Ιούλιος - Αύγουστος 2022
Ευλογημένη Χριστιανική Οικογένεια
Το μυστικό της επικοινωνίας για μια οικογένεια είναι να συζητά πάντα με αγάπη για κάθε τι που την αφορά. Καθώς μαθαίνει να το εξασκεί αυτό ολοένα και περισσότερο θα απολαύσει τη χαρά που ο Θεός θέλει η οικογένεια να γεύεται στην καθημερινή της ζωή.
Να πως περιγράφει την αληθινή επικοινωνία μια γυναίκα που έζησε τον 18ο αιώνα: «Τι ανέκφραστη ανάπαυση, να αισθάνεσαι ασφαλής με ένα πρόσωπο χωρίς να χρειάζεται να ζυγίσεις τις σκέψεις σου και να μετράς τα λόγια σου, αλλά να μπορείς να τα εκφράζεις όλα όπως τα σκέφτεσαι, σαν τα σκύβαλα και το καθαρό σιτάρι στο αλώνι, με σιγουριά ότι ένα πιστό χέρι θα πάρει τα λόγια και θα τα κοσκινίσει, θα κρατήσει αυτά που αξίζουν και τα άλλα με ένα φύσημα καλοσύνης και ευγένειας θα τα διώξει μακριά».
Τα λόγια αυτά είναι σαν ένα δίκοπο μαχαίρι στο νου μας και στην καρδιά κάθε ανθρώπου, ιδιαίτερα σε μας τους Έλληνες. Ο άντρας δεν πρέπει να είναι αυτός που όλα τα μέλη θα φοβούνται και θα τρέμουν. Η ανατολίτικη νοοτροπία, που καμιά σχέση δεν έχει με τη χριστιανική αλήθεια, θέλει τον άντρα δικτάτορα στο σπίτι. Έτσι, αντί να ενώνει την οικογένεια η αγάπη και σεβασμός, την ενώνει ο φόβος, που όμως δημιουργεί και πολλά προβλήματα. Όταν ο δικτάτορας πεθάνει, τότε η οικογένεια διαλύεται. Τα τραυματισμένα μέλη της σκορπίζονται με πολλές πληγές, για να συνεχίσουν να υποφέρουν και οι ίδιοι και τα μέλη της μελλοντικής τους οικογένειας από τα τραύματα αυτά.
Ο μόνιμος, ευλογημένος, πλούσιος σε καρπούς σύνδεσμος και πάντοτε φορέας χαράς και ευτυχίας μέσα στην οικογένεια είναι ο σύνδεσμος της αγάπης και του σεβασμού κάθε μέλους προς τον άλλο. Σεβασμός ανάλογα με την ηλικία, τη θέση, την κατάσταση και την ανάγκη κάθε μέλους.
Ο σεβασμός στους γονείς είναι πάντοτε απαραίτητος και πάντοτε αποδοτικός σ’ όλη τη ζωή σ’ αυτούς που σέβονται τους γονείς τους. Ο σεβασμός, η αγάπη και η λεπτή μεταχείριση σε μέλη της οικογένειας που έχουν ιδιαίτερα προβλήματα στο χαρακτήρα, τιμά ιδιαίτερα τα μέλη της οικογένειας που δείχνουν τέτοια συμπεριφορά. Κανένας υγιής άνθρωπος δεν έχει παραπονεθεί ποτέ για την αγάπη που βρήκε στην οικογένεια. Κάθε άνθρωπος γίνεται ένας καλός, φυσιολογικός, σωστός άνθρωπος όταν δείχνει αγάπη και σεβασμό στα μέλη της οικογένειάς του.
Μιχάλης Κανταρτζής
Μάϊος - Ιούνιος 2022
Η Χριστιανική Οικογένεια του Ρουμάνου
Ο π.. Κλεόπας Ηλιέ, ένας σύγχρονος όσιος της Ρουμανικής Εκκλησίας, μας διηγείται για την οικογένειά του. Οι γονείς μου, Αλέξανδρος και Άννα, ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα χριστιανικής ζωής, διότι αγαπούσαν τον Θεό, την Εκκλησία και τα παιδιά τους. Ουδέποτε απουσίαζαν από τις ιερές ακολουθίες. Έκαναν ελεημοσύνες (πάντα κρυφά) και προσεύχονταν μαζί με τα παιδιά τους. Δεν ακούγονταν μεταξύ τους ύβρεις. Ούτε υπήρχαν ασωτίες, μέθες και διαμάχες για περιουσίες και διαζύγια. Η ζωή τους ήταν καθαρή, όπως την είχαν διδαχθεί από τους προγόνους τους, και αυτή ήταν η χριστιανική παράδοση σ’ εκείνο τον τόπο που ζούσαν.
Η μητέρα μου ζούσε βαθιά πνευματική ζωή. Δεν γνώριζε να διαβάζει, είχε όμως διάκριση και διαίσθηση και συμμετείχε σ’ όλες τις γιορτές με κατάνυξη. Μεγάλωσε οκτώ παιδιά και μας ανέθρεψε με το φόβο του Θεού και με σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους. Δεν λυπόταν να μας δέρνει κιόλας, όταν έπρεπε. Συμμετείχε σε όλες τις γιορτές και τις νηστείες. Ποτέ δεν έφυγε από το σπίτι μας κάποιος φτωχός με άδεια χέρια. Κάθε Σάββατο μαγείρευε φαγητό για την επόμενη μέρα. Την Κυριακή την θεωρούσε άγια ημέρα και πριν φύγουμε όλοι μαζί για την Εκκλησία, ζητούσαμε ο ένας από τον άλλον συγνώμη, καθώς και από τους γείτονές μας.
Η μεγάλη Τεσσαρακοστή ήταν ένα σημαντικό γεγονός στη χριστιανική μας ζωή. Σαν γερόντισσα, παρόλο που είχε πολλές ασθένειες, ήταν χαρωπή με δοξολογία στα χείλη και τ’ όνομα του Χριστού το έλεγε με ακλόνητη ελπίδα στον Θεό.
Για τον θάνατό της ήταν προετοιμασμένη από καιρό και είχε ετοιμάσει τα ρούχα της για τον τάφο. Δύο μέρες πριν πεθάνει κοινώνησε και το πρόσωπό της αλλοιώθηκε. Έκτοτε δεν θέλησε να ξαναφάει. Είχε μεγάλη επιθυμία την οποία ουδέποτε είχε δείξει στο παρελθόν και έψαλλε συνεχώς.
Κάποια στιγμή στο τέλος, ενώ κοιμόταν, άνοιξε τα μάτια της και είπε «ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕ ΜΕ», έστρεψε το πρόσωπό της προς το άλλο μέρος και η ψυχή της πέταξε από το χωμάτινο σκεύος του σώματός της στην αιωνιότητα. Το πρόσωπό της ήταν ειρηνικό κι ένα χαμόγελο κρεμόταν από τα χείλη της. Μας άφησε φεύγοντας για κληρονομιά μας την αγάπη, την ειρήνη και την αγία πίστη του Σωτήρα μας Χριστού.
Μάρτιος - Απρίλιος 2022
Πώς Να Διατηρήσετε Το Γάμο Σας Ακλόνητο
Η αγάπη προς τον σύντροφό μας και τα παιδιά μας είναι το πρώτο πεδίο εφαρμογής της εντολής του Κυρίου «ν’ αγαπήσουμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας». Αν θέλεις να διατηρήσεις τον γάμο σου σταθερό και ακλόνητο, αν θέλεις να μην φτάσεις ποτέ στο διαζύγιο, ακολούθησε τις παρακάτω συμβουλές:
1. Μάθε να εκδηλώνεις την αγάπη στον ή στη σύντροφό σου. Η αγάπη είναι δώρο του Θεού στους συζύγους, για να τους βοηθήσει να στηρίξουν την σχέση τους.
2. Μάθε να ενισχύεις και όχι να καταστρέφεις την αυτοεκτίμησή του ή της συντρόφου σου. Πρακτικά, όλοι μας από καιρό σε καιρό, αναρωτιόμαστε αν αξίζουμε ή όχι. Σε τέτοιες στιγμές τίποτα δεν είναι τόσο καταστροφικό, όσο το να δούμε ότι το πρόσωπο που όφειλε να μας γνωρίζει καλύτερα και να μας αγαπά περισσότερο, είναι αυτό που μας υποτιμά και μας περιφρονεί.
3. Μάθε να είσαι ευτυχισμένος με αυτά που έχεις. Ποτέ μην προσπαθήσεις να ζεις πολυτελέστερα απ’ ότι σου επιτρέπει το εισόδημά σου. Τα οικονομικά προβλήματα δημιουργούν ένταση μέσα στην οικογένεια και μπορεί να οδηγήσουν σε ατέλειωτους τσακωμούς.
4. Μην παντρευτείς κάποιον ή κάποια με τη σκέψη να τον ή να την αλλάξεις. Μάθε ν’ αποδέχεσαι και ν΄ αγαπάς τον σύντροφό σου όπως είναι. Αν θεωρείς ότι κάτι στον άλλον σου είναι ανυπόφορο, τότε να μην προχωρήσεις στο γάμο. Αν το διαπιστώσεις μετά το γάμο, τότε βρες τρόπο να το ξεπεράσεις με περισσότερη αγάπη.
5. Να αναζητείτε και να βρίσκετε κοινούς στόχους και κατευθύνσεις. Ζούμε σε μια εποχή που «ο καθένας ακολουθεί το δρόμο του». Βρείτε στόχους που μπορείτε να τους επιδιώξετε μαζί. Όχι ο καθένας ξεχωριστά. Ο βασικός σκοπός του γάμου είναι, μέσ’ απ΄ τη συζυγική αγάπη, να προάγουμε την αγάπη μας στον Κύριο.
6. Μάθετε να συμβιβάζεστε μεταξύ σας. Να μην ξεχνάτε ποτέ ότι οι γλυκύτερες λέξεις που μπορεί κανείς να προφέρει είναι: «Με συγχωρείς, έκανα λάθος».
7. Μην επιτρέπετε σε συγγενείς σας να παρεμβαίνουν στα οικογενειακά σας. Συνειδητοποιήστε ότι έχετε φύγει από τους γονείς σας και έχετε προσκολληθεί ο ένας στον άλλον.
8. Μάθετε να ανοίγετε την καρδιά σας στον ή στη σύζυγό σας και να λέτε τις σκέψεις σας. Ο πιο σίγουρος δρόμος για το διαζύγιο ονομάζεται δρόμος της σιωπής.
9. Εμπιστευθείτε την πορεία της οικογένειάς σας σ΄ ένα καλό Πνευματικό. Τα μέλη της οικογένειας αν έχουν κοινό Πνευματικό, θα γνωρίζει καλύτερα το οικογενειακό περιβάλλον και θα μπορεί να βοηθήσει πιο αποτελεσματικά όποτε χρειασθεί.
10. Πάρτε το απόφαση ότι ο γάμος σας είναι ένας θεσμός θεοσύστατος και αδιάλειπτος. Το βασικότερο στοιχείο για την επιτυχία ενός γάμου είναι το ανδρόγυνο να βαδίζει στο δρόμο του Θεού. Όταν ο άντρας ζει για το Θεό σύμφωνα με τη διδαχή της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας επηρεάζει όλη την πορεία της οικογένειάς του. Όταν η γυναίκα αγαπά το Θεό με όλη την καρδιά, τη δύναμη και την ψυχή της, τότε συμβάλλει στο στέριωμα της οικογένειάς της. Τα παιδιά θα το βλέπουν, θα το αισθάνονται, θα το ζουν. Οι γείτονες θα το παρατηρήσουν και η Εκκλησία θα τους χαίρεται.
Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα (http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/3401-pos-na-diatirisete-to-gamo-sas-aklonito)
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Η Χαρά Και Το Γέλιο Στην Οικογένεια
Η χαρά και το γέλιο κρατάει την οικογένεια ενωμένη και ευτυχισμένη. Η οικογένεια που γελάει, που λέει αστεία, είναι η οικογένεια που στέκεται, που βγάζει ανθρώπους σωστούς, φυσιολογικούς, χρήσιμους στην κοινωνία. Το γέλιο και η χαρά ζωογονεί τη ζωή κάθε μέλους της και κάνει το οικογενειακό περιβάλλον μια ζεστή φωλιά, μια εστία αστείρευτης δύναμης και ενότητας.
Ο σοφός Σολομώντας, στις Παροιμίες του κεφ. 15 και χωρίο 13, λέει: «Καρδιά ευφραινομένου ιλαρύνει το πρόσωπο, υπό δε της λύπης της καρδιάς καταθλίβεται το πνεύμα.» Το χωρίο αυτό πηγαίνει βαθύτερα από την εξωτερική χαρά. Πηγαίνει στην αιτία της. Ο άνθρωπος που χαίρεται είναι ένας άνθρωπος που ο Θεός είναι στην καρδιά του. Με το Θεό στην καρδιά του χαίρεται και θα χαίρεται πάντοτε. Τη χαρά του αυτή τη βλέπει κανείς στο πρόσωπο και στη ζωή. Η λύπη που κάνει τον άνθρωπο δυστυχισμένο δεν έχει θέση στη ζωή του, γιατί η δύναμη της νέας ζωής που βάζει ο Θεός μέσα του, είναι μεγαλύτερη από τη λύπη. Η ζωή και το πρόσωπο του ανθρώπου του Θεού λάμπει από γλυκύτητα και χαρά.
Σε ένα άλλο χωρίο, πάλι ο σοφός Σολομώντας λέει: «Η ευφραινόμενη καρδιά δίδει ευεξία ως ιατρικό, το δε καταθλιμένον πνεύμα ξηραίνει τα οστά.» (Παροιμ. 17:22). Η καρδιά που χαίρεται είναι το ζωντανό φάρμακο που θεραπεύει τη λύπη. Η καρδιά που αναγεννά ο Θεός με το Άγιό Του Πνεύμα ζωοποιεί τον άνθρωπο, τον θεραπεύει ψυχικά και τον κάνει υγιή και χαρούμενο. Κάθε εσωτερική πνευματική θλίψη ξηραίνει και μαραζώνει τον άνθρωπο. Τον κάνει δυστυχισμένο, απογοητευμένο και άρρωστο ψυχικά.
Η χαρά και το γέλιο, αυτά τα σπάνια σύγχρονα συναισθήματα που ομορφαίνουν τη ζωή της οικογένειας. Της οικογένειας που έχει μέλη τα οποία πιστεύουν στον Κύριο Ιησού Χριστό και αυτό φαίνεται στη ζωή τους με την πίστη που έχουν και ενεργούν με αγάπη. Φαίνεται με το ότι εκκλησιάζονται όχι «για το θεαθήναι» αλλά διότι αγαπούν τον Χριστό και θέλουν τον Χριστό στην καρδιά τους, μετέχουν της θείας κοινωνίας με πλήρη συνείδηση.
Όταν η οικογένεια ζει έτσι, τότε καθαρίζεται από όλα τα αρνητικά εκείνα στοιχεία που πνίγουν τη χαρά και τότε αρχίζει να γελάει και να χαίρεται η καρδιά. Τότε η χαρά αυτή γεμίζει το σπίτι και κάνει την οικογένεια μια χαρούμενη και ευτυχισμένη οικογένεια.
Μιχάλης Κανταρτζής
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2021
Οι Γονείς Επιδιώκουν να Προβάλλονται Μέσω Των Παιδιών Τους
Ιδιαίτερα αξίζει να επισημάνουμε τα εξής: Στην περίπτωση της καυχησιολογίας πρέπει να υπαχθεί η προσπάθεια πολλών γονέων να αναδείξουν τα παιδιά τους σε κάτι που ούτε τα ίδια θέλουν, αλλά και αν θέλουν, δεν μπορούν να τα φτάσουν. Πιο συγκεκριμένα είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις όπου ο γονιός προσπαθεί να διοχετεύσει στο παιδί του κάτι, που ο ίδιος δεν πέτυχε, κάτι που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει στη ζωή του. Και αυτό συχνά γίνεται κατά τρόπο πολύ πιεστικό, μέχρι σημείου, που τα ίδια τα παιδιά καταπιέζονται με αφόρητο τρόπο να φθάσουν σ’ αυτό που οι γονείς τους υποδεικνύουν.
Βέβαια κατ’ αρχάς δεν υπάρχει αντίρρηση στο να τεθούν υψηλοί στόχοι για την πρόοδο των παιδιών. Μετά από καλή και συστηματική έρευνα και συνεργασία γονέων και παιδιών, μπορεί ο γονιός να συμπαρασταθεί ουσιαστικά στον επαγγελματικό προσανατολισμό του παιδιού του, πάντοτε όμως με μια βασική προϋπόθεση, να ασπάζεται την επιθυμία του παιδιού του θέλοντας, ο γονιός, το ίδιο το παιδί του ελεύθερα και αβίαστα να ακολουθήσει το α’ ή το β’ επάγγελμα.
Συνήθως όμως αυτό δεν γίνεται. Οι γονείς ενδιαφέρονται ήδη από το Δημοτικό Σχολείο για να πάρει το παιδί τους υψηλή βαθμολογία, όχι σαν δίκαιη επιβράβευση των προσπαθειών του, αλλά για να έχουν οι ίδιοι αφορμή καυχήσεως στο κοινωνικό περιβάλλον τους. Και με αυτή τη νοοτροπία μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Όταν μάλιστα φθάσει η ώρα της επιλογής επαγγέλματος, τότε δεν δίδεται προσοχή στις έμφυτες κλίσεις του παιδιού, ούτε στις δυνατότητες που διαθέτει, αλλά κριτήριο επιλογής είναι η κοινωνική προβολή των γονέων μέσα από την επιτυχία του παιδιού, η οικονομική ευρωστία του επαγγέλματος, αν δηλαδή θα βγάλει πολλά χρήματα κ.λ.π. Μέσα από το παιδί μας επιδιώκουμε την δική μας καύχηση (είμαι ο πατέρας του γιατρού, κ.λ.π), την αυτοπροβολή μας, παραμερίζοντας τις επιπτώσεις αυτής της νοοτροπίας, αν δηλαδή το παιδί είναι ικανοποιημένο ή ευτυχισμένο.
Σοβαρότατο είναι το τίμημα αυτών των τοποθετήσεων. Το παιδί προκειμένου να φθάσει στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα πιέζεται και ταλαιπωρείται ψυχικά και σωματικά. Οι γονείς ξοδεύονται και επενδύουν στα φροντιστήρια τεράστια ποσά για να «βοηθήσουν» το παιδί τους.
Και όλα αυτά για να βγούμε στην κοινωνία να καυχηθούμε για τη ματαιότητά μας. Μη νομίσουμε ότι ο φαρισαίος είναι ένας τύπος μιας περασμένης εποχής. Ο φαρισαίος κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Εμείς είμαστε οι φαρισαίοι. Μόνον που πρέπει κάποιος να μας βοηθήσει να το συνειδητοποιήσουμε.
(«ΛΟΓΟΣ ανθρώπινος και θεανθρώπινος»,
Γεωργίου Σπ. Κωτσάκη)