη σεράτα. Οι φαμέλιες και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτα αδέρφια δε μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέρια και να τηράμε τον ουρανό. Ο Θεός μας έδωσε χέρια, γνώση και νου. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας και ό,τι μας απαντοχαίνει ας το βάλουμε γρήγορα σε πράξη και ας είμεθα βέβαιοι πως ο Χριστός μας, ο πολυαγαπημένος, θα βάλει το χέρι απάνου μας.»
Την πίστη των Ελλήνων στο δίκιο του αγώνα τους την εκφράζει ο Μακρυγιάννης με το απλό και αγράμματο ύφος του ως εξής: «Όμως του κάκου κοπιάζετε, αν δεν υπάρχει σε σας η αρετή και η δικαιοσύνη του μεγάλου Θεού, του αληθινού βασιλέα. Ότι Εκείνου η δικαιοσύνη μας έσωσε και θέλει να μας σώσει».
Τέτοιοι ήρωες πρόγονοι μας ελευθέρωσαν!
Σήμερα φτάσαμε σε τέτοια κατάντια, ώστε όλα να τα ισοπεδώνουμε και να τα απαξιώνουμε. Δικαιώματα καταπατώνται, η ιστορία μας άπειρες φορές παραφράζεται και παραλείπεται, εθνικές γιορτές απλοποιούνται με αποτέλεσμα να μην εορτάζονται όπως αρμόζει.
Μήπως γίναμε αγνώμονες, αδιάφοροι για τα ιστορικά εκείνα γεγονότα που άλλαξαν τη ροή της Ιστορίας; Είναι κρίμα η ημέρα αυτή να περνά από πολλούς σαν μια τυπική επέτειος. Χωρίς το αίμα των αγωνιστών εκείνων, χωρίς τη θυσία τους δεν θα ελευθερωνόταν η χώρα μας. Αξίζει να τους ευγνωμονούμε. Να προσευχόμαστε για τις ψυχές τους. Ξεκίνησαν έναν αγώνα άνισο. Ήταν όμως αποφασισμένοι να δώσουν τη ζωή τους για να δουν ελεύθερη την Πατρίδα και οι επόμενες γενιές. Γι αυτό πρέπει στην ξεχωριστή αυτή ημέρα της 25ηςΜαρτίου που είναι και μεγάλη θρησκευτική εορτή, να δίνουμε την αξία που της ταιριάζει. Τη γιορτάζουμε σωστά, όταν δεχόμαστε όσα σημαίνουν πατρίδα και θρησκεία, πίστη και ελευθερία, τιμώντας αυτούς που θυσιάστηκαν γι’ αυτές τις αξίες.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Μάρτιος - Απρίλιος 2013
Η σύγχρονη πολυσύνθετη ζωή, με την τόση αδικία, διαφθορά, ανηθικότητα και απάνθρωπη συμπεριφορά συμπατριωτών μας, τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα από ντόπιους και ξένους κακοποιούς, τη μανία για περισσότερα υλικά αγαθά, περισσότερες ανέσεις και εντυπωσιακές, ανόητες επιδείξεις, όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, κλονίζουν κάθε μέρα τον Έλληνα.
Από την άλλη όμως πλευρά, ο Θεός των Αγίων Προφητών, Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας είναι ένας Θεός που έχει άμεσα ενδιαφέρον για τον Έλληνα. Είναι ο Θεός που αγαπά πάρα πολύ τον Έλληνα και θέλει να τον βοηθήσει, να του συμπαρασταθεί με δύναμη και αγάπη σε όλες του τις ανάγκες. Ο Θεός, ο Τριαδικός Θεός, είναι ζωντανός σήμερα και θέλει να δείξει την παρουσία Του με εξαιρετικά δυναμικό τρόπο στη ζωή του σύγχρονου Έλληνα.
Ποια όμως είναι η στάση και η θέση του Έλληνα, μπροστά σ’ αυτή την δύναμη και αγάπη του Θεού;
Ο σύγχρονος Έλληνας επιμένει με πείσμα να βρίσκεται μακριά από τον Θεό και να προσπαθεί να γεμίσει την άδεια ζωή του με πρόσκαιρες χαρές, με υλικά αγαθά και ανούσιες δραστηριότητες.
Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο Έλληνας δεν ήταν τόσο απογοητευμένος από την εξέλιξη της σύγχρονης ζωής. Ποτέ δεν είχαμε τόσους ζωντανούς νεκρούς, τόσους ψυχοπαθείς, τόσους νευρικούς, κουρασμένους και στενοχωρημένους, τόσους καταπιεσμένους και καταθλιπτικούς.
Η αιτία της δυστυχίας του Έλληνα βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι μακριά από το Θεό και την Εκκλησία.Τη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει, τη δίνει ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος. Αυτός είναι που πήρε επάνω στο Σταυρό όλα τα προβλήματα και τις κακίες του Έλληνα. Το απολυτρωτικό έργο του Χριστού είναι το μόνο που μπορεί να του χαρίσει την ελευθερία του στη σύγχρονη πολύ κακή κατάσταση που βρίσκεται.
Η κύρια, λοιπόν, αιτία της δυστυχίας του, βρίσκεται στο γεγονός ότι ζει και κινείται ανεξάρτητα από τον Θεό, που είναι η πηγή της ζωής και της χαράς. Η πρώτη ανάγκη του σύγχρονου Έλληνα είναι να επιστρέψει με μετάνοια και πίστη στον Χριστό, που είναι η πηγή της άφθονης ζωής και της χαράς. Όποιος ταπεινά, ειλικρινά και με σοβαρότητα αναγνωρίσει ότι η αιτία της αποτυχίας του να ζήσει σωστά βρίσκεται στο γεγονός ότι ζει μακριά από τον Θεό και μετανοήσει γι’ αυτό, αυτός γίνεται δεκτός από τον Θεό. Ανανεώνεται, αναγεννάται και αρχίζει, με τη δύναμη του Θεού, μια καινούργια ζωή.
Ο Λόγος του Θεού βροντοφωνάζει αυτήν την αλήθεια: «Μετανοήστε και επιστρέψτε στον Θεό και θα έρθουν καιροί αναψυχής» (Πράξεις 3:19).Ο Θεός, και μόνον ο Θεός, έχει τη δύναμη να εξαλείψει ολοκληρωτικά το αμαρτωλό παρελθόν του Έλληνα και να τα κάνει όλα καινούργια στη ζωή του.
Μιχάλης Κανταρτζής
Μάρτιος - Απρίλιος 2013
Αντί άλλου άρθρου, παραθέτουμε τον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «εις το Πάσχα».
«Όποιος είναι ευσεβής και φιλόθεος, ας απολαύσει την ωραία τούτη και φαιδρή πανήγυρη. Όποιος είναι δούλος ευγνώμων, ας εισέλθει χαίροντας στην χαρά του Κυρίου του. Όποιος κοπίασε νηστεύοντας, ας απολαύσει τώρα την αμοιβή. Όποιος εργάστηκε από την πρώτη ώρα, ας λάβει σήμερα την δίκαιη πληρωμή. Όποιος ήρθε μετά την τρίτη, ας εορτάσει μ' ευφροσύνη. Όποιος έφθασε μετά την έκτη, μην αμφιβάλλει καθόλου· δεν πρόκειται να ζημιωθεί. Όποιος καθυστέρησε μέχρι την ενάτη, ας προσέλθει χωρίς ενδοιασμό.
Όποιος έφθασε έστω και την ενδέκατη, μη φοβηθεί την αργοπορία· γιατί ο Δεσπότης είναι φιλότιμος και δέχεται τον έσχατο, όπως και τον πρώτο. Αναπαύει τον της ενδεκάτης, όπως αυτόν, που εργάστηκε από την πρώτη. Και τον ύστερο ελεεί και τον πρώτο βραβεύει. Και σ' εκείνον δίνει και σ' αυτόν χαρίζει. Και τα έργα δέχεται και την γνώμη ασπάζεται. Και την πράξη τιμά και την πρόθεση επαινεί.
Εισέλθετε, λοιπόν, όλοι στην χαρά του Κυρίου μας· και πρώτοι και δεύτεροι απολαύστε τον μισθό. Πλούσιοι και φτωχοί χορέψτε μαζί. Εγκρατείς και ράθυμοι, την ημέρα τιμήστε. Όσοι νηστέψατε κι όσοι δεν νηστέψατε, ευφρανθείτε σήμερα. Το τραπέζι είναι γεμάτο, τρυφήστε οι πάντες. Ο μόσχος πολύς, κανείς μη φύγει πεινασμένος.
Όλοι απολαύστε το συμπόσιο της πίστεως. Όλοι απολαύστε τον πλούτο της χρηστότητος. Κανείς να μη θρηνεί για φτώχεια· γιατί φανερώθηκε η κοινή βασιλεία. Κανείς να μην οδύρεται για πταίσματα· γιατί ανέτειλε συγγνώμη από τον τάφο. Κανείς να μη φοβάται τον θάνατο· γιατί μας ελευθέρωσε του Σωτήρος ο θάνατος. Τον έσβησε, όταν κρατήθηκε απ' αυτόν. Λαφυραγώγησε τον Άδη. Τον πίκρανε, όταν γεύτηκε την σάρκα Του· και τούτο προφητεύοντας ο Ησαΐας κήρυξε:
Ο Άδης, λέει, πικράθηκε, όταν σε συνάντησε κάτω. Πικράθηκε, γιατί καταργήθηκε. Πικράθηκε, γιατί περιπαίχτηκε. Πικράθηκε, γιατί νεκρώθηκε. Πικράθηκε, γιατί καθαιρέθηκε. Πικράθηκε, γιατί αλυσοδέθηκε. Δέχθηκε σώμα και του έλαχε Θεός. Δέχθηκε γη και συνάντησε ουρανό. Δέχθηκε αυτό, που έβλεπε, κι έπεσε από εκείνο, που δεν έβλεπε. Πού είναι θάνατε το κεντρί σου; Πού είναι Άδη η νίκη σου;
Αναστήθηκε ο Χριστός και συ κατανικήθηκες. Αναστήθηκε ο Χριστός και κατατροπώθηκαν οι δαίμονες. Αναστήθηκε ο Χριστός και χαίρουν οι Άγγελοι. Αναστήθηκε ο Χριστός και ζωή βασιλεύει. Αναστήθηκε ο Χριστός και κανείς νεκρός πια στα μνήματα. Γιατί ο Χριστός, που αναστήθηκε από τους νεκρούς, έγινε η αρχή, για ν' αναστηθούν οι κεκοιμημένοι. Σ' αυτόν η δόξα και το κράτος στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2013
Οι μεγαλύτερες συγκλονιστικές αλλαγές που έγιναν στην Πατρίδα μας είναι οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στα τελευταία 50 χρόνια. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της, η αγαπημένη μας Ελλάδα, δεν έζησε τόσο μεγάλες και δυναμικές αλλαγές σε πολλούς τομείς.
Οι αλλαγές αυτές έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα, που κάνουν μεν τη ζωή πιο εύκολη με τα τεχνικά και οικονομικά επιτεύγματα, αλλά πιο άχαρη και αγχώδη με την απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φυσιολογική, απλή ζωή.
Το τραγικό της όλης αυτής αλλαγής και προόδου είναι ότι ο σύγχρονος Έλληνας δεν έγινε ούτε καλύτερος ούτε πιο ευτυχισμένος, ενώ σαν συνέπεια της πτώσης της «ανθρώπινης» ζωής είναι η διαμόρφωση μιας κοινωνίας-ζούγκλας. Ο άνθρωπος, φορτωμένος με άγχη, άγνωστα πριν από την τελευταία αυτή «πρόοδο», συγκρούεται με το συνάνθρωπό του και κυριολεκτικά «σβήνει», ζαλισμένος από τα ηρεμιστικά και τα καυσαέρια.
Το πιο θαυμαστό της σύγχρονης ζωής είναι ότι ο Θεός είναι ο ίδιος «χθες και σήμερα και στους αιώνες». Ο Θεός, ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος, δεν αλλάζει με τίποτα. Δεν αλλάζει στον Εαυτό Του, ούτε και στη συμπεριφορά του με τον Έλληνα, το σύγχρονο ταλαιπωρημένο Έλληνα, που προσπαθεί μακριά από Εκείνον να βρει τη χαρά. Ναι! Το πιο θαυμαστό, το πιο αισιόδοξο, το πιο ενθαρρυντικό για το σύγχρονο Έλληνα είναι ότι ο Θεός δεν αλλάζει. Συνεχίζει να αγαπά τον Έλληνα,όπως βέβαια και κάθε άνθρωπο, και συνεχίζει να τον περιμένει να επιστρέψει σ’ Αυτόν, για να γίνει για πάντα ευτυχισμένος και χαρούμενος.
Ο Θεός, ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος Κύριος, όπως πάντοτε αγαπούσε τον Έλληνα, έτσι και σήμερα συνεχίζει να τον αγαπά. Ο σύγχρονος Έλληνας, πνιγμένος στην απάνθρωπη σύγχρονη ζωή, κάνει λάθος να νομίζει ότι ο Θεός τον ξέχασε.
Ο Θεός δεν είναι κακός. Δεν έχει απωθημένα για κανέναν, δεν εκδικείται, δεν περιφρονεί κανέναν. Όσο ο Έλληνας ζει, ο Θεός τον περιμένει με υπομονή να γυρίσει κοντά Του. Η αγάπη του Θεού είναι μοναδική. Ο Θεός αγαπά τον Έλληνα και θέλει να τον βοηθήσει, δεν θέλει να τον καταδικάσει. Είναι έτοιμος και πρόθυμος να συγχωρήσει όλη του τη ζωή. Είναι στη διάθεσή Του να τον κάνει έναν καινούργιο άνθρωπο, δυνατό, σωστό, επιτυχημένο. Ο Θεός, σαν Πατέρας πλούσιος και δυνατός, μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις ανθρώπινες ανάγκες του και να εκπληρώσει όλες του τις αγαθές προσδοκίες. Κι όλα αυτά από αγάπη και μόνον από αγάπη. Εκείνο που μένει στο σύγχρονο Έλληνα, είναι να επιστρέψει στον Θεό και να Του πει: «Ήμαρτον Κύριε. Συγχώρεσέ με για όλα. Άρχισε μια νέα ζωή μέσα μου. Σου παραδίδομαι και Σε εμπιστεύομαι».
Υπάρχει, λοιπόν, ελπίδα για τον Έλληνα. Υπάρχει ελπίδα, γιατί ο Θεός αγαπάει τον Έλληνα.
Μιχάλης Κανταρτζής
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2012
Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που παραμένουν στις παλαιές κοινωνικές, οικογενειακές, ελληνικές και χριστιανικές παραδόσεις.
Δυστυχισμένοι και αγχώδεις αυτοί που αγκαλιάζουν αβασάνιστα τις καινούργιες και εισαγόμενες παραδόσεις και συνήθειες.
Ποιες είναι όμως οι καινούργιες αυτές παραδόσεις που θα κυριαρχήσουν στο μέλλον;
1.Οι μισοί γάμοι θα καταλήξουν σε διαζύγιο. Το διαζύγιο θα είναι η πρόχειρη, εύκολη λύση. Τα αντρόγυνα θα χωρίζουν για ασήμαντους και ιδιοτελείς λόγους.
2.Οι ενήλικες νιώθουν και θα νιώθουν περισσότερο ότι έχουν λιγότερους στενούς φίλους, σε σχέση με τους ενήλικες του παρελθόντος.
3.Η σύγχρονη αγχώδης και πολυάσχολη ζωή θα απομακρύνει τον άνθρωπο από τον συνάνθρωπο. Κάθε χρόνο, όλο και κι περισσότερο οι μεγάλοι θα ζουν μόνοι, μακριά από τα αγαπητά τους πρόσωπα και τους φίλους τους. Η στενή τους παρέα θα είναι κάποιο σκυλάκι ή γατάκι.
4.Η ανασφάλεια, η καχυποψία, οι πικρές εμπειρίες από τις οργισμένες ομάδες, αυτή καθαυτή η ψυχοσύνθεση του σύγχρονου ανθρώπου, θα τον οδηγεί να απέχει από ομάδες ανθρώπων, από κόμματα και θρησκευτικές αδελφότητες.
5.Το ποσοστό των νέων που θεωρούν καθήκον τους να υπηρετήσουν την πατρίδα θα λιγοστεύει. Η σύγχρονη εγωκεντρική και ιδιοτελής ζωή θα εξασθενεί κάθε χρόνο και περισσότερο την αγάπη προς την πατρίδα.
6.Το ποσοστό αυτών που δηλώνουν ότι θα είναι παρόντες σε κάποια εκδήλωση, αλλά δεν θα πηγαίνουν, θα μεγαλώνει. Η ανευθυνότητα στις ανθρώπινες σχέσεις και υποχρεώσεις θα πάρει ανησυχητικές διαστάσεις.
Η αλλαγή αυτή στις παραδόσεις συμβαίνει, επειδή ο άνθρωπος έχει αποβάλει τον Θεό από τη ζωή του. Η διαμόρφωση της σύγχρονης ζωής τον έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι όλα γύρω του πρέπει να ικανοποιούν τις προσωπικές του ανάγκες. Σε κομματική συγκέντρωση νεολαίας επικρατούσε το σύνθημα ότι «οι νέοι δεν έχουν υποχρεώσεις, έχουν μόνο δικαιώματα». Τέτοια συνθήματα κάνουν τον άνθρωπο ιδιοτελή, ανεύθυνο και επικίνδυνο για την κοινωνία. Η απόρριψη των δικαιωμάτων των άλλων, όπως τα δικαιώματα των παιδιών στο γάμο, η υποχρέωση και η αγάπη στην πατρίδα, η αγάπη και η φροντίδα των φίλων, των συνανθρώπων μας, η ασυνέπεια στις υποχρεώσεις μας, έχουν κάνει την κοινωνία μας ζούγκλα και τον άνθρωπο εγωιστή και ανεύθυνο.
Αντίθετα στις σύγχρονες αυτές καταστροφικές τάσεις, η χριστιανική ζωή και πίστη παραμένουν ο βράχος πάνω στον οποίο μπορεί να κτίσει κανείς την ατομική και κοινωνική του ζωή. Το «αγαπάτε αλλήλους», το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο και την πατρίδα, η φιλία, η αφοσίωση στην οικογένεια και η συνέπεια και ο σεβασμός στις σχέσεις μας παραμένουν οι αρετές και οι αξίες που, όχι μόνον κρατούν την κοινωνία, αλλά και ικανοποιούν βαθιά κάθε άνθρωπο.
Η ευτυχία ήταν, είναι και θα είναι η προσφορά μας σε χρόνο, κόπο και αγαθά για το συνάνθρωπό μας, την πατρίδα μας και γι’ αυτούς που έχουν την ανάγκη μας. Το παράδειγμα του Ιησού Χριστού (Ιωάν. 3:16) που «έδωσε» τον εαυτό Του για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου, παραμένει η πηγή της πραγματικής ζωής. Η αγάπη, ο σεβασμός και η προσφορά μας στη ζωή για τους άλλους δίνουν το βαθύ εκείνο νόημα στη ζωή, που οι καινούργιες παραδόσεις δεν μπορούν να δώσουν.
Μιχάλης Κανταρτζής
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012
Το ιδανικό της φυλής μας, «Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια», διατήρησε μέσα στους αιώνες την ελληνικότητά μας, την ορθόδοξη πίστη και την οικογένεια. Η δύναμη που αναβλύζει απ’ αυτά τα ιδανικά, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να κρατήσει την Πατρίδα μας ενωμένη, πνευματική, με την οικογένεια ως το βασικό θεμέλιο της ελληνικής κοινωνίας.
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης γράφοντας στο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, μετά το θρίαμβο στα Δεκεμβριανά, τονίζει τη σπουδαιότητα της πίστης στον Θεό και τη δύναμη του σταυρού με τα παρακάτω λόγια: «… Ιδού ο Θεός μεθ’ υμών, ο οποίος επάταξεν έθνη πολλά και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς. Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν μας αφήνει εις την διάκρισιν του εχθρού. Όχι, όχι βέβαια, αλλά είναι σύμμαχός μας κατά πάντα, καθώς εμπράκτως πολλάκις το είδομεν και άμποτε εις το εξής δια της δυνάμεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και δια της ενεργείας και γενναιότητός σας ν’ αφανισθή ο εχθρός εξ ολοκλήρου».