† Του Μητροπολίτου Φλωρίνης, π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Σαν μαγνήτης ο Πρόδρομος είλκυε τα πλήθη, η έρημος έγινε πόλις. Μέσα στους χιλιάδες ανεπισήμους να και κάποιος άγνωστος, ένας μαραγκός από τη Ναζαρέτ. Ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο εξάδελφος του Βαπτιστού. Δεν τον είχε δεί ποτέ· αυτός έμενε στην πόλη, ενώ ο Ιωάννης στην έρημο. Τον είδε εκεί και το Πνεύμα το Άγιο του λέει· Αυτός είνε «ο βαπτίζων εν Πνεύματι αγίω» (Ιω. 1,33).
Ευχόμαστε η Νέα Χρονιά να δώσει την ευκαιρία σε όλους μας να γνωρίσουμε το Χριστό και να κατοικήσει πλούσια στις καρδιές μας (Εφεσ. 3:16-17)
Ο Θεάνθρωπος είναι η ιδιοφυΐα της ριζικής αλλαγής του ανθρώπου, γιατί έχει εκείνες τις θεϊκές υπεράνθρωπες δυνάμεις, που Τον κάνουν ικανό να ξαναδημιουργήσει τον άνθρωπο που θέλει και ζητάει τη σωτηρία του. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός και «θέλει» και «μπορεί» να αναγεννήσει τον άνθρωπο σε μια καινούργια ζωή, που θα τον οδηγήσει στην θέωση. Όταν έλεγε «ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι κι εγώ θα σας ξεκουράσω» (Ματθ. 11:28), το εννοούσε, το έκανε και το κάνει πραγματικότητα στη ζωή κάθε ανθρώπου που ειλικρινά θέλει να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος. Το μόνο που ζητάει από τον άνθρωπο είναι να καταλάβει αυτό που είναι αλήθεια, δηλαδή ότι είναι αμαρτωλός και ότι πρέπει γι’ αυτό να μετανοήσει και να ζητήσει τη σωτηρία του.
Ο Σολζενίτσιν γράφει: «Είναι μάταιο να αναζητούμε διέξοδο από την κατάσταση του κόσμου, χωρίς να στρέψουμε μια μετανοημένη συνείδηση προς τον Δημιουργό των πάντων». Η μετάνοια και η αναγνώριση της αμαρτωλότητας του ανθρώπου είναι το μοναδικό μέσο σωτηρίας. Ο ιερός Χρυσόστομος μας λέει ότι «η μετάνοια είναι πρόξενος βασιλείας ουρανού και είσοδος παραδείσου».
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην χρειάζεται τη σωτηρία του Χριστού. Όσο και να φαίνεται παράξενο και υπερβολικό, αυτή είναι η αλήθεια. Ο Ιησούς Χριστός είναι Αυτός που ελευθερώνει τον άνθρωπο από κάθε βάρος, κάθε ενοχή και κάθε δυστυχία. Ο Χριστός ήρθε στη γη «για να δώσει ζωή και μάλιστα άφθονη ζωή» (Ιωάν. 10:10). Ήλθε να δώσει το φως, τη χαρά και την ειρήνη, όπως δεν δίνει κανένας άλλος (Ιωάν. 12:46, 15:11, 14:27). Ο Θεάνθρωπος είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή!» Ο μόνος που οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό (Ιωάν. 14:6) και ο μόνος που δίνει αιώνια ζωή (Ιωάν. 6:47).
Ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να αλλάξει ριζικά. Πρέπει να γίνει καινούργιος άνθρωπος. Αυτό, όμως, δεν γίνεται χωρίς να μετανοήσει και να πιστέψει στον Χριστό ως τον μοναδικό του Σωτήρα. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
Κύριε,
Η νέα χρονιά - επισκέπτης άγνωστος, δρόμος απρόβλεπτος, βιβλίο άγραφο λευκό - εισέρχεται στη ζωή μας γεμάτη ερωτηματικά. Δεν ξέρουμε πώς θα τελειώσει. Ούτε καν για τη σημερινή μέρα δεν το γνωρίζουμε αυτό.
Όμως, ό,τι κι αν φέρει μαζί της, ό,τι κι αν συμβεί στη διάρκειά της, για ένα Σε παρακαλώ: Κάθε στιγμή του νέου χρόνου να μας βρίσκει στη θέση μας. Στην όποια θέση μας! Εκεί που πρέπει να είμαστε. Πουθενά αλλού.
Στη σκοπιά ο στρατιώτης. Στο τιμόνι ο καπετάνιος. Στα βιβλία ο φοιτητής. Στα γόνατα ο κάθε προηγούμενος εφόσον είναι πιστός Χριστιανός!
Όλοι στη θέση μας. Στο ύψος μας. Να δίνουμε το παρόν εκεί που επιβάλλεται. Και να απουσιάζουμε από εκεί που δεν αρμόζει να βρεθούμε.
Κύριε,
Ευλόγησε κάθε στιγμή και ώρα του νέου χρόνου, ώστε να είμαστε όλοι εκεί που πρέπει. Ο ναύτης, ο αγρότης, ο δημόσιος λειτουργός, ο δάσκαλος, η μάνα, ο πατέρας, ο ηγέτης, ο ιερέας. Όλοι.
Μην επιτρέψεις να βρεθούμε ούτε στιγμή κάπου αλλού. Μόνο στη θέση μας.
Εκστατικοί στεκόμαστε μπροστά στο ασύλληπτο μυστήριο της ενανθρώπισης του Ιησού Χριστού, που έλαβε ανθρώπινη φύση για να μας αγιάσει με την αγιότητά Του, να μας λυτρώσει με το αίμα Του, να μας δώσει ζωή με το θάνατό Του.
Αφού ο άνθρωπος στην πεσμένη κατάσταση που βρισκόταν, δεν μπορούσε να πλησιάσει τον Θεό, έγινε Εκείνος Υιός του ανθρώπου, για να κάνει τον άνθρωπο “Υιό του Θεού”. “Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε τον Υιόν Αυτού, τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόλλυται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον” (Ιωαν. 3: 16).
Η αγία εκείνη νύχτα αποτελεί και ορόσημο δύο κόσμων. Ο Κύριος έγινε ο ιδρυτής μιας καινούριας τάξης στον κόσμο, μιας καινούριας ζωής μεταξύ των ανθρώπων. Ο Χριστός έγινε όμοιος με εμάς, για να γίνουμε και εμείς όμοιοι με Εκείνον. Εκεί στη φάτνη άρχισε το έργο της λυτρώσεως και της σωτηρίας μας. Το κοσμοσωτήριο αυτό έργο γιορτάζεται από την Εκκλησία μας σαν ένα σύγχρονο πάντα γεγονός. Ο Χριστός ξαναγεννιέται, πλέον μέσα στην καρδιά του ανθρώπου που Τον θέλει, Τον αγαπά, Τον πιστεύει. Και φέτος θα αντηχήσουν οι χαρμόσυνοι εκείνοι ύμνοι της γεννήσεως του Θεανθρώπου. “Χριστός γεννάται, δοξάσατε”. “Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει”.
Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Κυρίου Ιησού Χριστού, του Θεανθρώπου, του μοναδικού Εκείνου που δίνει μια απόλυτα καινούργια ζωή σε κάθε άνθρωπο που ταπεινά θα ζητήσει τη σωτηρία του.
Ο Ιησούς Χριστός ήλθε για ένα μοναδικό σκοπό: Να βγάλει τον άνθρωπο από το σκοτάδι της άγνοιας, της αμαρτίας και τον πνευματικό θάνατο και να τον φέρει στο φως, στη γνώση της αλήθειας και στην ανάσταση, σε μια νέα ζωή εδώ κάτω στη γη και σε μια ακόμα πιο υπέροχη ζωή μετά το θάνατό του στον ουρανό.
Τα Χριστούγεννα επίσης μας θυμίζουν τη μεγάλη αγάπη του Θεού για εμάς. «Τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το Γιο Του τον μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν. 3:16). Η ειλικρινής και βαθιά αγάπη του Θεού για τον καθένα μας ξεχωριστά βρήκε τον πιο παράξενο και πρωτότυπο τρόπο για να γίνει πράξη. Ο Θεός έστειλε το Γιο Του τον Μονογενή να γεννηθεί ως άνθρωπος στη γη και να πεθάνει επάνω στο σταυρό για όλους μας. Η γέννηση του Θεανθρώπου από την Αγία Παρθένο Μαρία ήταν κάτι το ασύλληπτο για τον άνθρωπο.
Αυτό που δεν θα τολμούσε να ζητήσει ο άνθρωπος από τον Θεό, ο Θεός το έδωσε - τον μοναδικό του Γιο - για να ελευθερώσει κάθε άνθρωπο από τον ίδιο τον εαυτό του και να τον κάνει έναν καινούργιο άνθρωπο. Ο ερχομός του Κυρίου Ιησού Χριστού δεν ήταν μόνο ένα ορόσημο στην ιστορία με το προ Χριστού και το μετά Χριστόν, αλλά μια επαναστατική αλλαγή σε όλους τους ανθρώπους που θα πίστευαν ότι είναι ο μοναδικός Σωτήρας.
Ο Ιησούς Χριστός, ως Αρχηγός της Χριστιανικής Πίστης, δεν είναι ένας ακόμα μεγάλος μύστης και ιδρυτής κάποιας θρησκείας. Είναι ο μόνος που ήλθε από τον ουρανό. Ο μόνος που γεννήθηκε από τον Πατέρα Θεό και ως άνθρωπος από την Αγία Παρθένο. Ο μόνος που έζησε χωρίς αμαρτία. Ο μόνος που αναλήφθηκε ζωντανός, με πνευματικό σώμα, θεώνοντας την ανθρώπινη φύση. Ο μόνος που θα ξανάρθει έτσι όπως αναλήφθηκε στους ουρανούς. Όλοι οι άλλοι μεγάλοι της ανθρωπότητας ήταν άνθρωποι με αδυναμίες, που άσχετα από τα πόσα μεγάλα και σπουδαία έκαναν, πέθαναν, θάφτηκαν και παρέμειναν έτσι στην ιστορία της ανθρωπότητας, ως μεγάλοι, άντρες και γυναίκες.
Μια θέση μεταξύ των πενήντα πρώτων βραβευθέντων Ευρωπαίων για την προσφορά τους στους συνανθρώπους τους κατά το 2016 κατέλαβε επάξια ένας αρτοποιός! Πρόκειται για τον 76χρονο αρτοποιό της Κω κ. Διονύσιο Αρβανιτάκη, ο οποίος από τα χαράματα κάθε μέρα ζύμωνε και έψηνε ψωμιά και τα μοίραζε σε οικογένειες προσφύγων.
Απονέμοντάς του μάλιστα σε ειδική τελετή το βραβείο ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζαν Κλόντ Γιουνκέρ χαρακτήρισε τον κ. Αρβανιτάκη «σύμβολο της Ευρώπης» (Δημοκρατία 4-6-2016).
Τι να πρωτοθαυμάσει, αλήθεια, κανείς στο γεγονός; Τον καθημερινό κόπο και τα έξοδα του κ. Αρβανιτάκη χάριν των προσφύγων, στα πρόσωπα των οποίων θυμόταν τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού «επείνασα, και εδώκατέ μοι φαγείν» (Ματθ. 25:35). Ή τον χαρακτηρισμό του από τον κ. Γιουνγκέρ ως «συμβόλου της Ευρώπης»;
Από τέτοια ανθρωπιστικά ιδεώδη και χριστιανικά ιδανικά εμπνέονται εκείνοι που υπήρξαν οι οραματιστές και ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Με την πάροδο όμως των χρόνων επικράτησαν ψυχρά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Ιδανικό των ευρωπαίων έγινε το μάρκο, η στερλίνα, το φράγκο, το ευρώ. Έτσι φθάσαμε στο σημερινό επίπεδο της έσχατης ηθικής εξαχρειώσεως και του αμοραλισμού. Η χαλαρότητα των ηθών και κάθε διαφθορά πηγάζει πλέον και ευλογείται από την Ευρώπη.
Το παράδειγμα του αξιέπαινου Έλληνα αρτοποιού της Κω κ. Αρβανιτάκη, ας μας γίνει παράδειγμα προς μίμηση.
Περί της Θείας Πρόνοιας (Οσίου Πορφυρίου)
Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο.
Ο Θεός μας αγαπάει πολύ, μας έχει στο νου Του κάθε στιγμή και μας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μή φοβούμαστε τίποτε.
Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού. αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.
Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.
Όταν ο άνθρωπος ζει χωρίς Θεό, χωρίς γαλήνη, χωρίς εμπιστοσύνη, αλλά με άγχος, αγωνία, κατάθλιψη, απελπισία, αποκτάει ασθένειες σωματικές και ψυχικές. Η ψυχασθένεια, η νευρασθένεια, ο διχασμός είναι δαιμονικές καταστάσεις. Δαιμόνιο είναι επίσης και η ταπεινολογία. Το λένε αίσθημα κατωτερότητας.
Η χάρις του Θεού βρίσκεται εκεί όπου υπάρχει αληθινή ταπείνωση, η θεία ταπείνωση, η τέλεια εμπιστοσύνη στον Θεό. Η εξάρτηση από Εκείνον.
Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό.
Πίστις δεν σημαίνει, πάντοτε, βεβαιότητα για τη θεραπεία, αλλά σημαίνει πρωτίστως εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού.
Επειδή πολλά λέγονται εναντίον της Εκκλησίας για την στάση της την περίοδο της κατοχής, παραθέτουμε ιστορικά στοιχεία με τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο, όπως εύκολα βρίσκονται και στο διαδίκτυο.
Σκοπός μας δεν είναι ούτε η υπεράσπιση της Εκκλησίας μας (δεν την χρειάζεται), ούτε η στηλίτευση εκείνων που την κατηγορούν (άλλωστε στην Εκκλησία μας προσευχόμαστε καθημερινά για όλους και αγαπά όλους), αλλά για να είναι γνωστά σε όσους το επιθυμούν να γνωρίζουν την αλήθεια. Και η αλήθεια ελευθερώνει!
Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος
Με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο «από Τραπεζούντος» Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος ανέπτυξε έντονη εθνική δράση, εμψυχώνοντας τον λαό και τον Στρατό της χώρας. Όταν η Ελλάδα έπεσε στα χέρια του Άξονα το 1941, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος αρνήθηκε να ορκίσει την δωσίλογη κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δεν μπορώ να ορκίσω Κυβέρνηση προβληθείσα από τον εχθρό, εμείς γνωρίζουμε ότι τις Κυβερνήσεις τις ορίζει ο λαός ή ο Βασιλεύς.» Η τοποθέτηση του Χρύσανθου έναντι της πρώτης κατοχικής κυβέρνησης ήταν σαφής: αρνείτο να προχωρήσει στην πολιτική νομιμοποίησή της.
Ο Χρύσανθος είχε προκαλέσει την οργή των Γερμανών για το διάγγελμα που είχε εκφωνήσει με αφορμή την κήρυξη του πολέμου της Γερμανίας εναντίον της Ελλάδας. Ο γερμανός καθηγητής του πανεπιστήμιου του Μονάχου Franz Dölger, εξοργισμένος, ζήτησε εξηγήσεις για το διάγγελμα του Χρύσανθου από τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Γεώργιου Σωτηρίου. Για την στάση του αυτή, στις 2 Ιουνίου του 1941, με Συντακτική Πράξη της κατοχικής κυβέρνησης, καθαιρέθηκε από το αξίωμά του.
Επίσης η τότε κυβέρνηση τονίζοντας τον απολυταρχικό χαρακτήρα του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ήθελε να ταυτίσει τον Χρύσανθο με τη μεταξική διακυβέρνηση. Ο Χρύσανθος θα αντιδράσει χαρακτηρίζοντας την Κυβέρνηση Τσολάκογλου εξίσου δικτατορική με την προκάτοχό της.
Ο Χρύσανθος σε όλη τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής τήρησε την ίδια εχθρική στάση απέναντι σε όλες τις δοσιλογικές κυβερνήσεις, ακόμα και όταν του δόθηκε από την Κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη η δυνατότητα να επανέλθει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, κάτι που απέρριψε.
«Θες να δεις το Θεό; Θες να ηρεμήσει η ψυχή σου; Προσπάθησε να συγχωρέσεις αυτούς που σε πονέσανε. Για να κοιμηθείς πιο καλά το βράδυ και να είναι ο ύπνος σου χορταστικός»
Το φθινόπωρο είναι η υπέροχη εποχή του χρόνου, γιατί μετά την ανάπαυση του καλοκαιριού, μας αγκαλιάζει με καινούργιες φιλοδοξίες, επιθυμίες και σχέδια για μια καινούργια και επιτυχημένη περίοδο για όλους μας. Ενώ πολύ γρήγορα από το χειμώνα περνάμε στο καλοκαίρι αγγίζοντας λίγο την άνοιξη, το φθινόπωρο είναι μεγάλο, ευχάριστο και δροσιστικό και δεν βιάζεται να μας βάλει στο χειμώνα.
Το φθινόπωρο μας ανοίγει μεγάλους ορίζοντες για μια υπέροχη ζωή. Αντίθετα με οποιεσδήποτε αρνητικές προβλέψεις, πρέπει να πιστεύουμε ότι αρχίζει μια νέα περίοδος επιτυχίας και προόδου. Η βεβαιότητα αυτή βρίσκεται στον Θεό, που με την Παντοδυναμία Του και τη μεγάλη Του αγάπη θα νικήσει και θα χρησιμοποιήσει πρώτα εμάς σωστά, με τις περιστάσεις και με οτιδήποτε άλλο χρειαζόμαστε για να αποκτήσουμε και να πετύχουμε μια καλύτερη ζωή.
Ο Ιησούς Χριστός στο δυστυχισμένο πατέρα του δαιμονισμένου παιδιού είπε: «Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ’ εκείνον που πιστεύει» (Μάρκος 9:23). Όταν συγκεντρώσεις την προσοχή σου στον Θεό και με όση δύναμη έχεις, Του ζητήσεις να σε κάνει έναν καινούργιο άνθρωπο, τότε ο Κύριος έρχεται στη ζωή σου, σε ελευθερώνει από κάθε κακό. Tο Άγιο Πνεύμα σου δίνει τεράστιες υπεράνθρωπες δυνάμεις να αντιμετωπίσεις δυσκολίες και προβλήματα που με ανθρώπινες προσπάθειες ήταν αδύνατο να τις αποκτήσεις. Ο απ. Παύλος είπε: «Όταν κάποιος ανήκει στον Χριστό είναι μια καινούρια δημιουργία. Τα παλιά πέρασαν, όλα έχουν γίνει καινούρια» (Β΄ Κορινθ. 5:17).
Η πίστη και η εμπιστοσύνη στον Θεό κινεί τις τεράστιες δυνάμεις Του για τη λύση των προβλημάτων σου και την πρόοδό σου σ’ όλους τους σωστούς τομείς της ζωής σου. Εμπιστεύεσαι με ειλικρίνεια στον Θεό για κάτι καλό, αλλά αδύνατο για σένα, και ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος Θεός το κάνει δυνατό. Η πίστη στον Θεό είναι η μεγάλη δύναμη που έδωσε ο Παντοδύναμος και που κινεί τη δική Του υπεράνθρωπη δύναμη. Δεν υπάρχει πρόβλημα ή δυσκολία μεγαλύτερη από τον Θεό. Εκείνο που υπάρχει είναι η αμφιβολία, η ολιγοπιστία, η απιστία, η άγνοια του Θεού και το χειρότερο από όλα η υπερηφάνεια που κατέχει τον άνθρωπο. Έτσι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την υπεράνθρωπη δύναμη του Θεού για να ελευθερωθεί.
Όταν πιστεύεις στον Θεό και εμπιστεύεσαι σ’ Αυτόν τις υποθέσεις σου, δεν μπορεί παρά να νικήσεις. Ο προφήτης Δαβίδ λέει: «Με τον Θεό μαζί μας θα κάνουμε σπουδαία κατορθώματα» (Ψαλμ. 60:14). Δείχνοντας πίστη στον Θεό θα διαπιστώσεις ότι: «Όλα είναι δυνατά γι’ αυτόν που πιστεύει» (Μάρκος 9:23). Η πίστη στον Θεό, εκτός του ότι εξασφαλίζει τη νίκη και τη λύση των προβλημάτων σου, δημιουργεί μέσα σου έναν καινούργιο άνθρωπο που παραδέχεται και πιστεύει στο αδύνατο. Έναν άνθρωπο που πιστεύει ότι «αυτά που είναι αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό» (Λουκάς 18:27). Έτσι μαθαίνεις ότι όσο πιστεύεις ότι τα πράγματα για σένα θα πάνε καλά, τότε σου έρχονται και καλά. Πιστεύεις ότι με τη δύναμη του Θεού θα καλυτερεύουν τα πράγματα, ευχαριστείς τον Θεό και Τον δοξάζεις χωρίς να βλέπεις ακόμα καμιά βελτίωση και τα πράγματα αρχίζουν να καλυτερεύουν. Η εμπιστοσύνη σου στον Θεό ενεργοποιεί τον Παντοδύναμο και Αυτός μετατρέπει τα αρνητικά και τα αδύνατα της ζωής σου σε πραγματικά και δυνατά.
Δοκίμασε, λοιπόν, αγαπητέ μου τον Θεό, τον Παντοδύναμο και Πανάγαθο. Πίστευσε απόλυτα στον Χριστό. Εμπιστεύσου Τον. Τότε θα δεις ότι ο Καλός Θεός δεν θα είναι Παντοδύναμος και Πανάγαθος μόνο για τους άλλους, αλλά θα γίνει Παντοδύναμος και Πανάγαθος και για σένα.