Μάϊος - Ιούνιος 2022
Η Τόλμη Των Μυροφόρων
Τη δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα γιορτάζουμε τις Μυροφόρες γυναίκες: η Μαρία Μαγδαληνή, η Μαρία του Ιακώβου, η Σαλώμη η κόρη του Ιωσήφ του Μνήστορος, η Ιωάννα η γυναίκα του Χουζά, η Μαρία η αδερφή του Λαζάρου, η αδερφή της η Μάρθα, η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά και βεβαίως η Μητέρα του Κυρίου μας, η Θεοτόκος.
Αγόρασαν αρώματα για να έρθουν στον τάφο του Χριστού. Με μεγάλο φόβο έφτασαν στο μνήμα. Δεν γνώριζαν για την ανάσταση του Χριστού, αλλά άγγελος Κυρίου είπε σ’ αυτές ότι αναστήθηκε ο Χριστός. Ο άγγελος τους διώχνει το φόβο και τους λέει: «Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να και το μέρος όπου τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: “πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει· εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε”» (Μαρκ. 16:6-7).
Αυτό το μήνυμα της Αναστάσεως ήταν το πρώτο που άκουσαν οι Μυροφόρες. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί, αν και γνώριζαν ότι μεγάλη κουστωδία υπήρχε στον τάφο, όμως αυτές αγνόησαν τα πάντα. Τίποτε δεν είχε τη δύναμη να σταματήσει τις Μυροφόρες. Δεν προβληματίστηκαν στο ερώτημα: «Τις αποκυλήσει ημίν τον λίθον»;
Και όμως οι γυναίκες αυτές το τόλμησαν. Αυτό το θάρρος και η τόλμη ξεπέρασαν τη λογική. Αγαπούσαν ιδιαίτερα τον Κύριό τους, καθώς και ο Κύριος αυτές. «Μαρία», λέει ο Κύριος. «Διδάσκαλε», απαντά η Μαρία. Πόσο με αυτό το «Διδάσκαλε» δείχνει η Μαρία το πνεύμα της ταπεινοφροσύνης, αλλά και της ελεύθερης υποταγής και προσχωρήσεώς της στη διδασκαλία του Ιησού; Διαδηλώνει με απλότητα την πίστη της στον Χριστό. Έχει πίστη μεγάλη στον Διδάσκαλο, γι’ αυτό και φυλάττει στην καρδιά της τους μαργαρίτες της διδασκαλίας του Κυρίου και είναι έτοιμη να τους μεταδώσει και σε άλλους.
Όταν ο Κύριος ήταν στη Γαλιλαία, τον ακολουθούσαν και τον διακονούσαν. Παρακολουθούσαν τη διδασκαλία Του, αλλά και την πορεία Του στο μαρτύριο. Και στο μαρτύριο του σταυρικού θανάτου παρακολουθούσαν από μακριά με καρδιά ραγισμένη από τον πόνο. Είχαν πειστεί για τη θεϊκή υπόσταση του Ιησού και πίστεψαν σ’ Αυτόν με εμπιστοσύνη, με διάθεση γνήσια και ειλικρινή.
Το μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου και η παρουσία του Αναστάντος Κυρίου αμείβει την τόλμη τους, την αφοσίωσή τους και την πίστη τους στον Σταυρωθέντα και τώρα Αναστάντα Ιησού. Επιχείρησαν κάτι πολύ τολμηρό πέρα από τη λογική. Πέτυχαν τη χαρά του πρώτου χαιρετισμού του αγγέλου μετά την Ανάσταση και την εμφάνιση του Χριστού. Εκτίμησε ο Χριστός τον φόβο, ένα τόσο ανθρώπινο συναίσθημα, εκτιμά όμως και την τόλμη, το θάρρος και την πίστη των γυναικών και τη διάθεσή τους να συμπαρίστανται σε κάθε δυσκολία, να αγαπούν με όλη τη δύναμη της καρδιάς τους, να θυσιάζονται για τους άλλους.
Οι Μυροφόρες γυναίκες έχουν παραμείνει διαχρονικά ως ένα σύμβολο τόλμης, αγάπης και πίστης στον Διδάσκαλό τους Ιησού και «δοχεία» της Χάριτός Του και της παρακαταθήκης των εντολών Του.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός Θεός
Μάρτιος - Απρίλιος 2022
Ερμηνεία Της Εικόνας Της Ανάστασης Του Κυρίου
Είναι εντυπωσιακό να δούμε την ερμηνεία της εικόνας της ανάστασης του Χριστού, μέσα από την παρακάτω περιγραφή.
