Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Σκέψεις Με Την Αλλαγή Του Χρόνου
Τι σημαίνει για μας ένας καινούργιος χρόνος; Δώδεκα μήνες που μας προσφέρει ο Θεός για να αναπτυχθούμε σε κάθε μας διάσταση, πνευματική, ψυχική και υλική. Μια πλημμυρίδα δυναμικών αντιδράσεων φουντώνει μέσα μας. Είναι η αισιοδοξία, η ελπίδα, η προσδοκία για πράγματα που δεν κάναμε, ενώ τα είχαμε προγραμματίσει και τα αμελήσαμε. Τα σκεφτόμαστε και νιώθουμε δέος και ευθύνη που δεν τα υλοποιήσαμε.
Ο νέος χρόνος, όμως, μας προσφέρει ένα καινούργιο όραμα δημιουργίας. Για να γίνει όμως όραμα δημιουργίας, χρειάζεται θέληση, πίστη σ’ αυτό που επιθυμούμε να κάνουμε. Ο χρόνος είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι, πολύτιμο, που φεύγει και δεν επανέρχεται. Είναι κρίμα να πούμε μια μέρα: «Πήραμε τη ζωή μας λάθος». Η υπέροχη υπόσχεση της Αγίας Γραφής του Κυρίου μας: «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωαν. 8:32), μας βοηθά να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τι να κάνουμε. Μη μένουμε ποτέ αδρανείς, δεχόμενοι απροβλημάτιστα εκείνα που μας προσφέρονται. Η αναζήτηση της Αλήθειας, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, πάντα φέρνει καλά αποτελέσματα.
Έτσι επικοινωνούμε με τον συνάνθρωπό μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε στενούς καλούς φίλους. Μέσα στη φιλία μαθαίνουμε να υποχωρούμε, να δοκιμάζουμε τις συνήθειές μας, καλές ή κακές, να σεβόμαστε τον φίλο μας.
Μια δυναμική έξοδος από το «εγώ» μας, στην οποία θα μας βοηθήσουν τα λόγια του Κυρίου μας: «Γιατί, αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Αφού και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν.» (Λουκ. 6:32).
Κάθε χρόνος είναι ένα συμβατικό διάστημα. Μας ανανεώνει, μας δίνει τη δύναμη της ελπίδας για κάτι καλύτερο. Ο χρόνος που ακολουθεί μας δίνει τη δυνατότητα να προσθέσουμε ένα πολύτιμο πετράδι στο δώρο της ζωής που μας χαρίζει ο Θεός. Να κάνουμε κάτι που θα αλλάξει ριζικά και αποτελεσματικά την πορεία της ζωής μας.
Αυτό το έτος ας το εμπιστευθούμε στο Θεό, να μας διδάξει την τέχνη της θεϊκής αγάπης και την αρετή της δικαιοσύνης. Υπομονετικοί μέσα στον πόνο, γενναιόδωροι στη χαρά, με αγάπη που δεν μετράει θυσίες και κόπο.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2021
«Επισκέψατο ημάς, εξ ύψους ο Σωτήρ ημών…»
Χαρμόσυνα θα ηχήσουν οι καμπάνες, όταν η Άγια Νύχτα των Χριστουγέννων θα απλώσει τη γλυκιά της γαλήνη με το ανέσπερο φως του αστέρα στις καρδιές των πιστών όλου του κόσμου.
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει». «Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε», «Ετέχθη ημίν σήμερον σωτήρ, ος εστί Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυίδ» (Λουκάς 2:11).
Οι ύμνοι αυτοί θα γεμίσουν με ειρήνη και χαρά τις ψυχές των πιστών. «Ο Χριστός έγινε άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο Θεό», λέει ο Μ. Αθανάσιος. Από τη φάτνη με την άκρα συγκατάβαση του Θεού, αρχίζει το έργο της λύτρωσης, της σωτηρίας μας. Γεννήθηκε ο άναρχος Θεός. «Ουκ εκ σπέρματος, αλλά εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου».
Ο κόσμος, προ της γεννήσεως του Χριστού ζούσε σε πνευματικό σκοτάδι. Δεν γνώριζε τον αληθινό Θεό, ούτε τον προορισμό του. Είχε δημιουργήσει φανταστικούς θεούς, στους οποίους απέδιδε και φανταστικές ιδιότητες. Επικρατούσε ηθική έκλυση και αλλοτρίωση των αξιών. Η ανθρωπότητα είχε χάσει το δρόμο της και έπρεπε να τον βρει. Ο Πανάγαθος Θεός δεν μας εγκατέλειψε, αλλά από αγάπη που ο νους του ανθρώπου αδυνατεί να συλλάβει, έστειλε στον κόσμο τον μονογενή Υιό Του, να μας λυτρώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και της ολοκληρωτικής καταστροφής.
Στέκεται η ψυχή μας με δέος μπροστά στη θεϊκή επίσκεψη, τη μεγαλύτερη που δέχτηκε ποτέ! Έρχεται ταπεινά, χωρίς πανηγυρισμούς. Φέρνει δώρα πολύτιμα, δώρα ζωής, αμύθητης αξίας. Φέρνει την αγάπη, τη χαρά, την ειρήνη, τη συμφιλίωσή μας με τον ίδιο τον Θεό, τη λύτρωση και το μεγαλύτερο όλων, τη σωτηρία μας.
Ο προφήτης Ησαΐας μίλησε για την «έλευση του άρχοντα της ειρήνης», για την αιώνια ειρήνη που αυτός θα φέρει. Ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Σοφοκλής, ο Ρωμαίος ποιητής Κικέρωνας, ο Βιργίλιος, μίλησαν για την έλευση ενός Θεού, Σωτήρα του κόσμου. Το κήρυγμα του Χριστιανισμού εμπεριέχεται στο παρακάτω χωρίο της Κ. Διαθήκης: «Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα· όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό» (Προς Γαλάτας 3:28). Καταργείται η δουλεία, και η γυναίκα παίρνει τη θέση της πλησίον του άνδρα, με σπουδαίο σκοπό και προορισμό.
Ο ενανθρωπίσας Κύριος έγινε ο ιδρυτής μιας καινούργιας τάξης πραγμάτων στον κόσμο, μιας καινούργιας ζωής. Ο Θεός είναι αγάπη! Κι όποιος έχει αγάπη, έχει τον Θεό στην ψυχή του. «Εκένωσεν τον εαυτόν Του, μορφήν δούλου λαβών», γράφει ο Απόστολος Παύλος.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε έχουμε ανάγκη τον Θεό στη ζωή μας, η οποία γέμισε με αγωνία, πόνο, άγχος και θλίψη. Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας να γίνουν φάτνες ταπεινές. Ο Κύριος χτυπάει τις καρδιές όλων μας και θέλει να κατοικήσει σ’ αυτές (Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, …, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν). Αρκεί εμείς να θελήσουμε να παραδοθούμε στην αγάπη Του. Τότε θα νιώσουμε τα Χριστούγεννα!
Το να κλειστούμε στον εαυτό μας, μένοντας μόνο στις υλικές προετοιμασίες, αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπό μας που πονάει και υποφέρει μέσα στην ανέχεια, τότε η γέννηση του Θεανθρώπου δεν μίλησε καθόλου μέσα μας.
Αυτά τα Χριστούγεννα ας έχουμε σύνθημα να μη μείνει κανείς χωρίς Χριστούγεννα. Ας φροντίσουμε για τα αδέλφια μας εκείνα που τα χτύπησε η αρρώστια, η φτώχια, η μοναξιά. Ας ευχηθούμε και ας προσευχηθούμε αυτά τα Χριστούγεννα να είναι για όλους μας μια συνάντηση με το θείο βρέφος. Να δώσει ο Κύριος στην καρδιά μας την αγάπη εκείνη που δεν φοβάται καμία θυσία.
Μακάρι και εμείς με τη χάρη του σαρκωθέντος Κυρίου μας να νιώσουμε και να βιώσουμε την αγάπη του Χριστού με τους πλησίον μας, κάνοντας όλους πλησίον μας, ώστε ο Θεός να κατοικήσει στις ψυχές μας. Τότε θα αναγεννηθούμε πραγματικά και ζωή μας θα είναι σύμφωνη με το θέλημά Του.
Ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους!
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2021
Περί Αυτοκτονίας
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«Φοβάσαι να μην κάνεις κακό στον εαυτό σου, λες. Αυτοκτονία σκέφτεσαι; Μα αυτό είναι το τέλειο συμπόσιο των διαβόλων. Αυτό σημαίνει να μην πηγαίνεις ούτε κατά τη βούληση του Θεού, ούτε κατά τη βούληση την δική σου, αλλά κατά τη βούληση του διαβόλου. Σχοινί γύρω από το λαιμό – η αιώνια ζωή χαμένη. Και όντως, στην απότομη και δυσμενή στροφή της ζωής σου τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει τον άνθρωπο εκτός από την ζωντανή πίστη στον ζώντα Θεό, ο Οποίος δίνει και παίρνει, και παίρνει και δίνει, δοκιμάζοντας παράλληλα την πίστη μας και τη αγάπη μας.
Οι άπιστοι κατεβαίνουν με τον Ιούδα στο ποτάμι για να κρεμαστούν, ενώ οι ψυχές με ηρωική πίστη ανεβαίνουν τον Γολγοθά για να πιούν το ποτήρι της πίκρας και ν’ αναστηθούν. Ο Θεός να σου δίνει βοήθεια».
Μάρτιος - Απρίλιος 2021
Η σημασία της Συγχώρησης
για την Ψυχική και την Σωματική Υγεία
Δεν μπορείς να πηγαίνεις στο Θεό με κακίες, τσακωμένος και να λες, εγώ πηγαίνω και κάνω προσευχή στην Εκκλησία. Αυτή η κατάσταση θα σε αρρωστήσει. Εις υγείαν ψυχής και σώματος θα είσαι, μόνον όταν είσαι άνθρωπος αγαπημένος και συγχωρεμένος με όλους.
Μαζί με όλα τα άλλα, συν–χωράω και σένα, δηλαδή σε χωράω και σένα. Έλα μπες στην καρδιά μου, σε αντέχω. Όποιος το κάνει αυτό κερδίζει στη ζωή του πολλά χρόνια. Διότι το να κρατάς κακίες σε λιώνει, σε αρρωσταίνει, σε δηλητηριάζει, σε καταστρέφει. Είναι μεγάλη ξεκούραση στην ψυχή μας να πούμε στο Θεό «και άφες ημίν …», αλλά να το έχεις κάνει, όχι μόνον να το λες: «Εγώ Κύριε συγχωρώ αυτούς που με στεναχώρησαν. Έτσι ήξεραν, έτσι έκαναν. Δεν είχαν δίκιο, αλλά τους συγχωρώ».
Θες να δεις το Θεό; Θες να ηρεμήσει η ψυχή σου; Προσπάθησε να συγχωρέσεις αυτούς που σου δημιούργησαν πόνο, για να κοιμηθείς πιο καλά το βράδυ και να είναι ο ύπνος σου χορταστικός. Ο καθένας έχει τα ελαφρυντικά του. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δίκιο. Γιατί ο καθένας για να κάνει αυτό που κάνει κάτι σκέφτηκε, κάπως μεγάλωσε, κάτι έμαθε. Όταν το καταλάβεις αυτό θα ηρεμήσεις και θα γλυτώσεις πολύ κούραση ψυχής. Οι αρχαίοι Έλληνες, τον άνθρωπο που δεν συγχωρούσε και κρατούσε κακίες, τον ονόμαζαν μοχθηρό. Επειδή είναι μόχθος, κούραση, είναι κουραστικό πράγμα να βάζεις το μυαλό σου να θυμάται ποιος σε αδίκησε και να του κρατάς κακία. Σε κουράζει εσένα τον ίδιο. Άστο να φύγει, προσπέρασέ το.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2021
Γίνονται Θαύματα Σήμερα; Είναι Ο Θεός Δίπλα Μας;
Φίλοι μου, θα ήθελα να σας περιγράψω ένα περιστατικό που μου συνέβη πρόσφατα και με έκανε να αναθεωρήσω πολλές απόψεις και αμφιβολίες που είχα σχετικά με τις πρακτικές επεμβάσεις του Θεού στην καθημερινή μας ζωή σήμερα.
Είχαμε ένα ραντεβού με τον γιατρό μου, στο ιατρείο του στον Πειραιά. Από το άγχος μπερδευτήκαμε και δεν μπορούσαμε να βρούμε το ιατρείο. Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετά, αποφασίσαμε να τηλεφωνήσουμε στον γιατρό, ο οποίος μας έδωσε τη σωστή διεύθυνση. Ήταν αρκετά μακριά από εκεί που βρισκόμασταν. Αρχίσαμε να περιπλανιόμαστε με τα πόδια στα έρημα – λόγω lock down –σοκάκια του Πειραιά, χωρίς να συναντάμε έναν άνθρωπο για να μας βοηθήσει. Τα μάτια μου κοιτούσαν συνεχώς κάτω, στο πεζοδρόμιο, γιατί ο δρόμος ήταν κάπως ανώμαλος. Ξαφνικά και χωρίς να δω κάτι που θα μου τραβούσε την προσοχή, νιώθω το δεξί μου χέρι να σηκώνεται χωρίς κανένα λόγο και να πιάνει κάτι στον αέρα. Ήταν ένα χοντρό οριζόντιο σίδερο, από τα μεταλλικά εμπόδια που βάζει ο Δήμος στους πεζόδρομους για περίφραξη, πράγμα που με έκανε να σταματήσω. Το οριζόντιο σιδερένιο δοκάρι ήταν 2 με 3 εκατοστά μακριά από το κεφάλι μου, στο ύψος των ματιών μου.
Τα έχασα εντελώς. Αν δεν είχε γίνει αυτό, με την ταχύτητα που περπατούσα η ζημιά που θα είχα πάθει θα ήταν σίγουρα μεγάλη. Γυρνώντας στο σπίτι γονάτισα και προσπάθησα να βρω δυνατές λέξεις, μεγάλα λόγια για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Θεό, για το πραγματικό θαύμα που με έκανε να ζήσω. Δεν έβρισκα. Κατάλαβα ένα πράγμα. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια και εξεζητημένες λέξεις για να δοξάσουμε τον Κύριό μας. Η πιο απλή λέξη, συνοδευμένη από την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση της δύναμής Του και της αγάπης Του, είναι ένα απλό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα απ’ την καρδιά μας. Το είπα αρκετές φορές με δάκρυα στα μάτια και ζήτησα συγχώρεση για όσες φορές άκουγα τα αδέλφια μου να μιλούν για θαύματα που έχουν γίνει στη ζωή τους, κι εγώ η δύσπιστη τα αμφισβητούσα.
Τώρα, σίγουρα θα εγερθεί ένα ερώτημα. Γιατί, ο Κύριος, άλλους ανθρώπους τους προφυλάσσει από ατυχήματα, ενώ σε άλλους επιτρέπει δοκιμασίες που μπορεί να στοιχίσουν ακόμα και τη ζωή τους; Εμένα προσωπικά, με έσωσε από τη σιδεριά του πεζόδρομου, όμως επέτρεψε στον καρκίνο να μπει στη ζωή μου. Πραγματικά, μια μόνο ειλικρινή απάντηση μπορώ να δώσω. ΔΕΝ ΞΕΡΩ. Και ίσως δεν χρειάζεται να το γνωρίσω σ’ αυτή τη ζωή. Μου αρκεί να αναγνωρίσω πως όλα ανήκουν στη δικαιοδοσία Του. Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να επαναλαμβάνω συνεχώς και από την καρδιά μου καθημερινά τρεις απλές λεξούλες : “ΚΥΡΙΕ, Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!”.
Ράνια Σπανοπούλου