Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
(Σε Οίκο Ανοχής)
Θα σας αφηγηθώ μία ιστορία, που δείχνει πόσο μεγαλείο είχε η ψυχή του πατρός Πορφυρίου.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια, παραμονή των Θεοφανίων, πήγε, κατά το έθιμο, ν’ αγιάσει τα σπίτια. Όπως έμπαινε στα σπίτια ένα- ένα, μπήκε και σ΄ένα σπίτι, το οποίο, χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος, ήταν οίκος ανοχής. Την ώρα που άρχισε να ψάλλει: «Σώσον, Κύριε τον λαόν Σου…» και ν’ αγιάζει, του λέει η ιδιοκτήτρια: «Μη, μη δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το σταυρό». Κι ο Γέρων Πορφύριος της αποκρίθηκε: «Δεν ξέρω αν αυτές ή εσύ δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό». Ασπάσθηκαν το σταυρό οι γυναίκες εκείνες και ο Γέρων Πορφύριος τις είπε και μερικά λόγια εκεί. Τους μίλησε για την αγάπη προς το Θεό, που ήταν το αγαπημένο του θέμα.
Βλέποντας την εξαγιασμένη μορφή του Γέροντος Πορφυρίου οι γυναίκες εκείνες, υπέστησαν μια εσωτερική αλλοίωση, ιδιαίτερα, όταν τις είπε: «Ν’ αγαπήσετε το Χριστό, που σας αγαπά, και θα δείτε τότε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Αν ξέρατε πόσο σας αγαπά ο Χριστός! Προσπαθήστε κι εσείς να Τον αγαπήσετε».
Γνώριζε ο Γέρων Πορφύριος ότι, αν εκείνες οι γυναίκες γνώριζαν το Χριστό και Τον αγαπούσαν, διότι η γνώση οδηγεί στην αγάπη, θα εγκατέλειπαν εκείνο το άθλιο επάγγελμα που έκαναν.
Σε μια μητέρα ο Γέροντας έλεγε: «Να προσέχεις και να προσεύχεσαι, τα παιδιά σου να μην πέσουν στη σαρκική αμαρτία. Βέβαια και με τον λογισμό αμαρτάνει κανείς, αλλά ελαφρότερα, ενώ με τη σαρκική συνεύρεση πολύ βαρύτερα, γιατί μ’ αυτήν γίνονται βαθιές αλλαγές και ζημιές στην ψυχή».+
(Ανθολόγιον Συμβουλών Γέροντος Αγ. Πορφυρίου, σελ. 68, 69)
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Αγιασμένοι Τόποι (Οι Εμπειρίες του Γέροντα)
Μας έλεγε ο Γέρων ότι, οσάκις πήγε σε αγιασμένους χώρους, όπως είναι το όρος Σινά, το Σπήλαιο της Αποκαλύψεως στη νήσο Πάτμο ή τα Ιεροσόλυμα, αισθανόταν απερίγραπτα βιώματα. Πάντοτε τόνιζε ότι υπάρχει αγιασμός των τόπων, ότι οι τόποι αγιάζουν, ότι είναι διαποτισμένοι από τη χάρη του Θεού.
Μας έλεγε χαρακτηριστικά ότι, όταν αγωνιζόταν σε κάποιο μέρος προκειμένου να φτάσει σε μια πνευματική κατάσταση με την προσευχή, χρειαζόταν λ.χ. ενός τετάρτου ή μισής ώρας αγώνα. Αλλά όταν αυτό γινόταν σε αγιασμένο τόπο, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. «Μπαίνω, για παράδειγμα», μας έλεγε, «μέσα σ’ ένα άγιο σπήλαιο, όπως το σπήλαιο του Αγίου Νήφωνος ή του αγίου Νείλου στο Άγιον Όρος ή στο Σπήλαιο της Αποκαλύψεως και δεν προλαβαίνω ν’ αρχίσω να προσεύχομαι κι αμέσως ο αγιασμένος χώρος με ανεβάζει στα ύψη».
Αδικία (Άδικα τον απέλυσες, δεν ήταν κλέφτης)
Ο Γέρων Πορφύριος είπε σε κάποιον επισκέπτη του ότι έβλεπε πως κάτι κακό είχε κάνει στη ζωή του. Εκείνος του απάντησε ότι δεν ένιωθε να τον ενοχλεί η συνείδησή του σε οτιδήποτε κι ότι τριάντα τόσα χρόνια που βρισκόταν στην Αθήνα, όπου είχε ένα εμπορικό κατάστημα, υπήρξε ένας τίμιος έμπορος. Δεν θυμόταν ο άνθρωπος να είχε κάνει οποιοδήποτε κακό.
«Στο χωριό σου», τον ρωτά ο Γέρων Πορφύριος, «δεν έκανες κανένα κακό;» «Όχι», απάντησε εκείνος. «Είμαστε πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας μου πέθανε και μου άφησε όλη την περιουσία του. Και για να καταλάβετε ότι είμαι καλός άνθρωπος, θα σας πω ένα παράδειγμα. Μια φορά μας έκλεψε ο επιστάτης μας ένα μεγάλο για την εποχή εκείνη ποσό. Κι εγώ δεν τον κατήγγειλα στην αστυνομία. Αλλά βέβαια, τον απέλυσα, διότι δεν μπορούσα ν’ αφήσω έναν κλέφτη στα κτήματά μας».
Τον ρωτά τότε ο Γέρων Πορφύριος: «Τον είδες εσύ ο ίδιος να κλέβει το ποσό αυτό;» «Όχι», απάντησε εκείνος, «αλλά ήμουν σίγουρος ότι αυτός το είχε κλέψει, διότι μόνον εκείνος ήξερε που είχανε τα χρήματα». Του λέει τότε ο Γέρων Πορφύριος: «Όχι, δεν ήταν αυτός που τα έκλεψε. Κι εσύ, απολύοντάς τον, αμαύρωσες το δικό του όνομα και ολόκληρης της οικογενείας του. Κι εκείνη η πράξη σου σ’ εμποδίζει τώρα να δεχθείς το σώμα και το αίμα του Χριστού μας».
Ο πραγματικός ένοχος ήταν άλλος. Τότε, πήγε στο χωριό του και ενώπιον των συγχωριανών του, αποκατέστησε τον επιστάτη τους, τον οποίον είχε τόσο πολύ αδικήσει, εν αγνοία του βέβαια. Κι αμέσως μετά, πήγε και κοινώνησε.
(Ανθολόγιον Συμβουλών Γέροντος Αγ. Πορφυρίου, σελ. 66-68)
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2021
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Ο Θεός Δεν Τιμωρεί
Ο Γέροντας ζούσε την αγάπη της Καινής Διαθήκης και με το κριτήριο της αγάπης αυτής τα αξιολογούσε όλα. Κάποτε του μιλούσα για την ηθική κρίση της εποχής μας, η οποία, με τα εκπληκτικά οπτικοακουστικά μέσα τηλεπικοινωνίας, έχει πάρει την μορφή παγκόσμιας επιδημίας δαιμονικής αποστασίας, που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία από πλευράς εκτάσεως και βάθους της. Ο Γέροντας συμφωνούσε λυπημένος και δεν μιλούσε. Μόλις όμως του είπα ότι φοβούμαι, πως ο Θεός θα επιτρέψει σκληρότατες τιμωρίες για να συνετισθούμε, αντέδρασε με τα λόγια: «Όχι, ο Θεός δεν τιμωρεί, ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, απομακρυνόμενος από τον Θεό. Είναι, ας πούμε: Εδώ νερό, εκεί φωτιά. Είμαι ελεύθερος να διαλέξω. Βάζω το χέρι μου στο νερό, δροσίζομαι, το βάζω στη φωτιά, καίγομαι.»
Φιλανθρωπία
Φίλος ασκητικών τάσεων επιθυμούσε να κρατήσει για τις ατομικές του ανάγκες ένα μικρό χρηματικό ποσό και τα υπόλοιπα χρήματα που έβγαζε από την εργασία του, να τα μοιράζει σε ελεημοσύνες, όμως δίσταζε να μένει με τόσα λίγα χρήματα. Είπε το λογισμό του στον Γέροντα κι εκείνος του απάντησε: «Ευλογημένε, κάθεσαι και ασχολείσαι με τέτοιες λεπτομέρειες! Κράτα για τον εαυτό σου όσα χρήματα θέλεις, και δώσε όλη την προσπάθειά σου στο πώς να αγαπήσεις περισσότερο τον Χριστό κι όλα αυτά τα ζητήματα θα λυθούν μόνα τους.»
Καλοί Λογισμοί
Κάποια μέρα, που ήμασταν μαζί στο αυτοκίνητο φίλου, περνούσαμε έξω από μια κατασκήνωση τσιγγάνων. Τη γνωστή εικόνα της κατασκηνώσεώς τους την πλαισίωναν μαγνητόφωνα, που έπαιζαν στη διαπασών λαϊκά τραγούδια της προτιμήσεως των τσιγγάνων. Ο Γέροντας σιωπούσε, ενώ εγώ, με το λογισμό μου, ταλάνιζα τους ανθρώπους αυτούς, γενικά για το πολιτιστικό τους επίπεδο και ειδικότερα για τις ακουστικές τους επιλογές. Τότε άκουσα το Γέροντα να διακόπτει τους λογισμούς μου, με τα λόγια: «Οι καημένοι οι τσιγγάνοι, τι να κάνουν, βάζουν τα τραγούδια αυτά, για να παρηγορηθούν από τα βάσανά τους». Εγώ απόρησα. Αποδέχεται, λοιπόν, σκέφθηκα, ο Γέροντας τις μουσικές προτιμήσεις τους; Κι ο Γέροντας, πάλι «γνούς τους διαλογισμούς μου», είπε: «Δεν λέω βέβαια ότι είναι καλά αυτά τα τραγούδια.»
(Ανθολόγιον Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 64, 65)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2021
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Μικρό Δώρο – Μεγάλη Αγάπη
Είχαμε πάει με τον Παππούλη σε ένα γυναικείο Μοναστήρι και αφού μας περιποιηθήκανε εκεί οι γερόντισσες, φεύγοντας και μη έχοντας τί να δίναμε κι εμείς για να τις ευχαριστήσουμε για τη φιλοξενία τους, βγάζω κρυφά μια καραμέλα που είχα στο σακάκι μου και τη δίνω στην Ηγουμένη καθώς με χαιρετούσε. Μετά από λίγο μου λέει ο Παππούλης.
«Ξέρεις πόσο μεγάλη πράξη ήταν αυτή που έκανες μ’ αυτό που της έδωσες; Δεν μπορείς να το φαντασθείς».
«Έμεινα με την αποκάλυψη και είπα μέσα μου: Αν ο Παππούλης τα βλέπει όλα, τότε τι γίνεται με το Θεό;» και έκανα το σταυρό μου.
Επενδύσεις Στον Ουρανό Και Στη Γη
Σε φίλο που έκανε μια σημαντική χρηματική δωρεά για φιλανθρωπικό σκοπό εν ονόματι του Χριστού, είπε με χαρά: «Τώρα τα χρήματά σου έπιασαν τόπο». Ήταν η καλύτερη επένδυση, διότι τα χρήματα τοποθετήθηκαν εκεί «όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν».
Για κάποια χήρα με παιδιά, που είχε μερικά χρήματα στην άκρη, ενδιαφέρθηκε ο ίδιος, για να επενδυθούν σε αγορά ενός καλού οικοπέδου, προς υλική εξασφάλιση των ορφανών. Όσο για την πνευματική τους εξασφάλιση, την ανέλαβε από την πρώτη στιγμή της ορφάνιας τους, με τις θερμές προσευχές του. Έτσι, πραγματοποιήθηκε για πολλοστή φορά το βιβλικό: « Ορφανόν και χήραν αναλήψεται Κύριος».
(Ανθολόγιον Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 63, 64)
Ιούλιος - Αύγουστος 2021
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Να Αγαπάς Πρώτος
Όταν του έλεγα, «Παππούλη μου, ευλόγησέ με να σου μοιάσω όσο γίνεται περισσότερο», δεν το παρεξηγούσε, αλλά με σταύρωνε και μου έλεγε:
«Να προσεύχεσαι και να αγαπάς. Να αγαπάς το Θεό και τους ανθρώπους. Δεν βλέπεις εδώ τι κάνει η αγάπη του Χριστού; Να μη λες μέσα σου: «Με αγαπούν οι άλλοι;» Αν τους αγαπάς εσύ πρώτα, να ξέρεις ότι και αυτοί σε αγαπούν το ίδιο».
Μια γυναίκα παραπονιόταν κάποτε στον Παππούλη ότι κανείς δεν την αγαπά. Δεν την αγαπούσε ο άνδρας της, δεν την συμπαθούσαν στη δουλειά, την απέφευγαν οι φίλοι, τα παιδιά της δεν της έδιναν σημασία. Παραπονιόταν συνέχεια. Ο Παππούλης τη συμβούλευσε να τα βγάλει αυτά από το μυαλό της, γιατί δεν είναι δικά της.
Έκανε ο Παππούλης μια βόλτα την άλλη μέρα μέσα στα δένδρα, κοντά στο Ησυχαστήριο και βρήκε μια συντροφιά από φοιτητές, που είχαν πάει εκεί εκδρομή. Είχαν ένα μαγνητόφωνο και άκουγαν τραγούδια. Το τραγούδι που ακουγόταν εκείνη τη στιγμή έλεγε:
«Μη μου ζητάς να σ’ αγαπώ, η αγάπη δεν ζητιέται
Μέσα στα φύλλα της καρδιάς, ριζώνει και γεννιέται»
Δεν πρέπει να ζητάμε την αγάπη των άλλων. Πρέπει εμείς να τους αγαπάμε πρώτα και να μην αγωνιούμε για την αγάπη τους. Τότε, κάποτε, θα μας την ανταποδώσουν. Για να σε αγαπούν οι άλλοι πρέπει πρώτα εσύ να τους αγαπάς.
Σε μια εκδήλωση αγάπης του κόσμου προς τον Παππούλη, είπε μια μέρα:
«Κοίτα να δεις τι κάνει η αγάπη του Χριστού! Η τόση αγάπη που μου δείχνετε με συγκινεί και με ταπεινώνει μπροστά στο Θεό, που είμαι τόσο ανάξιος».
(Ανθολόγιον Συμβουλών π. Πορφυρίου, σελ 62-63)