Κάτω από τις συντετριμμένες πύλες του Άδη που έσπασε ο Χριστός, απεικονίζεται στο σκοτάδι του σπηλαίου ένας γέρος αναμαλλιασμένος, ή και γυμνός, δεμένος με αλυσίδες και έντρομος, είναι ο θάνατος ή ο Σατανάς. Μέσα στο σκοτάδι είναι πεταμένα και σκορπισμένα τα κλειδιά, οι σύρτες και οι μοχλοί του βασιλείου του Άδη (συνέτριψε πύλας χαλκάς και μοχλούς σιδηρούς συνέθλασε - Ψαλμ. 106,16)
Με μια δυνατή κίνηση των χεριών του αρπάζει στον Άδη τον Αδάμ και την Εύα, ταραγμένους, ως εκπροσώπους του ανθρωπίνου γένους. Είναι η ανατρεπτική συνάντηση των δύο Αδάμ που τώρα συμπίπτουν και συνταυτίζονται. Ανέβηκε στο σταυρό για να αναζητήσει αυτόν που χάθηκε και κατέβηκε στον Άδη λέγοντας: Έλα δική μου εικόνα και ομοιότης μου (Ύμνος αγίου Εφραίμ).
Οι ομάδες αριστερά και δεξιά παριστάνουν το δεύτερο σχέδιο, την ανθρωπότητα, τους ανθρώπους. Είναι οι δίκαιοι και οι προφήτες (Άβελ, Ενώχ, Ησαΐας). Αριστερά βρίσκονται οι βασιλείς Δαβίδ και Σολομών, προηγούνται από τον Πρόδρομο που εκφράζει τη χειρονομία μάρτυρα και προσδιορίζει το Σωτήρα, είναι πρόδρομος και στον Άδη. Όλοι αναγνωρίζουν το Σωτήρα, που κρατώντας το χέρι του Αδάμ ανέβηκε από τον Άδη, και όλοι οι άγιοι τον ακολούθησαν. Ο Χριστός δεν βγαίνει από τον τάφο, αλλά εκ νεκρών, βγαίνει από τον εξουθενωμένο Άδη σαν από ένα νυμφικό ανάκτορο...
Το Άγιο Πνεύμα εξαφανίζει τα σκοτάδια του θανάτου, το φόβο της Κρίσεως, το βαθύ χάσμα του Άδη. Το φως του μετασχηματίζει τη πασχαλινή νύχτα σε συμπόσιο χαράς, εορτή της συναντήσεως.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Πως Χωριζόμαστε Απ’ Τον Θεό
Τι Ηγουμένη Μόνικα, Ι.Μ. Αγίου Νεκταρίου Τρικόρφου, Φωκίδας
(Περίληψη από την ομιλία της στα «Δημήτρια» Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου
(Δήμος Αγίου Δημητρίου, Αθήνα) στις 16/10/2021)
Ο Χριστός έρχεται μέσα μας με την βάπτιση. Όμως, τα δικά μας θελήματα μας χωρίζουν απ’ Αυτόν.
Στον Παράδεισο μας έβαλε ο Θεός και είχαμε κοινωνία μαζί Του.
Το δικό μας θέλημα μας αποχώρισε από τον Θεό και βγήκαμε απ’ τον Παράδεισο.
Τώρα, ο Θεός έκανε κάτι το αδιανόητο. Έδωσε την δυνατότητα σ’ εμάς να μπαίνει με την βάπτιση μέσα μας. «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε.» Ήρθε δηλαδή σε μας, αντί εμείς να πάμε σ’ Αυτόν. «Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί.»
Απομένει, λοιπόν, εμείς να ενωθούμε μαζί Του, όταν θελήσουμε το δικό Του θέλημα, αφήνοντας στην άκρη το δικό μας θέλημα.
Με τον τρόπο αυτό, εμπιστευόμαστε ολόκληρη τη ζωή μας στα χέρια Του και το μόνο που κάνουμε είναι να Τον αγαπάμε, όπως το μικρό παιδί αγαπά την μαμά του και δεν άγχεται τι θα φάει, τι θα πιει, τι θα ντυθεί, διότι είναι απόλυτα σίγουρο ότι η μαμά θα φροντίσει για όλα.
Κάπως έτσι λειτουργεί και η σχέση με το Θεό, δια του Ιησού Χριστού που ήρθε μέσα μας με τη βάπτιση. Αν συνεχίζω τα δικά μου «θέλω» είναι σαν να βάζω στην άκρη τον Χριστό, μάλιστα λέγοντάς Του: «Εσύ μη μιλάς. Εγώ ξέρω. Εγώ αυτό θέλω». Και έτσι χωριζόμαστε από τον Χριστό και έρχονται ένα σωρό προβλήματα στη ζωή μας, που μάλιστα είναι και άλυτα, διότι η αιτία τους δεν είναι κάποια σωματική βλάβη κ.λπ., αλλά ο αποχωρισμός μας από τον Θεό.
Ειρήνη, λοιπόν, με το Θεό σημαίνει «γεννηθήτω το θέλημα Σου» και ΟΧΙ το θέλημά μου.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Σκέψεις Με Την Αλλαγή Του Χρόνου
Τι σημαίνει για μας ένας καινούργιος χρόνος; Δώδεκα μήνες που μας προσφέρει ο Θεός για να αναπτυχθούμε σε κάθε μας διάσταση, πνευματική, ψυχική και υλική. Μια πλημμυρίδα δυναμικών αντιδράσεων φουντώνει μέσα μας. Είναι η αισιοδοξία, η ελπίδα, η προσδοκία για πράγματα που δεν κάναμε, ενώ τα είχαμε προγραμματίσει και τα αμελήσαμε. Τα σκεφτόμαστε και νιώθουμε δέος και ευθύνη που δεν τα υλοποιήσαμε.
Ο νέος χρόνος, όμως, μας προσφέρει ένα καινούργιο όραμα δημιουργίας. Για να γίνει όμως όραμα δημιουργίας, χρειάζεται θέληση, πίστη σ’ αυτό που επιθυμούμε να κάνουμε. Ο χρόνος είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι, πολύτιμο, που φεύγει και δεν επανέρχεται. Είναι κρίμα να πούμε μια μέρα: «Πήραμε τη ζωή μας λάθος». Η υπέροχη υπόσχεση της Αγίας Γραφής του Κυρίου μας: «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωαν. 8:32), μας βοηθά να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τι να κάνουμε. Μη μένουμε ποτέ αδρανείς, δεχόμενοι απροβλημάτιστα εκείνα που μας προσφέρονται. Η αναζήτηση της Αλήθειας, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, πάντα φέρνει καλά αποτελέσματα.
Έτσι επικοινωνούμε με τον συνάνθρωπό μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε στενούς καλούς φίλους. Μέσα στη φιλία μαθαίνουμε να υποχωρούμε, να δοκιμάζουμε τις συνήθειές μας, καλές ή κακές, να σεβόμαστε τον φίλο μας.
Μια δυναμική έξοδος από το «εγώ» μας, στην οποία θα μας βοηθήσουν τα λόγια του Κυρίου μας: «Γιατί, αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Αφού και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν.» (Λουκ. 6:32).
Κάθε χρόνος είναι ένα συμβατικό διάστημα. Μας ανανεώνει, μας δίνει τη δύναμη της ελπίδας για κάτι καλύτερο. Ο χρόνος που ακολουθεί μας δίνει τη δυνατότητα να προσθέσουμε ένα πολύτιμο πετράδι στο δώρο της ζωής που μας χαρίζει ο Θεός. Να κάνουμε κάτι που θα αλλάξει ριζικά και αποτελεσματικά την πορεία της ζωής μας.
Αυτό το έτος ας το εμπιστευθούμε στο Θεό, να μας διδάξει την τέχνη της θεϊκής αγάπης και την αρετή της δικαιοσύνης. Υπομονετικοί μέσα στον πόνο, γενναιόδωροι στη χαρά, με αγάπη που δεν μετράει θυσίες και κόπο.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2021
«Επισκέψατο ημάς, εξ ύψους ο Σωτήρ ημών…»
Χαρμόσυνα θα ηχήσουν οι καμπάνες, όταν η Άγια Νύχτα των Χριστουγέννων θα απλώσει τη γλυκιά της γαλήνη με το ανέσπερο φως του αστέρα στις καρδιές των πιστών όλου του κόσμου.
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει». «Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε», «Ετέχθη ημίν σήμερον σωτήρ, ος εστί Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυίδ» (Λουκάς 2:11).
Οι ύμνοι αυτοί θα γεμίσουν με ειρήνη και χαρά τις ψυχές των πιστών. «Ο Χριστός έγινε άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο Θεό», λέει ο Μ. Αθανάσιος. Από τη φάτνη με την άκρα συγκατάβαση του Θεού, αρχίζει το έργο της λύτρωσης, της σωτηρίας μας. Γεννήθηκε ο άναρχος Θεός. «Ουκ εκ σπέρματος, αλλά εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου».
Ο κόσμος, προ της γεννήσεως του Χριστού ζούσε σε πνευματικό σκοτάδι. Δεν γνώριζε τον αληθινό Θεό, ούτε τον προορισμό του. Είχε δημιουργήσει φανταστικούς θεούς, στους οποίους απέδιδε και φανταστικές ιδιότητες. Επικρατούσε ηθική έκλυση και αλλοτρίωση των αξιών. Η ανθρωπότητα είχε χάσει το δρόμο της και έπρεπε να τον βρει. Ο Πανάγαθος Θεός δεν μας εγκατέλειψε, αλλά από αγάπη που ο νους του ανθρώπου αδυνατεί να συλλάβει, έστειλε στον κόσμο τον μονογενή Υιό Του, να μας λυτρώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και της ολοκληρωτικής καταστροφής.
Στέκεται η ψυχή μας με δέος μπροστά στη θεϊκή επίσκεψη, τη μεγαλύτερη που δέχτηκε ποτέ! Έρχεται ταπεινά, χωρίς πανηγυρισμούς. Φέρνει δώρα πολύτιμα, δώρα ζωής, αμύθητης αξίας. Φέρνει την αγάπη, τη χαρά, την ειρήνη, τη συμφιλίωσή μας με τον ίδιο τον Θεό, τη λύτρωση και το μεγαλύτερο όλων, τη σωτηρία μας.
Ο προφήτης Ησαΐας μίλησε για την «έλευση του άρχοντα της ειρήνης», για την αιώνια ειρήνη που αυτός θα φέρει. Ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Σοφοκλής, ο Ρωμαίος ποιητής Κικέρωνας, ο Βιργίλιος, μίλησαν για την έλευση ενός Θεού, Σωτήρα του κόσμου. Το κήρυγμα του Χριστιανισμού εμπεριέχεται στο παρακάτω χωρίο της Κ. Διαθήκης: «Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα· όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό» (Προς Γαλάτας 3:28). Καταργείται η δουλεία, και η γυναίκα παίρνει τη θέση της πλησίον του άνδρα, με σπουδαίο σκοπό και προορισμό.
Ο ενανθρωπίσας Κύριος έγινε ο ιδρυτής μιας καινούργιας τάξης πραγμάτων στον κόσμο, μιας καινούργιας ζωής. Ο Θεός είναι αγάπη! Κι όποιος έχει αγάπη, έχει τον Θεό στην ψυχή του. «Εκένωσεν τον εαυτόν Του, μορφήν δούλου λαβών», γράφει ο Απόστολος Παύλος.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε έχουμε ανάγκη τον Θεό στη ζωή μας, η οποία γέμισε με αγωνία, πόνο, άγχος και θλίψη. Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας να γίνουν φάτνες ταπεινές. Ο Κύριος χτυπάει τις καρδιές όλων μας και θέλει να κατοικήσει σ’ αυτές (Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, …, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν). Αρκεί εμείς να θελήσουμε να παραδοθούμε στην αγάπη Του. Τότε θα νιώσουμε τα Χριστούγεννα!
Το να κλειστούμε στον εαυτό μας, μένοντας μόνο στις υλικές προετοιμασίες, αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπό μας που πονάει και υποφέρει μέσα στην ανέχεια, τότε η γέννηση του Θεανθρώπου δεν μίλησε καθόλου μέσα μας.
Αυτά τα Χριστούγεννα ας έχουμε σύνθημα να μη μείνει κανείς χωρίς Χριστούγεννα. Ας φροντίσουμε για τα αδέλφια μας εκείνα που τα χτύπησε η αρρώστια, η φτώχια, η μοναξιά. Ας ευχηθούμε και ας προσευχηθούμε αυτά τα Χριστούγεννα να είναι για όλους μας μια συνάντηση με το θείο βρέφος. Να δώσει ο Κύριος στην καρδιά μας την αγάπη εκείνη που δεν φοβάται καμία θυσία.
Μακάρι και εμείς με τη χάρη του σαρκωθέντος Κυρίου μας να νιώσουμε και να βιώσουμε την αγάπη του Χριστού με τους πλησίον μας, κάνοντας όλους πλησίον μας, ώστε ο Θεός να κατοικήσει στις ψυχές μας. Τότε θα αναγεννηθούμε πραγματικά και ζωή μας θα είναι σύμφωνη με το θέλημά Του.
Ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους!
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός