Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2019

ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η Αγάπη

Η Αγάπη είναι η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου. Ο ταραγμένος, απομονωμένος μέσα στο πλήθος άνθρωπος στερείται αγάπης. Δεν έχει αγάπη, δεν ζει με αγάπη και δεν παίρνει αγάπη. Εννοούμε την πραγματική αγάπη, την ανιδιοτελή και χωρίς συμφέρον.

Η εποχή που ζούμε είναι η πιο «χτυπητή» εποχή με ακραίες αντιθέσεις. Τα προϊόντα που παρουσιάζονται στις διαφημίσεις, σε εκδόσεις βιβλίων, σε ηχογραφήσεις, σε DVD και CD προσφέρουν έναν καινούργιο τρόπο ζωής. Παρά την αναφορά τους στην αγάπη, πραγματεύονται θέματα που δεν περιέχουν την αληθινή αγάπη. Ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, ο καθημερινός περιοδικός τύπος, πιο πολύ η μουσική, αν και ασχολούνται με την αγάπη, δεν προσφέρουν την πραγματική κι αυτό, γιατί στην εποχή μας η αγάπη είναι τόσο εγωκεντρική και ιδιοτελής, ώστε να αποτελεί ένα σπάνιο αγαθό στις ανθρώπινες σχέσεις.

Πολλοί μιλάνε για αγάπη χωρίς να ξέρουν ότι το πρώτο γνώρισμα της αγάπης είναι να δίνει κανείς και όχι να παίρνει. Στο γάμο ζητούμε να παντρευτούμε έναν που θα μας αγαπάει και θα μας καταλαβαίνει και όχι έναν που εμείς θα αγαπούμε και θα καταλαβαίνουμε. Ο σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει ότι η αγάπη είναι να παίρνεις και όχι να δίνεις. Τα ατομικά συμφέροντα είναι πάνω από τα ομαδικά και τα κοινωνικά. Η αγάπη στις μέρες μας, ενώ είναι το πιο απαραίτητο αγαθό, έχει γίνει το πιο σπάνιο και το πιο παρεξηγημένο.

Αντίθετα από το σύγχρονο πνεύμα της φιλαυτίας και της ιδιοτέλειας, η αληθινή αγάπη υπάρχει και βρίσκεται στον Θεό. «Ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιωάν. 4:8). «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο τον μονογενή Του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν. 3:16). Η φύση του Θεού είναι η αγάπη που δίνει.

Η Αγία Γραφή μας λέει: «Έτσι αποδείχτηκε η αγάπη του Θεού για μας: Απέστειλε τον Υιόν Του τον μονογενή στον κόσμο για να μας χαρίσει τη νέα ζωή, αν ενωθούμε μ’ Αυτόν» (Α’ Ιωάν. 4:9).

Η ευτυχία του Θεού βρίσκεται στο ότι έδωσε και συνεχώς δίνει. Και δίνει σ’ αυτούς που ζητούν, σ’ αυτούς που λογικεύονται και με ειλικρινή συναίσθηση της άθλιάς τους κατάστασης ζητούν να τους κάνει καινούργιους ανθρώπους.

Το θαύμα των θαυμάτων είναι η «άνωθεν γέννηση» (Ιωάν. 3:3) του ανθρώπου. Ο Θεός σε μια στιγμή μεταμορφώνει τον ανήθικο, τον υλιστή, τον εγωιστή, τον φιλάργυρο, σε ηθικό, πνευματικό, ετεροκεντρικό και γενναιόδωρο άνθρωπο. Από τη στιγμή που ο Θεός έρχεται στη ζωή του ανθρώπου, αρχίζει ο άνθρωπος να αγαπά. Αρχίζει να προσφέρεται στους συνανθρώπους του, αρχίζει να ενδιαφέρεται γι’ αυτούς, να τους βοηθά. Η βαθιά του επιθυμία είναι να κάνει καλά έργα, να κάνει τους άλλους χαρούμενους και ευτυχισμένους. Με τις πράξεις της αγάπης μαθαίνει το μυστικό της ευτυχίας, που δεν είναι να παίρνεις, αλλά να δίνεις.

Μιχάλης Κανταρτζής