Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2015
Ένας καινούργιος χρόνος ξετυλίγεται μπροστά μας. Μια νέα περίοδος που έχει τις δικές της απαιτήσεις. Ένα στάδιο για την πραγμάτωση των σκοπών μας, των ονείρων μας.
Συνηθίζουμε να κάνουμε σχέδια για τη ζωή μας. Από πολύ νωρίς στην ιστορία των πολιτισμών, ο χρόνος απασχόλησε τον άνθρωπο. Η σύγχρονη Φυσική θεωρεί ότι ο χρόνος είναι συνάρτηση της εμπειρίας της ζωής μας πάνω στη γη και μεταβάλλεται, συμπαρασύροντας στη μεταβολή και τις εμπειρίες μας.
Πέρα από τη φυσική εκτίμηση του χρόνου, το μέγεθος αυτό στην καθημερινότητα της ζωής έπαιξε σημαντικό ρόλο, αφού συνδέθηκε αναπόσπαστα με τη βιολογική μας ύπαρξη, την εναλλαγή των εποχών. Η ζωή μάς δίνει κάθε φορά, με την είσοδο του νέου χρόνου, μια καινούργια ευκαιρία για να ξανακοιτάξουμε το παρελθόν, μια καινούργια ώθηση για να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας και να συνειδητοποιήσουμε τις αποφάσεις μας, ατενίζοντας το μέλλον. Διαπιστώνουμε ότι, στο τέλος, όλα εξαρτώνται από το πώς διαχειριστήκαμε το παρόν, που τόσο γρήγορα γίνεται παρελθόν. Αυτό το παρόν θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε χωρίς καμία αναβολή.
Έτσι, στην κάθε στιγμή δίνουμε ένα νόημα, δεν είμαστε άλογα πλάσματα. Ο Θεός μας έπλασε με νου, συνείδηση και ψυχή! Είμαστε πλασμένοι με αισθήματα και συναισθήματα με σκέψη, αρχές και κανόνες, με δυνατότητα να παίρνουμε αποφάσεις.
Όμως ο “οδοδείκτης” είναι σαφής. “Εγώ είμαι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή” θα μας υπενθυμίζει πάντα ο Αρχηγός της πίστεώς μας. Πόσες φορές δεν μεμψιμοιρούμε και παραπονιόμαστε επειδή οι συνάνθρωποί μας δεν μας έδειξαν κατανόηση. Πόσο πράγματι θέλουμε να μας αγαπούν! Όμως εμείς, πόσο άραγε προσφέρουμε και πόσο αγαπάμε; Η μικρότητα και η φιλαυτία, πόσο τάχα μας αφήνει να κινηθούμε σε μια ανιδιοτελή προσφορά; Ο Κύριος είπε: “Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως”.
Ας επανέλθει στη ζωή μας ο σεβασμός προς το συνάνθρωπό μας, η αρετή εκείνη που υπήρξε το θεμέλιο του πολιτισμού όλων των εποχών.
Είμαστε ο καθένας μας το πρόσωπο για τον οποίο ο Θεάνθρωπος γεννήθηκε, έπαθε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε. Εύχομαι να αναστηλώσουμε και πάλι την ανθρώπινη κοινωνία που βαδίζει προς τη διάλυση. Με όπλα την προσευχή, την αγάπη, την ταπείνωση, ας αγωνιστούμε όλα αυτά να γίνουν πράξη.
Ηλιοπούλου Φωτεινή,
Εκπαιδευτικός
«Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Μην τους καταδικάζετε, για να μη σας καταδικάσει κι εσάς ο Θεός. Συγχωρείτε, για να σας συγχωρήσει κι εσάς ο Θεός. Δίνετε, για να σας δώσει κι εσάς ο Θεός. Η δωρεά του θα είναι πλούσια, άφθονη, τέλεια και ξέχειλη· γιατί, ό,τι μέτρο χρησιμοποιείτε για τους άλλους, το ίδιο θα χρησιμοποιήσει και για σας ο Θεός» (ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 6:37-38).