Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2025
Τα Μυστικά του Αγίου Πορφυρίου
Στην προσευχή μας πρέπει να ζητάμε μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας. Διότι είπε ο Κύριος: «Ζητείτε πρώτον την βασιλεία του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσετε ημίν» (κατά Ματθαίον, 6:33).
Εύκολα, χωρίς την παραμικρή δυσκολία, ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε. Και να θυμάστε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μη σκέφτεστε να ζητήσετε καθόλου κάτι συγκεκριμένο. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό, με απόλυτη ανιδιοτέλεια, χωρίς να λέτε «Δώσε μου αυτό» ή «Δώσε μου το άλλο». Αρκεί να πούμε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ο Χριστός δεν έχει ανάγκη να τον πληροφορήσουμε για τις διάφορες ανάγκες μας. Τις γνωρίζει όλες ασυγκρίτως καλύτερα από εμάς και μας δίνει την αγάπη Του.
Το σημαντικό είναι να ανταποκρινόμαστε στην αγάπη αυτή με προσευχή και με την τήρηση των εντολών Του. Πρέπει να ζητάμε να γίνεται το θέλημά Του. Αυτό είναι προς το καλύτερο συμφέρον μας και είναι το ασφαλέστερο για μας και για εκείνους για τους οποίους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας δώσει τα πάντα άφθονα. Όταν υπάρχει έστω και ίχνος εγωισμού, τίποτε δεν συμβαίνει.
Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτα άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα.
Όπου υπάρχει η αγάπη στο Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση.
Ένα δεύτερο μυστικό είναι το πού διοχετεύουμε την δύναμή μας. Για παράδειγμα, η ψυχή είναι ένας κήπος χωρισμένος σε δύο μέρη. Στον μισό φυτρώνουν αγκάθια, στον άλλο μισό λουλούδια· και έχουμε μια δεξαμενή νερού (τις δυνάμεις της ψυχής) με δύο βρύσες και δύο αυλάκια. Η μία κατευθύνει το νερό στα αγκάθια και η άλλη στα λουλούδια. Κάθε φορά μόνο μια βρύση μπορώ ν’ ανοίξω. Αφήνω απότιστα τα αγκάθια και μαραίνονται, ποτίζω τα λουλούδια και ανθίζουν.
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2024
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Χωρίς τον Χριστό είναι αδύνατον να διορθώσουμε τον εαυτό μας, δεν θα μπορέσουμε να αποδεσμευτούμε από τα πάθη. Μόνοι μας δεν μπορούμε να γίνουμε καλοί. «Χωρίς εμού ού δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. 15:5). Όσο και αν προσπαθήσουμε, τίποτα δεν θα πετύχουμε. Ένα πρέπει να κάνουμε, να στραφούμε σε Εκείνον και να τον αγαπήσουμε εξ όλης της ψυχής μας (Μάρκ. 12:30). Η αγάπη στον Χριστό, μόνον αυτή είναι η καλύτερη θεραπεία των παθών.
Ο Θεός έχει βάλει μία δύναμη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Από τον άνθρωπο εξαρτάται πώς την διοχετεύει, για το καλό ή για το κακό. Αν το καλό το παρομοιάσουμε με ανθόκηπο γεμάτο με λουλούδια, δέντρα και φυτά, ενώ το κακό με αγκάθια και αν τη δύναμη την παρομοιάσουμε με νερό, τότε μπορεί να συμβεί το εξής: όταν το νερό το διοχετεύσουμε προς τον ανθόκηπο, τότε όλα τα φυτά αναπτύσσονται, πρασινίζουν, ανθίζουν, ζωογονούνται.
Την ίδια στιγμή τα αγκάθια, επειδή δεν ποτίζονται, μαραίνονται και χάνονται.
Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να ασχολείστε με τα αγκάθια. Μην καταπιάνεστε με την εκδίωξη του κακού. Έτσι μας θέλει ο Χριστός, να μην ασχολούμαστε με τα πάθη και με τον αντίθετο. Κατευθύνετε το νερό, δηλαδή όλη την δύναμη της ψυχής σας, προς τα λουλούδια και θα χαίρεστε την ομορφιά, την ευωδία και την δροσιά τους.
Πηγή: Βίος και λόγοι Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, σελ. 291
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2024
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Να λέτε στον Χριστό: «Ό,τι θέλεις Εσύ, ό,τι θέλει η αγάπη Σου, Κύριε». Εκείνος θα σας οδηγήσει. Σε Αυτόν ν’ ατενίζετε.
Όλα τα προβλήματά μας, τα υλικά, τα σωματικά, τα πάντα, να τ’ αναθέτομε στον Θεό. Όπως λέμε στην Θεία Λειτουργία, «… και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Όλη τη ζωή μας σ’ Εσένα, Κύριε, αφήνομε. Ό,τι θέλεις Εσύ. «Γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης».
Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει, αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ …». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά.
Όλα με την προσευχή τακτοποιούνται. Αλλά πρέπει να έχεις αγάπη, φλόγα στην προσευχή. Να μην έχεις άγχος αλλά εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού. Όλα είναι μέσα στην πνευματική ζωή. Όλα αγιάζονται, και τα καλά και τα δύσκολα και τα υλικά και τα πνευματικά και όσα αν ποιήτε, προς δόξαν Θεού ποιείτε. Πως το λέει ο απόστολος Παύλος; «Είτε ουν εσθίετε, είτε πίνετε, είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε». Όταν είσαι εν προσευχή όλα γίνονται όπως πρέπει.
Όλα συν Χριστώ είναι δυνατά.
Αυτή είναι η θρησκεία μας. Ύψος, μεγαλείο, χάρις, χαρά, αγαλλίασις! Πόσο τα ζούσε αυτά ο προφήτης Δαβίδ! Έλεγε: «Επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου». Τι ωραία!
Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια κι αν είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη.
Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό. Τότε ξενοιάζετε και γίνεσθε όργανά Του.
Πηγή: διάφορες ιστοσελίδες του διαδικτύου
Ιούλιος - Αύγουστος 2024
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Υπηρέτησε Τον Άνθρωπο
(Από το βιβλίο «Βίος και Λόγοι» του Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου)
Ο Γέρων Πορφύριος υπηρετούσε στον ιερό ναό του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών κοντά στην Ομόνοια. Στο βιβλίο του αναφέρει τα εξής:
Μετά τη θεία λειτουργία γύριζα σε όλους τους θαλάμους. Όταν δεν είχα Θεία Λειτουργία το πρωί, εξομολογούσα αυτούς που περίμεναν. Στη συνέχεια πήγαινα να επισκεφθώ τους αρρώστους. Εκεί έζησα 33 χρόνια σαν να είχε περάσει μία μέρα. Πέρασα ζωή χαρισάμενη. Τόσο ήμουν άγνωστος και αφανής εκεί στην Πολυκλινική, που το μεσημέρι όταν ήμουν πολύ κουρασμένος και είχα πολύ δουλειά το απόγευμα δεν πήγαινα στο σπίτι, αλλά παρέμενα εκεί και κανείς δεν μου έδινε σημασία. Κρυβόμουν σε ένα καμαράκι, έβαζα καρέκλες στη σειρά και έπεφτα μπρούμυτα για να μην κρυώσω και κοιμόμουν λίγο χωρίς να με πάρει κανείς είδηση. Δεν είχα δώσει πουθενά γνωριμία, γι’ αυτό ήμουν πολύ περιφρονημένος. Αγράμματος ήμουν, άσημος, φτωχός. Κι όμως έζησα εκεί 33 χρόνια. Χρόνια ευλογημένα, δοσμένος στον άρρωστο, στον πόνο.
Διαδόθηκε ότι είμαι καλός πνευματικός και γι’ αυτό ερχόντουσαν πολλοί να εξομολογηθούν. Ερχόντουσαν πολλές τσακισμένες ψυχές για να χύσουν εκεί στον Άγιο Γεράσιμο το δάκρυ της ψυχής τους. Και με τί πίστη εξομολογούντο!
Όπως σας έχω πει, εξομολογώ πάνω από 50 χρόνια. Άφηνα τον εξομολογούμενο να πει ό,τι ήθελε επί πολλή ώρα και στο τέλος έλεγα και εγώ κάτι. Την ώρα που εκείνος έλεγε πολλά και όχι μόνο προσωπικά του, εγώ έβλεπα τί ψυχή είναι αυτή. Απ’ όλη του την στάση καταλάβαινα την κατάστασή του και στο τέλος του έλεγα κάτι για να τον ωφελήσω....
Και όλοι με αγαπούσαν, επειδή δεν τους μιλούσα και λέγανε ελεύθερα ό,τι θέλανε. Κι αν ερχόταν και κανείς που δεν είχε σχέση με τη θρησκεία ή μου έλεγε κανένα παράπτωμα λίγο πιο σοβαρό, δεν του τόνιζα πολύ αυτό το πράγμα. Όταν κάνεις τον άνθρωπο να το αισθανθεί πολύ το παράπτωμά του, έρχεται μία αντίδραση για να μην μπορεί να το κόψει μετά. Έλεγα στο τέλος της εξομολογήσεως κάτι σχετικό με το σοβαρό παράπτωμά του για το οποίο και αυτός είχε πιέσει τον εαυτό του να του πει. Και στο τέλος έλεγα:
– Παιδί μου όλα αυτά που μου είπες, όλα τα συγχώρησε ο Κύριος. Ε, πρόσεχε στο εξής, προσεύχου κιόλας, έτσι να σε ενισχύσει ο Κύριος και έπειτα από τόσο ημέρες να πάεις να μεταλάβεις.
Μάιος - Ιούνιος 2024
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Σκορπίστε Την Αγάπη σας Ανιδιοτελώς
«Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, αδιαφορώντας για τη στάση τους. Όταν έλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας μιλάνε με καλοσύνη.
Θα νιώθομε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους.
Είναι εγωισμός να θέλομε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη. Ας μη μας στενοχωρεί το αντίθετο.
Ας αφήσομε τους άλλους να μας μιλάνε όπως αισθάνονται.
Ας μη ζητιανεύομε την αγάπη. Επιδίωξή μας να είναι ν’ αγαπάμε και να προσευχόμαστε με όλη μας την ψυχή για κείνους.
Τότε θα προσέξομε ότι όλοι θα μας αγαπάνε χωρίς να το επιδιώκομε, χωρίς καθόλου να ζητιανεύομε την αγάπη τους.
Θα μας αγαπάνε ελεύθερα και ειλικρινά από τα βάθη της καρδιάς τους χωρίς να τους εκβιάζομε. Όταν αγαπάμε χωρίς να επιδιώκομε να μας αγαπάνε, θα μαζεύονται όλοι κοντά μας σαν τις μέλισσες. Αυτό ισχύει για όλους μας.»
(Πηγή: Βιβλίο «Βίος και λόγοι», Γέροντος Πορφυρίου)