Ιούλιος - Αύγουστος 2017
Η προσευχή δεν παύει με την πρωινή άσκηση. Εκείνο που έχει σημασία είναι να μπει σταθερά η προσευχή στη ζωή σου ολόκληρη την ημέρα και να διαποτίζει όλα τα γεγονότα. Ο επίσκοπος του Βλαντιμίρ Θεοφάνης δίνει στον αρχάριο τη συμβουλή να διαλέγει από το Ψαλτήριο μια κατάλληλη μικρή φράση, π.χ. «Κύριε εις το βοηθήσαι μοι σπεύσον» ή «καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός» ή «ευλογητός ει Κύριε» ή οποιαδήποτε άλλη. Στο ψαλτήριο υπάρχει πλήθος από τέτοιες μικρότερες προσευχές ή μεγαλύτερες επικλήσεις και ικεσίες.
Μάιος - Ιούνιος 2017
Να παρακαλούμε κατ’ αρχάς η προσευχή μας να έχει ως αποτέλεσμα να έρθουν σε θεοσέβεια όσοι ζουν και όσοι θα ζήσουν. Εγώ στην προσευχή μου λέω: «Παράτεινον το έλεος Σου τοις γινώσκουσί Σε» και προσθέτω «και τοις μη γινώσκουσί Σε». Ακόμα λέω: «Κύριε, σώσον τους ασεβείς». (Βέβαια η Εκκλησία καλά κανόνισε να λέει «Κύριε, σώσον τους ευσεβείς...», γιατί μπορεί να βρίζουν οι ασεβείς, επειδή προσεύχονται γι’ αυτούς).
Όταν πάλι ο ιερέας λέει «Υπέρ των εντειλαμένων ημίν τοις αναξίοις εύχεσθε υπέρ αυτών», προσθέτω και «υπέρ των μη εντειλαμένων». Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε και γι’ αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε, αλλά και γι’ αυτούς που δεν μας ζήτησαν, και για τους γνωστούς και για τους αγνώστους.
Τόσες χιλιάδες άνθρωποι υπάρχουν που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και σοβαρότερα προβλήματα από αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε. Να κάνουμε προσευχή και για όσους έχουν αδικηθεί, να φανεί το δίκαιο· να δοθεί χάρη στους φυλακισμένους, να πιάσει τόπο η ταλαιπωρία που πέρασαν και να βοηθηθούν. Όταν βάζω ξύλα στη φωτιά, δοξολογώ τον Θεό και λέω: «Ζέστανε, Θεέ μου, όσους δεν έχουν ζεστασιά». Όταν πάλι καίω τα γράμματα που μου στέλνουν, τα διαβάζω και μετά τα καίω, γιατί έχουν και θέματα και απόρρητα και εξομολογήσεις, λέω: «Να τους κάψει ο Θεός όλα τα κουσούρια. Να τους βοηθάει ο Θεός να ζουν πνευματικά και να τους αγιάζει».
Όσιος Παΐσιος
Η επίκληση του ονόματος του Κυρίου
«Όπως όσο πιο πολλή βροχή πέφτει στη γη, τόσο πιο πολύ την απαλαίνει, έτσι και τη γη της καρδιάς μας τη χαροποιεί και την ευφραίνει το άγιο όνομα του Χριστού, όταν φωνάζουμε και το επικαλούμαστε».
(Όσιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)
Μάρτιος - Απρίλιος 2017
«Εγγίσατε τω Θεώ και εγγιεί υμίν» (Ιακ. 4:8). Εμείς έχουμε χρέος να αρχίσουμε. Αν κάνουμε ένα βήμα προς τον Θεό, Εκείνος κάνει δέκα προς εμάς. Κάνει το ίδιο που έκανε για τον άσωτο, «έτι αυτού μακράν απέχοντος… εσπλαγχνίσθη και δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν» (Λουκάς 15:20).
