Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2019
OΛA ΔYNATA ME THN ΠPOΣEYXH
Το Πνευματικό Χάδι της Προσευχής
Κάθε φορά που ο Γέροντας Πορφύριος μιλούσε για την προσευχή, αντιλαμβανόμουν ότι δεν εννοούσε μια προσπάθεια επιδερμική και αποσπασματική, αλλά βαθιά και διαρκή. Κάποτε, αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα του παιδιού μιας γνωστής στο Γέροντα και σε μένα μητέρας, η οποία μού ζήτησε να τον ρωτήσω σχετικά, μου είπε:
Το παιδί είναι καλό, δεν το θέλει αυτό που κάνει, αλλά αναγκάζεται, είναι δεμένο από κάτι. Δεν διορθώνεται με τη λογική, δεν μπορείς να το πείσεις με συμβουλές, ούτε να το αναγκάσεις με απειλές. Αυτό θα κάνει τα αντίθετα. Μπορεί να γίνει χειρότερα, μπορεί να μείνει έτσι, μπορεί και να απαλλαγεί απ’ αυτό. Για να απαλλαγεί, πρέπει να αγιασθεί η μητέρα του. Για να ελευθερωθεί, θέλει κοντά του έναν άγιο άνθρωπο, με πολλή αγάπη, που δε θα του κάνει διδασκαλία, ούτε θα το φοβερίζει, αλλά θα ζει με αγιότητα, και το παιδί που θα τον βλέπει, θα ζηλέψει και θα τον μιμηθεί. Προ πάντων, το παιδί θέλει κοντά του έναν άνθρωπο πολλής και θερμής προσευχής. Η προσευχή κάνει θαύματα. Δεν πρέπει η μητέρα να αρκείται στο αισθητό χάδι στο παιδί της, αλλά να ασκείται στο πνευματικό χάδι της προσευχής. Όταν πάει να το χαϊδέψει χωρίς προσευχή, το παιδί κάνει έτσι (απλώνει βίαια τα χέρια και απωθεί την μητέρα). Όταν όμως, χωρίς να το χαϊδέψει, κάνει μυστικά για το παιδί της θερμή προσευχή, τότε αυτό αισθάνεται στην ψυχή του ένα ανεξήγητο, για εκείνο, πνευματικό χάδι, που το ελκύει προς την μητέρα του. Η μητέρα στην προσευχή της για το παιδί πρέπει να λιώνει σαν τη λαμπάδα. Να προσεύχεται σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς τον Χριστό, ν’ αγκαλιάζει μυστικά το παιδί της.
(Γέροντος Πορφυρίου,
Η ευθύνη των γονέων για την ανατροφή των παιδιών, σελ. 75, 76)
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018
Ο Άγιος Πορφύριος Μας Μιλάει Για Την Προσευχή
Στη ζωή μου την πρώτη θέση έχει η προσευχή. Δεν φοβούμαι την κόλαση και δεν σκέπτομαι τον Παράδεισο. Ζητώ μόνο απ’ τον Θεό να ελεήσει όλον τον κόσμο κι εμένα. Αν λέγω το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» έντονα, ακόμη κι όταν έχω κόσμο, δεν αποσπώμαι απ’ την προσευχή. Το ίδιο είναι. Προσεύχομαι, τους δέχομαι όλους με Πνεύμα Χριστού και είμαι πρόθυμος να εύχομαι για τον κόσμο. Προσπαθώ ν’ αγαπήσω τον Χριστό. Αυτό είναι η επιδίωξή μου, Λόγω των πολλών μου ασθενειών, δεν μπορώ να μιλάω πολύ. Περισσότερο, όμως, βοηθάει η προσευχή παρά τα λόγια.
Προσεύχομαι για τα θέματά σας, αλλ’ αυτό δεν αρκεί. Πρέπει η προσευχή μου να βρίσκει κι από σας μία ανταπόκριση. Ο Θεός, που στέλνει την χάρη Του σ’ εμάς, πρέπει να βρει την αγκαλιά μας ανοικτή, ώστε να τη δεχθεί. Κι ό,τι επιτρέψει Εκείνος θα είναι προς την ψυχική μας ωφέλεια. Όχι όμως, ημών προσευχομένων, υμών δε κοιμωμένων.
Γι’ αυτούς που σας κατηγορούν να κάνετε προσευχή. Να λέτε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», όχι «ελέησέ τον», και θα είναι μες στην προσευχή αυτή κι εκείνος που σας κατηγορεί. Σας λέει ο άλλος κάτι στενόχωρο; Ο Θεός το ξέρει. Εσείς ν’ ανοίγετε τα χέρια σας στον Θεό λέγοντας, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Να τον κάνετε ένα με τον εαυτό σας. Κι Εκείνος γνωρίζει τί τον βασανίζει βαθιά μέσα του και βλέποντας την αγάπη σας σπεύδει εις βοήθειαν. Εκείνος ερευνά τους πόθους της καρδιάς. Τί λέγει ο Απόστολος Παύλος προς τους Ρωμαίους; «Ο δε ερευνών τας καρδίας οίδε τι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν εντυγχάνει υπέρ αγίων.»
«ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ» γέροντος Πορφυρίου σελ. 284, 285
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2018
Δέηση Αποστόλου Παύλου
«Γι’ αυτό γονατίζω μπροστά στον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που δίνει ζωή και ύπαρξη σ’ όλα τα όντα, ουράνια και επίγεια.
Παρακαλώ το Θεό να ενισχύει πλουσιοπάροχα και δυναμικά με το Πνεύμα Του τον εσωτερικό σας άνθρωπο, να κατοικήσει ο Χριστός στις καρδιές σας με την πίστη, και να είστε ριζωμένοι και θεμελιωμένοι στην αγάπη.
Έτσι, θα μπορέσετε μαζί με ολόκληρο το λαό του Θεού να συλλάβετε ποιο είναι το πλάτος και το μήκος, το βάθος και το ύψος του μυστηρίου της σωτηρίας, και να γνωρίσετε την αγάπη του Χριστού, που ξεπερνάει κάθε ανθρώπινη γνώση.
Έτσι θα γεμίσει η ζωή σας με την πλούσια χάρη του Θεού.
Ο Θεός έχει τη δύναμη να κάνει απείρως περισσότερα απ’ όσα ζητάμε ή σκεφτόμαστε, καθώς η δύναμή Του ενεργεί σ’ εμάς.
Ας είναι δοξασμένος παντοτινά μέσα στην εκκλησία και δια του Ιησού Χριστού. Αμήν.
(Προς Εφεσίους, κεφάλαιο 3, 14-21)
Ιούλιος - Αύγουστος 2018
Η Δύναμη της Προσευχής
Η μεγαλύτερη δύναμη που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο είναι η προσευχή. Η προσευχή βάζει σε ενέργεια για το καλό του ανθρώπου τη μεγαλύτερη δύναμη που υπάρχει στο σύμπαν, το Άγιο Πνεύμα, το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
Η Ορθόδοξη ζωή και Παράδοση έχει αναδείξει πάρα πολλούς Πατέρες, που η ζωή τους ήταν μια συνεχής προσευχή. Με την προσευχή τους, άρρωστοι θεραπεύτηκαν, δαιμονισμένοι ελευθερώθηκαν, αμαρτωλοί αναγεννήθηκαν και έθνη ολόκληρα ευεργετήθηκαν και προστατεύτηκαν. Για κάθε, λοιπόν, Ορθόδοξο συνειδητό Χριστιανό, η προσευχή είναι η δύναμη που κινεί το χέρι της αγάπης του Θεού για μας.
Ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Φινλανδίας, κ. Παύλος, στο βιβλίο του «Η Πίστη μας» και στο κεφάλαιο της προσευχής (σελ. 108-110), δίνει τις παρακάτω πρακτικές οδηγίες για την προσευχή.
• Όταν προσεύχεσαι, συναντάς κατά πρόσωπο τον Θεό.
• Για να πετύχεις τη ζωή της προσευχής, προσπάθησε ειλικρινά να καθαρίσεις τη συνείδησή σου σε σχέση με τον Θεό, το γείτονά σου και την περιουσία σου.
• Παρόλα αυτά, μη διστάσεις να πλησιάσεις τον Θεό προσευχόμενος, όσο κακός και αν αισθάνεσαι ο ίδιος. Όλες μας οι αμαρτίες δεν είναι παρά σαν μια σταγόνα, συγκρινόμενη προς τον ωκεανό της αγάπης του Θεού.
• Άρχιζε κάθε μέρα την προσευχή σου ταπεινά, σαν να το κάνεις για πρώτη φορά. Η προσευχή δεν συσσωρεύει τόκο, λένε οι Πατέρες.
• Ρύθμισε το νου σου στην αίσθηση της παρουσίας του Θεού και λέγε την προσευχή χωρίς βιασύνη, προσέχοντας την κάθε λέξη. Ειδάλλως, η προσευχή σου θα σκορπίσει στον άνεμο. Όταν νιώσεις πως οι σκέψεις σου απομακρύνθηκαν, φέρε τες απλώς πίσω στις λέξεις της προσευχής, χωρίς να ταραχθείς.
• Επαναλάμβανε την προσευχή του Ιησού με την πλήρη ή τη συντομότερη μορφή της, με οποιονδήποτε τρόπο αισθάνεσαι καλύτερα κάθε φορά: «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
• Όταν είσαι μόνος, πες μερικές φορές την προσευχή σου φωναχτά και κάποιες φορές σιωπηλά στο νου σου.
• Όταν προσεύχεσαι, μη σχηματίζεις κάποια νοητική εικόνα του Θεού ή του ουρανού. Η φαντασία, κατά τους Πατέρες, είναι μια διανοητική λειτουργία που δεν αρμόζει στην προσευχή.
• Μη δίνεις καμία προσοχή σε ακάθαρτες ή βλάσφημες σκέψεις ή εικόνες που μπορεί να εμφανιστούν κατά την προσευχή. Δεν ανήκουν σε σένα, αλλά προέρχονται από πονηρά πνεύματα και θα εξαφανιστούν αν δεν τους δίνεις καμία προσοχή.
• Πρέπει σ’ όλη μας τη ζωή να βάζουμε τον εαυτό μας να προσεύχεται.
• Κάθε μέρα διάβαζε ένα κεφάλαιο από την Αγία Γραφή και ένα από τα έργα των Πατέρων που αφορούν την προσευχή. Αυτή η ανάγνωση είναι σπουδαία σε μια εποχή που λείπουν τα ζωντανά πρότυπα και οι σωστοί καθοδηγητές.
• Και τελικά, το σπουδαιότερο πράγμα που πρέπει να θυμάσαι: Φύλαξε την καρδιά σου ελεύθερη από μίσος, φθόνο και καταδικαστικές σκέψεις, για να εισακούσει ο Θεός την προσευχή σου. Συγχώρεσε τους πάντες, έτσι ώστε να σε συγχωρήσει ο Θεός και γίνε σ’ όλους ελεήμων, για να σε ελεήσει και ο Θεός. Έχουν κάποιο λόγο οι Πατέρες που λένε: «Ο διπλανός σου είναι η σωτηρία σου».
Μιχάλης Κανταρτζής
Μάιος - Ιούνιος 2018
Η Προσευχή Είναι Συνεχής
Η προσευχή είναι το ζων ύδωρ, με το οποίον η ψυχή σβήνει την δίψα της. Όταν προσεύχεσαι, πρέπει να γνωρίζης ότι ενώπιόν σου είναι ο Θεός και μόνον. Αυτός και κανείς άλλος εκτός Αυτού. Καθώς ο Θεός είναι εις τον κόσμον, τοιουτοτρόπως η ψυχή είναι εις το σώμα, μολονότι Εκείνος είναι απείρως υψηλότερος του κόσμου και δεν περιορίζεται υπ’ αυτού. Το σώμα σου είναι μικρόν και καθ’ ολοκληρίαν διεισδύεται από την μικράν ψυχήν σου. Ο κόσμος είναι μέγας, αλλ’ ο Θεός είναι απείρως μεγαλύτερος και πληροί τα πάντα εις όλην την δημιουργίαν «ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών».
Κάθε ευσεβής ψυχή και κάθε θεοφοβούμενος άνθρωπος συνομιλεί πνευματικώς με τον Θεόν. Ο Κύριος, όπως ο πατήρ και ο αυστηρός διδάσκαλος, άλλοτε επιδοκιμάζει και άλλοτε καταδικάζει τας σκέψεις, τας επιθυμίας, τας προθέσεις μας, ενίοτε μας λέγει: τούτο είναι καλόν, και άλλοτε πάλιν: τούτο είναι κακόν, και όλα αυτά είναι ολοφάνερα εις του ανθρώπου την ψυχήν.
Μολονότι ο Θεός γνωρίζει όλας τας ανάγκας μας, η προσευχή είναι αναγκαία δια την κάθαρσιν και διατήρησιν της ψυχής μας. Είναι καλόν να απολαμβάνωμεν το φως του ηλίου, θερμαινόμεθα και φωτιζόμεθα. Τοιουτοτρόπως και εις την προσευχήν, όταν ευρισκώμεθα ενώπιον του Θεού, του πνευματικού μας ηλίου, θερμαινόμεθα και φωτιζόμεθα.
Αι καλύτεραι στιγμαί τας οποίας δοκιμάζομεν επί της γης είναι εκείναι, κατά τας οποίας σκεπτόμεθα τα επουράνια πράγματα, όταν αναγνωρίζωμεν, δεχώμεθα και υποστηρίζωμεν την αλήθειαν, τον επουράνιον αυτόν κάτοικον και πολίτην. Τότε μόνον ζώμεν αληθώς. Το πραγματικόν, λοιπόν, συμφέρον της ψυχής απαιτεί να αφήνωμεν όσον το δυνατόν συχνότερον την γην και να υψωνώμεθα προς τον ουρανόν όπου η αληθινή ζωή, η πραγματική, η ατελεύτητος πατρίς μας.
Δια τους ειλικρινείς χριστιανούς η προσευχή είναι συνεχής, διότι συνεχώς αμαρτάνομεν. Η ευγνωμοσύνη πρέπει να είναι διαρκής διότι καθ’ ημέραν και στιγμήν λαμβάνομεν νέας ευεργεσίας παρά του Θεού, εκτός των παλαιών, αι οποίαι είναι αναρίθμητοι. Η δοξολογία επίσης πρέπει να είναι διαρκής, διότι διαρκώς βλέπομεν την δόξαν των έργων του Θεού, ιδιαιτέρως δε την δόξαν της απείρου αγάπης Αυτού προς ημάς.
«Η εν Χριστώ Ζωή»
Αγ. Ιωάν. της Κρονστάνδης σελ. 57,58