Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2020
Εις την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού
Του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
Ο Πανάγαθος Θεός τον σταυρόν μάς εχάρισε, με τον σταυρόν να ευλογούμεν και τα άχραντα Μυστήρια, με τον σταυρόν να ανοίγωμεν και τον Παράδεισον, με τον σταυρόν να κατακαίωμεν και τους δαίμονας, μα πρώτα και εμείς να έχωμεν το χέρι μας καθαρόν από τις αμαρτίες και αμόλυντο και τότε, ωσάν κάνωμεν τον σταυρόν, κατακαίεται ο Διάβολος και φεύγει. Εάν είμαστε μεμολυσμένοι με αμαρτίες, δεν πιάνεται ο σταυρός οπού κάνομεν. Όθεν, αδελφοί μου, ή τρώτε ή πίνετε κρασί ή νερόν ή περιπατείτε ή δουλεύετε, να μη σας λείπει αυτός ο λόγος από το στόμα σας και ο σταυρός από το χέρι σας.
Στα ίχνη του Χριστού
Το καλύτερο κήρυγμα του Ιησού είναι η ίδια η ζωή Του. Μια ζωή τέλειας αναμαρτησίας. Κορύφωμα δε αυτής της αγίας ζωής ήταν η αγάπη Του πάνω στον Σταυρό. Όποιος αγαπά θυσιάζεται. Και ο Ιησούς μας αγάπησε όλους, φίλους και εχθρούς. Γι’ αυτό έδωσε και την ζωή Του στο Σταυρό. Σε μας δεν μένει τίποτε άλλο παρά να ακολουθήσουμε τα ίχνη Του.
Ιούλιος - Αύγουστος 2020
Ο Φάρος του Κόσμου
O «Φάρος του κόσμου» και οι δραστηριότητές του ξεκίνησαν το 2004 όταν ο πατέρας Αθηναγόρας Λουκατάρης βρέθηκε στον Δενδροπόταμο. Ο ίδιος μας περιγράφει με λίγα λόγια την πορεία του. Ο Φάρος ξεκίνησε εντελώς απρόσμενα. Εγώ είχα στο νου μου να κατέβω στην Αφρική. Από 6-7 ετών ήξερα ότι θέλω να γίνω ιερέας και να πάω σε ιεραποστολή. Όταν ήρθε ο καιρός, τελείωσα τον στρατό, χειροτονήθηκα και είπα στον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κο Βαρνάβα που ήξερε το όνειρο μου ότι ήρθε ο καιρός να έχω μια πρώτη επαφή με την Αφρική, μου λέει: «Δεν έχεις να πας πουθενά, έχουμε και εμείς εδώ Αφρική, πήγαινε στον Δενδροπόταμο να δούμε τι θα κάνεις». Εκεί κατοικούσαν οι Ρομά. Κάπως έτσι στήθηκε μια από της σημαντικότερες πρωτοβουλίες της Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως.
Η ονομασία «Φάρος του κόσμου» επιλέχθηκε γιατί ο φάρος φωτίζει σκοτεινά μέρη και βοηθάει τους ανθρώπους με την λάμψη του να βρούνε τον δρόμο τους και αυτός ήταν ο στόχος. «Ολομόναχος στην αρχή, χωρίς να ξέρω κανέναν, έπαιρνα τα παιδιά και τα κατέβαζα στο υπόγειο της εκκλησίας του αγίου Νεκταρίου που στην αρχή ήταν γιαπί, και αργότερα έγινε ένας πολύ ζεστός χώρος, που είχε ζωή όλη την ημέρα και την νύχτα, γιατί από νωρίς κατάλαβα την ανάγκη κάποιων παιδιών από ανύπαρκτα ή επικίνδυνα περιβάλλοντα να μείνουν μαζί μας.
