Μάιος - Ιούνιος 2020

Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος

Ο Χριστός Είναι η Πηγή της Ζωής, της Χαράς.

Ο Χριστός είναι το παν!

– Πώς τα βλέπεις Νίκο;

– Αυτά, που είπατε, Γέροντα, είναι χρυσά λόγια, είναι η πραγματικότητα. Όπως το λέτε εσείς, έτσι είναι.

– Έ, ναι - εξακολούθησε ο Γέροντας - αλλά έτσι καλούμαστε να ζήσουμε, όταν λέμε είμαστε του Χριστού. Κατάλαβες; Ό,τι να είναι. Και στις ώρες της αδυναμίας μας, μόλις ιδούμε τον Χριστό, αμέσως αλλάζομε γνώμη και θέλουμε να’ μαστε με τον Χριστό. Αλλά ο Χριστός είναι φίλος μας, είναι ο αδελφός μας, το φωνάζει: «Υμείς φίλοι μου είστε». «Δεν θέλω να με βλέπετε διαφορετικά, δεν θέλω να με βλέπετε έτσι, ότι εγώ είμαι ο Θεός, ότι είμαι ο Λόγος του Θεού, ότι είμαι μία υπόσταση της Αγίας Τριάδος. Θέλω να με βλέπετε δικό σας, φίλο σας, το φίλο σας. ΕΜΕΝΑ, που είμαι η πηγή της ζωής, όπως είναι η αλήθεια».

Κι όμως αυτά είναι αλήθεια. Τώρα, είπαμε, υπάρχει ο σατανάς, υπάρχει η κόλαση, υπάρχει ο θάνατος. Όλα αυτά υπάρχουν, όντως υπάρχουν. Είναι το άλλο μέρος, το κακό, είναι το σκοτάδι, είναι όλα του σκοταδιού.

Ο άνθρωπος του Χριστού που θα αγαπήσει τον Χριστό, απαλλάσσεται απ’ το διάβολο, από την κόλαση και από το θάνατο. Θα μου πεις, εσύ έφθασες να είσαι έτσι; Δεν έχω φθάσει, αυτό ζητάω, αυτό θέλω. Και στη σιωπή μου και παντού προσπαθώ να ζήσω σε αυτά. Δεν τα ζω. Όμως, ε…προσπαθώ. Δηλαδή, πώς να σας πω; Δεν έχω πάει σ’ ένα μέρος, έτσι…ή πήγα μια φορά, το είδα, τώρα δεν είμαι εκεί, αλλά το θυμάμαι, το λαχταράω, το θέλω. Να, τώρα, αυτή τη στιγμή, αύριο μεθαύριο, κάθε στιγμή μου ‘ρχεται και το θέλω, θέλω να πάω εκεί, το ζητάω. Δεν είμαι όμως εκεί. Δεν μπορώ να σας τα εξηγήσω αυτά. Τα καταλαβαίνετε;

– Ναι γέροντα.

(«Ανθολόγιον Συμβουλών», Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 41,42)