Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2023
Μυστικοί Ασκητικοί Αγώνες
Πειρασμική επίθεση
Όταν ο μοναχός Αβέρκιος (Γέροντας Παΐσιος) ήταν στη Μονή Φιλοθέου, από τη σκληρή άσκηση είχε γίνει «πετσί και κόκκαλο», σαν σκελετός.
Ένα βράδυ δέχτηκε έντονη πειρασμική επίθεση. Αισθάνθηκε κοντά στο αυτί του μία παράξενη γυναικεία αναπνοή, τόσο αλλόκοτη που τον αναστάτωσε. Κατάλαβε ότι είναι έργο του διαβόλου και μονομιάς σηκώθηκε όρθιος και άρχισε τις μετάνοιες, ενώ ταυτόχρονα έψελνε δυνατά. Προσπαθούσε ανήσυχος να αντιληφθεί, γιατί του συνέβη ένα τέτοιο γεγονός.
Όταν το εξομολογήθηκε στον πνευματικό του, αυτός του είπε: «Αβέρκιε, θα υπάρχει κρυφή υπερηφάνεια. Με τόση άσκηση δεν δικαιολογείται αυτός ο πειρασμός.» Ο έμπειρος πνευματικός τον συμβούλεψε σωστά, ώστε να ταπεινωθεί ακόμα περισσότερο και να απαλλαγεί από την κρυφή υπερηφάνεια. Γι’ αυτό του έδωσε εντολή να φάει μαγειρευτό φαγητό για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Σταμάτησε για λίγο τη σκληρή νηστεία και έτσι κατάλαβε ότι δεν είναι ακόμα τόσο δυνατός, άτρωτος από τους πειρασμούς και τις επιθέσεις του διαβόλου και των δαιμόνων. Μετά από ένα μήνα ήταν και πάλι έτοιμος ο μοναχός Αβέρκιος να επιστρέψει στις αυστηρές νηστείες, με περισσότερη αυτογνωσία και ταπείνωση.
Τότε είναι που ένιωσε ξανά την καρδιά του να πλημμυρίζει από πίστη, ο εσωτερικός του κόσμος να θερμαίνεται, οι απορίες να λύνονται.
(Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγίου Παϊσίου, Μ. Βιτάλης, σελ. 73-74)
Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2023
Μυστικοί Ασκητικοί Αγώνες
Η εμφάνιση του Χριστού (Μέρος Β’)
Διηγήθηκε ο ίδιος:
Έζησα ένα γεγονός όταν είχαν σωθεί τελείως οι μπαταρίες (είχαν εξαντληθεί οι δυνάμεις του). Μία νύχτα, και ενώ προσευχόμουν όρθιος, ένιωσα κάτι να κατεβαίνει από πάνω και να με περιλούζει ολόκληρο. Αισθανόμουν μία αγαλλίαση και τα μάτια μου έγιναν δύο βρύσες που έτρεχαν συνέχεια δάκρυα. Έβλεπα και ζούσα αισθητά τη Θεία Χάρη. Μέχρι τότε, συγκινήσεις και τέτοια είχα αισθανθεί πολλές φορές, αλλά τέτοιο πράγμα πρώτη φορά μου συνέβη. Ήταν τόσο δυνατό, τόσο μεγάλο, τόσο συγκλονιστικό το γεγονός, ώστε με στήριξε και με κράτησε για 10 χρόνια, μέχρι που αργότερα στο Σινά έζησα μεγαλύτερες καταστάσεις με άλλο τρόπο.
Η αυθεντικότητα της μαρτυρίας του ίδιου του γέροντα Παΐσιου για το υπερβατικό αυτό γεγονός είναι αυτή που δίνει τις απαντήσεις. Απαντήσεις σε όλους και όλες εμάς που ζητάμε ένα θαύμα για να πιστέψουμε. Τραγικό όμως δεν είναι να φύγουμε από αυτό τον κόσμο δίχως θαύμα, αλλά να φύγουμε δίχως σημείο. Δίχως δηλαδή να έχουμε την εμπειρία του Θεού μέσα μας. Να Τον αισθανθούμε και να ενωθούμε μαζί Του.
Ίσως όμως αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη η ψυχή μας να μην είναι το ενδεχόμενο ξεγέλασμα ενός θαύματος που μας θεραπεύει και μετά μας αφήνει να ξεχνούμε, αλλά η εμπειρία της παρουσίας του (Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος).
(Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγίου Παϊσίου, Μ. Βιτάλης, σελ. 67-68)
Ιούλιος – Αύγουστος 2023
Μυστικοί Ασκητικοί Αγώνες
Η εμφάνιση του Χριστού (Μέρος Β’)
Στόχο από παιδί ο γέροντας Παΐσιος είχε την αιωνιότητα, τη χάρη, την αλήθεια, τον ίδιο τον Θεό. Τιμούσε την ανθρώπινη φύση του, δεν την περιφρονούσε, δεν ντρεπόταν γι’ αυτήν, δεν την αδικούσε.
Από την παιδική του ηλικία ήταν ένα μυστήριο ανεξιχνίαστο για πολλούς. Όμως η καρδιά του χωρούσε όλους χωρίς διακρίσεις. Ήταν αυθεντικός, φιλάνθρωπος, δοτικός, παρότι ζούσε στη μοναξιά, στη σιωπή. Ήταν ολόκληρος μία αγάπη για όλους, μία αγάπη για όλη την πλάση. Μέσα στην αγάπη του αυτή κρύβονταν όλες οι αρετές.
Ο Θεός δεν ήταν για τον Αρσένιο (μετέπειτα Παΐσιο), ειδικά μετά τη θεοπτία που του χαρίστηκε, μία αφηρημένη ιδέα που πρέπει να πιστέψεις. Ούτε η προσωποποίηση του καλού που πρέπει να θαυμάσεις, ούτε μία απόμακρη οντότητα που πρέπει να ανακαλύψεις. Πίστευε από παιδάκι 15 χρόνων ότι ο Θεός είναι πρόσωπο που πρέπει ο καθένας από εμάς να συναντήσει. Ότι η λογική του Ευαγγελίου διαποτίζεται από τη λογική του Σταυρού, ότι στην Ορθόδοξη χριστιανική παράδοση ο Εσταυρωμένος είναι ο Βασιλεύς της Δόξης. Η βασιλεία των ουρανών βιάζεται και την κερδίζουν οι βιαστές της.
(Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγίου Παϊσίου, Μ. Βιτάλης, σελ. 48-49)
Μαΐος – Ιούνιος 2023
Μυστικοί Ασκητικοί Αγώνες
Η εμφάνιση του Χριστού
Τα όσα τώρα θα διαβάσετε παρακάτω, που είναι τόσο συγκλονιστικά, τα διηγήθηκε ο ίδιος ο γέροντας Παΐσιος:
Από 11 χρονών διάβαζα βίους Αγίων και έκανα νηστείες και αγρυπνίες. Ο αδερφός μου ο μεγαλύτερος έπαιρνε και έκρυβε τους βίους. Δεν κατάφερε όμως τίποτα. Πήγαινα στο δάσος και συνέχιζα. Κάποιος φίλος του τότε, ο Κώστας, του είπε: «Θα σου τον κάνω εγώ να τα παρατήσει όλα». Ήρθε λοιπόν και μου ανέπτυξε τη θεωρία του Δαρβίνου. Κλονίστηκα τότε και είπα: «Θα πάω να προσευχηθώ και αν ο Θεός είναι Θεός, τότε θα μου παρουσιαστεί για να πιστέψω».
Πήγα και άρχισα μετάνοιες και προσευχή για ώρες, αλλά τίποτε! Στο τέλος, τσακισμένος σταμάτησα. Μου ήρθε τότε στη σκέψη κάτι που μου είχε πει ο Κώστας: «Παραδέχομαι ότι ο Χριστός είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, δίκαιος, ενάρετος, τον οποίο εμίσησαν από φθόνο για την αρετή του και τον καταδίκασαν οι συμπατριώτες του». Τότε είπα: «Αφού είναι τέτοιος, και άνθρωπος να ήταν, αξίζει να τον αγαπήσω, να τον υπακούσω και να θυσιαστώ για αυτόν. Δεν θέλω ούτε παράδεισο, ούτε τίποτε. Για την αγιότητα και την καλοσύνη του αξίζει κάθε θυσία.» Ο Θεός περίμενε την αντιμετώπισή μου.
Ύστερα από αυτό παρουσιάστηκε ο ίδιος ο Χριστός μέσα σε άφθονο φως! Φαινόταν από τη μέση και πάνω. Με κοίταξε με πολλή αγάπη και μου είπε: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται». Τα λόγια αυτά ήταν γραμμένα και στο Ευαγγέλιο που κρατούσε ανοιχτό στο αριστερό του χέρι.
Η θεοπτία, η παρουσία του ίδιου του Χριστού, είναι ένα γεγονός που διέλυσε τους λογισμούς αμφιβολίας από τον 15χρονο τότε Αρσένιο. Γνώρισε με τη χάρη του Θεού τον Χριστό, ως Θεό αληθινό και Σωτήρα του κόσμου.
(Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγίου Παϊσίου, σελ. 47-48, Μ. Βιτάλης)
Μάρτιος - Απρίλιος 2023
Μυστικοί Ασκητικοί Αγώνες
Πόνος και Ασθένεια
Ο πόνος είχε γίνει ο μόνιμος σύντροφος της ζωής του Γέροντα Παϊσίου, ισόβιος συνοδός και συνοδοιπόρος. Δεχόταν τις επώδυνες αρρώστιες, όχι μόνο με υπομονή αλλά και με ευχαριστία, με δοξολογία. Δεχόταν με ταπείνωση τα γεγονότα με την ταπείνωση της αποδοχής του θεϊκού θελήματος. Μπορούσε να παραβλέπει τον πόνο, να μην σταματά τον κανόνα του. Έλεγε: «Εσύ (πόνε), τη δουλειά σου και εγώ τη δική μου» και συνέχιζε να προσεύχεται. Και παρότι πονούσε υπερβολικά, αντιμετώπιζε τις δοκιμασίες, τις προσωπικές του ανηφόρες και δυσκολίες, έχοντας τον Χριστό μέσα του, έχοντας τον Θεό κοντά του.
Ακόμα όμως και τις στιγμές της αδυναμίας, όταν ο πόνος γίνεται ανυπόφορος για πολλές ημέρες και είχε την αίσθηση της εγκατάλειψης του Θεού, τότε ήταν που βίωνε ξαφνικά την προσωπική του ανάσταση.
Είχε τη γλύκα, ότι και αν πονάω και αν δοκιμάζομαι και αν στερούμαι, έχω μέσα μου την αίσθηση και την εμπειρία της πνευματικής Του παρουσίας. Ότι η παρουσία του Θεού υπάρχει για να δώσει στον καθένα μας την αίσθηση της σωτηρίας. Όχι της υγείας, της δύναμης, της ατέλειωτης ζωής σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά τον πόθο της αθανασίας.
Έπασχε ο Γέροντας από εκτεταμένες βρογχεκτασίες και από λανθασμένη διάγνωση και θεραπεία είχε πολλές αιμοπτύσεις. Όταν εγχειρίστηκε στους πνεύμονες, κρυολόγησε και του έδωσαν ισχυρή αντιβίωση ενώ ήταν νηστικός. Τότε είναι που του φάνηκε σαν να ξεφλουδίστηκαν τα έντερά του. Έκτοτε απέκτησε μεγάλη ευαισθησία και είχε συχνά ενοχλήσεις.
Τον πείραζε πολύ το κρύο στην Παναγούδα και με τα πρώτα κρύα του Φθινοπώρου άναβε την κτιστή θερμάστρα που είχε φτιάξει ο ίδιος.
Αντιμετώπισε για μερικούς μήνες πρόβλημα με τη μέση του. Είχε δισκοπάθεια και πονούσε πολύ. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε στο Σινά, όπως πήγε κάποια στιγμή να σηκώσει μόνος του μία βαριά πέτρα από γρανίτη.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε συχνά αιμορραγία στα έντερα, που σταδιακά μεγάλωνε. Έφτανε να πηγαίνει συνέχεια στο μέρος όλη την νύχτα και να βγάζει μόνο αίμα. Αρνιόταν όμως να κάνει εξετάσεις και να νοσηλευτεί. Η ασθένειά του επιδεινωνόταν και η ακατάσχετη αιμορραγία δεν αναχαιτιζόταν. Παρ’ όλα αυτά υπέμενε τη δοκιμασία χωρίς να πάρει φάρμακα. Κάποιες φορές λιποθυμούσε στην αυλή της καλύβης του. Το εντυπωσιακό είναι ότι κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας η αιμορραγία σταματούσε.
(Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγ. Παϊσίου, σελ.183, 184)