Σεπτέμβριος -  Οκτώβριος  2024

Από την Βιωτή του Οσίου Παϊσίου
Ο Άγιος Παΐσιος στο ασκητήριο των Αγίων
Γαλακτίωνος και Επιστήμης (στο Σινά)

Ο Άγιος Παΐσιος άφησε οριστικά το Στόμιο στις 30 Σεπτεμβρίου 1962 και αναχώρησε για το Θεοβάδιστο Όρος Σινά, όπου εγκαταστάθηκε στο ασκητήριο των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Βρίσκεται σε ωραία θέση σε ύψωμα, απέναντι ακριβώς από την αγία Κορυφή, και απέχει λιγότερο από μία ώρα από το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, στο Σινά. Ακολουθεί μια συνομιλία του με επισκέπτη προσκυνητή.

– Μετά απ’ το Στόμιο, Γέροντα, πήγες στο ερημικό Σινά και συγκεκριμένα στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης. Εκεί πώς ήταν ή ζωή; ρώτησε ένας άλλος, πού γνώριζε από παλιά τον Γέροντα.

– Ο Μοναχός, όπου και να βρεθεί, το ίδιο περνάει. Η πρόνοια του Θεού δεν τον εγκαταλείπει. Εκεί στο Σινά ο Θεός ήταν πάντα μαζί μου. Όταν πήγα εκεί, δεν είχα τίποτα. Βρέθηκα στην έρημο, με αγνώστους ανθρώπους, χωρίς να σκεφτώ τί θα φάω και πώς θα ζήσω. Το ασκητήριο ήταν εγκαταλειμμένο και ακατοίκητο. Το νερό λιγοστό. Εγώ δεν ήξερα και κάποιο εργόχειρο, για να βγάζω το ψωμί μου. Το μόνο εργαλείο πού είχα ήταν ένα ψαλίδι, το όποιο χώρισα σε δυο κομμάτια και αφού τ’ ακόνισα σε μια πέτρα, άρχισα να φτιάχνω ξυλόγλυπτα εικονάκια. Δούλευα πολλές ώρες κι έτσι μπορούσα να ζω, αλλά και τους Βεδουίνους να βοηθάω.

Στο Σινά, εκεί στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης όπου έμενα, το νερό ήταν ελάχιστο. Μιά–μιά σταγόνα έτρεχε από έναν βράχο μέσα σε μια σπηλιά, καμμιά εικοσαριά μέτρα μακριά από το ασκητήριο. Είχα κάνει μια στερνίτσα και μάζευα τρία κιλά νερό το εικοσιτετράωρο…Τί χαρά, τί ευγνωμοσύνη ένιωθα γι’ αυτό το λίγο νερό που είχα! Δοξολογία, γιατί είχα νερό!

Στο Σινά βούρκωναν τα μάτια μου από ευγνωμοσύνη για το λίγο νερό, ενώ στην Σκήτη ξεχάσθηκα από την αφθονία του νερού. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας στην Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει.

Πηγή: https://www.ekklisiaonline.gr/nea/o-agios-paisios-sto-askitirio-ton-agion-galaktionos-ke-epistimis/