Μάιος - Ιούνιος 2016
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τα «σημεία των καιρών», τα σύγχρονα γεγονότα μαρτυρούν ότι ο Κύριος έρχεται. Τα περισσότερα από τα σημεία αυτά έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους και κυριαρχούν στην κοινωνία μας.
Ο Προφήτης Ιωήλ μιλώντας για την Δευτέρα Παρουσία, αναφέρει τα παρακάτω για τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, σαν ένα από τα ευλογημένα σημεία της Δευτέρας Παρουσίας. «Μετά απ’ αυτά τα γεγονότα, το Πνεύμα μου πλουσιοπάροχα θα το χαρίσω σε κάθε άνθρωπο. Έτσι, οι γιοι κι οι θυγατέρες σας θα κηρύξουν το μήνυμά μου, οι γέροντές σας θεϊκά όνειρα θα δουν, κι οι νέοι σας οράματα. Εκείνο τον καιρό θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου ακόμη και στους δούλους και στις δούλες» (Ιωήλ 3:1-3). Μιλάει, λοιπόν, πολύ καθαρά ο Ιωήλ για μια έκχυση του Αγίου Πνεύματος, που θα συμβεί πριν από τη Δευτέρα Παρουσία.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, χρειαζόμαστε το Άγιο Πνεύμα. Τρομεροί εξωτερικοί και εσωτερικοί εχθροί προσπαθούν να καταστρέψουν την αγαπημένη μας Ελλάδα. Απαιτείται μια δυναμική επέμβαση του Αγίου Πνεύματος. Καθώς βρισκόμαστε τόσο κοντά στον ερχομό του Κυρίου, ο μόνος τρόπος για να επιζήσουμε ως έθνος και ως θρησκεία είναι κάθε Έλληνας να ζητήσει και να γεμίσει με το Άγιο Πνεύμα. Η Εκκλησία, αλλά και κάθε πιστός, μπορούν να βρουν τη δύναμή τους, που είναι το Άγιο Πνεύμα.
Η σύγχρονη τρομερή κατάπτωση της κοινωνίας μας απαιτεί μια άμεση και δυναμική επέμβαση του Κυρίου. Η κραυγή όλων μας που αγαπούμε τον Κύριο πρέπει να είναι: «Κύριε, ο Θεός μας, το Πνεύμα το Άγιο, έλα γρήγορα! Έλα και καθάρισέ μας! Έλα και σώσε μας! Έλα και ζωοποίησέ μας! Έλα και μη βραδύνεις!» Το Άγιο Πνεύμα, το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, είναι αυτό που χρειαζόμαστε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα.
Η πρώτη μας μεγάλη ανάγκη είναι μια καινούργια Πεντηκοστή. Το Άγιο Πνεύμα να έρθει με τη δύναμή Του και την αγάπη Του και να σώσει το λαό μας.
Είναι, λοιπόν, απαραίτητος ο ερχομός, κατά δυναμικό τρόπο, του Αγίου Πνεύματος. Χρειαζόμαστε το Άγιο Πνεύμα για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον: Για να μας γεμίσει με την Θεία Χάρη και να μας φέρει κοντά στον Θεό. Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μας δώσει μια βαθιά πνευματική ζωή, μια σωστή, αγία, ασυμβίβαστη με την αμαρτία πατερική ζωή. Δεύτερον: Για να αποκαταστήσει τη θαυματουργική Του ζωή στη ζωή της Εκκλησίας, αλλά και στην ατομική μας ζωή. Η δύναμη του Αγίου Πνεύματος δεν είναι μόνο στη Θεία Λειτουργία ή σε μια ριζική αλλαγή της ζωής του ανθρώπου, αλλά είναι επίσης και η δύναμη που ελευθερώνει τους ανθρώπους από τα πάθη τους και από κάθε αρρώστια.
Χρειαζόμαστε, λοιπόν, το Άγιο Πνεύμα για μια καινούργια ζωή για όλους. Ο Κύριος πάρα πολύ πρόθυμα θα μας στείλει σήμερα το Άγιο Πνεύμα, όταν με σοβαρότητα και ειλικρίνεια το ζητήσουμε. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Αν λοιπόν εσείς, παρ’ όλο που είστε αμαρτωλοί ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας θα δώσει το Άγιο Πνεύμα σε όσους Του το ζητούν» (Λουκάς 11:13).
Μάρτιος - Απρίλιος 2016
Η αρετή αυτή σχετίζεται με το άνοιγμα της καρδιάς μας, την αύξηση της χωρητικότητάς της. Είναι ανάγκη να χωρούν μέσα μας οι άλλοι, να χωρούν τα όσα έχουν κάνει εις βάρος μας, ακόμη και οι δικαιολογίες τους, έστω κι αν δεν μας φαίνονται και τόσο επαρκείς ή αληθινές. Να μπορεί να χωράει κάθε αδυναμία τους.
Κάνουμε τόση πάλη πολλές φορές να δεχθούμε τους άλλους όπως είναι! Διότι έχουμε την απαίτηση να είναι όπως εμείς θέλουμε. Αυτό όμως δεν γίνεται. Κάτι κακό μας κάνουν συνειδητά ή ασυναίσθητα. Κάποια παράξενη συνήθεια έχουν. Ενδεχομένως κάποιους τρόπους διαφορετικής αγωγής από τους δικούς μας, κάποιες εξωτερικές συνήθειες που δεν μας ταιριάζουν, κάποιες αδυναμίες, κάποιες εκφράσεις της πεπτωκυίας, της πεσμένης αμαρτωλής φύσεως του ανθρώπου έχουν κι αυτοί, όπως αναντίρρητα έχουμε κι εμείς.
Μας καλεί, λοιπόν, ο Θεός να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βάλουμε μέσα τους συνανθρώπους μας όπως είναι, να τους αγαπήσουμε σαν αδελφούς μας.
Μητρ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
Νικόλαος
Μάρτιος - Απρίλιος 2016
«Τον Θεόν δεν πρέπει να τιμάς και να εντρέπεσαι, οπού σου εχάρισε τόσα καλά και εσταυρώθηκε για την αγάπην σου; Ποιός πατέρας εσταυρώθηκε δια τα παιδιά του καμμίαν φοράν; Και ο γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός έχυσε το αίμα Του και μας εξηγόρασεν από τας χείρας του διαβόλου. Τώρα δεν πρέπει και ημείς να αγαπώμεν τον Χριστόν μας; Ημείς όχι μόνον δεν το αγαπώμεν, αλλά Τον υβρίζομεν καθ’ ημέραν με τας αμαρτίας οπού κάμνομεν».
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016
Ώρα αναχώρησης: Κάθε λεπτό καθ’ όλο το 24ωρο.
Τα εισιτήρια εκδίδονται στον ουρανό, αλλά πληρώνονται στη γη.
Τιμή Εισιτηρίου: Αυτό πληρώνεται με πίστη στον Ιησού Χριστό που θα έχει αποδειχθεί με πολύ αγάπη, υπομονή, αγώνες και θυσίες.
Τα βρέφη δεν πληρώνουν εισιτήριο γιατί ταξιδεύουν στην αγκαλιά της μητέρας Εκκλησίας.
Το εισιτήριο είναι προσωπικό και δεν μεταβιβάζεται σε άλλο άτομο.
Οι επιβάτες ταξιδεύουν χωρίς αποσκευές. Οι άγγελοι τις έχουν μεταφέρει σε προηγούμενο δρομολόγιο.
Εισιτήριο μετ’ επιστροφής δεν εκδίδεται.
Χρήματα δεν μεταφέρονται. Οι επιβάτες τα έχουν καταθέσει στην Τράπεζα των ουρανών. Οι αποδείξεις βρίσκονται στα χέρια των πτωχών.
Δηλώσεις συμμετοχής δεν χρειάζονται. Τα ονόματα των επιβατών είναι γνωστά στον οδηγό της «αμαξοστοιχίας».
Ειδοποιήσεις για την ημέρα της αναχώρησης κάθε επιβάτη δεν στέλνονται. Γι’ αυτό πρέπει όλοι να είμαστε πάντοτε έτοιμοι δια της μετανοίας, Εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας για το ταξίδι προς την αιωνιότητα.
Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στα λόγια: «Μαζί με το Χριστό αν πεθάναμε, μαζί του και θα ζήσουμε. Αν υπομένουμε, μαζί του και θα βασιλέψουμε. Αν τον αρνηθούμε, κι εκείνος θα μας αρνηθεί» (Β΄ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ 2:11−12)
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016
Aββά Δωροθέου
Κανένας δε μπορεί να πει: Είμαι φτωχός και με τι να κάνω ελεημοσύνη; Γιατί και αν ακόμα δεν μπορείς να δώσεις τόσα όσα εκείνοι οι πλούσιοι που έβαζαν τις δωρεές τους στο θησαυροφυλάκιο του ναού, τότε δώσε δύο λεπτά σαν εκείνη τη χήρα τη φτωχή, και τα δέχεται από μέρους σου ο Θεός καλύτερα από τις δωρεές των πλουσίων.
Δεν έχεις ούτε τόσα; Έχεις όμως δυνάμεις και μπορείς να ελεήσεις τον άρρωστο με τις υπηρεσίες σου. Δεν μπορείς ούτε αυτό; Μπορείς με τον καλό σου λόγο να παρηγορήσεις τον αδελφό σου. Ελέησέ τον λοιπόν με τον παρηγορητικό λόγο και άκουσε αυτόν που λέει: «O καλός λόγος είναι προτιμότερος από τα δώρα».
Υπόθεσε τώρα ότι ούτε με το λόγο δεν μπορείς να δείξεις έλεος. Μπορείς όμως, αν θυμώσει μαζί σου ο αδελφός σου, να τον βοηθήσεις αντέχοντας τον την ώρα της ταραχής, τότε που τον βλέπεις να επηρεάζεται από τον κοινό σας εχθρό, το διάβολο. Και, αντί να του πεις μια κουβέντα και να τον ταράξεις περισσότερο, μπορείς να σωπάσεις και να ελεήσεις την ψυχή του, παίρνοντας την από τα νύχια του εχθρού.
Μπορείς ακόμα, αν αμαρτήσει εις βάρος σου ο αδελφός σου, να τον ελεήσεις και να του συγχωρήσεις την αμαρτία του, για να συγχωρεθείς και συ από τον Θεό. Γιατί η Γραφή λέει: «Συγχωρείτε για να σας συγχωρήσει και σας ο Θεός». Kαι να που ελεείς την ψυχή του αδελφού σου, συγχωρώντας του ό,τι σου έκανε. Γιατί ο Θεός μας έδωσε την εξουσία, αν θέλουμε, να συγχωρούμε ο ένας τα σφάλματα του άλλου. Μπορεί λοιπόν να μην έχεις με τι να ελεήσεις το σώμα του συνανθρώπου σου, αλλά ελεείς την ψυχή του. Και υπάρχει μεγαλύτερο έλεος από αυτό που προσφέρεται στην ψυχή του άλλου; Όσο πιο πολύτιμη είναι η ψυχή από το σώμα, άλλο τόσο και το έλεος που προσφέρεται στην ψυχή είναι μεγαλύτερο από αυτό που δίνεται στο σώμα.
Επομένως κανένας δεν μπορεί να πει: «Δεν μπορώ να κάνω ελεημοσύνη». Ο καθένας μπορεί, ανάλογα με τις δυνατότητες και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016
Ένας ακόμη χρόνος πέρασε και ένας καινούριος ήρθε. Τον υποδεχτήκαμε με χαρές και τραγούδια, εορτασμούς και ευχές. Κάθε φορά που αλλάζει ο χρόνος, κάθε πρωτοχρονιά, μαζί με τις μνήμες και την αναπόληση του παλιού που πέρασε, μαζί με τη χαρά και τη λύπη για όσα ζήσαμε και όσα χάσαμε, μαζί με τις ανακατατάξεις και τις αναθεωρήσεις που κάνουμε, η πρωτοχρονιά είναι η γιορτή του χρόνου, η στιγμή να χαιρόμαστε, γιορτάζοντας το χρόνο που μπήκε μαζί με την ελπίδα που μας έφερε ο Χριστός.
Ο άνθρωπος είναι συνδεδεμένος με το χρόνο και δεν μπορεί κανένας να τον αγνοήσει. Με τον τρόπο που βιώνει ο άνθρωπος το χρόνο του πάνω στη γη, ολοκληρώνει την πορεία που του έταξε ο Θεός. Περνάει το πρόσκαιρο της ζωής σκαλοπάτι για να ξανακερδίσει τον Παράδεισο που έχασε μετά την πτώση του. Ο χρόνος είναι μια πεπερασμένη μονάδα μέτρησης για τα ανθρώπινα πράγματα. Πεπερασμένο είναι και το μέγεθος του χρόνου για τον καθένα μας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο χρόνο θα ζήσουμε πάνω στη γη, ούτε φυσικά μπορούμε να επιμηκύνουμε τον “βιολογικό” μας χρόνο. Πρέπει η αγάπη μας προς τον Θεό να είναι μέσα μας πολύ ζωντανή, η πίστη μας μεγάλη και σταθερή και η ελπίδα μας βέβαιη και ακλόνητη. Στην κάθε στιγμή της ζωής μας να δίνουμε ένα νόημα.
Οι στιγμές φεύγουν και το αποτύπωμα του βιώματος ζει και ρυθμίζει τη συμπεριφορά μας και καθορίζει το μέλλον μας. Ο χρόνος δεν σταματάει. “Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν” ας κάνουμε ό,τι καλό μπορούμε. Να κάνουμε πράξεις που να μένουν και ας μην αφήνουμε το χρόνο μας να πηγαίνει χαμένος. Ο άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία του Χριστού είναι κάτι το μεγαλειώδες. Έχουμε ο καθένας μέσα μας την πνοή του Θεού, την αθάνατη ψυχή μας. Είμαστε ο καθένας πρόσωπο, για το οποίο ένας Θεός γεννήθηκε, έπαθε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε.
Μακάρι τη φετινή χρονιά να έχουμε μία ανοιχτή και ζεστή καρδιά, που λαχταράει να εγκαταστήσει τον Θεό μέσα της! Έτσι η κάθε στιγμή της ζωής μας θα έχει το δικό της ξεχωριστό νόημα. Κατά τις δύσκολες ημέρες που περνάει η πατρίδα μας και κατά συνέπεια και όλοι μας, υπάρχει ανάγκη από συνεχή προσευχή και ετοιμότητα, για να αντιμετωπίσουμε κάθε δύσκολη κατάσταση και ποτέ να μην αποκάμουμε.
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
Οι εικόνες που βλέπουμε καθημερινά στις οθόνες των τηλεοράσεων, αλλά και τα ρεπορτάζ που ακούμε για χιλιάδες πρόσφυγες που κατακλύζουν τις ακτές των νησιών μας, πραγματικά μας συγκλονίζουν. Άνθρωποι δυστυχισμένοι προσπαθούν να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο ή ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Κουβαλάνε μαζί τους αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής, που ξαφνικά, μέσα σε λίγα λεπτά, γκρεμίστηκε. Ζητάνε να επουλώσουν τις αγιάτρευτες πληγές τους από τη βία του πολέμου και της απάνθρωπης κτηνωδίας. Πλάθουν όνειρα για μια διαφορετική εικόνα ζωής από αυτή που γνώρισαν.
Πολλή είναι η συζήτηση για τον τρόπο που οι συνειδητοί Χριστιανοί μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτούς τους «επαίτες», που βρίσκονται στην πόρτα μας και ζητούν μια ευκαιρία για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους στην «πολιτισμένη» Ευρώπη. Η πρόκληση πραγματικά είναι μεγάλη και η ευκαιρία μοναδική. Πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε την υπέρβαση και να βγούμε από τη βολή μας, για να υπηρετήσουμε, με κάθε τρόπο, ανθρώπους που είναι δυστυχισμένοι και πληγωμένοι …από τη μοίρα τους; Πώς θα γίνουμε οι Καλοί Σαμαρείτες για να τιμήσουμε στη ζωή μας πρώτα τον Θεό; Πώς θα κτίσουμε γέφυρες που θα ενώσουν ανθρώπους από διαφορετικές φυλές και από διαφορετικές θρησκείες;
Ο πρώτος που έκτισε τη γέφυρα της αγάπης και της σωτηρίας δεν ήταν άνθρωπος. Ήταν ο ίδιος ο Θεός και αυτό ποτέ να μην το ξεχνούμε. Εκείνος θέλησε και βρήκε τον τρόπο να γίνει ένας ξένος, φτωχός και άστεγος ανάμεσά μας. Άγγιξε έτσι τη δική μας ανάγκη, ανοίγοντας τη δική Του αγκαλιά στο σταυρό του Γολγοθά.
Γι’ αυτό, πιστεύουμε ότι μας δίνεται μια ευκαιρία ζωής, σ’ εμάς που εμπιστευόμαστε στον Χριστό, να δείξουμε την αγάπη Του, όταν τολμήσουμε να κάνουμε κάποια βήματα.
• Να απελευθερωθούμε, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, από κάθε φόβο και προκατάληψη για όλους αυτούς που είναι διαφορετικοί από εμάς.
• Να δεχτούμε την ποικιλομορφία της μιας και μόνης Εκκλησίας του Χριστού, που περιλαμβάνει ανθρώπους από διαφορετικά έθνη, από κάθε φυλή και γλώσσα.
• Να αποφασίσουμε να προσευχηθούμε για όλους αυτούς που χρειάζονται τη βοήθειά μας, γι’ αυτούς που παίρνουν αποφάσεις και γι’ αυτούς που υπηρετούν στην πρώτη γραμμή.
• Ν’ αρχίσουμε να βοηθούμε, στους τομείς που μπορούμε, με την εθελοντική μας προσφορά, με την παρουσία μας ή με τη στήριξη δράσεων που δίνουν το μήνυμα της ελπίδας και της χριστιανική αγάπης στα διάφορα μέρη της πατρίδας μας.
• Να αρνηθούμε τα μηνύματα που έχουν προκαταλήψεις και δισταγμούς, για να μπορέσουμε να υψώσουμε τη σημαία της ειρήνης, της φιλίας και της αγάπης Εκείνου που πρώτος μας αγάπησε.
Η δημιουργική αντίδραση συνειδητών Χριστιανών πιστεύω ότι είναι να ξανακτίσουμε γέφυρες αγάπης. Γέφυρες που θα μεταφέρουν την αγάπη του Χριστού σε ανθρώπους που δεν την γνώρισαν, αλλά την έχουν πραγματικά ανάγκη.
Ας τολμήσουμε και ας προσπαθήσουμε λοιπόν…
Δημ. Κοντογούρης
Να δοξάζεις τον Θεό που σου έδωσε ζωή και να προσπαθείς να Τον ευχαριστείς για την ζωή που σου έδωσε, φροντίζοντας να την αξιοποιήσεις
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
“Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ότι ώφθης επί της γης ως άνθρωπος δι' ημάς;”Εκστατικά στεκόμαστε μπροστά στο ασύλληπτο μυστήριο: Ο ενανθρωπίσας Θεός, ο Ιησούς Χριστός, έλαβε την ανθρώπινη φύση για να μας αγιάσει με την αγιότητά Του, να μας λυτρώσει με το αίμα Του και να μας δώσει ζωή με το θάνατό Του. Σε κάθε περίπτωση, σκεφτόμαστε με τον Υμνωδό τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσαμε να δώσουμε ως αντάλλαγμα των δικών Του ευεργεσιών. Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα του θείου δώρου που πρόσφερε ο Θεός στον άνθρωπο. «Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωκε τον Υιόν Του τον Μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει εις αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης 3:16).
Γι’ αυτό ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει τα Χριστούγεννα “γενέθλιον ημέρα της ανθρωπότητος”. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας τονίζουν πως ό,τι συντελείται στη Βηθλεέμ είναι ένα θαυμαστό ιστορικό γεγονός, που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας καινούριας ζωής, μιας μεγάλης αλλαγής για όλους τους ανθρώπους.
Έχει βαθύτατο θεολογικό νόημα. Αποκαλύπτει την αλήθεια για τον Θεό, για τη ζωή και το θάνατο. Άλλαξε την πορεία της ιστορίας και την όψη του κόσμου. Αν ο Χριστός δεν προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση για να την μεταμορφώσει και να την αγιάσει, θα ήταν αδύνατη η σωτηρία του ανθρώπου.
Η γέννηση του Κυρίου έγινε το κέντρο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η ιστορία χωρίστηκε στα δύο. Τα πάντα καθορίζονται από τότε με το π.Χ. και το μ.Χ. Ο Χριστός ήρθε να φέρει το φως σε αυτούς που ζούσαν στο σκοτάδι και τη σωτηρία σε αυτούς που ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο. Και ήλθε τη στιγμή που ο Θεός είχε ορίσει, γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Όταν όμως έφτασε η ώρα που είχε καθορίσει ο Θεός απέστειλε τον Υιό Του. Γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχτηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν υπόδουλοι στο νόμο για να γίνουμε παιδιά του Θεού» (Γαλάτας 4:4,5). Γεννήθηκε ως άνθρωπος στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Μόνον οι απλοϊκοί βοσκοί είχαν την ευλογία να πληροφορηθούν το θαύμα και να προσκυνήσουν τον ενανθρωπίσαντα Θεό. Ο Χριστός έγινε όμοιος με εμάς, για να γίνουμε και εμείς όμοιοι με Εκείνον. Μας έφερε δώρα προσωπικά, ανεκτίμητης αξίας! Την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, τη συμφιλίωση με τον ουρανό, την ελευθερία και τη σωτηρία μας.
Σήμερα η εποχή μας έβγαλε τον Χριστό από τη ζωή του ανθρώπου. Ο ταλαίπωρος άνθρωπος ψάχνει με λανθασμένους τρόπους να βρει την ειρήνη και το αληθινό νόημα της ζωής του. Προσπαθεί μόνο μέσα στα υλικά αγαθά να γιορτάσει τα Χριστούγεννα. Μόλις όμως περάσουν, πέφτει πάλι στην αναζήτηση, στη θλίψη, στον πόνο.
«Θεέ μου σε παρακαλούμε, αυτά τα Χριστούγεννα βοήθησέ μας να Σου προσφέρουμε σαν μοναδικό δώρο την καρδιά μας και τότε θα νιώσουμε αληθινά Χριστούγεννα. Ας γίνουν οι καρδιές μας ταπεινές φάτνες για να μπει ο Χριστός».
Τότε θα σκεφτούμε καλύτερα για τα φτωχικά σπίτια, για εκείνους που ζουν μόνοι, για τα παιδιά χωρίς προστασία, για τους ασθενείς. Ας ζήσουμε το βαθύτερο νόημα της γιορτής αυτά τα Χριστούγεννα. Ας ανάψει στην καρδιά μας η αληθινή αγάπη που δεν φοβάται καμία θυσία, που δεν υπολογίζει κανέναν κόπο.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός