Ιούλιος - Αύγουστος 2024
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Υπηρέτησε Τον Άνθρωπο
(Από το βιβλίο «Βίος και Λόγοι» του Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου)
Ο Γέρων Πορφύριος υπηρετούσε στον ιερό ναό του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών κοντά στην Ομόνοια. Στο βιβλίο του αναφέρει τα εξής:
Μετά τη θεία λειτουργία γύριζα σε όλους τους θαλάμους. Όταν δεν είχα Θεία Λειτουργία το πρωί, εξομολογούσα αυτούς που περίμεναν. Στη συνέχεια πήγαινα να επισκεφθώ τους αρρώστους. Εκεί έζησα 33 χρόνια σαν να είχε περάσει μία μέρα. Πέρασα ζωή χαρισάμενη. Τόσο ήμουν άγνωστος και αφανής εκεί στην Πολυκλινική, που το μεσημέρι όταν ήμουν πολύ κουρασμένος και είχα πολύ δουλειά το απόγευμα δεν πήγαινα στο σπίτι, αλλά παρέμενα εκεί και κανείς δεν μου έδινε σημασία. Κρυβόμουν σε ένα καμαράκι, έβαζα καρέκλες στη σειρά και έπεφτα μπρούμυτα για να μην κρυώσω και κοιμόμουν λίγο χωρίς να με πάρει κανείς είδηση. Δεν είχα δώσει πουθενά γνωριμία, γι’ αυτό ήμουν πολύ περιφρονημένος. Αγράμματος ήμουν, άσημος, φτωχός. Κι όμως έζησα εκεί 33 χρόνια. Χρόνια ευλογημένα, δοσμένος στον άρρωστο, στον πόνο.
Διαδόθηκε ότι είμαι καλός πνευματικός και γι’ αυτό ερχόντουσαν πολλοί να εξομολογηθούν. Ερχόντουσαν πολλές τσακισμένες ψυχές για να χύσουν εκεί στον Άγιο Γεράσιμο το δάκρυ της ψυχής τους. Και με τί πίστη εξομολογούντο!
Όπως σας έχω πει, εξομολογώ πάνω από 50 χρόνια. Άφηνα τον εξομολογούμενο να πει ό,τι ήθελε επί πολλή ώρα και στο τέλος έλεγα και εγώ κάτι. Την ώρα που εκείνος έλεγε πολλά και όχι μόνο προσωπικά του, εγώ έβλεπα τί ψυχή είναι αυτή. Απ’ όλη του την στάση καταλάβαινα την κατάστασή του και στο τέλος του έλεγα κάτι για να τον ωφελήσω....
Και όλοι με αγαπούσαν, επειδή δεν τους μιλούσα και λέγανε ελεύθερα ό,τι θέλανε. Κι αν ερχόταν και κανείς που δεν είχε σχέση με τη θρησκεία ή μου έλεγε κανένα παράπτωμα λίγο πιο σοβαρό, δεν του τόνιζα πολύ αυτό το πράγμα. Όταν κάνεις τον άνθρωπο να το αισθανθεί πολύ το παράπτωμά του, έρχεται μία αντίδραση για να μην μπορεί να το κόψει μετά. Έλεγα στο τέλος της εξομολογήσεως κάτι σχετικό με το σοβαρό παράπτωμά του για το οποίο και αυτός είχε πιέσει τον εαυτό του να του πει. Και στο τέλος έλεγα:
– Παιδί μου όλα αυτά που μου είπες, όλα τα συγχώρησε ο Κύριος. Ε, πρόσεχε στο εξής, προσεύχου κιόλας, έτσι να σε ενισχύσει ο Κύριος και έπειτα από τόσο ημέρες να πάεις να μεταλάβεις.