Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2022

Μυστικοί Ασκητικοί Αγώνες
Βάδιζε Χωρίς Να Πατά Στη Γη

Υπάρχει μαρτυρία Αγιορείτη ιερομονάχου περί τούτου, που επισκέφτηκε τον Γέροντα (Άγιο) Παΐσιο μαζί με ένα άλλο φιλικό του πρόσωπο το 1987 στο κελλάκι του στην Παναγούδα.

Σύμφωνα λοιπόν με τη μαρτυρία αυτή βρίσκονταν έξω από τα σύρματα, χτύπησαν το σιδεράκι, φώναξαν και περίμεναν να βγει ο Γέροντας να τους ανοίξει το πορτάκι. Ξανακτύπησαν, αλλά απάντηση δεν πήραν καμία. Απόλυτη ησυχία επικρατούσε στην ερημιά. Συζητούσαν οι δυο τους για το νεκρωμένο ασκητικό σώμα του Γέροντα Παϊσίου που τους φαινόταν ως το πλησιέστερο σώμα προς το σώμα της αιωνιότητας. Περίμεναν με αγωνία να τους ανοίξει και προσπαθούσαν να ακούσουν κάποια κίνηση, κάποιον ήχο από το κελλάκι του. Είχαν τα αυτιά τους τεντωμένα και τις καρδιές τους ανοιχτές.

Ξαφνικά άκουσαν ψαλμωδίες από το κελί του. Ήταν πολλές φωνές μαζί και λεπτές. Ξεχώριζε ο ιερομόναχος που έλεγε το: «Άγιος…», «Άγιος...». Σταμάτησαν οι ουράνιες ψαλμωδίες και τότε βγήκε ο Γέροντας για να τους ανοίξει το πορτάκι της αυλής. Θυμάται ο παπάς το πρόσωπο του Γέροντα να είναι έντονα φωτεινό, τόσο που όμοιό του δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του. Γύρω μοσχοβολά τριμμένο χόρτο και βρεγμένο χώμα. Η αγωνία τους κορυφώνεται. Οι καρδιές τους χτυπούν δυνατά. Και τότε μία νέα μεγάλη έκπληξη τους περίμενε, όταν διαπιστώνουν ότι ο Άγιος Παΐσιος βάδιζε χωρίς να πατά στη γη! Ήταν μισό μέτρο πάνω από το χώμα, ενώ τους πλησίαζε με γοργά βήματα. Τον συνόδευε μία δυνατή ευωδία που κράτησε για ώρα.

Όταν συνέβη αυτό το γεγονός, ο ιερομόναχος και ο φίλος του ήταν φοιτητές της Θεολογίας. Ήταν νέοι σε ηλικία και ήθελαν να πάρουν την ευχή του Γέροντα. Η εμπειρία της συνάντησης, τα πνευματικά λόγια, οι συμβουλές του, τους βοήθησαν να γίνουν καλοί χριστιανοί και αργότερα ευσεβείς ιερείς.

Οι μυστικές αποκαλύψεις του Αγίου, το ανέλπιστο θαύμα που βίωσαν, το ότι κολύμπησαν μέσα στη θάλασσα των ευλογιών του Θεού, τους βοήθησαν να βιώσουν τις υπερβατικές καταστάσεις, χωρίς έπαρση και αλαζονεία.

Όλο το περιβάλλον, η ατμόσφαιρα, η φύση, ο χρόνος, ο τρόπος ζωής του Γέροντα, ήταν μαγνήτης για τους ανικανοποίητους πιστούς, τους κουρασμένους χριστιανούς. Το καταφύγιο κάποιων απαραμύθητων ψυχών.

(Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγ. Παϊσίου, σελ. 180, 181, 182)