Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2022
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Απελπισία – Μελαγχολία – Στενοχώρια
Οικογενειακές στενοχώριες και αγιασμός
Για να διορθώσει σ’ έναν αδελφό τα πολλά ελαττώματά του, όπως και σε όλους μας, έπαιρνε ο Γέροντας παραδείγματα από τη φύση και τη ζωή του και του έλεγε:
«Να ξέρεις, παιδί μου, τίποτα δεν έγινε ως έτυχε. Όλα έχουν το σκοπό τους. Και τίποτα δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει αιτία. Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δε θέλει ο Θεός. Γι’ αυτό θα πρέπει να μη στενοχωριέσαι με τα πρόσωπα του σπιτιού σου και βασανίζεσαι πότε με τη γυναίκα σου και πότε με τα παιδιά σου. Αυτά είναι όμως που σε κάνουν και ανεβαίνεις πνευματικά ψηλά. Αν δεν ήσαν αυτοί, εσύ δεν θα προχωρούσες καθόλου. Σου τους έχει δώσει ο Θεός για σένα. Μα θα μου πεις, συνέχισε ο Γέροντας, είναι καλό να υποφέρουμε από τους αγαπημένους μας; Έ! Έτσι το θέλει ο Θεός. Και εσύ είσαι ευαίσθητος πολύ και από τη στεναχώρια σου, σου πονάει το στομάχι σου και η κοιλιά σου εκεί χαμηλά. Έτσι δεν είναι;
– Ναι, μα είναι κακό Παππούλη, τον ρωτάει ο αδελφός, να είναι κανείς ευαίσθητος;
– Ναι, του απαντάει ο Γέροντας, είναι κακό να είναι κανείς πολύ ευαίσθητος σαν εσένα, γιατί με τη στεναχώρια δημιουργείς διάφορες σωματικές αρρώστιες. Δεν ξέρεις ακόμα ότι και όλες οι ψυχικές αρρώστιες είναι δαιμόνια;
– Όχι, του λέει ο αδελφός.
– ’Ε! μάθε το τώρα από μένα, κατέληξε ο Γέροντας.
«Θα στενοχωρηθούν, αν η αγάπη τους είναι ανθρώπινη»
Με πόση χαρά μιλούσε τον τελευταίο καιρό για το Όρος. Τώρα πια μόνο μία ημέρα την εβδομάδα μένω εδώ (στο Μήλεσι). Τις υπόλοιπες εκεί, στο ασκητήριό μου. Νομίζω ότι έχω συνηθίσει το κλίμα. Σε λίγο θα φύγω για τη Σκήτη της μετανοίας μου. Με περιμένουν εκεί άλλα καλογέρια, καλά και πνευματικά. Να με αξιώσει ο Θεός εκεί να κλείσω τα μάτια μου.
– Δεν θα στεναχωρηθούν, γέροντα, οι αδελφές εδώ, που τόσο σας αγαπούν;
– Θα στεναχωρηθούν, αν η αγάπη τους είναι ανθρώπινη. Όταν η αγάπη μας είναι εν Χριστώ, θέλουμε εκείνο που επιθυμεί το πρόσωπο που αγαπούμε. Κι εγώ έχω την πληροφορία, ότι ο Χριστός θέλει να γυρίσω στη Μονή της μετανοίας μου.
(Ανθολόγιον Συμβουλών Γέροντος Αγ. Πορφυρίου, σελ. 76, 77)
Ιούλιος - Αύγουστος 2022
ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ
Το Παράδειγμα Του Γέροντα
Ο Γέροντας δε χρησιμοποιούσε το εκπληκτικό διορατικό και προορατικό του χάρισμα, ούτε για υλική ωφέλεια ώστε να κερδίσει πλούτη, ούτε για εντυπωσιασμό ώστε να κερδίσει δόξα. Προτιμούσε να μένει φτωχός και αφανής ασκητής, όπως όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Απόδειξη, το ότι σ’ όλη του τη ζωή ήταν ακτήμων και το ότι, ενώ επί δεκαετίες ήταν εφημέριος ναού στο κέντρο της Αθήνας, ελάχιστοι τον γνώριζαν, κυρίως διότι απέφευγε την αυτοπροβολή. Δεν έκανε κατάχρηση του χαρίσματός του, αλλά χρήση, προς πνευματική ωφέλεια ανθρώπων και «εις δόξαν Θεού».
ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ
Δεν ανησυχώ
Μια μέρα τον ρώτησα στο κελί του: «Γέροντα, πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το 666, για την έλευση του αντίχριστου, που πλησιάζει - μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι ήδη ήλθε - για το ηλεκτρονικό χάραγμα του δεξιού χεριού ή του μετώπου, για τη σύγκρουση Χριστού και αντίχριστου και τη συντριβή του τελευταίου, για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Εσείς, τι λέτε γι’ αυτά;» Ο Γέροντας απάντησε: «Τι να πω; Εγώ δεν λέω ότι είδα την Παναγία, ότι θα γίνει πόλεμος και άλλα τέτοια. Ξέρω ότι θα έρθει ο αντίχριστος, ότι θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, αλλά πότε δεν ξέρω. Αύριο; Μετά χίλια χρόνια; Δεν ξέρω. Όμως δεν ανησυχώ γι’ αυτό. Διότι ξέρω, ότι η ώρα του θανάτου είναι για τον καθένα μας η «Δευτέρα Παρουσία» του Κυρίου. Και η ώρα αυτή είναι πολύ κοντά».
Να Εξομολογούμαστε
Όταν ήμουν μαζί μ’ έναν αδερφό, μας έλεγε: «Μη σας βασανίζουν τα έσχατα, ούτε ο αντίχριστος και τα σημάδια του. Γιατί να ξέρετε, αν εμείς έχουμε μέσα μας το Χριστό, δεν μπορεί σε τίποτα να μας πειράξει ο αντίχριστος, ούτε στο παραμικρό».
(Ανθολόγιον Συμβουλών Γέροντος Αγ. Πορφυρίου, σελ.71, 72)
Μάϊος - Ιούνιος 2022
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Ο Γέροντας Δεν Ξεχώριζε Τον Εαυτό Του Από Τους Αμαρτωλούς
Παρέμεινε, σε κάθε περίπτωση, ο ειρηνικός, ο μειλίχιος πατέρας, επιεικής και ανεκτικός στις πτώσεις των ανθρώπων, διότι κατείχε τα μυστικά του πνευματικού αγώνος. Δεν παγιδευόταν από τους παραπλανητικούς ελιγμούς του διαβόλου, ο οποίος, ως πρώτος διδάξας, εφάρμοζε με εκσυγχρονισμένες παραλλαγές τη μέθοδο του «διαίρει και βασίλευε». Ο Γέροντας δεν φατρίαζε, δεν ξεχώριζε τον εαυτό του από τους αμαρτωλούς. Αισθανόταν οργανικά ενωμένος με όλους τους Χριστιανούς, μέσα στο ενιαίο σώμα της Εκκλησίας. Ζούσε το αποστολικό «τις ασθενεί και ουκ ασθενώ; Τις σκανδαλίζεται και ουκ εγώ πυρούμαι;» Όσο αποστρεφόταν την αμαρτία, άλλο τόσο αγαπούσε, αδιακρίτως, όλους τους αμαρτωλούς. Εκείνοι μερικές φορές τον πολεμούσαν, με παρότρυνση του διαβόλου, κι αυτός προσπαθούσε να συμπαραταχθεί μαζί τους, στον κοινό πόλεμο των Χριστιανών κατά του πονηρού. Ακολουθούσε τη συμβουλή του ιερού Χρυσοστόμου: «Μη μετ’ εκείνου (του διαβόλου) κατ’ αλλήλων ιστάμενοι, αλλά μετ’ αλλήλων κατ’ εκείνου προτασσόμενοι.»
Οι πόρνες και οι τελώνες έχουν το προβάδισμα
‘Έλεγε ο π. Πορφύριος ότι ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει να γνωρίσει την αμαρτωλή και ηθικά πτωχή του κατάσταση, για να γίνεται ταπεινός και να γίνεται συμπαθής προς τους άλλους αμαρτωλούς. Γι’ αυτό κι ο Χριστός έλεγε ότι οι πόρνες και οι τελώνες έχουν, δια της μετανοίας και της ταπεινώσεως, το προβάδισμα για την βασιλεία των ουρανών. Έτσι και ο Γέροντας δεν ήθελε να ακούσει καμιά κατηγορία για τέτοιους αμαρτωλούς, γιατί έλεγε ότι οι πόρνες και οι τελώνες που ονομάζουμε, για το Θεό είναι κλέπτες πιασμένοι, ενώ εγώ και σεις, μας έλεγε, είμαστε όλοι κλέπτες άπιαστοι. Ο κλέπτης ο πιασμένος και ο ταπεινωμένος, η πόρνη η γνωστή και ντροπιασμένη, η ταπεινωμένη κι η μετανοημένη, είναι πολύ ανώτερη από εμάς με τα καλά ονόματα και τον άγνωστο μας κι αμφίβολο βίο.
(Ανθολόγιον Συμβουλών Γέροντος Αγ. Πορφυρίου, σελ. 69,70)
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
(Σε Οίκο Ανοχής)
Θα σας αφηγηθώ μία ιστορία, που δείχνει πόσο μεγαλείο είχε η ψυχή του πατρός Πορφυρίου.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια, παραμονή των Θεοφανίων, πήγε, κατά το έθιμο, ν’ αγιάσει τα σπίτια. Όπως έμπαινε στα σπίτια ένα- ένα, μπήκε και σ΄ένα σπίτι, το οποίο, χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος, ήταν οίκος ανοχής. Την ώρα που άρχισε να ψάλλει: «Σώσον, Κύριε τον λαόν Σου…» και ν’ αγιάζει, του λέει η ιδιοκτήτρια: «Μη, μη δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το σταυρό». Κι ο Γέρων Πορφύριος της αποκρίθηκε: «Δεν ξέρω αν αυτές ή εσύ δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό». Ασπάσθηκαν το σταυρό οι γυναίκες εκείνες και ο Γέρων Πορφύριος τις είπε και μερικά λόγια εκεί. Τους μίλησε για την αγάπη προς το Θεό, που ήταν το αγαπημένο του θέμα.
Βλέποντας την εξαγιασμένη μορφή του Γέροντος Πορφυρίου οι γυναίκες εκείνες, υπέστησαν μια εσωτερική αλλοίωση, ιδιαίτερα, όταν τις είπε: «Ν’ αγαπήσετε το Χριστό, που σας αγαπά, και θα δείτε τότε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Αν ξέρατε πόσο σας αγαπά ο Χριστός! Προσπαθήστε κι εσείς να Τον αγαπήσετε».
Γνώριζε ο Γέρων Πορφύριος ότι, αν εκείνες οι γυναίκες γνώριζαν το Χριστό και Τον αγαπούσαν, διότι η γνώση οδηγεί στην αγάπη, θα εγκατέλειπαν εκείνο το άθλιο επάγγελμα που έκαναν.
Σε μια μητέρα ο Γέροντας έλεγε: «Να προσέχεις και να προσεύχεσαι, τα παιδιά σου να μην πέσουν στη σαρκική αμαρτία. Βέβαια και με τον λογισμό αμαρτάνει κανείς, αλλά ελαφρότερα, ενώ με τη σαρκική συνεύρεση πολύ βαρύτερα, γιατί μ’ αυτήν γίνονται βαθιές αλλαγές και ζημιές στην ψυχή».+
(Ανθολόγιον Συμβουλών Γέροντος Αγ. Πορφυρίου, σελ. 68, 69)
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Αγιασμένοι Τόποι (Οι Εμπειρίες του Γέροντα)
Μας έλεγε ο Γέρων ότι, οσάκις πήγε σε αγιασμένους χώρους, όπως είναι το όρος Σινά, το Σπήλαιο της Αποκαλύψεως στη νήσο Πάτμο ή τα Ιεροσόλυμα, αισθανόταν απερίγραπτα βιώματα. Πάντοτε τόνιζε ότι υπάρχει αγιασμός των τόπων, ότι οι τόποι αγιάζουν, ότι είναι διαποτισμένοι από τη χάρη του Θεού.
Μας έλεγε χαρακτηριστικά ότι, όταν αγωνιζόταν σε κάποιο μέρος προκειμένου να φτάσει σε μια πνευματική κατάσταση με την προσευχή, χρειαζόταν λ.χ. ενός τετάρτου ή μισής ώρας αγώνα. Αλλά όταν αυτό γινόταν σε αγιασμένο τόπο, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. «Μπαίνω, για παράδειγμα», μας έλεγε, «μέσα σ’ ένα άγιο σπήλαιο, όπως το σπήλαιο του Αγίου Νήφωνος ή του αγίου Νείλου στο Άγιον Όρος ή στο Σπήλαιο της Αποκαλύψεως και δεν προλαβαίνω ν’ αρχίσω να προσεύχομαι κι αμέσως ο αγιασμένος χώρος με ανεβάζει στα ύψη».
Αδικία (Άδικα τον απέλυσες, δεν ήταν κλέφτης)
Ο Γέρων Πορφύριος είπε σε κάποιον επισκέπτη του ότι έβλεπε πως κάτι κακό είχε κάνει στη ζωή του. Εκείνος του απάντησε ότι δεν ένιωθε να τον ενοχλεί η συνείδησή του σε οτιδήποτε κι ότι τριάντα τόσα χρόνια που βρισκόταν στην Αθήνα, όπου είχε ένα εμπορικό κατάστημα, υπήρξε ένας τίμιος έμπορος. Δεν θυμόταν ο άνθρωπος να είχε κάνει οποιοδήποτε κακό.
«Στο χωριό σου», τον ρωτά ο Γέρων Πορφύριος, «δεν έκανες κανένα κακό;» «Όχι», απάντησε εκείνος. «Είμαστε πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας μου πέθανε και μου άφησε όλη την περιουσία του. Και για να καταλάβετε ότι είμαι καλός άνθρωπος, θα σας πω ένα παράδειγμα. Μια φορά μας έκλεψε ο επιστάτης μας ένα μεγάλο για την εποχή εκείνη ποσό. Κι εγώ δεν τον κατήγγειλα στην αστυνομία. Αλλά βέβαια, τον απέλυσα, διότι δεν μπορούσα ν’ αφήσω έναν κλέφτη στα κτήματά μας».
Τον ρωτά τότε ο Γέρων Πορφύριος: «Τον είδες εσύ ο ίδιος να κλέβει το ποσό αυτό;» «Όχι», απάντησε εκείνος, «αλλά ήμουν σίγουρος ότι αυτός το είχε κλέψει, διότι μόνον εκείνος ήξερε που είχανε τα χρήματα». Του λέει τότε ο Γέρων Πορφύριος: «Όχι, δεν ήταν αυτός που τα έκλεψε. Κι εσύ, απολύοντάς τον, αμαύρωσες το δικό του όνομα και ολόκληρης της οικογενείας του. Κι εκείνη η πράξη σου σ’ εμποδίζει τώρα να δεχθείς το σώμα και το αίμα του Χριστού μας».
Ο πραγματικός ένοχος ήταν άλλος. Τότε, πήγε στο χωριό του και ενώπιον των συγχωριανών του, αποκατέστησε τον επιστάτη τους, τον οποίον είχε τόσο πολύ αδικήσει, εν αγνοία του βέβαια. Κι αμέσως μετά, πήγε και κοινώνησε.
(Ανθολόγιον Συμβουλών Γέροντος Αγ. Πορφυρίου, σελ. 66-68)