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, τα πρώτα δειλά βήματα γιγαντώθηκαν, ο «Φάρος του κόσμου», η δράση του Πατέρα Αθηναγόρα και των δεκάδων εθελοντών έγινε γνωστή σε όλη την πόλη, σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο και προβλήθηκε από τα ΜΜΕ. Οι πρώτες αλλαγές στην περιοχή, στην συμπεριφορά και στις επιδόσεις των παιδιών απέδειξαν ότι οι νέοι έψαχναν μια ευκαιρία, την άρπαξαν και απογειώθηκαν. Τίποτα δεν είναι ανέφικτο και μάταιο. Ακόμα και σε αυτούς που δεν πίστευαν ότι μπορεί να υπάρξουν αλλαγές και εξέλιξη, οι νέοι απέδειξαν ότι μπορούν να στήσουν δομές να σπουδάσουν, να δουλέψουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
«Ζήσαμε ιστορικές στιγμές όταν τα πρώτα παιδιά τελείωσαν Γυμνάσιο, Λύκειο και μπήκαν στο Πανεπιστήμιο, όταν ταξίδεψαν στην Αμερική σαν πρώτη ομάδα Ρομποτικής. Τα παιδιά είναι αυτά που αλλάζουν την ιστορία του τόπου και τώρα αυτό που μας ανησυχεί και μας δίνει ώθηση να δουλέψουμε είναι να μπορέσουμε να τα αποκαταστήσουμε και επαγγελματικά.»
Σήμερα, 14 χρόνια μετά, και αφού το έργο του «Φάρου του κόσμου» βραβεύτηκε ως καλή πρακτική στο «Συμβούλιο της Ευρώπης» και το «State Department» λειτουργούν σε αυτόν: τομέας διατροφής, τομέας ενισχυτικής διδασκαλίας, μαθήματα ξένων γλωσσών, μαθήματα μουσικής, Ρομποτική, τομέας υγείας (εμβολιασμός, οδοντιατρικός και οφθαλμολογικός έλεγχος των παιδιών), απογευματινή δημιουργική απασχόληση και τομέας αθλητισμού, εργαστήρια θεάτρου, ζωγραφικής, χορού, χειροτεχνίας και κηπουρικής, ρομποτική, κολύμβηση, ποδόσφαιρο κ.ά.
Πηγή: farostoukosmou.com
Ιούλιος - Αύγουστος 2020
Κατά συνείδηση - Αββά Δωροθέου
Ας φροντίσουμε, αδελφοί μου, να φυλάμε τη συνείδησή μας, όσο ακόμα βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να την προκαλούμε να μας ελέγξει για κάποιο πράγμα, χωρίς να την καταπατούμε σε τίποτα απολύτως ούτε και στο ελάχιστο. Γιατί ξέρετε καλά ότι από τα μικρά αυτά και ασήμαντα, όπως λένε, φτάνουμε να καταφρονούμε και τα μεγάλα. Γιατί όταν αρχίσει κανείς να λέει: «Τι σημασία έχει, αν πω αυτό το λόγο; Τι σημασία έχει αν φάω λιγάκι; Τι σημασία έχει αν δώσω προσοχή σ’ αυτό εδώ το πράγμα;», από το «τι σημασία έχει αυτό και τι σημασία έχει εκείνο», αποκτάει κανείς κακή και διεστραμμένη διάθεση και αρχίζει να καταφρονεί και τα μεγάλα και βαρύτερα, και να καταπατεί την ίδια τη συνείδησή του. Και έτσι προχωρώντας σιγά-σιγά κινδυνεύει να πέσει και σε τέλεια αναισθησία... Ας φροντίσουμε τα ελαφρά, όσο ακόμη είναι ελαφρά, για να μη γίνουν βαριά...
Μάιος - Ιούνιος 2020
Σύγχρονος Πολιτισμός:
Προκλήσεις Και Σκέψεις
Zούμε μια περίοδο που οι τρόποι της ζωής μας δεν μοιάζουν καθόλου με τους παλιότερους. Καινούργιοι όροι προστίθενται κάθε μέρα στο λεξιλόγιό μας, που τους χρησιμοποιούμε πολλές φορές, χωρίς να ξέρουμε τι σημαίνουν.
Με πόσα μηχανήματα και συσκευές που χρησιμοποιούμε καθημερινά στα σπίτια, στις εργασίες μας, στην επικοινωνία μας προσπαθούμε να εξοικειωθούμε; Πόσοι από τους μεγαλύτερους γνωρίζουμε τη γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών, του διαδικτύου, της υψηλής ψηφιακής τεχνολογίας;
Στον κόσμο της θεωρίας, του στοχασμού και της τέχνης πόση προσπάθεια μας χρειάζεται για να προσαρμοστούμε στη μαζική κουλτούρα για να παρακολουθήσουμε την πρωτοποριακή τέχνη, το πρωτοποριακό θέαμα και όλους τους πρωτοποριακούς προγραμματισμούς;
Ενώ τα παιδιά, η γενιά των κομπιούτερ, που μεγαλώνουν με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, μας αφήνουν κατάπληκτους με την άνεση με την οποία μπαίνουν στις σελίδες του διαδικτύου. Δεν αργούν να εξοικειωθούν με τις καινούργιες αυτές συσκευές.
