Μάρτιος - Απρίλιος 2013
25η Μαρτίου ! Μέρα της Ελευθερίας!
Ελευθερίας μήνυμα ήταν αυτό που έφερε ο Άγγελος στην Παρθένο. Ελευθερίας μήνυμα ήταν αυτό που με μια φωνή οι πρόγονοί μας φώναξαν «Ελευθερία ή θάνατος». Και ήταν από την ίδια πίστη της Παναγίας, η πίστη που θέρμανε τις ελληνικές ψυχές.
Εκείνη η πίστη της Παρθένου φάνηκε σαν μια ταπεινή, πρόθυμη προσφορά στην απάντηση: «Γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου».Η άλλη, μια φλόγα δυνατή ξεσήκωσε ένα ταλαιπωρημένο έθνος εναντίον των αλλόθρησκων κατακτητών. Ήταν η πίστη τους σε αξίες αιώνιες. Έτσι πρόβαλε αντρειωμένη στο Μεσολόγγι, στην Αλαμάνα, στα Δερβενάκια, στα Ψαρά.
Το 1821 έδωσε πρότυπα Χριστιανών αγωνιστών. Τους χαρακτήριζε η αγάπη για την ελευθερία της πατρίδας τους, η πίστη στον Χριστό, η ανιδιοτέλεια των προσπαθειών μέχρι θυσίας της ίδιας της ζωής. Η επανάσταση των Ελλήνων του 1821 είναι, όπως χαρακτηρίστηκε, η μόνη επανάσταση που έδωσε Αγίους. Στην Πόλη κρεμάστηκε πρώτος ο Πατριάρχης Γρηγόριος ανοίγοντας πρώτος το μαρτυρολόγιο της Επανάστασης. Ο Αθανάσιος Διάκος πολέμησε σαν νέος Λεωνίδας και σουβλίστηκε για την πίστη του στον Χριστό. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Παπαφλέσσας και τόσοι άλλοι μαρτύρησαν για την πίστη τους και την ελευθερία. Ο Φώτης Κόντογλου λέει χαρακτηριστικά: «Ναι, πίστη και πατρίδα είναι για μας ένα πράγμα. Και όποιος πολεμά το ένα, πολεμά και το άλλο, κι ας μην ξεγελιέται». Αυτή η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία μαζί με την πίστη, έκανε τα αδύνατα δυνατά, τα ακατόρθωτα κατορθωτά. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στο γράμμα του στους Γαλαξιδιώτες σε αυτά τα ιδανικά αναφέρεται: «Τι την θέλετε βρε αδέρφια, αυτή την πολυπικραμένη ζωή; Δεν τηράτε πως τίποτα δεν μας απέμεινε; Οι εκκλησίες μας γενήκαν τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει τίποτα εδικό του, γιατί ταχιά γίνεται φτωχό, σαν διακονιάρης στη σεράτα. Οι φαμέλιες και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτα αδέρφια δε μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέρια και να τηράμε τον ουρανό. Ο Θεός μας έδωσε χέρια, γνώση και νου. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας και ό,τι μας απαντοχαίνει ας το βάλουμε γρήγορα σε πράξη και ας είμεθα βέβαιοι πως ο Χριστός μας, ο πολυαγαπημένος, θα βάλει το χέρι απάνου μας.»
Την πίστη των Ελλήνων στο δίκιο του αγώνα τους την εκφράζει ο Μακρυγιάννης με το απλό και αγράμματο ύφος του ως εξής: «Όμως του κάκου κοπιάζετε, αν δεν υπάρχει σε σας η αρετή και η δικαιοσύνη του μεγάλου Θεού, του αληθινού βασιλέα. Ότι Εκείνου η δικαιοσύνη μας έσωσε και θέλει να μας σώσει».
Τέτοιοι ήρωες πρόγονοι μας ελευθέρωσαν!
Σήμερα φτάσαμε σε τέτοια κατάντια, ώστε όλα να τα ισοπεδώνουμε και να τα απαξιώνουμε. Δικαιώματα καταπατώνται, η ιστορία μας άπειρες φορές παραφράζεται και παραλείπεται, εθνικές γιορτές απλοποιούνται με αποτέλεσμα να μην εορτάζονται όπως αρμόζει.
Μήπως γίναμε αγνώμονες, αδιάφοροι για τα ιστορικά εκείνα γεγονότα που άλλαξαν τη ροή της Ιστορίας; Είναι κρίμα η ημέρα αυτή να περνά από πολλούς σαν μια τυπική επέτειος. Χωρίς το αίμα των αγωνιστών εκείνων, χωρίς τη θυσία τους δεν θα ελευθερωνόταν η χώρα μας. Αξίζει να τους ευγνωμονούμε. Να προσευχόμαστε για τις ψυχές τους. Ξεκίνησαν έναν αγώνα άνισο. Ήταν όμως αποφασισμένοι να δώσουν τη ζωή τους για να δουν ελεύθερη την Πατρίδα και οι επόμενες γενιές. Γι αυτό πρέπει στην ξεχωριστή αυτή ημέρα της 25ηςΜαρτίου που είναι και μεγάλη θρησκευτική εορτή, να δίνουμε την αξία που της ταιριάζει. Τη γιορτάζουμε σωστά, όταν δεχόμαστε όσα σημαίνουν πατρίδα και θρησκεία, πίστη και ελευθερία, τιμώντας αυτούς που θυσιάστηκαν γι’ αυτές τις αξίες.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός