Μάρτιος - Απρίλιος 2024
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν
Μία Τρίτη της διακαινησίμου εβδομάδας, ο γιατρός Γεώργιος Παπαζάχος βρέθηκε στο κελάκι του Αγίου Πορφυρίου. Διηγείται:
Έλαμπε από χαρά το πρόσωπό του και με ρώτησε:
– Ξέρεις το τροπάριο που λέει, «θανατου εορταζομεν νεκρωσιν;»
– Ναι, γέροντα το ξέρω.
– Πες το.
Άρχισα γρήγορα-γρήγορα να το ψάλλω: «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν. Και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητον των Πατέρων Θεόν και υπερένδοξον».
– Το κατάλαβες;
– Ασφαλώς το κατάλαβα.
Νόμιζα ότι με ρωτάει για την ερμηνεία του. Έκανε μία απότομη κίνηση του χεριού του και μου είπε:
– Τίποτα δεν κατάλαβες, βρε Γιωργάκη. Εσύ το είπες σαν βιαστικός ψάλτης. Άκου τί φοβερά πράγματα λέει αυτό το τροπάριο. Ο Χριστός μετά την ανάστασή Του δεν μας πέρασε απέναντι από ένα ποτάμι, από ένα ρήγμα γης, από μία διώρυγα, από μία λίμνη ή από την Ερυθρά Θάλασσα. Μας πέρασε απέναντι από ένα χάος, από μία άβυσσο, που ήταν αδύνατον μόνος ο άνθρωπος να το περάσει. Αιώνες περίμενε αυτό το πέρασμα, αυτό το Πάσχα. Ο Χριστός μας πέρασε από τον θάνατο στη ζωή. Γι’ αυτό σήμερα «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν». Χάθηκε ο θάνατος. Το κατάλαβες; Σήμερα γιορτάζουμε την απαρχή της άλλης βιωτής, της αιωνίου ζωής κοντά Του.
Τώρα δεν υπάρχει χάος, θάνατος, νέκρωση, Άδης. Τώρα όλα χαρά, χάρις στην ανάσταση του Χριστού μας. Αναστήθηκε μαζί του η ανθρώπινη φύση. Τώρα μπορούμε και εμείς να αναστηθούμε, να ζήσουμε αιώνια κοντά Του. Τι ευτυχία η Ανάσταση!! «Και σκιρτώντες υμνούμεν των αίτιον». Έχεις δει τα κατσικάκια τώρα την άνοιξη να χοροπηδούν πάνω στο γρασίδι, να τρώνε λίγο από τη μάνα τους και να χοροπηδούν ξανά; Αυτό είναι το σκίρτημα, το χοροπήδημα. Έτσι έπρεπε και εμείς να χοροπηδούμε από την ανείπωτη χαρά για την ανάσταση του Κυρίου μας και τη δική μας...
– Μπορώ να σου δώσω μία συμβουλή; συνέχισε. Σε κάθε σου θλίψη, σε κάθε αποτυχία σου, να συγκεντρώνεσαι μισό λεπτό στον εαυτό σου και να λες αργά-αργά αυτό το τροπάριο. Θα βλέπεις ότι το μεγαλύτερο πράγμα στη ζωή σου και στη ζωή όλου του κόσμου έγινε. Η ανάσταση του Χριστού, η Σωτηρία μας. Και θα συνειδητοποιήσεις ότι η αναποδιά που σου συμβαίνει είναι πολύ μικρή για να χαλάσει την διάθεσή σου».
(Πηγή: περιοδικό Σύναξη, τ. 50/1994)