Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019
Απελπισία Και Μετάνοια
«Ποτέ μην απελπίζεσαι, ω άνθρωπε. Κανένας δεν πρέπει να απογοητεύεται για τη σωτηρία του. Αμάρτησες; Μετανόησε. Ας μην αμφιβάλλουμε, λοιπόν, ότι θα μας συγχωρεί ο Θεός, αλλά και να προσέχουμε, βέβαια, μήπως με τις πολλές και αλλεπάλληλες φορές συνηθίσουμε στην αμαρτία και μας γίνει χρόνια πάθηση στην ψυχή δυσκολότερη και αθεράπευτη»
(Αγ. Ιωάν. ο Χρυσόστομος)
Πώς να βλέπουμε τους συνανθρώπους μας
Όλους τους πιστούς οφείλομε να τους βλέπουμε σαν έναν και να σκεφτόμαστε, ότι στον καθένα από αυτούς είναι ο Χριστός. Και να έχουμε για τον καθένα τέτοια αγάπη, ώστε να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε για χάρη Του και τη ζωή μας. Γιατί οφείλουμε να μη λέμε ούτε να θεωρούμε κανέναν άνθρωπο κακό, αλλά όλους να τους βλέπουμε ως καλούς. Κι αν δεις έναν αδελφό να ενοχλείται από τα πάθη, να μην τον μισήσεις αυτόν, μίσησε τα πάθη που τον πολεμούν. Κι αν τον δεις να τυραννιέται από επιθυμίες και συνήθειες προηγουμένων αμαρτιών, περισσότερο σπλαχνίσου τον, μη τυχόν δοκιμάσεις και συ πειρασμό, αφού είσαι από υλικό που εύκολα γυρίζει από το καλό στο κακό. Η αγάπη προς τον αδελφό σε προετοιμάζει να αγαπήσεις περισσότερο τον Θεό. Το μυστικό, λοιπόν, της αγάπης προς το Θεό είναι η αγάπη προς τον αδελφό. Γιατί αν δεν αγαπάς τον αδελφό σου που τον βλέπεις, πώς είναι δυνατό να αγαπάς τον Θεό που δεν τον βλέπεις;
«Ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν όν εώρακε, τον Θεόν όν ούχ εώρακε πώς δύναται αγαπάν» (Α’ Ιωάν. 4:20).
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019
Το Μυστήριο της Εκκλησίας
Η Εκκλησία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες, είναι Θεανθρώπινος οργανισμός. Ο χαρακτηρισμός της Εκκλησίας ως «σώματος Χριστού», είναι ο καταλληλότερος και ουσιωδέστερος για να εκφρασθεί η Θεανθρώπινη φύση της, όσο αυτό είναι δυνατόν. Είναι εγγύτερο προς την ουσία της Εκκλησίας, γιατί τη συνδέει προς το μυστήριο της ενσαρκώσεως και την ταυτίζει προς αυτό.
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019
«Και επί γης ειρήνη…»
Σε λίγο, όλος ο χριστιανικός κόσμος, από την μια άκρη της γης μέχρι την άλλη, θα γιορτάσει το μεγαλύτερο γεγονός της ανθρωπότητας, τη γέννηση του Ιησού Χριστού, του Σωτήρα του κόσμου.
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της ειρήνης, είναι «η παγκόσμια ημέρα των γενεθλίων της ειρήνης». Ήδη ο προφήτης Ησαΐας μίλησε για την έλευση του «Άρχοντα της ειρήνης» και την αιώνια ειρήνη που Αυτός θα φέρει: «Και της ειρήνης Αυτού ούκ έστιν όριον» (Ησ. 9:7).
Κατά τη νύχτα των Χριστουγέννων ο ύμνος των αγγέλων είναι σαφής: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Ο άρχων της ειρήνης είναι ο Χριστός και αργότερα κατά τη διάρκεια της παρουσίας Του στη γη θα πει «την ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν». Η ειρήνη του Θεού κατέβηκε από τους ουρανούς και τοποθέτησε τη θεϊκή της ανάσα επάνω στη γη μας. Και φέτος, την άγια νύχτα, ο αγγελικός ύμνος της ειρήνης θα αντηχήσει σ’ όλη τη γη. Προβάλλει όμως το ερώτημα: Πού είναι σήμερα η ειρήνη που έφερε στον κόσμο ο Χριστός; Η ειρήνη είναι υπέρτατη ηθική αξία, γιατί προστατεύει από τον όλεθρο το πολυτιμότερο αγαθό μας, την ίδια μας τη ζωή.
Οι λαοί ξεσηκώνονται ο ένας εναντίον του άλλου. Υπάρχουν σ’ όλο τον κόσμο εξεγέρσεις, αναστατώσεις, καταστροφές, πυρκαγιές, σεισμοί και άλλα φαινόμενα καταστρεπτικά, που πλήττουν την ανθρωπότητα. Πού υπάρχει, λοιπόν, σήμερα η ειρήνη, που τόσο υμνήθηκε και θεωρείται ευλογία Θεού; Κι αυτό γιατί στην εποχή μας υπάρχει κρίση ανθρωπισμού. Η μόνιμη εγκαθίδρυσή της αποτελεί κορυφαία εκδήλωση ανθρωπισμού.
Οι ανθρώπινες σχέσεις περνούν μεγάλη κρίση στην εποχή μας. Η αδιαφορία για τον πλησίον, η αποξένωση, τα φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας, δείχνουν πως η ανθρώπινη ύπαρξη ελάχιστα υπολογίζεται. Ο ανταγωνισμός μεταξύ διεθνών οικονομικών οργανισμών, η επεκτατική πολιτική των μεγάλων κρατών, ο εθνικισμός πολλών λαών, ο θρησκευτικός και ιδεολογικός φανατισμός, τα τεράστια συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών, είναι μερικοί από τους λόγους που οδηγούν σε πολεμικές καταστάσεις. Αν μπορούσαν όλα αυτά τα υπέρογκα ποσά που δαπανώνται για πολεμικούς σκοπούς, να χρησιμοποιηθούν για ειρηνικά έργα, θα έλυναν προβλήματα σοβαρά που μαστίζουν την ανθρωπότητα.
Από την αρχαία εποχή ο άνθρωπος αισθανόταν φόβο και αποτροπιασμό για τον πόλεμο. Κατά τον Ηρόδοτο, τον πατέρα της Ιστορίας, ο πόλεμος έχει χαρακτηριστεί ανοησία και ηλιθιότητα: «Ουδείς ούτως ανόητός εστιν, όστις πόλεμον προ ειρήνης αιρείται», δηλ. Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος, ώστε να προτιμάει τον πόλεμο από την ειρήνη, τονίζει ο ιστορικός μας.
Ο Θουκυδίδης πάλι, μιλώντας για τον εμφύλιο πόλεμο στην Κέρκυρα, τονίζει ότι ο πόλεμος είναι «βίαιος διδάσκαλος πάντων». Η Αγία Γραφή αναφέρει ως βασικό αίτιο του πολέμου την αποστασία μας από τον Θεό.
Η ειρήνη δεν είναι υπόθεση μόνο των μεγάλων της γης. Είναι ευθύνη προσωπική του καθενός μας. Να απαγορεύουμε στον εαυτό μας πράξεις βίας. Να είμαστε ειρηνικοί με τους συνανθρώπους μας. Να εμποδίσουμε κάθε αντιπαλότητα και να ειρηνεύουμε τις διχόνοιες.
Φωτεινή Ηλιοπούλου - Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019
Το Φίδι Της Ερήμου
Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο υιός του ανθρώπου, ώστε να μην χαθεί κανένας απ’ όλους εκείνους που πιστεύουνε, αλλά να κερδίσει την αιώνια ζωή. Γιατί, τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, που θυσίασε τον γιο του τον μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ εκείνον, αλλά να κερδίσει την αιώνια ζωή» (Ιωάν. 3:14-16).
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2019
Ο Ρόλος της Ελληνικής Πολεμικής
Αεροπορίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου η Ελλάδα, έχοντας 77 αεροπλάνα πρώτης γραμμής, κλήθηκε να αντιμετωπίσει περισσότερα από 463 ιταλικά. Παρά την αριθμητική υπεροχή της Ιταλικής Πολεμικής Αεροπορίας, η Ελληνική Αεροπορία ανέτρεψε από τις πρώτες ημέρες του πολέμου τα σχέδια των Ιταλών και κατάφερε να εμποδίσει τη δράση της, να συγκεντρώσει πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού, να καταστρέψει σημαντικές εχθρικές γραμμές ανεφοδιασμού και να παράσχει προστασία στα ελληνικά στρατεύματα.
Χαρακτηριστική είναι η αποστολή της 2 Νοεμβρίου 1940 κατά την οποία ένα Breguet Bre 19, εκτελώντας χαμηλή πτήση κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων, εντόπισε την Ιταλική Ταξιαρχία Αλπινιστών Τζούλια τη στιγμή ακριβώς που είχε εισδύσει στην Πίνδο και κινούνταν προς κατάληψη του Μετσόβου. Την ίδια μέρα ο Υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης πέρασε στη σφαίρα του θρύλου όταν κατά τη διάρκεια αερομαχίας, έχοντας εξαντλήσει τα πυρομαχικά του, κατέρριψε ένα τρικινητήριο ιταλικό βομβαρδιστικό χτυπώντας το πηδάλιο του με την έλικα τού PZL του, σε αερομαχία πάνω από τον Λαγκαδά.
Η δράση της Ελληνικής Αεροπορίας συνεχίστηκε αμείωτη τόσο κατά τη μεγάλη εαρινή επίθεση του Μαρτίου του 1941, η οποία αντιμετωπίσθηκε με επιτυχία, όσο και κατά τη γερμανική εισβολή και τη σύγκρουση με τη Luftwaffe.
Η Ελληνική Αεροπορία κατά τη διάρκεια της ιταλικής και γερμανικής εισβολής έχασε 52 πιλότους και κατερρίφθησαν συνολικά 64 εχθρικά αεροσκάφη, ενώ πιθανολογείται η κατάρριψη άλλων 24.
Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής η Ελληνική Αεροπορία ανασυγκροτήθηκε στη Μέση Ανατολή με 5 αεροσκάφη Avro Anson, τα οποία είχαν διαφύγει με τα πληρώματά τους εκεί μετά την κατάρρευση του μετώπου. Με τη συμβολή της RAF συγκροτήθηκαν δύο ελληνικές Μοίρες Διώξεως με αεροσκάφη τύπου Supermarine Spitfire, Hawker Hurricane και Martin Baltimore. Παράλληλα δημιουργήθηκαν μονάδες επισκευής και τεχνικής εκπαιδεύσεως στη Γάζα της Παλαιστίνης, καθώς και κέντρα εκπαίδευσης στη Νότια Ροδεσία.
Η δραστηριότητα των ελληνικών μοιρών περιελάμβανε συνοδείες νηοπομπών, ανθυποβρυχιακές έρευνες, επιθετικές περιπολίες, αναγνωρίσεις, επιθέσεις και αναχαιτίσεις της εχθρικής αεροπορίας. Το καλοκαίρι του 1943 οι ελληνικές Μοίρες Διώξεως πήραν μέρος στις μεγάλες επιδρομές που σχεδίαζαν οι Σύμμαχοι για την προσβολή γερμανικών στρατιωτικών στόχων στην Κρήτη. Οι απώλειες της Ελληνικής Αεροπορίας ανήλθαν σε 86 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.