Μάιος - Ιούνιος 2019

Ώριμα Χρόνια

Ένα κομμάτι της ζωής μας θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως «ώριμα χρόνια». Είναι η ωριμότητα εκείνη που σχετίζεται με την πάροδο της ηλικίας.

Είναι όμως η περίοδος αυτή το τέρμα της ζωής μας ή μήπως περιέχει κάποιο ξεχωριστό νόημα; Ας το εξετάσουμε.

Δεν μπορούμε να καθορίσουμε το πώς και πότε φθάνει κάποιος στην ωριμότητα. Άραγε έχουν αξία μόνο τα νιάτα; Ο μεγάλος άνθρωπος είναι άχρηστος; Όχι, βέβαια. Μπορεί οι συνθήκες ζωής μέσα στις οποίες έζησε και ζει να του αλλοιώνουν τα δομικά στοιχεία που του χάρισε ο Θεός. Γι’ αυτό πολλές φορές αντιδρά στο καινούργιο που συναντά. Μέσα στις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις νιώθει αδύναμος να τις παρακολουθήσει πλήρως. Με λίγη καλή προσπάθεια, όμως, μπορεί να έρθει πολύ κοντά στα μεγάλα αυτά επιτεύγματα της επιστήμης. Πώς;

Χρειάζεται να αποδεχτούμε πρώτα - πρώτα την ηλικία μας. Όσο πιο σωστά την αποδεχτούμε, τόσο πιο καθαρά θα δούμε το νόημα αυτής της περιόδου της ζωής μας. Όλα γύρω μας θα τα βλέπουμε με αγάπη και κατανόηση και τους νέους με μεγάλη συμπάθεια. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να τους νουθετήσουμε, χωρίς να τους απομακρύνουμε από μας.

Ο ώριμος άνθρωπος δεν είναι απόλυτα κριτικός. Γίνεται γλυκός και μαλακός προς όλους εκείνους που νομίζει ότι τον απορρίπτουν. Μαθαίνει να τους αγαπά και προσπαθεί να τους αναγνωρίσει. Επιθυμεί να μεταφέρει στους νέους μια εμπειρία, έναν πλούτο ζωής που δοκιμάστηκε στην πορεία του χρόνου. Πόσοι νέοι δεν ευγνωμονούν για την πείρα και τις γνώσεις που απέκτησαν κοντά σε έναν καλό ηλικιωμένο γιατρό, ή επιστήμονα, εργάτη, καλλιτέχνη κλπ; Πόσοι γονείς δεν έδωσαν μία ζωή ολόκληρη για να μεγαλώσουν και να ολοκληρώσουν την αγωγή των εγγονών τους;

Όσο ο άνθρωπος ζει, τόσο σχεδιάζει, πολεμά, ελπίζει. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που τα ώριμά τους χρόνια τους έφεραν πιο κοντά και συνειδητά στις μεγάλες αλήθειες της ζωής. Τους έφεραν κοντά στον Θεό! Τους γνώρισαν τους δρόμους που οδηγούν στην αιωνιότητα. Και ο άνθρωπος που ζει μέσα στην έννοια της αιωνιότητας, είναι ζωντανός και στο χτες και στο σήμερα και ελπίζει και ζει την αιωνιότητα απ’ αυτή τη ζωή. Έτσι τα ώριμα χρόνια μπορούν να αποβούν χρήσιμα και δημιουργικά.

Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018

«…Να είστε επίσης ευγνώμονες»

Ένας πωλητής κουλουριών στεκόταν κάθε πρωί στην γωνία ενός δρόμου, περιμένοντας τους περαστικούς ν’ αγοράσουν κουλούρια. Ένας κύριος περνούσε από μπροστά του κάθε πρωί, του έριχνε ένα ευρώ χωρίς να πάρει κουλούρι, και συνέχιζε να τρέχει. Το έκανε αυτό επί αρκετούς μήνες.

