Ιούλιος - Αύγουστος 2018
Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει. Ο Χριστός είναι το παν. Όποιος ζει μέσα του με τον Χριστό, ζει πράγματα που δεν λέγονται, άγια και ιερά. Ζει εν αγαλλιάσει. Αυτά είναι αλήθεια. Τα έχουνε ζήσει άνθρωποι, ασκητές στο Άγιον Όρος. Συνεχώς με λαχτάρα ψιθυρίζουν την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ…».
Προσπαθώ να δοθώ στην αγάπη και στη λατρεία του Θεού. Έχω τη συναίσθηση της αμαρτωλότητος, αλλά ζω με την ελπίδα. Είναι κακό ν’ απελπίζεσαι, διότι ο απελπισμένος πικραίνεται και χάνει την προθυμία και τη δύναμή του. Ενώ αυτός που ελπίζει, προχωρεί προς τα εμπρός. Επειδή αισθάνεται ότι είναι φτωχός, προσπαθεί να πλουτίσει. Τι κάνει ο φτωχός; Όταν είναι έξυπνος, προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να πλουτίσει.
Παρόλο που νιώθω έτσι αδύναμος και δεν έχω κατορθώσει αυτό που ποθώ, εντούτοις δεν απελπίζομαι. Με παρηγορεί, όπως σας είπα, ότι δεν παύω από το να προσπαθώ διαρκώς. Όμως, δεν κάνω αυτό που θέλω. Κάνετε προσευχή και για μένα. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ ν’ αγαπήσω απόλυτα τον Χριστό χωρίς τη χάρη Του. Ο Χριστός δεν αφήνει να εκδηλωθεί η αγάπη Του, αν η ψυχή μου δεν έχει κάτι που να Τον τραβήξει.
Κι ίσως αυτό το κάτι μου λείπει, γι’ αυτό παρακαλώ τον Θεό και λέω: «Πολύ αδύνατος είμαι Χριστέ μου. Μόνον Εσύ θα κατορθώσεις με τη χάρι Σου να μ’ αξιώσεις έτσι, σαν τον Απόστολο Παύλο που χαιρόταν και καυχιόταν, να λέγω κι εγώ μαζί Του: “Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός”».
Μ’ αυτό ασχολούμαι. Προσπαθώ να βρίσκω τρόπους ν’ αγαπήσω τον Χριστό. Δεν χορταίνεται αυτή η αγάπη. Όσο αγαπάς τον Χριστό, τόσο νομίζεις ότι δεν Τον αγαπάς, κι όλο λαχταράς περισσότερο να Τον αγαπήσεις. Χωρίς όμως να το καταλαβαίνεις, πηγαίνεις πιο ψηλά, πιο ψηλά.
Ο Χριστός είναι σ’ όλες σου τις σκέψεις, σ’ όλα σου τα έργα. Έχεις την χάρι και μπορείς όλα να τα υποφέρεις για τον Χριστό. Ακόμη μπορείς να πάσχεις και αδίκως. Να υποφέρεις αδικίες για τον Χριστό και μάλιστα με χαρά. Όπως έπαθε Εκείνος, το ίδιο κι εσύ μπορείς να πάσχεις αδίκως. Διαλέγεις τον Χριστό για να μην πάθεις; Τι λέει ο Απόστολος Παύλος; «Χαίρω εν τοις παθήμασί μου» (Κολοσ. 1:24). Αυτή είναι η θρησκεία μας. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν’ αγαπήσει τον Χριστόν, να γίνει αγία. Να επιδοθεί μόνο στο θείο έρωτα. Έτσι θα την αγαπήσει κι Εκείνος.
(Βίος και Λόγοι, Γέρ. Πορφυρίου
σελ. 221, 222, 223)
Μάιος - Ιούνιος 2018
Ένας να είναι ο στόχος μας, η αγάπη στον Χριστό, στην Εκκλησία, στον πλησίον. Η αγάπη, η λατρεία προς τον Θεό, η λαχτάρα, η ένωση με τον Χριστό και με την Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος. Η αγάπη στον Χριστό είναι η αγάπη στον πλησίον, σ’ όλους και στους εχθρούς. Ο Χριστιανός πονάει για όλους, θέλει όλοι να σωθούν, όλοι να γευθούν τη Βασιλεία του Θεού. Αυτός είναι ο χριστιανισμός. Μέσω της αγάπης προς τον αδελφό θα κατορθώσουμε ν’ αγαπήσουμε το Θεό. Ενώ το επιθυμούμε, ενώ το θέλουμε, ενώ είμαστε άξιοι, η θεία χάρις έρχεται μέσω του αδελφού. Όταν αγαπάμε τον αδελφό, αγαπάμε την Εκκλησία, άρα τον Χριστό. Μέσα στην Εκκλησία είμαστε κι εμείς. Άρα όταν αγαπάμε την Εκκλησία αγαπάμε και τον εαυτό μας.
Να αγαπάμε τον Χριστό και μόνη ελπίδα και φροντίδα μας να είναι Αυτός. Να αγαπάμε τον Χριστό μόνο γι’ Αυτόν. Ποτέ για μας. Ας μας βάλει όπου θέλει. Ας μας δώσει ό,τι θέλει. Να μην Τον αγαπάμε για τα δώρα Του. Είναι εγωισμός να λέμε «θα με βάλει ο Χριστός σε μια ωραία μονή που έχει φτιάξει». Την έχει ετοιμάσει ο Χριστός, το λέει το Ευαγγέλιο: «Εν τη οικία του Πατρός μου μοναί πολλαί εισίν… ίνα όπου ειμί εγώ και υμείς ήτε». Το σωστό να λέμε: «Χριστέ μου, ό,τι θέλει η αγάπη Σου, αρκεί να ζω στην αγάπη Σου».
Εγώ ο καημένος, τι να σας πω… είμαι πολύ αδύνατος. Δεν έχω κατορθώσει ν’ αγαπήσω τόσο πολύ τον Χριστό, να Τον λαχταρήσει η ψυχή μου. Αισθάνομαι ότι είμαι πολύ πίσω. Έτσι το αισθάνομαι. Δεν έχω φθάσει εκεί που θέλω, δεν ζω αυτή την αγάπη. Αλλά δεν αποθαρρύνομαι. Εμπιστεύομαι την αγάπη του Θεού. Λέω στον Χριστό: «Το ξέρω, δεν είμαι άξιος. Στείλε με όπου θέλει η αγάπη Σου. Αυτό επιθυμώ, αυτό θέλω. Στη ζωή μου πάντα Σε λατρεύω».
Όταν ήμουν άρρωστος βαριά δεν ήθελα να σκέπτομαι τις αμαρτίες μου. Ήθελα να σκέφτομαι την αγάπη του Κυρίου μου, του Χριστού μου και την αιώνια ζωή. Δεν ήθελα να έχω φόβο. Ήθελα να πάω στον Κύριο και να σκέπτομαι την αγαθότητά Του, την αγάπη Του. Και τώρα που πλησιάζει το τέλος της ζωής μου, δεν έχω άγχος, αγωνία, άλλα σκέπτομαι ότι, όταν παρουσιαστώ στη Δευτέρα Παρουσία και μου πει ο Χριστός: «Εταίρε, πώς εισήλθες ώδε, μη έχων ένδυμα γάμου;» Θα σκύψω το κεφάλι και θα πω: «Ό,τι θέλεις, Κύριέ μου, ό,τι θέλει η αγάπη Σου. Το ξέρω δεν είμαι άγιος. Στείλε με όπου θέλει η αγάπη Σου. Για κόλαση είμαι άξιος. Και στην κόλαση να με βάλεις, αρκεί να είμαι μαζί Σου. Ένα θέλω, ένα επιθυμώ, ένα ζητώ, να είμαι μαζί Σου, όπου κι όπως θέλεις Εσύ».
(Βίος και Λόγοι, Γέροντος Πορφυρίου - σελ. 220,221)
«Εάν κάποιος έφθασε μόλις την ενδέκατη ώρα, ας μην φοβάται, γιατί ο Δάσκαλος είναι ευγενικός και λαμβάνει τον τελευταίο, ακόμη και ως τον πρώτο»
Μάρτιος - Απρίλιος 2018
Ο Χριστός Είναι η Αγάπη μας, ο Έρωτάς μας!
Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του Θεού. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός είναι ο έρωτάς μας. Ένας έρωτας αναφαίρετος, ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χάρις.
Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μια χαρά που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μια πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ.
Όσο μπορείτε να νηστεύετε, όσες μετάνοιες μπορείτε να κάνετε, όσες αγρυπνίες θέλετε ν’ απολαμβάνετε, αλλά να είστε χαρούμενοι. Να έχετε τη χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει αιώνια ευφροσύνη. Είναι η χαρά του Κυρίου μας που δίνει την ασφαλή γαλήνη, τη γαλήνια τερπνότητα και την πάντερπνη ευδαιμονία. Η χαρά η πασίχαρη, που ξεπερνά κάθε χαρά. Ο Χριστός ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι, «ἳνα ἡ χαρά ἡμῶν ἦ πεπληρωμένη» (Α’ Ιωάν. 1:4).
Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου. Τι είναι Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από δω αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο, όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι που σας το λέγω. Είναι σωστό, αληθινό αυτό, πιστέψτε με! Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά. Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και να αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στο θείο έρωτα. Έτσι θα μας αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη. Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μας γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή της χαράς. Αυτή η χαρά είναι δώρο του Χριστού. Μέσα σ’ αυτή τη χαρά θα γνωρίσουμε τον Χριστό. Δεν μπορούμε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας γνωρίσει. Πώς το λέγει ο Δαβίδ; «Εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες αυτόν, εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψαλμ. 126:1).
Σκεφθείτε αυτό το πρόσωπο που αγαπάτε να είναι ο Χριστός. Ο Χριστός στο νου σου, ο Χριστός στην καρδιά σου, ο Χριστός σ’ όλο σου το «είναι», ο Χριστός παντού.
Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι η κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από σένα εξαρτάται να διαλέξεις.
(Βίος και Λόγοι,
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, σ. 217-219)