Πρέπει λοιπόν να κάνει κανείς τα πρώτα ασταθή βήματα προς τον Θεό, αν θέλει να πλησιάσει τον Θεό. Μην ανησυχείς γιατί είναι τόσο αδέξια η αρχή που κάνεις. Μην ακούς τις φωνές της δειλίας σου και της αβεβαιότητάς σου. Μη λογαριάζεις τις υποβολές του εχθρού, που προσπαθεί να σε πείσει ότι προσεύχεσαι με γελοίο τρόπο και ότι όλα αυτά είναι φαντασιοπληξίες ή πράγματα που δεν έχουν κανένα νόημα. Τίποτε άλλο δεν φοβάται ο εχθρός τόσο πολύ, όσο την προσευχή.
Το παιδί ευχαριστιέται διαρκώς και πιο πολύ στο διάβασμα, όσο πιο καλά μαθαίνει να διαβάζει. Όσο περισσότερο μαθαίνει κανείς μια ξένη γλώσσα, τόσο πιο πολύ τη μιλάει και την αγαπάει. Η ευχαρίστηση μεγαλώνει με την επιδεξιότητα. Την επιδεξιότητα την αποκτά κανείς με την άσκηση. Και η άσκηση γίνεται ολοένα και πιο ευχάριστη καθώς η επιδεξιότητα μεγαλώνει.
Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Μην περιμένεις κάποιαν ασυνήθιστη θεία έμπνευση για να προσευχηθείς. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να προσεύχεται, όπως δημιουργήθηκε να σκέπτεται και να μιλάει. Πριν απ’ όλα όμως για να προσεύχεται. Γιατί ο Κύριος έβαλε τον άνθρωπο «εν τω παραδείσω της τρυφής εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν» (Γεν. 2:15). Πού αλλού βρίσκεται ο παράδεισος της τρυφής παρά στην καρδιά μας;
Σαν τον Αδάμ πρέπει και συ να κλαις γιατί χάθηκε και για σένα η Εδέμ, ο παράδεισος της τρυφής, εξαιτίας της ακράτειάς σου. Σκεπάστηκες και συ με φύλλα συκής και ντύθηκες με δερμάτινο χιτώνα (Γεν. 3:21). Και αυτά είναι η φθαρτή υλική σου υπόσταση με τα πάθη της. Ανάμεσα σε σένα και στο δέντρο της ζωής είναι σκοτεινές φλόγες των γήινων επιθυμιών. Και μόνο όποιος νικήσει αυτές τις επιθυμίες θα λάβει ως δώρο «φαγείν εκ του ξύλου της ζωής, ό εστίν εν μέσω του παραδείσου του Θεού» (Αποκ. 2:7).
(«Ο Δρόμος των Ασκητών», Τίτο Κολλιάντερ, σελ. 92,93)
Θείο Εργαστήριο
Θείο εργαστήριο είναι η αγία Εκκλησία, όπου όχι πια με ανθρώπινα μέσα, μα με τη δύναμη και τη χάρη του Θεού παίρνει τους ανθρώπους και τους ξαναγεννάει, τους βάζει στο καμίνι του Αγίου Πνεύματος και τους βγάζει καινούριους, τους παίρνει αμαρτωλούς και τους δίνει αγίους. Χαρά σ’ εκείνους που από μικροί αγάπησαν την Εκκλησία.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2017
Η προσευχή είναι το πρώτιστο και το σπουδαιότερο μέσο αγώνα. Μάθε να προσεύχεσαι και τότε μπορείς να νικήσεις όλες, ακόμα και τις πιο καταστροφικές δυνάμεις που μπορείς να φανταστείς, και που σου στήνουν παγίδες για να πέσεις.
Η προσευχή είναι το ένα φτερό, η πίστη είναι το άλλο. Και τα δυό μαζί σε ανυψώνουν στον ουρανό. Μόνο με ένα φτερό κανείς δεν μπορεί να πετάξει. Προσευχή χωρίς πίστη είναι τόσο αδιανόητη, όσο και πίστη χωρίς προσευχή. Αλλά αν η πίστη σου είναι πολύ αδύνατη, τότε μπορείς να λες και να ξαναλές χωρίς σταματημό: «Κύριε, πρόσθες μοι πίστιν». Μια τέτοια προσευχή σπάνια δεν εισακούεται. Ο κόκκος του σιναπιού, λέει ο Κύριος, μεγαλώνει και γίνεται μεγάλο δέντρο.
Όποιος θέλει να’ χει ήλιο και αέρα, ανοίγει το παράθυρο. Θα ήταν τρέλα να κάθεται κανένας πίσω από τα κατάκλειστα παράθυρα με στόρια κατεβασμένα και να λέει: «Δεν υπάρχει καθόλου φως, δεν υπάρχει καθόλου αέρας για να αναπνεύσω». Η εικόνα αυτή σου δείχνει πιο παραστατικά το έργο της προσευχής. Η δύναμη ή η χάρη του Θεού είναι προσιτή σε όλους, αλλά δεν μπορείς να γίνεις μέτοχός της αν δεν την ποθείς και δεν ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτό σου τον πόθο.
Η προσευχή είναι ενέργεια. Προσεύχομαι, σημαίνει ενεργώ στον ύψιστο βαθμό. Για κάθε είδος δραστηριότητας χρειάζεται άσκηση. Μιλώντας κανείς μια ξένη γλώσσα, τη μαθαίνει καλά. Και προσευχόμενος μαθαίνει κανείς να προσεύχεται. Χωρίς προσευχή αποκλείεται να βρεις ό,τι ζητάς. Η προσευχή είναι η αρχή και η βάση για κάθε προσπάθεια που κατατείνει προς τον Θεό.
«Ο Δρόμος των Ασκητών», Τίτο Κολλιάντερ, σελ. 87,88
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2016
Η δύναμη της προσευχής γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν συνοδεύεται από τη νηστεία. Έτσι μεταδίδει στην ψυχή πολύ μεγάλη ενέργεια και δραστηριότητα προς την αρετή. Με την προσευχή, η ψυχή και η διάνοια ευρίσκονται σε εγρήγορση, διαύγεια και ζωηρότητα. Όταν θέλουμε να μιλήσουμε σε κάποιο φίλο μας, τον παίρνουμε ιδιαιτέρως και του λέμε αυτό που έχουμε να του πούμε. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε με τον Θεό. Να μπούμε δηλαδή στο δωμάτιό μας, εκεί όπου υπάρχει ησυχία και με ηρεμία της ψυχής να προσευχηθούμε και θα λάβουμε αυτό που ζητάμε, αν είναι προς το αληθινό μας συμφέρον. Ας σημειωθεί ότι η προσευχή που προέρχεται από ψυχή η οποία έχει διαύγεια πνεύματος, νηφαλιότητα και αισθήματα ευχαριστίας προς τον Θεό, κατορθώνει μεγάλα πράγματα.
Αν δεν λάβουμε αυτό που ζητάμε, τούτο σημαίνει ότι η Θεία Πρόνοια κρίνει ότι δεν είναι προς το συμφέρον μας. Ο Θεός πάντοτε εκπληρώνει τα αιτήματά μας που είναι προς το συμφέρον μας. Αν κάποτε αναβάλλει την ικανοποίηση των αιτημάτων μας, το κάνει όχι για να υποφέρουμε, αλλά για να μένουμε διαρκώς συνδεδεμένοι μαζί Του με τη θερμή και επίμονη προσευχή, διότι όταν αμέσως μας εισακούσει, ίσως να παύσουμε να προσευχόμεθα με θέρμη.
Δεν θα πρέπει να μας φαίνεται αυτό παράξενο, αφού συνέβη και στον Απόστολο Παύλο. Και εκείνος παρεκάλεσε τον Κύριο πολλές φορές και δεν εισακούσθηκε. Παρά ταύτα, όχι μόνον δεν ελυπήθη, αλλά και Τον ευχαρίστησε. «Υπέρ τούτου τρις τον Κύριο παρακάλεσα» (Β’ Κορινθ. 12:8). Και ο Θεός του απάντησε, «αρκεί σοι η χάρις μου», δηλαδή, σου είναι αρκετή η χάρις που σου δίνω».
«Η δύναμη της προσευχής», Αθαν.Ι. Δεληκοστοπούλου, σελ. 10, 11