Ένας καινούργιος, λοιπόν, πολιτισμός αναπτύσσεται ταχύτατα στις μέρες μας, που προσφέρει αφάνταστες τεχνικές δυνατότητες, αλλά και διαρκώς απομακρύνει τον άνθρωπο από τα ερείσματα και τις αξίες στα οποία στηριζόταν ως τότε. Μπορεί να απορούμε, να θαυμάζουμε, να απολαμβάνουμε τις κατακτήσεις τους, αλλά στο βάθος τρομάζουμε για το πού μας οδηγούν. Εκείνο που διακρίνουμε είναι ότι μας οδηγεί πολλές φορές σε σύγχυση, έτσι που να διερωτόμαστε: «Ποια μπορεί να είναι η κουλτούρα του σύγχρονου πολιτισμού;».
Οι τεράστιες δυνάμεις που έβαλε η σύγχρονη επιστήμη στα χέρια του ανθρώπου δεν μπορούν να αποβούν για το καλό του ανθρώπου, αν το ηθικό του ανάστημα αδυνατήσει και αν η πίστη στον Θεό μειωθεί στο επίπεδο της γνώσης, ούτε μπορούν τελικά να αποβούν για το καλό του ανθρώπου, αν ο άνθρωπος απορροφηθεί από τα νέα συστήματα και βάλει σε δεύτερη μοίρα τις πραγματικές αξίες της ζωής.
Αντιμετωπίζουμε πράγματι νέες προκλήσεις, οι οποίες με ασυνήθιστη ταχύτητα δύνανται να επιδρούν στη ζωή μας, δημιουργώντας νέες προσθήκες στον κατάλογο των προβλημάτων που μας έχει ήδη παραδώσει ο κυκλώνας της αλλαγής. Σαν η επιστήμη και η πίστη στο Θεό να διαπιστώνουν και να συνειδητοποιούν πως δεν έχουν πια άλλη επιλογή, παρά να ενώσουν τα χέρια για μια ζωή με αξίες παντοτινές.
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019
Απελπισία Και Μετάνοια
«Ποτέ μην απελπίζεσαι, ω άνθρωπε. Κανένας δεν πρέπει να απογοητεύεται για τη σωτηρία του. Αμάρτησες; Μετανόησε. Ας μην αμφιβάλλουμε, λοιπόν, ότι θα μας συγχωρεί ο Θεός, αλλά και να προσέχουμε, βέβαια, μήπως με τις πολλές και αλλεπάλληλες φορές συνηθίσουμε στην αμαρτία και μας γίνει χρόνια πάθηση στην ψυχή δυσκολότερη και αθεράπευτη»
(Αγ. Ιωάν. ο Χρυσόστομος)
Πώς να βλέπουμε τους συνανθρώπους μας
Όλους τους πιστούς οφείλομε να τους βλέπουμε σαν έναν και να σκεφτόμαστε, ότι στον καθένα από αυτούς είναι ο Χριστός. Και να έχουμε για τον καθένα τέτοια αγάπη, ώστε να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε για χάρη Του και τη ζωή μας. Γιατί οφείλουμε να μη λέμε ούτε να θεωρούμε κανέναν άνθρωπο κακό, αλλά όλους να τους βλέπουμε ως καλούς. Κι αν δεις έναν αδελφό να ενοχλείται από τα πάθη, να μην τον μισήσεις αυτόν, μίσησε τα πάθη που τον πολεμούν. Κι αν τον δεις να τυραννιέται από επιθυμίες και συνήθειες προηγουμένων αμαρτιών, περισσότερο σπλαχνίσου τον, μη τυχόν δοκιμάσεις και συ πειρασμό, αφού είσαι από υλικό που εύκολα γυρίζει από το καλό στο κακό. Η αγάπη προς τον αδελφό σε προετοιμάζει να αγαπήσεις περισσότερο τον Θεό. Το μυστικό, λοιπόν, της αγάπης προς το Θεό είναι η αγάπη προς τον αδελφό. Γιατί αν δεν αγαπάς τον αδελφό σου που τον βλέπεις, πώς είναι δυνατό να αγαπάς τον Θεό που δεν τον βλέπεις;
«Ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν όν εώρακε, τον Θεόν όν ούχ εώρακε πώς δύναται αγαπάν» (Α’ Ιωάν. 4:20).
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος