π.Δημητρίου Μπόκου
«Ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν,
…ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ιω. 10, 10· 11, 25)
Το νέο έκανε το γύρο του χωριού σαν αστραπή.
Ένας νέος άνθρωπος βρέθηκε τσακισμένος στο γκρεμό. Τον βρήκαν και τον περιμάζεψαν βοσκοί που ποίμαιναν τα πρόβατά τους στους αγρούς και τα λιβάδια. Τον έφεραν στο χωριό μισοπεθαμένο, αγνώριστο απ’ τους μώλωπες και τις πληγές.
Η μικρή κοινωνία συνταράχθηκε. Σηκώθηκαν όλοι στο πόδι. Συγκλονισμένοι ως τα κατάβαθά τους άρχισαν να καταφτάνουν απ’ όλες τις γειτονιές. Συντροφιές-συντροφιές οι άνθρωποι κρυφομιλούσαν ανήσυχοι μεταξύ τους.
Δεν επρόκειτο για συνηθισμένο περιστατικό.
Δεν ήταν μόνο ο βαρύς τραυματισμός του νέου ανθρώπου. Είχαν εδώ να κάνουν με μια μεγάλη παράβαση. Το μέρος όπου βρέθηκε ο πληγωμένος, ήταν χώρος απαγορευμένος γι’ αυτούς. Περιοχή όπου δεν ήταν επιτρεπτό να εισέλθουν. Ο νέος άνθρωπος είχε παραβιάσει το νόμο του Μεγάλου Άρχοντα του τόπου τους.
Μπροστά τους ένα μεγάλο βουνό υψωνόταν απότομο. Η χιονόλευκη κορφή του χανόταν στα σύννεφα. Κρυμμένη στο γνόφο της πανύψηλης κορφής απλωνόταν η ξακουστή πολιτεία του Μεγάλου Άρχοντα, με τα επιβλητικά κάστρα και το μεγαλόπρεπο παλάτι του. Μια χώρα λαμπερή, πανέμορφη, παραδεισένια. Όλα εκεί ήταν υπέροχα. Η ζωή σ’ αυτήν ήταν το μακρινό όνειρο του κάθε ανθρώπου.
Χάσμα μέγα όμως, φαράγγι δύσβατο οριοθετούσε το βουνό και το χώριζε απ’ την υπόλοιπη χώρα. Ο νόμος του Μεγάλου Άρχοντα απαγόρευε στους ανθρώπους να το διαβούν. Δεν ήταν στις τωρινές τους δυνατότητες αυτό. Είχαν όμως την υπόσχεσή του, πως θα ερχόταν καιρός που θα γεφυρωνόταν το χάσμα. Το απόκρημνο φαράγγι θα γέμιζε. Ο βαθύς γκρεμός θα γινόταν τόπος ευθύς με δρόμους ομαλούς. Το άβατο βουνό θα γινόταν προσβάσιμο στον καθένα.
Μέχρι να γίνει αυτό, θα ’πρεπε όλοι να περιμένουν. Να έρθει η κατάλληλη στιγμή. Το πλήρωμα του χρόνου. Ο νόμος του Μεγάλου Άρχοντα ήταν σαφής. Κάθε πρόωρη απόπειρα για άνοδο στην πολυπόθητη χώρα θα είχε μια και μόνο συνέπεια: το θάνατο. Τη μέρα που θα επιχειρούσαν κάτι τέτοιο θα πέθαιναν.
Μα ο νέος άνθρωπος δεν μπορούσε να περιμένει. Ένοιωθε τη ζωή να σφύζει μέσα του. Πίστευε στην αξιοσύνη και τη σβελτάδα του. Θεωρούσε πως ήταν ικανός να αντιμετωπίζει κινδύνους. Να περνάει κακοτοπιές όπου ελλοχεύει ο θάνατος.
Από την άλλη αμφέβαλλε και για τις προθέσεις του Μεγάλου Άρχοντα. Δεν μπορούσε να τον εμπιστευθεί απόλυτα. Αν δεν τους είπε όλη την αλήθεια; Αν τους απέτρεψε από κάθε προσπάθεια να τον πλησιάσουν, μόνο και μόνο για να τους κρατάει μακριά του; Για να μην κινδυνεύει από αυτούς; Να μη γίνουν οι άνθρωποι ποτέ σαν αυτόν; Αν ήταν ψέμα πως θα τους έκανε κάποτε συμπολίτες και οικείους του στην ονειρεμένη πολιτεία του;
Μ’ έναν τρόπο και μόνο θα σιγουρευόταν: Να δοκιμάσει. Τώρα! Ποιος ο λόγος να περιμένει και ως πότε; Κι αν δεν ερχόταν ποτέ το πλήρωμα του χρόνου;
Η ανυπομονησία θέριεψε μέσα του τη μεγάλη απόφαση. Εμπιστεύτηκε απόλυτα τον εαυτό του. Θα δοκίμαζε με το δικό του τρόπο.
Έτσι αγνόησε το νόμο του Μεγάλου Άρχοντα. Έκανε τη μεγάλη απόπειρα. Προσπάθησε να διαβεί το μεγάλο φαράγγι, ν’ ανεβεί στο βουνό. Μα αντί να φτάσει στην κορφή του, βρέθηκε τσακισμένος στα βαθιά βάραθρά του. Βαθιά μετανοιωμένος για την αποκοτιά του, αλλά πολύ αργά. Μόνο ένα βήμα τον χώριζε πια από το θάνατο…
…Μια μικρή συνοδεία φάνηκε στην άκρη του δρόμου. Σταμάτησε μπροστά στον ετοιμοθάνατο άνθρωπο. Στη θέα της οι ανθρώπινες συντροφιές σταμάτησαν κάθε κουβέντα και παραμέρισαν με φόβο και σεβασμό. Αμίλητος ο αρχηγός της συνοδείας προχώρησε μπροστά. Το πέτρινο πρόσωπό του ήταν η εικόνα της αυστηρότητας. Φορούσε επίσημη στολή και κρατούσε μια τυλιγμένη περγαμηνή. Ήταν ο δικαστής. Το όργανο του νόμου. Κοίταξε ανέκφραστος τον καταπληγωμένο άνθρωπο, ξετύλιξε την περγαμηνή του και με ψυχρό άκαμπτο ύφος είπε:
- Ο άνθρωπος αυτός περιφρόνησε το νόμο του Μεγάλου Άρχοντα. Αμάρτησε με το χειρότερο τρόπο. Η παρακοή του είναι ύψιστη προσβολή απέναντι στον Άρχοντά μας. Ο νόμος απαιτεί να τιμωρηθεί με θάνατο. Μόνο έτσι θα ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη, θα αποκατασταθεί η τιμή του Μεγάλου Άρχοντα και θα σβηστεί η προσβολή που έγινε στο πρόσωπό του.
Με σφιγμένη καρδιά υποδέχτηκαν όλοι την απόφασή του. Συμπαθούσαν το νέο άνθρωπο και λυπόντουσαν για το κατάντημά του. Μα τούς ήταν αδιανόητο να αμφισβητήσουν την κρίση του δικαστή. Ήταν ο εντολοδόχος του Μεγάλου Άρχοντα.
Ο δικαστής έδωσε εντολή στη συνοδεία του να αρχίσει το έργο της. Σήκωσαν αμέσως το νέο άνθρωπο από κάτω και τον έστησαν για εκτέλεση. Στεναγμοί ανατάραξαν με τη βάναυση μετακίνηση το πονεμένο στήθος του, μα τους αγνόησαν. Τέντωσαν το λαιμό του σ’ ένα χοντρό κούτσουρο. Ο δήμιος πλησίασε κραδαίνοντας τον φοβερό διπλό του πέλεκυ. Ζύγισε προσεκτικά την κίνησή του και, ενώ κρατούσαν όλοι την αναπνοή τους ασάλευτοι, ύψωσε το τσεκούρι για τον αποκεφαλισμό του ενόχου.
Μα τότε απ’ το πουθενά πρόβαλε μπροστά ένας άγνωστος. Κανένας δεν είχε αντιληφθεί πώς, πότε κι από πού έκαμε την εμφάνισή του.
- Σταθείτε! φώναξε επιτακτικά. Στο όνομα του Μεγάλου Άρχοντα ζητώ να σταματήσει αμέσως η εκτέλεση αυτή.
- Ποιος είσαι συ και πώς τολμάς να παρεμβαίνεις; ύψωσε τη φωνή του με οργισμένη έκπληξη ο δικαστής.
- Ο νόμος του Μεγάλου Άρχοντα παρερμηνεύτηκε. Πουθενά δεν αναφέρει πως η θέλησή του είναι αυτή, είπε αντί για άλλη απάντηση ο άγνωστος.
- Μα αυτό είναι ανήκουστο! Ο νόμος είναι σαφής και ξεκάθαρος! είπε ξανά ο δικαστής και τα μάτια του άστραψαν. Μια και μοναδική ποινή προβλέπεται για την παρακοή αυτή: Ο θάνατος.
- Όντως! Έπεται στην παρακοή ο θάνατος. Μα όχι σαν ποινή που επιβάλλεται απ’ το Μεγάλο Άρχοντα για τη δική του ικανοποίηση. Ο θάνατος είναι μονάχα φυσική κατάληξη της πράξης του ανθρώπου. Γι’ αυτήν την αυτονόητη συνέπεια προειδοποιεί ο Άρχοντας.
Ενώ μιλούσε ο άγνωστος, το ανθρώπινο κοπάδι σάλεψε. Ένα μουρμουρητό επιδοκιμασίας άρχισε να ξεσηκώνεται δισταχτικά ανάμεσά τους. Εκείνος συνέχισε:
- Στο νόμο του τονίζει καθαρά, πως δεν επιθυμεί ποτέ το θάνατο του φταίχτη, αλλά την αλλαγή, το γυρισμό του. Και θέλει όλοι οι παρήκοοι και παραβάτες του νόμου του να επιστρέψουν κοντά του. Να τον γνωρίσουν βαθιά, αληθινά. Να ζήσουν ειρηνικά και για πάντα μαζί του. Ούτε ένας τους να μη χαθεί. Γιατί είναι ο Άρχοντας της Ζωής, μακρόθυμος και πολυέλεος, γεμάτος ευσπλαχνία και αγάπη. Δεν έχει έχθρα μέσα του γι’ αυτούς. Εσύ, σαν νομικός δεν το γνωρίζεις αυτό; Στο νόμο που σου δόθηκε τί είναι γραμμένο; Πώς αναγινώσκεις;
Ο δικαστής άκουγε, χωρίς να δείχνει πως καταλαβαίνει κιόλας. Το μόνο που ήξερε καλά εκείνος, ήταν πως κάθε παράβαση είχε και την αντίστοιχη ποινή της. Στην άκαμπτη σκληρή λογική του δεν χώραγαν οι έννοιες της χάρης, της αγάπης.
- Αλλοίμονο σε σας τους νομικούς! συνέχισε ζωηρά ο άγνωστος. Γνωρίζετε μονάχα να σωριάζετε φορτία δυσβάστακτα στους ώμους των ανθρώπων, δεν θέλετε όμως ούτε με το δαχτυλάκι σας να τα κινήσετε εσείς.
Μπρος στην ωμή αυτή επίθεση ο δικαστής δεν έμεινε αδρανής. Όλων τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω του μαντεύοντας την οργισμένη αντίδρασή του. Διακυβευόταν άμεσα το κύρος και η θέση του.
- Στον τόπο αυτόν εγώ και μόνο είμαι ο επίσημος εκπρόσωπος του νόμου! είπε με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση. Σύμφωνα με το νόμο μας λοιπόν ο άνθρωπος αυτός αμάρτησε. Κρίθηκε ένοχος θανάτου και οφείλει να πεθάνει. Συνέχισε το έργο σου, δήμιε! Σε προστάζω! Εγώ εκπροσωπώ την εξουσία!
- Όχι πια! απάντησε απτόητος ο άγνωστος και βγάζοντας μιαν άλλη περγαμηνή, την ξετύλιξε μπροστά στο δικαστή. Γνωρίζεις τη σφραγίδα αυτή και την υπογραφή;
Εμβρόντητος ο δικαστής αναγνώρισε τη σφραγίδα και την υπογραφή του Μεγάλου Άρχοντα. Ο άγνωστος συνέχισε:
- Είδε την ταλαιπωρία του νέου ανθρώπου ο Μεγάλος Άρχοντας και τον σπλαχνίστηκε. Γι’ αυτό και με στέλνει, όχι όμως σαν κριτή να τον καταδικάσω, μα σαν θεραπευτή να τον γιατρέψω, να τον σώσω. Ο νέος άνθρωπος είναι προορισμένος να ζήσει, όχι να πεθάνει. Θεραπεία κατεπείγουσα χρειάζεται και όχι καταδίκη. Αυτή είναι η θέληση και η εντολή του Μεγάλου Άρχοντα. Κι εγώ είμαι ο απεσταλμένος του για να την εκτελέσω. Διεκδικώ λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο από το θάνατο, για να του δώσω τη ζωή.
Και με τα λόγια αυτά ύψωσε την ανοιγμένη περγαμηνή μπροστά σε όλους. Κανένας δεν τόλμησε να φέρει αντίρρηση. Ο δικαστής και η συνοδεία του αποσβολωμένοι παραμέρισαν. Καιρός ήταν!
Ο άγνωστος πλησίασε αμέσως και σήκωσε προσεκτικά στα χέρια του τον ετοιμοθάνατο νέο άνθρωπο. Με αργά βήματα και απαλές κινήσεις προχώρησε και τον απέθεσε στην άμαξά του, που ήταν σταματημένη πιο πίσω. Τον τύλιξε με καθαρό άσπρο σεντόνι. Έπλυνε τις πληγές του, χύνοντας πάνω τους λάδι για ν’ απαλύνουν και κρασί για ν’ απολυμανθούν. Έφτασε και στη βαθειά, θανάσιμη πληγή, που έχαινε στο στέρνο του νέου ανθρώπου. Η πληγωμένη του καρδιά φαινόταν να στραγγίζει τις τελευταίες ρανίδες του αίματός της. Γεμάτος συμπόνια ο άγνωστος μονολόγησε:
- Να, λοιπόν, το μέγα τραύμα, ο άνθρωπος! Μ’ ένα και μόνο τρόπο θεραπεύεται αυτό.
Άνοιξε τότε το μακρύ μανδύα του στο ύψος της πλευράς του. Φρεσκοανοιγμένη κοκκίνιζε πάνω στο γυμνό του σώμα νωπή μια πληγή. Στάθηκε πάνω από τον πληγωμένο και άφησε να στάξει το δικό του αίμα πάνω στην πληγή της καρδιάς που έσβηνε. Αυτήν την καρδιά αναζητούσε, γι’ αυτήν είχε τρυπήσει την πλευρά του.
Αμέσως ο άνθρωπος που χαροπάλευε άνοιξε τα μάτια του. Ζωντάνεψε. Στα νεκρωμένα μέλη του ακράτητη ξαναχύθηκε η αλκή. Το βλέμμα του ζωήρεψε. Τα τραύματά του έκλεισαν. Η καρδιά του ξαναβρήκε το γρήγορο ρυθμό της. Το νεανικό του σφρίγος ξαναγύρισε ορμητικό. Ο ετοιμοθάνατος αναγεννήθηκε. Ένοιωσε πάλι νέος άνθρωπος,καινούργιο δημιούργημα. Ανακάθισε γεμάτος έκπληξη και με θαυμασμό αντίκρυσε το σωτήρα του.
- Κύριε, ούτε να ρωτήσω δεν τολμώ! ψέλλισε με δέος, κατασυγκινημένος. Οι γέροντές μας έλεγαν, πως ένας μόνο, ο Μεγάλος Άρχοντας, ο Εκλεκτός του Θεού, ο Άρχοντας τηςΖωής,μπορεί να κάνει τέτοιο πράγμα, να ξαναδώσει σε νεκρό ζωή. Μήπως, Κύριε, είσαι τελικά ο Μεγάλος μας Άρχοντας;
- Εσύ το είπες! απάντησε χαμογελαστός ο άγνωστος, ενώ τον αγκάλιαζε και τον φιλούσε τρυφερά. Για σένα ήρθα, αγαπημένο μου παιδί. Κατέβηκα για να σε βρω. Να σου προσφέρω το αίμα μου για να ζήσεις. Μ’ αυτό και μόνο μπορούσες να σωθείς. Γιατί εγώ μονάχα είμαι η Ζωή. Κι αν θέλεις τώρα, να σε ανεβάσω μαζί μου στη βασιλεία μου, όπου δεν έχει πλέον πόνο, λύπη και στεναγμό, αλλά ζωή ατελεύτητη.
Ενόσω μιλούσε ο άγνωστος, συνέβαινε μια θαυμαστή μεταμόρφωση. Το πρόσωπό του άλλαξε όψη, λούστηκε στο φως, έγινε σαν τον ήλιο, ενώ μια βασιλική λαμπρότητα τον κύκλωσε αστραπιαία.
- Η καρδιά μου σού ανήκει πλέον, Άρχοντά μου, είπε ο νέος άνθρωπος γονατίζοντας ευλαβικά μπροστά του. Εγώ αμάρτησα βαριά και νοιώθω ένοχος ενώπιόν σου! Μα εσύ, χωρίς να το αξίζω, μού ’δωσες ζωή και όχι θάνατο. Δεν γνώριζα την αληθινή σου εικόνα. Μου την είχαν δώσει διαφορετική. Φάνταζε τρομερή, παραλλαγμένη μέσα μου. Φοβόμουνα να δω το πρόσωπό σου. Τώρα για πρώτη φορά γνωρίζω αληθινά το άρρητο κάλλος της μορφής σου. Δεν θέλω πια να ζω χωρίς εσένα. Πάρε με μαζί σου για πάντα. Θα είμαι αφοσιωμένος δούλος σου.
- Θα είσαι πάντοτε ο λατρευτός μου γιος και όχι δούλος μου, είπε ο Άρχοντας, ενώ τον σήκωνε από τη γη και τον αγκάλιαζε ξανά. Ο γιος μου που ήταν σχεδόν νεκρός και ανέζησε, για να ευφραίνεται μαζί μου παντοτινά.
Αμέσως τότε μια λαμπρή συνοδεία τους περιστοίχισε. Έντυσαν με χαρά το νέο άνθρωπο με μια ολόλευκη πριγκιπική στολή. Ο βασιλιάς ο ίδιος τού πέρασε στο χέρι ένα χρυσό δαχτυλίδι. Χρυσές άμαξες με φτερωτά άλογα φάνηκαν μπροστά τους. Τα φοβερά φαράγγια είχαν χαθεί. Μια μυστική είσοδος στην καρδιά του βουνού άνοιξε διάπλατα. Κι όλοι μαζί ανέβηκαν με αλαλαγμό χαράς και θριαμβευτική φωνή σάλπιγγας στην παραδεισένια πολιτεία, στην κορφή του βουνού.
Ο νέος άνθρωπος τιμήθηκε στο έπακρο. Έγινε οικείος και ομοτράπεζος του Άρχοντα της Ζωής. Πολιτογραφήθηκε στο βασίλειό του. Του δόθηκε το περισσόν που αναζητούσε.
Πάσχα 2014
Πασχαλινές Ιστορίες, αρ. 13
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού δεν είναι μόνον ένα αναμφισβήτητο γεγονός, αλλά ένα γεγονός που έχει άμεση σχέση και καταλυτική επίδραση στον άνθρωπο. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε και αναστήθηκε, ώστε ο νεκρός σύγχρονος άνθρωπος να μπορεί να αναστηθεί και να ζήσει μια νέα ζωή.
Το κήρυγμα του Ιησού Χριστού για μια καινούργια, αναστημένη ζωή, είναι μια καθημερινή ζωντανή πραγματικότητα, ένα θείο βίωμα στη ζωή όλων αυτών που πίστεψαν στην ανάσταση και επιθυμήσαν ο αναστημένος Χριστός να γίνει ο Σωτήρας και Κύριός τους.
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού στη ζωή κάθε ανθρώπου είναι η μοναδική σωτηρία και η μόνη ελπίδα για μια νέα ζωή. Η τρομερή καταστρεπτική και πολυσύνθετη σύγχρονη ζωή έχει θανατώσει και θανατώνει κάθε μέρα τον άνθρωπο.
Τα κατορθώματα στον τεχνικό – επιστημονικό τομέα, η αφθονία των υλικών αγαθών και μέσων, το μόνο που έχουν επιτύχει είναι να κάνουν τον άνθρωπο περισσότερο αγχώδη και καταθλιπτικό. Η διακήρυξη του προφήτη Ησαΐα 800 χρόνια πριν από τον Χριστό ότι «μέσα στα τόσα αγαθά είμαστε νεκροί» (Ησαΐας 59:10) ανταποκρίνεται απόλυτα στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Η μοναδική, λοιπόν, λύση για μια ριζική αλλαγή του ανθρώπου δεν είναι απλά να καλυτερέψει τη ζωή του, αλλά κυριολεκτικά να αναστηθεί σε μια νέα ζωή.
Όταν ο Ιησούς Χριστός έλεγε, «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Εκείνος που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει, και καθένας που ζει και εμπιστεύεται σε μένα δεν θα πεθάνει ποτέ» (Ιωάν. 11:25,26) διακήρυττε τη μεγαλύτερη αλήθεια που ειπώθηκε ποτέ. Με το δικαίωμά Του ως Θεάνθρωπος και τη νίκη Του κατά του θανάτου πρόσφερε και προσφέρει την ανάσταση κάθε ανθρώπου. Την προσφορά Του αυτή ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να τη δεχτεί με χαρά και ενθουσιασμό και με ταπεινό πνεύμα να ζητήσει την ανάστασή του.
Πώς γίνεται όμως ένας σύγχρονος, νεκρός πνευματικά άνθρωπος να ανασταίνεται σε μια νέα ζωή;
Πρώτον: Ο άνθρωπος πρέπει να πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε. Όποιος δεν πιστεύει στην ανάσταση του Χριστού, δεν μπορεί να αναστηθεί, δεν μπορεί να γίνει καινούργιος άνθρωπος.
Δεύτερον: Να πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε, όχι μόνο για να αποδείξει τη θεότητά Του και τη δύναμή Του, αλλά για να αναστηθεί και ο καθένας που πιστεύει σ’ Αυτόν. Ο Θεάνθρωπος διακήρυξε: «Όποιος πιστεύει σε μένα, δεν θα πεθάνει ποτέ» (Ιωάν. 11:26). Η πεμπτουσία της χριστιανικής πίστης είναι η ανάσταση του Ιησού Χριστού στη ζωή κάθε ανθρώπου.
