Μάρτιος - Απρίλιος 2013
Βιώνουμε μια εποχή που κυριαρχείται από έντονες. Κάθε λαός εκπροσωπείται από το Κοινοβούλιό του και από την πολιτική του ηγεσία που γίνεται η επίσημη φωνή του, είτε ο λαός συμφωνεί με αυτό είτε όχι. Ο Θεός όμως, επειδή είναι Σοφία και Φως και Ζωή και αγαπά το δημιούργημά Του, ζητά από αυτό την ανταπόκρισή του στην αγάπη που ο ίδιος έχει, ταπεινώνεται ενώπιον του ανθρώπου. Μα πώς γίνεται αυτό; Και πώς φαίνεται αυτό;
Εκείνο το πρωινό, που για όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα ήταν μια ακόμα συνηθισμένη μέρα, κατέβηκε ο Θεός δια μέσου του Αγγέλου Του να μιλήσει στον άνθρωπο, και μάλιστα στο πιο εκλεκτό μέλος αυτού, στην πιο αγνή και πιο αφιερωμένη καρδιά που είχε να επιδείξει το ανθρώπινο γένος. Σε αντίθεση με τις δημοκρατίες, όπου ο λαός εκλέγει τον εκπρόσωπό του (και συνήθως αστοχεί στις επιλογές του), ο Θεός εξέλεξε τον εκπρόσωπο του ανθρώπου, και ο Θεός ποτέ δεν λανθάνει. Δεν ήθελε όμως με κανέναν τρόπο να αναιρέσει την ελεύθερη βούληση, το δικαίωμα του ανθρώπου ως δημιούργημα να μπορεί να εκλέγει, να αποφασίζει για τη ζωή του, τις σχέσεις του, τη διαμόρφωση της εικόνας του. Έτσι, ο ίδιος ο Θεός έρχεται και ρωτά, ζητά από τον άνθρωπο,δεν έρχεται για να κρίνει, δεν έρχεται για να επιπλήξει, δεν έρχεται για να καταδικάσει η να τιμωρήσει, αλλά έρχεται να ζητήσει από τον άνθρωπο την άδεια να τον θεραπεύσει.
Ω, ποια ταπείνωση, ω ποια αγάπη, ω ποια ζωή, ο ίδιος ο Θεός να κτυπά την πόρτα του δημιουργήματός Του για να περάσει μέσα από αυτήν. Και τι συναντά; Μια πόρτα διαθέσιμη, μια καρδιά που λαχταρά να συναντηθεί με τον Θεό της. Αλλά όση καθαρότητα και να έχει η ψυχή, όση γνώση και αν μελέτησε στο διάβα της ζωής της, ποτέ, μα ποτέ, δεν μπορούσε να φανταστεί πως ο Θεός θα ήταν τόσο ταπεινός μα και τόσο γλυκύς, όμορφος, φωτεινός, γεμάτος χαρά και γαλήνη.
«Μα πώς είναι δυνατόν να γίνει σε μένα τούτο; Ποια είμαι εγώ που με επισκέπτεται ο Θεός μου; Δεν χωρά στο νου μου το ότι ο Θεός θέλει να γίνω μάνα χωρίς να γνωρίζω άνδρα»! Δεν φανταζόταν ποτέ στη ζωή της πως θα γινόταν μητέρα, αφιερωμένη στο ναό από μικρή, τάμα των ευσεβών γονέων της. Θεωρούσε πως η ζωή της θα ήταν μια ζωή αφιερωμένη στην προσευχή και στη μελέτη των γραφών και στην υπηρεσία του ναού. Τώρα όλα ανατρέπονται και, όχι μόνο αυτό, αλλά δεν θα γίνει με το φυσικό τρόπο, δεν θα γνωρίσει άντρα, αλλά θα γίνει μητέρα. Δεν θα γίνει όμως μια φυσιολογική μητέρα, καθώς θα πρέπει να φροντίζει τον ίδιο τον Θεό της.
Εκατομμύρια σκέψεις πέρασαν μέσα από το νου της μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου..... «πώς θα τον ταΐζω, πώς θα τον μεγαλώσω, πώς θα τον αγκαλιάζω, πώς θα τον κρατώ στην αγκαλιά μου ενώ αυτός είναι ο δημιουργός μου; Ο Θεός που υπηρετούσα τόσα χρόνια»; Μυστήριο μέγα, άλυτο στον ανθρώπινο νου...... Κι εδώ είναι που φαίνεται πως ο Θεός δεν αστοχεί σε καμιά από τις επιλογές Του: «Γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου».Ω Θεέ μου, πόσο υπέροχο είναι το άγιο όνομά Σου, με πόση σοφία και πόση αγάπη μας τίμησες ενώ εμείς σε είχαμε απαρνηθεί, μας επισκέφτηκες ενώ ήμασταν αιχμάλωτοι των παθών, μας τάισες ενώ ήμασταν πεινασμένοι πνευματικά.
Η φωνή της κόρης από τη Ναζαρέτ έγινε η φωνή όλης της ανθρωπότητας. Το «ναι» της έγινε το «ναι» του ανθρώπου. Ναι Κύριε, ελθέ στη ζωή μας, γίνε σαν κι εμάς και λύτρωσέ μας από την αμαρτία και τον θάνατο, όπως είχες υποσχεθεί την ημέρα που δάκρυσε η Εύα. Η μητέρα πλέον του Κυρίου μας έγινε για κάθε Χριστιανό μάνα, πηγή της ζωής, χαρά και ευφροσύνη, γιατί επιτέλους βρέθηκε εκείνη που θα πει το μεγάλο «Ναι» και που θα είναι άξια να φέρει στα σπλάχνα της τον ίδιο τον Θεό. Και πόσο μας αξίωσε η Χάρη Του, να λάβει από το αίμα της Παναγίας μας το σώμα Του, αυτό το οποίο μεταλαμβάνουμε σε κάθε Θεία Κοινωνία, το σώμα που έλαβε από τη μητέρα Του.
Παράδειγμα ζωής μας άφησε ως παρακαταθήκη η Παναγιά μας, πως ο αφιερωμένος στον Θεό δεν χάνει, αντιθέτως κερδίζει. Κερδίζει τη ζωή, κερδίζει τη χάρη, το έλεος, το φως, γίνεται και ο ίδιος φως, έρχεται ο Θεός μέσα του και τον αγιάζει, τον καθαρίζει, τον σώζει. Αλλάζει η ζωή; Ναι. Η οδός είναι μπροστά μας και καλείται ο κάθε άνθρωπος να ασπαστεί αυτό το «ναι», να γίνει και εκείνος μια φωνή με τη φωνή που εξέλεξε ο Θεός, και τότε θα γίνει το θαύμα, θα γεννηθεί η σωτηρία, το φως, η ζωή στο πρόσωπο εκείνου που θα πει το μεγάλο «Ναι».
Βοναζούντας Αντώνιος, Κατηχητής