Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019
Το Φίδι Της Ερήμου
Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο υιός του ανθρώπου, ώστε να μην χαθεί κανένας απ’ όλους εκείνους που πιστεύουνε, αλλά να κερδίσει την αιώνια ζωή. Γιατί, τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, που θυσίασε τον γιο του τον μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ εκείνον, αλλά να κερδίσει την αιώνια ζωή» (Ιωάν. 3:14-16).
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2019
Ο Ρόλος της Ελληνικής Πολεμικής
Αεροπορίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου η Ελλάδα, έχοντας 77 αεροπλάνα πρώτης γραμμής, κλήθηκε να αντιμετωπίσει περισσότερα από 463 ιταλικά. Παρά την αριθμητική υπεροχή της Ιταλικής Πολεμικής Αεροπορίας, η Ελληνική Αεροπορία ανέτρεψε από τις πρώτες ημέρες του πολέμου τα σχέδια των Ιταλών και κατάφερε να εμποδίσει τη δράση της, να συγκεντρώσει πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού, να καταστρέψει σημαντικές εχθρικές γραμμές ανεφοδιασμού και να παράσχει προστασία στα ελληνικά στρατεύματα.
Χαρακτηριστική είναι η αποστολή της 2 Νοεμβρίου 1940 κατά την οποία ένα Breguet Bre 19, εκτελώντας χαμηλή πτήση κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων, εντόπισε την Ιταλική Ταξιαρχία Αλπινιστών Τζούλια τη στιγμή ακριβώς που είχε εισδύσει στην Πίνδο και κινούνταν προς κατάληψη του Μετσόβου. Την ίδια μέρα ο Υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης πέρασε στη σφαίρα του θρύλου όταν κατά τη διάρκεια αερομαχίας, έχοντας εξαντλήσει τα πυρομαχικά του, κατέρριψε ένα τρικινητήριο ιταλικό βομβαρδιστικό χτυπώντας το πηδάλιο του με την έλικα τού PZL του, σε αερομαχία πάνω από τον Λαγκαδά.
Η δράση της Ελληνικής Αεροπορίας συνεχίστηκε αμείωτη τόσο κατά τη μεγάλη εαρινή επίθεση του Μαρτίου του 1941, η οποία αντιμετωπίσθηκε με επιτυχία, όσο και κατά τη γερμανική εισβολή και τη σύγκρουση με τη Luftwaffe.
Η Ελληνική Αεροπορία κατά τη διάρκεια της ιταλικής και γερμανικής εισβολής έχασε 52 πιλότους και κατερρίφθησαν συνολικά 64 εχθρικά αεροσκάφη, ενώ πιθανολογείται η κατάρριψη άλλων 24.
Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής η Ελληνική Αεροπορία ανασυγκροτήθηκε στη Μέση Ανατολή με 5 αεροσκάφη Avro Anson, τα οποία είχαν διαφύγει με τα πληρώματά τους εκεί μετά την κατάρρευση του μετώπου. Με τη συμβολή της RAF συγκροτήθηκαν δύο ελληνικές Μοίρες Διώξεως με αεροσκάφη τύπου Supermarine Spitfire, Hawker Hurricane και Martin Baltimore. Παράλληλα δημιουργήθηκαν μονάδες επισκευής και τεχνικής εκπαιδεύσεως στη Γάζα της Παλαιστίνης, καθώς και κέντρα εκπαίδευσης στη Νότια Ροδεσία.
Η δραστηριότητα των ελληνικών μοιρών περιελάμβανε συνοδείες νηοπομπών, ανθυποβρυχιακές έρευνες, επιθετικές περιπολίες, αναγνωρίσεις, επιθέσεις και αναχαιτίσεις της εχθρικής αεροπορίας. Το καλοκαίρι του 1943 οι ελληνικές Μοίρες Διώξεως πήραν μέρος στις μεγάλες επιδρομές που σχεδίαζαν οι Σύμμαχοι για την προσβολή γερμανικών στρατιωτικών στόχων στην Κρήτη. Οι απώλειες της Ελληνικής Αεροπορίας ανήλθαν σε 86 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2019
Η Μυστική Ζωή του Αγίου Παϊσίου
Ταπεινός Μαθητής
Ο Άγιος Παΐσιος είχε το πνεύμα της μαθητείας. Δεχόταν απ’ όλους παρατηρήσεις και ζητούσε απ’ όλους συμβουλές. Αναζητούσε με επιμονή και υπομονή από ενάρετους, έμπειρους Γέροντες πνευματική τροφή και γνώση. Ο Άγιος γινόταν μαθητής ταπεινός μπροστά σε όλους. Ρουφούσε πολύτιμους θησαυρούς και σαν φίλεργη μέλισσα συνέλεγε πνευματικές εμπειρίες και διδαχές.
Πήγε σε Μοναστήρια, σε Σκήτες, σε Κελιά, στην Αγία Άννα, στην Κερασιά, στα Καυσοκαλύβια. Επικοινωνούσε συχνά με «δια Χριστόν σαλούς» και από τους κρυφούς αυτούς αγωνιστές, όπως ο γέρο-Δομέτιος, διδάχτηκε τη γνώση και τη σοφία τους.
Ο Παΐσιος δεν υπολόγιζε τη σωματική κούραση. Τον ενδιέφερε μόνο να βρίσκεται συνέχεια στην πνευματική ατμόσφαιρα της νήψεως και της προσευχής. Συγκλονίζει το πνεύμα της θυσίας του. Χαιρόταν να κουράζεται ο ίδιος, να τσακίζεται, για να κάνουν οι άλλοι μοναχοί στη Μονή Φιλόθεου αυστηρά το πρόγραμμά τους, γιατί είχε μάθει και είχε γευτεί από μικρό παιδί τη χαρά της θυσίας και την ικανοποίηση της προσφοράς.
Ειρηνικός, γεμάτος καλοσύνη και αγάπη είχε κερδίσει τη γενική αναγνώριση, ότι είναι καλός άνθρωπος. Έλεγαν πολλοί στη Μονή: «Πολύ καλός και πονόψυχος….» Έδινε ελεημοσύνη σαν δοχειάρης της Μονής Φιλόθεου στους ταλαιπωρημένους ανθρώπους. Στους πεινασμένους που έρχονταν για να ζητήσουν ελεημοσύνη, πρόσφερε τρόφιμα που δικαιούταν ο ίδιος. Ότι είχε και δεν είχε το πρόσφερε. Η προσευχή του όμως ήταν η μεγαλύτερη ελεημοσύνη που έπραττε, γιατί έτσι ελεούσε καρδιακά. Είχε από δεκαπεντάχρονος έφηβος ακόμη μεγαλειώδη ταπείνωση, σεμνότητα, ελεήμονα καρδιά.
Είναι ιδιαιτέρα σημαντικό να καταγραφεί, ότι η υπεράνθρωπη άσκηση του μοναχού Παϊσίου δεν ήταν τυπική, ξερή, άχρωμη, άγευστη, εξωτερική. Δεν ήταν μια αλαζονική, εγωιστική διαδικασία, αλλά ήταν θεϊκή «φωτιά». Αγώνας φιλότιμος, ολόψυχος, καρδιακός, με στόχο την κάθαρση της καρδιάς, την αγιότητα. Ήταν η θυσία χαρά, προσφορά στον Θεό. Δεν ήταν φυσικά η άσκησή του αφόρητη μοναξιά και θλίψη, αλλά απέραντη γλυκύτητα και ειρήνη.
Δεν είναι παραμύθι για μικρά παιδιά η άσκηση των μοναχών στα μοναστήρια. Δεν είναι ενοχή ή ψυχική αναπηρία, όπως κάποιοι ειρωνικά αναφέρουν. Είναι αλήθεια, ελευθερία, σοφή επιλογή, γενναιότητα, αυταπάρνηση, ανδρεία.
Οι προσευχές των μοναχών, των ασκητών φέρνουν αποτελέσματα. Λύνουν άλυτα προβλήματα, δροσίζουν τα βάσανα και το καμίνι του πόνου μας. Οι προσευχές των ασκητών της Ορθοδοξίας κάνουν την Κόλαση Παράδεισο, φωτίζουν το σκοτάδι με το δικό τους φως, επειδή αγόγγυστα θυσιάζονται για σένα και για μένα. Έχουν πτυχία στις υπομονές, αντοχή στις επιθέσεις και τις συκοφαντίες των εχθρών της Εκκλησίας.
Τι μας δίδαξε αργότερα κυρίως ο άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Την Αγάπη. Την ανιδιοτελή Αγάπη. Ότι η χαρά γεννιέται από την αγάπη που θυσιάζεται, χωρίς να ακούγεται. Από την αγάπη που αγρυπνεί χωρίς να το δηλώνει. Από την αγάπη που φροντίζει, χωρίς να υποχρεώνει. Από την αγάπη που υπομένει χωρίς να περιμένει. Από την αγάπη που δεν χρειάζεται εξηγήσεις παρά μόνο σιωπές».
«Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγίου Παϊσίου» (σελ. 81,82,83)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2019
Φρόντισε τον εαυτό σου!
Ένας νεαρός είπε στον ιερέα:
– Πάτερ, εγώ δεν θα ξαναέρθω στην εκκλησία.
Ο ιερέας τον ρώτησε ποιος είναι ο λόγος.
Ο νεαρός του απάντησε:
– Θεέ μου...Εδώ βλέπω μία γυναίκα που κουτσομπολεύει μίαν άλλη. Την ώρα της Λειτουργίας κάποιος άλλος ασχολείται με το κινητό του, για να μην πω για την εγωιστική τους συμπεριφορά όταν φεύγουν από τον ναό. Όσο για εκείνες που προκαλούν με την ενδυμασία τους, καλύτερα να μην μιλήσω...
Του λέει ο ιερέας:
– Έχεις δίκιο παιδί μου. Πριν όμως εγκαταλείψεις οριστικά την εκκλησία, κάνε μου σε παρακαλώ μία χάρη. Πάρε αυτό το ποτήρι και κάνε τον κύκλο του ναού τρεις φορές χωρίς να χύσεις ούτε μία σταγόνα. Μετά μπορείς να φύγεις...
– Μόνο αυτό;... είπε ο νεαρός.
Πράγματι έκανε τους τρεις γύρους όπως ζήτησε ο ιερέας. Αφού τελείωσε είπε:
– Πάτερ, το έκανα.
Ο ιερέας τον ρώτησε:
– Όταν έκανες τον γύρω του ναού, πρόσεξες κάποιο άτομο να κουτσομπολεύει κάποιον;
– Όχι.
– Είδες κάποιον να ασχολείται με το κινητό του;
– Όχι.
– Ξέρεις γιατί; Ήσουν συγκεντρωμένος στο ποτήρι για να μην χύσεις το νερό. Έτσι λοιπόν είναι και στην ζωή μας. Όταν οι καρδιές μας συγκεντρώνονται στον Χριστό, δεν έχουμε χρόνο να κοιτάξουμε τα λάθη των άλλων. Αυτοί που εγκαταλείπουν την εκκλησία εξαιτίας των υποκριτών Χριστιανών, είναι βέβαιο ότι δεν μπήκαν σε αυτήν για τον Χριστό...
Ιούλιος - Αύγουστος 2019
Μια Αληθινή Ιστορία
Περπατούσα στην παραλία της Θεσσαλονίκης απόγευμα προς βράδυ, όταν ένας τοξικομανής με πλησίασε. Δεν μου ζήτησε λεφτά, αλλά με ρώτησε αν μπορούσα να του αγοράσω μια ρόκα (καλαμπόκι) που έψηνε κάποιος πιο κάτω σε ένα μικρό πάγκο που είχε στήσει.
Τον ρώτησα αν ήθελε και κάτι άλλο. Μου είπε ότι ήθελε να πάω να του την αγοράσω εγώ, επειδή χρωστούσε στον καλαμποκά και ίσως να μη του έδινε! Πήγα και αφού του την έφερα, με ρώτησε αν μπορώ να κάτσω λίγο μαζί του ή αν ντρέπομαι!
Του απάντησα ότι θα ντραπώ, αν δεν κάτσω.
Τότε μου είπε το εξής εκπληκτικό!
«Φίλε, μακριά από το Χριστό, έτσι καταντάς!!! Όμως προσπαθώ εδώ και καιρό να κόψω τα ναρκωτικά για να μην Τον στεναχωρώ!!! Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλά επειδή μάλλον δεν θα ζήσω πολύ, θέλω όταν θα πάω μπροστά Του, να έχω να Του δείξω τον αγώνα μου, μήπως και με λυπηθεί!»
Ήμασταν κάπου κοντά στο ύψος του Ι. Ναού Κυρίλλου και Μεθοδίου. Μου λέει:
«Πάω κάθε πρωΐ απέναντι και με κοιτούν όλοι καλά-καλά, επειδή νομίζουν ότι θέλω λεφτά. Όμως εγώ πηγαίνω μπροστά στην εικόνα για να ζητήσω βοήθεια να κόψω τα ναρκωτικά. Δεν ανάβω κερί, επειδή δεν έχω λεφτά να πάρω!!!!!» (ΦΙΛΟΤΙΜΟ).
«Και κάθε βράδυ πάλι πηγαίνω και λέω... Δεν τα κατάφερα. Συγγνώμη! Ή λέω ... Σήμερα κάπως το πάλεψα. Ευχαριστώ!!!»
Έζησα στα λόγια αυτού του ανθρώπου, στιγμές από τα συναξάρια!!!
Του έδωσα κάτι λεφτά και του είπα από αύριο να πηγαίνει στην Εκκλησία και να παίρνει κερί, αλλά να προσεύχεται και για τη δικιά μου ψυχή. Με διαβεβαίωσε ότι τα λεφτά δεν θα τα χαλάσει και ότι θα τα δώσει όλα μαζεμένα εκεί, για να μην μπαίνει στον πειρασμό και τα ξοδέψει και κάθε μέρα θα παίρνει 2 κεριά.
Του λέω: «Με λένε Νίκο». Μου είπε ότι δεν είναι δύσκολο να με θυμάται, αφού κανείς δεν κάθεται μαζί του και έτσι δεν έχει φίλους και γνωστούς. Δεν ρώτησα πολλά γι’ αυτόν. Δεν ήθελα να νιώσει ότι παραβιάζω την παράξενη ζωή του με την αδιακρισία μου.
Την ώρα που έφευγα, μου είπε ότι χάρηκε που κάθισα μαζί του και ότι του έκανε καλό η παρέα μου. Τώρα εσείς που διαβάζετε αυτό το κείμενο, καταλαβαίνετε καλά ποιος από τους δυο ωφελήθηκε!
Πριν τη συνάντησή μου με αυτόν τον άνθρωπο, είχα σκέψεις ότι όλη μου η ζωή είναι ένα ζόρι και ότι όλο δυσκολίες αντιμετωπίζω. Πάνω που πήγαινε να με πάρει από κάτω, ήρθε στο δρόμο μου αυτή η ψυχή.
Πώς μετά να μην πω ότι ο Θεός μας αγαπάει; Πώς; Πολύ μας αγαπάει...
Εν τω μεταξύ, μάλλον από σήμερα και για λίγες τουλάχιστον μέρες, ένας τοξικομανής προσεύχεται και για μένα! Να δείτε που οι άνθρωποι του περιθωρίου και οι «τελειωμένοι» θα μας σπρώξουν στον Παράδεισο! Ευχαριστώ για όλα παράξενε φίλε.