Τρίτον: Ο άνθρωπος που θέλει να αναστηθεί και να αποκτήσει μια νέα ζωή, πρέπει να παραδεχτεί με βαθιά και ειλικρινή συναίσθηση ότι για τον Θεό είναι νεκρός. Αν αυτό δεν το καταλάβει, αν δεν ταπεινωθεί, αν δεν συντριφτεί και δεν φωνάξει από τα τρίσβαθα της ψυχής του: «Κύριε, είμαι χαμένος και νεκρός, σε παρακαλώ σώσε με, ανάστησέ με», δεν πρόκειται να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος, δεν πρόκειται να αναστηθεί στη νέα ζωή του Χριστού. Στην παραβολή του Ασώτου διαβάζουμε τη δήλωση του πατέρα, που αντιπροσωπεύει τον Πατέρα Θεό, ότι ο γιος του μακριά απ’ αυτόν«ήταν νεκρός και ανέζησε, ήταν χαμένος και βρέθηκε» (Λουκάς 15:24).
Ο Ιησούς Χριστός σώζει και ανασταίνει κάθε άνθρωπο, που αναγνωρίζει ότι είναι αμαρτωλός και νεκρός. Όταν ο άνθρωπος το πιστέψει αυτό, τότε γίνεται το θαύμα των θαυμάτων. Η ανάστασή του! Ελεύθερος από την αμαρτία που έκανε τη ζωή του αφόρητη, απολαμβάνει τις ευλογίες της αναστημένης ζωής, που είναι: «Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια» (Γαλ. 5:22).
Πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι Παντοδύναμος, Πανάγαθος, Δίκαιος και Πονόψυχος και πάντοτε, όταν στρεφόμαστε σ’ Αυτόν, όχι μόνο μας δέχεται αλλά και μας δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε και να νικήσουμε τις αρνητικές δυνάμεις που προσπαθούν να μας γονατίσουν. Πιστεύουμε ότι, όταν ο Θεός είναι με το μέρος μας, κανένας δεν μπορεί να σταθεί εναντίον μας (Ρωμ. 8:31).
Μπαίνοντας στο 2015, πιστεύουμε ότι, όπως ο Θεός ήταν καλός και δυνατός μαζί μας όλα τα χρόνια που περάσαμε, θα συνεχίσει να είναι το ίδιο καλός και τη χρονιά αυτή.
Με τον Θεό στη ζωή μας κάνουμε όνειρα για το χρόνο αυτό. Με τον Θεό βλέπουμε και τα καλά και τα κακά, εμείς όμως δεχόμαστε στη ζωή μας και επιμένουμε να ζούμε τα καλά. Με τον Θεό, κάθε μέρα και περισσότερο αναπτύσσουμε μεγάλη αισιοδοξία για το 2015, γιατί γνωρίζουμε από την πείρα μας ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη, καλύτερη και πιο αποτελεσματική δύναμη από Εκείνον. Δεν υπάρχει καμιά ανθρώπινη ή υπερφυσική δύναμη, δεν υπάρχει άνθρωπος ή κυβέρνηση που να μπορούν να μας νικήσουν το 2015. Ο Θεός νικάει όλους και όλα. Ο Θεός θα είναι μαζί μας το 2015!
Στην ιστορία της ανθρωπότητας βλέπουμε πάρα πολύ καθαρά ότι ποτέ και καμιά δύναμη δεν νίκησε τον Θεό. Σε καμιά περίπτωση και ποτέ ο Θεός δεν ήρθε ισόπαλος με φυσικές και υπερφυσικές δυνάμεις. Σε καμιά περίπτωση ο Θεός δεν αρνήθηκε τη δύναμή Του σε κάποιον που ταπεινά και ειλικρινά τη ζήτησε για κάτι καλό και σωστό. Αντίθετα, ο Θεός αρνείται να βοηθήσει κάθε άνθρωπο και κάθε κοινωνία ανθρώπων που ζητούν την επέμβασή Του για να κάνουν κακό. Γιατί η φύση Του είναι να κάνει μόνο το καλό (Iακ. 1:13).
Το πιο αισιόδοξο, λοιπόν, μήνυμα για το σύγχρονο, κουρασμένο και ταλαιπωρημένο άνθρωπο είναι ότι κι αν η ζωή είναι και γίνεται πιο δύσκολη, δεν μπορεί ποτέ να επιδράσει καταστρεπτικά στη ζωή μας το 2015. Όπως ο Κύριος μας ελευθέρωσε, μας βοήθησε, μας θεράπευσε, μας προστάτευσε το 2014 και όλα τα προηγούμενα χρόνια, το ίδιο θα κάνει και το 2015.
Ο Θεός πάντοτε επεμβαίνει με τη μεγάλη Του δύναμη και την αγάπη και θαυματουργεί στη ζωή και με τη ζωή των παιδιών Του. Το 2015 θα είναι ένας υπέροχος χρόνος, γιατί ο Θεός ζει και ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο που έχει εμπιστευτεί τη ζωή του σ’ Αυτόν.
Αυτή την αλήθεια την ζούμε και την βιώνουμε μέσα στην Εκκλησία. Αμέτρητες είναι οι περιπτώσεις που ο Θεός έχει επέμβει με δύναμη στη ζωή μας. Το βλέπουμε και στις συναθροίσεις μας στο Ανέσπερο Φως. Έχουμε, λοιπόν, ακλόνητη πίστη και πεποίθηση ότι ο Θεός είναι μαζί μας, όπως το υπόσχεται στον θείο Του Λόγο. Μαζί με τον Θεό βλέπουμε το 2015 με αισιοδοξία. Χωρίς τον Θεό η ζωή είναι μαύρη και αφόρητη.
Επειδή, λοιπόν, ζήσαμε και ζούμε μαζί με τον Θεό, τον Παντοδύναμο και Πανάγαθο, πιστεύουμε πως θα έχουμε ένα υπέροχο νέο έτος, που ακόμα και ο θάνατος να έρθει, θα είναι η μεγαλύτερη ευλογία της ζωής μας, καθώς θα μας μεταφέρει στην ουράνια πατρίδα μας.
Το τονίζουμε, λοιπόν, και πάλι. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Κύριος θα είναι μαζί μας τη χρονιά αυτή και θα φροντίσει για τις λογικές ανάγκες μας. Και αυτό, διότι στο θείο Του Λόγο είπε: «Αν εσείς, παρόλο που είστε αμαρτωλοί και πονηροί ξέρετε να δίνετε στα παιδιά σας καλά πράγματα, πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας σας θα δώσει αγαθά πράγματα σ’ όσους Του τα ζητούν» (Ματθ. 7:11).
Βασιζόμαστε, λοιπόν, στην υπόσχεση αυτή του Θεανθρώπου. Είμαστε αισιόδοξοι και επιμένουμε να ζούμε την καλή πλευρά της ζωής. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ποτέ δεν είπε ψέματα. Τον δοξάζουμε και Τον ευχαριστούμε, γιατί πάντοτε δείχνει την αγάπη Του και τη δύναμή Του στη ζωή μας.
Επιμένουμε, λοιπόν, να είμαστε αισιόδοξοι ότι το 2015 θα είναι ο χρόνος της ζωής μας. Και επιμένουμε, γιατί πιστεύουμε ότι ο Πανάγαθος και Παντοδύναμος Θεός θα είναι μαζί μας το 2015.
Δύο μεγάλες γιορτές γιορτάζουμε μέσα στο Μάρτιο. Στις 25 Μαρτίου γιορτάζει η Εκκλησία μας τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ο Θεός προαναγγέλλει τον ερχομό του Σωτήρα στον κόσμο. Γιατί σαν σήμερα έφτασε στη γη άγγελος απ’ τον ουρανό, αναγγέλλοντας την απαρχή όλων των καλών. Όλοι οι άνθρωποι εκφράζουν προς την Παναγία την τιμή τους και την ευγνωμοσύνη τους, γιατί Αυτή έγινε η κλίμαξ η ουράνια, δι’ ης κατέβη ο Κύριος στη γη μας για να μας σώσει, να μας λυτρώσει και να ενωθούμε διά του Χριστού με τον ουράνιο Πατέρα μας.
Ακόμη, την 25η Μαρτίου καθιερώθηκε να γιορτάζεται η έναρξη της Επανάστασης του ’21. Η Ελληνική Επανάσταση χρειάστηκε μεγάλη προετοιμασία. Με το Θούριο του Ρήγα και το “Ελευθερία ή Θάνατος” ο αγώνας φούντωσε σε στεριά και θάλασσα. Ήταν το ξέσπασμα ενός λαού που για 400 χρόνια υπέφερε τα πάνδεινα. Οι Τούρκοι ήταν πανίσχυροι και είχαν μαζί τους όλη την Ευρώπη με την “Ιερή Συμμαχία”.
Οι αντιξοότητες ήταν πολλές. Οι νίκες των Ελλήνων θαυμαστές, μα και οι σφαγές που πραγματοποίησαν τόσο απάνθρωπες, ώστε προκάλεσαν το θαυμασμό και τη συμπάθεια των ευρωπαίων πολιτών, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα ισχυρό ρεύμα φιλελληνισμού.
Φέρνοντας στη μνήμη μας τα δοξασμένα εκείνα χρόνια, το μυαλό μας δεν ξέρει πού να σταθεί και τι να πρωτοθυμηθεί. Ονόματα ηρώων και ηρωίδων περνούν από τη σκέψη μας!
Με το σύνθημα “Ελευθερία ή Θάνατος” έπεφταν επάνω στον εχθρό, μη λογαριάζοντας τη ζωή τους. Όταν ο μπουρλοτιέρης Κωνσταντίνος Κανάρης έδενε το πυρπολικό του στην τουρκική ναυαρχίδα για να βάλει φωτιά, είπε στον εαυτό του: “Κωνσταντίνε ήρθε η ώρα να πεθάνεις.” Κι έτσι έμεινε αθάνατος! Ο αγνός πατριώτης - πολεμιστής Γιάννης Μακρυγιάννης επτά φορές λαβώθηκε και ξέφυγε το θάνατο. Και μετά την απελευθέρωση δε σταμάτησε να αγωνίζεται για να λύσει διάφορα προβλήματα που προέκυπταν στην Ελλάδα. Από τα Απομνημονεύματά του διαβάζουμε:
“....το λοιπόν αν θέλουμε το λίγο να γίνει μεγάλο, πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό, να αγαπάμε την πατρίδα, να’ χουμε αρετή. Τα παιδιά μας να τα μάθουμε γράμματα και ηθική”. Ως κατακλείδα χρησιμοποιούμε τα λόγια του: “Αν αναζητάς τη γαλήνη έξω από τον εαυτό σου και από το δίκιο, του κάκου την αναζητάς”.
Ο μεγάλος οπλαρχηγός της Πελοποννήσου, ο Γέρος του Μοριά, απηύθυνε τα παρακάτω λόγια στους σπουδαστές από την Πνύκα: “Πριν από όλα, φυλάξετε την ψυχή σας, την πίστη σας και την πατρίδα σας. Εμείς περισσότερο από τα τουφέκια, με την πίστη μας στο Χριστό και την αγάπη μας στην πατρίδα ελευθερώσαμε την Ελλάδα. Μείνετε πάντα καλοί Χριστιανοί και καλοί Έλληνες. Έτσι ο Θεός θα σας ευλογεί και όλα θα πάνε καλά στη ζωή σας”. Στη Λαμία οι πασάδες επιχειρούν να πείσουν τον Αθανάσιο Διάκο να “προσκυνήσει”, να αρνηθεί την πατρίδα, να αλλαξοπιστήσει. Απέτυχαν όμως, για ν’ ακούσουν και πάλι το θρυλούμενο δίστιχο: “Εγώ γραικός γεννήθηκα, γραικός και θα πεθάνω”.
Άλλος οπλαρχηγός της επανάστασης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κατά γενική αποδοχή υπήρξε γενναιότατος πολέμαρχος, αλλά και στρατηγική ευφυΐα μεγάλη. Ήταν ο στρατηγός γεννημένος για μεγάλες θυσίες. Ο Κωστής Παλαμάς, ο μεγάλος ποιητής μας γράφει: “Ένας ξεχώριζε. Του γένους το καμάρι, της καλογριάς ο γιος”.
Δεν θα ήθελα να μακρηγορήσω περισσότερο. Το ίδιο με τους άνδρες, γενναίες και αποφασιστικές, στάθηκαν και οι γυναίκες. Η Μαντώ Μαυρογένους, η ατρόμητη Μπουμπουλίνα, οι ηρωίδες του Μεσολογγίου, οι γυναίκες στη Νάουσα, στο Σούλι και όπου αλλού τις καλούσε η πατρίδα.
Κλείνοντας τη σύντομη αυτή αναδρομή πειθαρχούμε στα λόγια του ποιητή:
Στοχάσου μιας αθάνατης γενιάς
πως είσαι θρέμμα
και εντός σου λάμπει αδούλωτη
του Γένους η ψυχή.
Φωτεινή Ηλιοπούλου
Εκπαιδευτικός
Η Γέννηση του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού ήταν, είναι και θα είναι μια γιορτή χαράς
Την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου και ώρα 6:30 μ.μ.
Στην Αδελφότητά μας «Το Ανέσπερον Φως»
Σατωβριάνδου 31 και Μενάνδρου
Σας περιμένουμε
Nα γιορτάσουμε μαζί τα Χριστούγεννα
Στο τέλος θα προσφερθούν κεράσματα και αναψυκτικά
Το Διοικητικό Συμβούλιο