Μια μέρα, ενώ έβαλε το ευρώ του στο καλάθι του πωλητή, εκείνος τον σταμάτησε. Ο περαστικός του είπε: «Σίγουρα θα θέλεις να μάθεις γιατί σου δίνω το ευρώ και δεν παίρνω ποτέ από τα κουλούρια σου». «Όχι», του απαντά ο πωλητής, «θέλω απλώς να σου πω ότι τα κουλούρια κάνουν τώρα ένα ευρώ και είκοσι λεπτά!»

Πολύ συχνά, κι εμείς οι Χριστιανοί έτσι φερόμαστε στον Θεό. Όχι μόνο είμαστε αγνώμονες για ό,τι μας δίνει καθημερινά, αλλά απαιτούμε και άλλα, και άλλα. Νομίζουμε πως ο Θεός είναι υποχρεωμένος να μας δίνει καλή υγεία, άνετη ζωή, υλικές ευλογίες. Βέβαια, τίποτε δεν μας οφείλει ο Θεός, κι αυτά που μας δίνει είναι όλα δώρα. Και είναι τόσο πολλά τα δώρα Του! Η κάθε μέρα, καλή ή άσχημη, είναι ένα καινούργιο δώρο του Θεού σ’ εμάς. Ας μάθουμε να είμαστε ευγνώμονες, ας μετρούμε τις ευλογίες Του και ας Τον ευχαριστούμε για όλα.

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018

«Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν»

Χριστούγεννα! Στέκεται η ψυχή μας με δέος μπροστά στην επίσκεψη, στην πιο μεγάλη που δέχτηκε ο κόσμος. Είναι η ημέρα του θείου δώρου που πρόσφερε ο Ουράνιος Πατέρας στα παιδιά Του. «Ούτως γάρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωαν. γ΄ 16).

Ο Χριστός γεννάται, σημαίνει ότι δεν γεννήθηκε μία και μόνη φορά. Γεννιέται καθημερινά στην καρδιά μας. Της δίνει τη γαλήνη που της χρειάζεται για να νιώσει το μέγεθος της αγάπης του Δημιουργού, που ήρθε στον κόσμο και έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας.

Εκστατικοί στεκόμαστε μπροστά στο ασύλληπτο μυστήριο της ενανθρώπισης του Ιησού Χριστού. Έλαβε ανθρώπινη φύση, για να μας αγιάσει με την Αγιότητά Του και να μας λυτρώσει με τον θάνατό Του.

Ανεπανάληπτο το μήνυμα των αγγέλων κατά την Άγια Νύχτα της γεννήσεως του Σωτήρος Χριστού. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη» έψαλλαν τη νύχτα εκείνη οι άγγελοι. Η ειρήνη είναι δώρο Θεού και ευλογία. Γι’ αυτό προσευχόμαστε όλοι για μία μόνιμη ειρήνη στον κόσμο, μακριά από πολεμικές συγκρούσεις. Ζωή χωρίς εσωτερική και εξωτερική ειρήνη φαίνεται κάτι αδύνατο και καταστρεπτικό για τον άνθρωπο, τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά.

Η ειρήνη δεν είναι μόνον η απουσία πολέμου. Είναι και αυτό βέβαια, αλλά η ειρήνη που έψαλλαν οι άγγελοι τη νύχτα της ενανθρώπισης του Χριστού, δεν είναι μία εξωτερική κατάσταση, άσχετη με την εσωτερική ζωή. Έχει άμεση σχέση με τον Θεό. Η ειρήνη του Χριστού συμφιλιώνει και επαναφέρει τον άνθρωπο στο Θεό. Ο ίδιος ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν».

Το περιβάλλον στο οποίο ζούμε, επηρεάζεται από τη δική μας συμπεριφορά, από το δικό μας ζωντανό παράδειγμα χριστιανικής ζωής. Και η ευθύνη μας είναι άμεση. Μπορούμε να συμβάλλουμε αποτελεσματικά στην ειρήνη και τη χαρά όλων μας.

Όπως η ψυχή ζωογονεί το σώμα, έτσι και οι Χριστιανοί ζωογονούν τον κοινωνικό ιστό με τη ζωή, με τον λόγο τους και με τα καλά τους έργα.

Το μήνυμα της νύχτας των Χριστουγέννων, της εορτής των εορτών είναι σημαντικό, ξεχωριστό! Πολλές προσπάθειες έγιναν και γίνονται μέσα στον ιστορικό χρόνο για την εγκαθίδρυση της ειρήνης. Τα αποτελέσματα των πολέμων τα βιώνουμε καθημερινά. Μάταια γίνονται διεθνή δικαστήρια, διπλωματικές διαπραγματεύσεις, κινήματα ειρηνιστικά. Δεν υπάρχει δύναμη αποδοχής ειρήνης από τους λαούς της γης.

Η ειρήνη συνδέεται άμεσα με τη δικαιοσύνη. Ποτέ η ωμή βία δεν θα έλυνε το πρόβλημα της ειρήνης. Η ειρήνη είναι δώρο Θεού και γι’ αυτό αληθινή. Συμβαδίζει με τη δικαιοσύνη και την αγάπη, όπως τη δίδαξε ο Χριστός.

Οι φάτνες και τα χριστουγεννιάτικα δένδρα περνούν. Τα λαμπιόνια σβήνουν, οι ποιμένες γυρίζουν στις στάνες τους, οι μάγοι «δι’ άλλης οδού αναχωρούν», αλλά ο «τεχθείς βασιλεύς» των ψυχών μας μένει για πάντα κοντά μας.

Ας προετοιμάσουμε και τη δική μας φάτνη με ταπείνωση και πίστη, για να υποδεχτούμε τον Κύριο της δόξας.

Ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους τους ανθρώπους σε όλη τη γη!

Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός

Ιούλιος - Αύγουστος 2018

Ιερά Εξομολόγηση

Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου·

και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου

εξάλειψον το ανόμημά μου.
(Ψαλμός Ν΄1)

Το μυστήριο της μετανοίας συνοδεύεται από την λεγομένη εξομολόγηση.

Χωρίς αυτήν η μετάνοια δεν είναι πλήρης. Η παρουσία του πνευματικού ιερέως στην θέση του Ιησού Χριστού βοηθά στην ταπείνωση που χρειάζεται όσο τίποτε άλλο η ψυχή, ώστε να έρθει η πολυπόθητη ανακαίνιση και ελευθερία μέσα μας.

Η συνείδηση μας πολλές φορές μας ελέγχει όταν παραστρατούμε, όταν παίρνουμε λάθος κατεύθυνση και πορεία στη ζωή μας. Οι αμαρτίες μας αποτελούν δείγματα της ασθένειας της ψυχής: «Μηδείς πειραζόμενος λεγέτω ότι από Θεού πειράζομαι· ο γαρ Θεός απείραστός εστι κακών, πειράζει δε αυτός ουδένα. Έκαστος δε πειράζεται υπό της ιδίας επιθυμίας εξελκόμενος και δελεαζόμενος· είτα η επιθυμία συλλαβούσα τίκτει αμαρτίαν, η δε αμαρτία αποτελεσθείσα αποκύει θάνατον» (Ιακ.1.13).

Δηλαδή, Κανένας από αυτούς που μπαίνουν σε πειρασμό να μην λέγει «ο Θεός με βάζει σε πειρασμό». Γιατί ο Θεός ούτε μπαίνει σε πειρασμό από το κακό, ούτε βάζει σε πειρασμό κανέναν. Καθένας μπαίνει σε πειρασμό από τη δική του επιθυμία. Αυτή τον παρασύρει και τον εξαπατάει. Έπειτα η επιθυμία αυτή συλλαμβάνει το κακό και γεννάει την αμαρτία. Και η αμαρτία, όταν ολοκληρωθεί, φέρνει τον θάνατο.

Στην προσπάθεια η ψυχή να κατευνάσει την ταραχή της, εφευρίσκει διάφορους τρόπους, έχοντας ως σύμμαχο τον εγωϊσμό, ώστε να αποφύγει την ομολογία της αμαρτίας. Με αυτόν τον τρόπο καταφεύγει σε δικαιολογίες και σε άρνηση να αφήσει στα πόδια του Ιησού Χριστού που είναι παρών στο πρόσωπο του ιερέως, τα αμαρτήματά του. Ωσάν να βολεύεται με την παρουσία των αμαρτιών στη ζωή του.

Στην συνάντησή μας με τον Ιησού, η αμαρτία δεν έχει λόγο ύπαρξης... είναι άλλωστε παρά φύσιν κίνηση της ψυχής, όπως λέγει εύστοχα ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, και μόνον υγιές δεν είναι για τον άνθρωπο, απεναντίας, τον θάνατο φέρνει. Τι λοιπόν φοβάται η ψυχή; Τι δειλιάζει; Έστω κι αν χρειαστεί να ομολογήσει ενώπιον του Θεού τις αμαρτίες του, ποιο το πρόβλημα;

Δεν θέλεις ψυχή μου τη σωτηρία σου; Δεν επιζητάς τη λύτρωσή σου; Δεν επιθυμείς η καρδιά σου να ειρηνεύσει; Να κάνει μια νέα αρχή;

Ο Θεός σου είναι εδώ, έτοιμος να σε γιατρέψει... Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ’ ίνα σώσω τον κόσμον» (Iωαν.12.47).

Για να κατορθώσει όμως να πετύχει τη θεραπεία της ψυχής σου θα πρέπει να αφεθείς στα χέρια Του... ο Θεός δεν έχει ανάγκη εκείνος από την εξομολόγησή μας, …εμείς έχουμε ανάγκη από αυτήν... Και ο Θεός θέλει να αφεθούν από εμάς οι αμαρτίες μας… Πώς όμως θα αφεθούν, αν εμείς δεν τις αφήσουμε; Ιδού λοιπόν ημέρα σωτηρίας... Ας εμπιστευτούμε τη ζωή μας στα χέρια του θεραπευτή Χριστού... ομολογώντας (παραδεχόμενοι) τις αμαρτίες μας, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για αυτές, χωρίς δικαιολογίες... ώστε να κατορθώσει το Πανάγιο Πνεύμα να φέρει την ειρήνη και τη θεραπεία στην ψυχή μας. Αξίζει να της δώσουμε ό,τι πιο όμορφο, ό,τι πιο γλυκό, ό,τι πιο πολύτιμο... την ειρήνη και το φωτισμό.

Και όταν αυτό συντελεστεί και ανέβει στην κεφαλή μας το άγιο πετραχήλι, δείγμα της ουράνιας σκέπης της χάριτος του Θεού, τότε θα έρθει και η αγαλλίαση... θα φύγουν οι αμαρτίες και δεν θα ενοχλούν πλέον... Ας γίνει η εξομολόγησή μας η ανανέωση του θείου Βαπτίσματος, όπως αποκαλούν οι Άγιοι Πατέρες την εξομολόγηση και ας αναφωνήσουμε εκ νέου… «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε».

Βοναζούντας Αντώνιος

Κατηχητής

Ιούλιος - Αύγουστος 2018

Καιρός σποράς…

• Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
• Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
• Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.
• Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.
• Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.
• Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
• Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.
• Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.
• Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.
• Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.
• Αν σπείρεις υπερηφάνεια, θα θερίσεις καταστροφή.
• Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.
• Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.
• Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.
• Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.
• Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.
• Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.