Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2015
«Επικαλέσεται προς με, και εισακούσομαι αυτού» (Θα με επικαλεστεί και (εγώ) θα τον ακούσω) (Ψαλμ. 90,15).
Λόγια εντελώς γεμάτα από αγάπη! Λόγια που μεταδίδουν ζωηρή εμπιστοσύνη σ’ εκείνον που προσεύχεται! Μερικές φορές, όταν προσευχόμαστε στο Ναό ή στο σπίτι μας, βρισκόμαστε σε κατάσταση πνευματικής και σωματικής ατονίας. Η ψυχή μας τότε είναι αδύνατη, ψυχρή και άκαρπη, ίδια με εθνικό (ειδωλολατρικό) άκαρπο Ναό. Μόλις όμως κάνουμε προσπάθεια και αναγκάσουμε την καρδιά μας σε ειλικρινή προσευχή και στρέψουμε τις σκέψεις μας και την ψυχή μας προς Αυτόν με πίστη ζωντανή, η ψυχή μας αμέσως ζωογονείται, ζεσταίνεται, καρποφορεί.
Ποια ησυχία τότε, ποια ανακούφιση, ποια συγκίνηση, ποια εσωτερική άγια φλόγα, ποια δάκρυα αμαρτιών, ποιο αληθινό αίσθημα λύπης (νιώθουμε), γιατί με αυτές (τις αμαρτίες) δυσαρεστήσαμε τον Πανεύσπλαχνο Κύριο, ποιο φως στην καρδιά και του νου, ποιο άφθονο ρεύμα ζωντανού ύδατος εισβάλλει στην καρδιά που ελεύθερα χύνεται από τη γλώσσα ή την καρδιά, αν τύχει να γράφουμε, στο χαρτί. Η έρημος της ψυχής ανθεί όπως το κρίνο, όταν ο Κύριος μπαίνει στην καρδιά.
Γιατί δεν στρέφουμε πιο συχνά την καρδιά μας προς τον Κύριο; Πόση Ειρήνη και ανάπαυση υπάρχει κρυμμένη σ’ Αυτόν προορισμένη για μας; «Ως πολύ το πλήθος της χρηστότητός Σου, Κύριε, ήν έκρυψας τοις φοβουμένοις Σε»! (Πόσο μεγάλη είναι η αγαθότητά Σου, Κύριε, που έχεις φυλάξει για όσους Σε φοβούνται!) (Ψαλμ. 30:20).
«Εμοί το προσκολλάσθαι τω Θεώ αγαθόν εστί». (Για μένα το να προσκολλούμαι στον Θεό είναι καλό) (Ψαλμ. 72:28), είπε ο Δαβίδ που γεύτηκε τη γλυκύτητα της προσευχής και της δοξολογίας του Θεού. Αυτό το επιβεβαιώνουν και άλλοι άνθρωποι, κι εγώ ο αμαρτωλός. Πρόσεξε ότι είναι ευλογημένο και καλό να βρίσκεται κάποιος κοντά στον Θεό και σ’ αυτή τη γη – εφόσον βρισκόμαστε ακόμα στην αμαρτωλή σάρκα που μέσα της λέγει πολλά και ευχάριστα και δυσάρεστα.
Ποια ευτυχία λοιπόν, θα είναι για μας να είμαστε ενωμένοι με τον Θεό εκεί στον ουρανό! Και η ευτυχία της ένωσης με τον Θεό, εδώ στη γη, είναι δείγμα και εγγύηση της ευτυχίας της ένωσής μας με τον Θεό μετά θάνατον, στην αιωνιότητα.
Βλέπεις, λοιπόν, πόσο καλός, σπλαχνικός και αληθινός είναι ο Δημιουργός! Για να σε διαβεβαιώσει για τη μέλλουσα ευτυχία, που έχει την πηγή της στην ένωση με Αυτόν, σου επιτρέπει να δοκιμάσεις την αρχή της ευτυχίας αυτής εδώ στη γη, όταν Τον πλησιάζεις ειλικρινά. Ναι! Και εδώ ακόμα, η αόρατη ψυχή μου αναπαύεται στον αόρατο Θεό και θα αναπαυθεί πολύ περισσότερο και τελειότερα σ’ Αυτόν, όταν χωριστεί από το σώμα.
(Με ποιον μιλάς ψυχή μου, Αγ. Ιωάν. Της Κροστάνδης σελ. 112,113)