Μάρτιος - Απρίλιος 2019
ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η Ταπείνωση
Σε τίποτε δεν ατενίζει ο ύψιστος Θεός με τόση αγάπη, όσο στην ταπεινή και απλή καρδιά. Γι’ αυτό η Υπεραγία Θεοτόκος αναφέρει για τον εαυτό της το: «Επέβλεψεν (ο Κύριος) επί την ταπείνωσιν της δούλης Αυτού».
Όταν αποχωρεί από τον άνθρωπο η υπερηφάνεια, ενθρονίζεται εντός του η ταπεινοφροσύνη. Φεύγει το σκοτάδι και έρχεται το φως. Σκοτάδι είναι η υπερηφάνεια και φως η ταπεινοφροσύνη. Όταν κατακρίνουμε τον εαυτό μας και αναγνωρίζουμε την αθλιότητα και αισχρότητα μας, τότε θα έχουμε σημαντική αφορμή για ταπείνωση. Να αναγνωρίσουμε την φτώχεια και την αθλιότητά μας: «Ταπεινώστε, λοιπόν, τους εαυτούς σας κάτω από τη δύναμη του Θεού, για να σας εξυψώσει την ώρα της κρίσεως» (Α’ Πέτρου 5:6).
Ας αναγνωρίσουμε, ότι εμείς οι Χριστιανοί καταγόμεθα από τον Χριστό, τον «πράον και ταπεινόν τη καρδία». Ο Χριστός, ο μέγας και ύψιστος Θεός, «ταπείνωσεν εαυτόν». Είναι εντροπή να υπερηφανεύονται οι δούλοι, όταν ο Κύριός τους είναι ταπεινός.
Ταπείνωση, λοιπόν, χρειαζόμαστε πριν απ’ όλα, για να μαλακώσει η σκληρή καρδιά μας και να ανοίξει τα παράθυρά της στο φως της αγάπης. Πρέπει να συνηθίσουμε τη γλώσσα μας να λέγει «συγχώρησον» και η ταπείνωση θα έλθει στη ζωή μας. Πρέπει να αγαπήσουμε την ταπείνωση και αυτή θα μας σκεπάσει από τις αμαρτίες μας. Να μη βαρυνθούμε για κάποιον κόπο, διότι ο κόπος και η κακοπάθεια και η σιωπή γεννούν την ταπείνωση. Η δε ταπείνωση συγχωρεί, όλες τις αμαρτίες.
Δεν υπάρχει πιο αταίριαστο και ανάξιο για τον Χριστιανό από την υπερηφάνεια, και τίποτε δεν τον εξυψώνει, όσο η ταπεινοφροσύνη. Από την ταπεινοφροσύνη γνωρίζεται ο άνθρωπος αν είναι γνήσιος μαθητής του «πράου και ταπεινού την καρδιά» Ιησού.
Αν θέλουμε λοιπόν, να δώσουμε την μαρτυρία ότι είμαστε αληθινοί Χριστιανοί, πρέπει να μάθουμε από τον Χριστό να ταπεινοφρονούμε, όπως και ο ίδιος μας προτρέπει: «Μάθετε από μένα, ότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν» (Ματθ. 11:29). Και πρέπει να χαράξουμε ζωηρά στη μνήμη μας τα λόγια του Αποστόλου: «Ο Θεός στους υπερηφάνους αντιτάσσεται, στους ταπεινούς δίνει χάρη « (Α’ Πέτρου 5:5).
(Τύχωνος του Ζαντώνικ, Πορεία προς τον Ουρανό, σελ. 93-96)
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2019
ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η Αγάπη
Η Αγάπη είναι η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου. Ο ταραγμένος, απομονωμένος μέσα στο πλήθος άνθρωπος στερείται αγάπης. Δεν έχει αγάπη, δεν ζει με αγάπη και δεν παίρνει αγάπη. Εννοούμε την πραγματική αγάπη, την ανιδιοτελή και χωρίς συμφέρον.
Η εποχή που ζούμε είναι η πιο «χτυπητή» εποχή με ακραίες αντιθέσεις. Τα προϊόντα που παρουσιάζονται στις διαφημίσεις, σε εκδόσεις βιβλίων, σε ηχογραφήσεις, σε DVD και CD προσφέρουν έναν καινούργιο τρόπο ζωής. Παρά την αναφορά τους στην αγάπη, πραγματεύονται θέματα που δεν περιέχουν την αληθινή αγάπη. Ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, ο καθημερινός περιοδικός τύπος, πιο πολύ η μουσική, αν και ασχολούνται με την αγάπη, δεν προσφέρουν την πραγματική κι αυτό, γιατί στην εποχή μας η αγάπη είναι τόσο εγωκεντρική και ιδιοτελής, ώστε να αποτελεί ένα σπάνιο αγαθό στις ανθρώπινες σχέσεις.
Πολλοί μιλάνε για αγάπη χωρίς να ξέρουν ότι το πρώτο γνώρισμα της αγάπης είναι να δίνει κανείς και όχι να παίρνει. Στο γάμο ζητούμε να παντρευτούμε έναν που θα μας αγαπάει και θα μας καταλαβαίνει και όχι έναν που εμείς θα αγαπούμε και θα καταλαβαίνουμε. Ο σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει ότι η αγάπη είναι να παίρνεις και όχι να δίνεις. Τα ατομικά συμφέροντα είναι πάνω από τα ομαδικά και τα κοινωνικά. Η αγάπη στις μέρες μας, ενώ είναι το πιο απαραίτητο αγαθό, έχει γίνει το πιο σπάνιο και το πιο παρεξηγημένο.
Αντίθετα από το σύγχρονο πνεύμα της φιλαυτίας και της ιδιοτέλειας, η αληθινή αγάπη υπάρχει και βρίσκεται στον Θεό. «Ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιωάν. 4:8). «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο τον μονογενή Του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν. 3:16). Η φύση του Θεού είναι η αγάπη που δίνει.
Η Αγία Γραφή μας λέει: «Έτσι αποδείχτηκε η αγάπη του Θεού για μας: Απέστειλε τον Υιόν Του τον μονογενή στον κόσμο για να μας χαρίσει τη νέα ζωή, αν ενωθούμε μ’ Αυτόν» (Α’ Ιωάν. 4:9).
Η ευτυχία του Θεού βρίσκεται στο ότι έδωσε και συνεχώς δίνει. Και δίνει σ’ αυτούς που ζητούν, σ’ αυτούς που λογικεύονται και με ειλικρινή συναίσθηση της άθλιάς τους κατάστασης ζητούν να τους κάνει καινούργιους ανθρώπους.
Το θαύμα των θαυμάτων είναι η «άνωθεν γέννηση» (Ιωάν. 3:3) του ανθρώπου. Ο Θεός σε μια στιγμή μεταμορφώνει τον ανήθικο, τον υλιστή, τον εγωιστή, τον φιλάργυρο, σε ηθικό, πνευματικό, ετεροκεντρικό και γενναιόδωρο άνθρωπο. Από τη στιγμή που ο Θεός έρχεται στη ζωή του ανθρώπου, αρχίζει ο άνθρωπος να αγαπά. Αρχίζει να προσφέρεται στους συνανθρώπους του, αρχίζει να ενδιαφέρεται γι’ αυτούς, να τους βοηθά. Η βαθιά του επιθυμία είναι να κάνει καλά έργα, να κάνει τους άλλους χαρούμενους και ευτυχισμένους. Με τις πράξεις της αγάπης μαθαίνει το μυστικό της ευτυχίας, που δεν είναι να παίρνεις, αλλά να δίνεις.
Μιχάλης Κανταρτζής