Ιούλιος - Αύγουστος 2020
Κατά συνείδηση - Αββά Δωροθέου
Ας φροντίσουμε, αδελφοί μου, να φυλάμε τη συνείδησή μας, όσο ακόμα βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να την προκαλούμε να μας ελέγξει για κάποιο πράγμα, χωρίς να την καταπατούμε σε τίποτα απολύτως ούτε και στο ελάχιστο. Γιατί ξέρετε καλά ότι από τα μικρά αυτά και ασήμαντα, όπως λένε, φτάνουμε να καταφρονούμε και τα μεγάλα. Γιατί όταν αρχίσει κανείς να λέει: «Τι σημασία έχει, αν πω αυτό το λόγο; Τι σημασία έχει αν φάω λιγάκι; Τι σημασία έχει αν δώσω προσοχή σ’ αυτό εδώ το πράγμα;», από το «τι σημασία έχει αυτό και τι σημασία έχει εκείνο», αποκτάει κανείς κακή και διεστραμμένη διάθεση και αρχίζει να καταφρονεί και τα μεγάλα και βαρύτερα, και να καταπατεί την ίδια τη συνείδησή του. Και έτσι προχωρώντας σιγά-σιγά κινδυνεύει να πέσει και σε τέλεια αναισθησία... Ας φροντίσουμε τα ελαφρά, όσο ακόμη είναι ελαφρά, για να μη γίνουν βαριά...
Μάιος - Ιούνιος 2020
Σύγχρονος Πολιτισμός:
Προκλήσεις Και Σκέψεις
Zούμε μια περίοδο που οι τρόποι της ζωής μας δεν μοιάζουν καθόλου με τους παλιότερους. Καινούργιοι όροι προστίθενται κάθε μέρα στο λεξιλόγιό μας, που τους χρησιμοποιούμε πολλές φορές, χωρίς να ξέρουμε τι σημαίνουν.
Με πόσα μηχανήματα και συσκευές που χρησιμοποιούμε καθημερινά στα σπίτια, στις εργασίες μας, στην επικοινωνία μας προσπαθούμε να εξοικειωθούμε; Πόσοι από τους μεγαλύτερους γνωρίζουμε τη γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών, του διαδικτύου, της υψηλής ψηφιακής τεχνολογίας;
Στον κόσμο της θεωρίας, του στοχασμού και της τέχνης πόση προσπάθεια μας χρειάζεται για να προσαρμοστούμε στη μαζική κουλτούρα για να παρακολουθήσουμε την πρωτοποριακή τέχνη, το πρωτοποριακό θέαμα και όλους τους πρωτοποριακούς προγραμματισμούς;
Ενώ τα παιδιά, η γενιά των κομπιούτερ, που μεγαλώνουν με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, μας αφήνουν κατάπληκτους με την άνεση με την οποία μπαίνουν στις σελίδες του διαδικτύου. Δεν αργούν να εξοικειωθούν με τις καινούργιες αυτές συσκευές.
Ένας καινούργιος, λοιπόν, πολιτισμός αναπτύσσεται ταχύτατα στις μέρες μας, που προσφέρει αφάνταστες τεχνικές δυνατότητες, αλλά και διαρκώς απομακρύνει τον άνθρωπο από τα ερείσματα και τις αξίες στα οποία στηριζόταν ως τότε. Μπορεί να απορούμε, να θαυμάζουμε, να απολαμβάνουμε τις κατακτήσεις τους, αλλά στο βάθος τρομάζουμε για το πού μας οδηγούν. Εκείνο που διακρίνουμε είναι ότι μας οδηγεί πολλές φορές σε σύγχυση, έτσι που να διερωτόμαστε: «Ποια μπορεί να είναι η κουλτούρα του σύγχρονου πολιτισμού;».
Οι τεράστιες δυνάμεις που έβαλε η σύγχρονη επιστήμη στα χέρια του ανθρώπου δεν μπορούν να αποβούν για το καλό του ανθρώπου, αν το ηθικό του ανάστημα αδυνατήσει και αν η πίστη στον Θεό μειωθεί στο επίπεδο της γνώσης, ούτε μπορούν τελικά να αποβούν για το καλό του ανθρώπου, αν ο άνθρωπος απορροφηθεί από τα νέα συστήματα και βάλει σε δεύτερη μοίρα τις πραγματικές αξίες της ζωής.
Αντιμετωπίζουμε πράγματι νέες προκλήσεις, οι οποίες με ασυνήθιστη ταχύτητα δύνανται να επιδρούν στη ζωή μας, δημιουργώντας νέες προσθήκες στον κατάλογο των προβλημάτων που μας έχει ήδη παραδώσει ο κυκλώνας της αλλαγής. Σαν η επιστήμη και η πίστη στο Θεό να διαπιστώνουν και να συνειδητοποιούν πως δεν έχουν πια άλλη επιλογή, παρά να ενώσουν τα χέρια για μια ζωή με αξίες παντοτινές.
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019
Απελπισία Και Μετάνοια
«Ποτέ μην απελπίζεσαι, ω άνθρωπε. Κανένας δεν πρέπει να απογοητεύεται για τη σωτηρία του. Αμάρτησες; Μετανόησε. Ας μην αμφιβάλλουμε, λοιπόν, ότι θα μας συγχωρεί ο Θεός, αλλά και να προσέχουμε, βέβαια, μήπως με τις πολλές και αλλεπάλληλες φορές συνηθίσουμε στην αμαρτία και μας γίνει χρόνια πάθηση στην ψυχή δυσκολότερη και αθεράπευτη»
(Αγ. Ιωάν. ο Χρυσόστομος)
Πώς να βλέπουμε τους συνανθρώπους μας
Όλους τους πιστούς οφείλομε να τους βλέπουμε σαν έναν και να σκεφτόμαστε, ότι στον καθένα από αυτούς είναι ο Χριστός. Και να έχουμε για τον καθένα τέτοια αγάπη, ώστε να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε για χάρη Του και τη ζωή μας. Γιατί οφείλουμε να μη λέμε ούτε να θεωρούμε κανέναν άνθρωπο κακό, αλλά όλους να τους βλέπουμε ως καλούς. Κι αν δεις έναν αδελφό να ενοχλείται από τα πάθη, να μην τον μισήσεις αυτόν, μίσησε τα πάθη που τον πολεμούν. Κι αν τον δεις να τυραννιέται από επιθυμίες και συνήθειες προηγουμένων αμαρτιών, περισσότερο σπλαχνίσου τον, μη τυχόν δοκιμάσεις και συ πειρασμό, αφού είσαι από υλικό που εύκολα γυρίζει από το καλό στο κακό. Η αγάπη προς τον αδελφό σε προετοιμάζει να αγαπήσεις περισσότερο τον Θεό. Το μυστικό, λοιπόν, της αγάπης προς το Θεό είναι η αγάπη προς τον αδελφό. Γιατί αν δεν αγαπάς τον αδελφό σου που τον βλέπεις, πώς είναι δυνατό να αγαπάς τον Θεό που δεν τον βλέπεις;
«Ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν όν εώρακε, τον Θεόν όν ούχ εώρακε πώς δύναται αγαπάν» (Α’ Ιωάν. 4:20).
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019
Το Μυστήριο της Εκκλησίας
Η Εκκλησία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες, είναι Θεανθρώπινος οργανισμός. Ο χαρακτηρισμός της Εκκλησίας ως «σώματος Χριστού», είναι ο καταλληλότερος και ουσιωδέστερος για να εκφρασθεί η Θεανθρώπινη φύση της, όσο αυτό είναι δυνατόν. Είναι εγγύτερο προς την ουσία της Εκκλησίας, γιατί τη συνδέει προς το μυστήριο της ενσαρκώσεως και την ταυτίζει προς αυτό.
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019
«Και επί γης ειρήνη…»
Σε λίγο, όλος ο χριστιανικός κόσμος, από την μια άκρη της γης μέχρι την άλλη, θα γιορτάσει το μεγαλύτερο γεγονός της ανθρωπότητας, τη γέννηση του Ιησού Χριστού, του Σωτήρα του κόσμου.
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της ειρήνης, είναι «η παγκόσμια ημέρα των γενεθλίων της ειρήνης». Ήδη ο προφήτης Ησαΐας μίλησε για την έλευση του «Άρχοντα της ειρήνης» και την αιώνια ειρήνη που Αυτός θα φέρει: «Και της ειρήνης Αυτού ούκ έστιν όριον» (Ησ. 9:7).
Κατά τη νύχτα των Χριστουγέννων ο ύμνος των αγγέλων είναι σαφής: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Ο άρχων της ειρήνης είναι ο Χριστός και αργότερα κατά τη διάρκεια της παρουσίας Του στη γη θα πει «την ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν». Η ειρήνη του Θεού κατέβηκε από τους ουρανούς και τοποθέτησε τη θεϊκή της ανάσα επάνω στη γη μας. Και φέτος, την άγια νύχτα, ο αγγελικός ύμνος της ειρήνης θα αντηχήσει σ’ όλη τη γη. Προβάλλει όμως το ερώτημα: Πού είναι σήμερα η ειρήνη που έφερε στον κόσμο ο Χριστός; Η ειρήνη είναι υπέρτατη ηθική αξία, γιατί προστατεύει από τον όλεθρο το πολυτιμότερο αγαθό μας, την ίδια μας τη ζωή.
Οι λαοί ξεσηκώνονται ο ένας εναντίον του άλλου. Υπάρχουν σ’ όλο τον κόσμο εξεγέρσεις, αναστατώσεις, καταστροφές, πυρκαγιές, σεισμοί και άλλα φαινόμενα καταστρεπτικά, που πλήττουν την ανθρωπότητα. Πού υπάρχει, λοιπόν, σήμερα η ειρήνη, που τόσο υμνήθηκε και θεωρείται ευλογία Θεού; Κι αυτό γιατί στην εποχή μας υπάρχει κρίση ανθρωπισμού. Η μόνιμη εγκαθίδρυσή της αποτελεί κορυφαία εκδήλωση ανθρωπισμού.
Οι ανθρώπινες σχέσεις περνούν μεγάλη κρίση στην εποχή μας. Η αδιαφορία για τον πλησίον, η αποξένωση, τα φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας, δείχνουν πως η ανθρώπινη ύπαρξη ελάχιστα υπολογίζεται. Ο ανταγωνισμός μεταξύ διεθνών οικονομικών οργανισμών, η επεκτατική πολιτική των μεγάλων κρατών, ο εθνικισμός πολλών λαών, ο θρησκευτικός και ιδεολογικός φανατισμός, τα τεράστια συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών, είναι μερικοί από τους λόγους που οδηγούν σε πολεμικές καταστάσεις. Αν μπορούσαν όλα αυτά τα υπέρογκα ποσά που δαπανώνται για πολεμικούς σκοπούς, να χρησιμοποιηθούν για ειρηνικά έργα, θα έλυναν προβλήματα σοβαρά που μαστίζουν την ανθρωπότητα.
Από την αρχαία εποχή ο άνθρωπος αισθανόταν φόβο και αποτροπιασμό για τον πόλεμο. Κατά τον Ηρόδοτο, τον πατέρα της Ιστορίας, ο πόλεμος έχει χαρακτηριστεί ανοησία και ηλιθιότητα: «Ουδείς ούτως ανόητός εστιν, όστις πόλεμον προ ειρήνης αιρείται», δηλ. Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος, ώστε να προτιμάει τον πόλεμο από την ειρήνη, τονίζει ο ιστορικός μας.
Ο Θουκυδίδης πάλι, μιλώντας για τον εμφύλιο πόλεμο στην Κέρκυρα, τονίζει ότι ο πόλεμος είναι «βίαιος διδάσκαλος πάντων». Η Αγία Γραφή αναφέρει ως βασικό αίτιο του πολέμου την αποστασία μας από τον Θεό.
Η ειρήνη δεν είναι υπόθεση μόνο των μεγάλων της γης. Είναι ευθύνη προσωπική του καθενός μας. Να απαγορεύουμε στον εαυτό μας πράξεις βίας. Να είμαστε ειρηνικοί με τους συνανθρώπους μας. Να εμποδίσουμε κάθε αντιπαλότητα και να ειρηνεύουμε τις διχόνοιες.
Φωτεινή Ηλιοπούλου - Εκπαιδευτικός