Ευχόμαστε η Νέα Χρονιά να δώσει την ευκαιρία σε όλους μας να γνωρίσουμε το Χριστό και να κατοικήσει πλούσια στις καρδιές μας (Εφεσ. 3:16-17)
Ο Θεάνθρωπος είναι η ιδιοφυΐα της ριζικής αλλαγής του ανθρώπου, γιατί έχει εκείνες τις θεϊκές υπεράνθρωπες δυνάμεις, που Τον κάνουν ικανό να ξαναδημιουργήσει τον άνθρωπο που θέλει και ζητάει τη σωτηρία του. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός και «θέλει» και «μπορεί» να αναγεννήσει τον άνθρωπο σε μια καινούργια ζωή, που θα τον οδηγήσει στην θέωση. Όταν έλεγε «ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι κι εγώ θα σας ξεκουράσω» (Ματθ. 11:28), το εννοούσε, το έκανε και το κάνει πραγματικότητα στη ζωή κάθε ανθρώπου που ειλικρινά θέλει να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος. Το μόνο που ζητάει από τον άνθρωπο είναι να καταλάβει αυτό που είναι αλήθεια, δηλαδή ότι είναι αμαρτωλός και ότι πρέπει γι’ αυτό να μετανοήσει και να ζητήσει τη σωτηρία του.
Ο Σολζενίτσιν γράφει: «Είναι μάταιο να αναζητούμε διέξοδο από την κατάσταση του κόσμου, χωρίς να στρέψουμε μια μετανοημένη συνείδηση προς τον Δημιουργό των πάντων». Η μετάνοια και η αναγνώριση της αμαρτωλότητας του ανθρώπου είναι το μοναδικό μέσο σωτηρίας. Ο ιερός Χρυσόστομος μας λέει ότι «η μετάνοια είναι πρόξενος βασιλείας ουρανού και είσοδος παραδείσου».
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην χρειάζεται τη σωτηρία του Χριστού. Όσο και να φαίνεται παράξενο και υπερβολικό, αυτή είναι η αλήθεια. Ο Ιησούς Χριστός είναι Αυτός που ελευθερώνει τον άνθρωπο από κάθε βάρος, κάθε ενοχή και κάθε δυστυχία. Ο Χριστός ήρθε στη γη «για να δώσει ζωή και μάλιστα άφθονη ζωή» (Ιωάν. 10:10). Ήλθε να δώσει το φως, τη χαρά και την ειρήνη, όπως δεν δίνει κανένας άλλος (Ιωάν. 12:46, 15:11, 14:27). Ο Θεάνθρωπος είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή!» Ο μόνος που οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό (Ιωάν. 14:6) και ο μόνος που δίνει αιώνια ζωή (Ιωάν. 6:47).
Ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να αλλάξει ριζικά. Πρέπει να γίνει καινούργιος άνθρωπος. Αυτό, όμως, δεν γίνεται χωρίς να μετανοήσει και να πιστέψει στον Χριστό ως τον μοναδικό του Σωτήρα. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
† Του Μητροπολίτου Φλωρίνης, π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Σαν μαγνήτης ο Πρόδρομος είλκυε τα πλήθη, η έρημος έγινε πόλις. Μέσα στους χιλιάδες ανεπισήμους να και κάποιος άγνωστος, ένας μαραγκός από τη Ναζαρέτ. Ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο εξάδελφος του Βαπτιστού. Δεν τον είχε δεί ποτέ· αυτός έμενε στην πόλη, ενώ ο Ιωάννης στην έρημο. Τον είδε εκεί και το Πνεύμα το Άγιο του λέει· Αυτός είνε «ο βαπτίζων εν Πνεύματι αγίω» (Ιω. 1,33).
Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Κυρίου Ιησού Χριστού, του Θεανθρώπου, του μοναδικού Εκείνου που δίνει μια απόλυτα καινούργια ζωή σε κάθε άνθρωπο που ταπεινά θα ζητήσει τη σωτηρία του.
Ο Ιησούς Χριστός ήλθε για ένα μοναδικό σκοπό: Να βγάλει τον άνθρωπο από το σκοτάδι της άγνοιας, της αμαρτίας και τον πνευματικό θάνατο και να τον φέρει στο φως, στη γνώση της αλήθειας και στην ανάσταση, σε μια νέα ζωή εδώ κάτω στη γη και σε μια ακόμα πιο υπέροχη ζωή μετά το θάνατό του στον ουρανό.
Τα Χριστούγεννα επίσης μας θυμίζουν τη μεγάλη αγάπη του Θεού για εμάς. «Τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το Γιο Του τον μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν. 3:16). Η ειλικρινής και βαθιά αγάπη του Θεού για τον καθένα μας ξεχωριστά βρήκε τον πιο παράξενο και πρωτότυπο τρόπο για να γίνει πράξη. Ο Θεός έστειλε το Γιο Του τον Μονογενή να γεννηθεί ως άνθρωπος στη γη και να πεθάνει επάνω στο σταυρό για όλους μας. Η γέννηση του Θεανθρώπου από την Αγία Παρθένο Μαρία ήταν κάτι το ασύλληπτο για τον άνθρωπο.
Αυτό που δεν θα τολμούσε να ζητήσει ο άνθρωπος από τον Θεό, ο Θεός το έδωσε - τον μοναδικό του Γιο - για να ελευθερώσει κάθε άνθρωπο από τον ίδιο τον εαυτό του και να τον κάνει έναν καινούργιο άνθρωπο. Ο ερχομός του Κυρίου Ιησού Χριστού δεν ήταν μόνο ένα ορόσημο στην ιστορία με το προ Χριστού και το μετά Χριστόν, αλλά μια επαναστατική αλλαγή σε όλους τους ανθρώπους που θα πίστευαν ότι είναι ο μοναδικός Σωτήρας.
Ο Ιησούς Χριστός, ως Αρχηγός της Χριστιανικής Πίστης, δεν είναι ένας ακόμα μεγάλος μύστης και ιδρυτής κάποιας θρησκείας. Είναι ο μόνος που ήλθε από τον ουρανό. Ο μόνος που γεννήθηκε από τον Πατέρα Θεό και ως άνθρωπος από την Αγία Παρθένο. Ο μόνος που έζησε χωρίς αμαρτία. Ο μόνος που αναλήφθηκε ζωντανός, με πνευματικό σώμα, θεώνοντας την ανθρώπινη φύση. Ο μόνος που θα ξανάρθει έτσι όπως αναλήφθηκε στους ουρανούς. Όλοι οι άλλοι μεγάλοι της ανθρωπότητας ήταν άνθρωποι με αδυναμίες, που άσχετα από τα πόσα μεγάλα και σπουδαία έκαναν, πέθαναν, θάφτηκαν και παρέμειναν έτσι στην ιστορία της ανθρωπότητας, ως μεγάλοι, άντρες και γυναίκες.
Κύριε,
Η νέα χρονιά - επισκέπτης άγνωστος, δρόμος απρόβλεπτος, βιβλίο άγραφο λευκό - εισέρχεται στη ζωή μας γεμάτη ερωτηματικά. Δεν ξέρουμε πώς θα τελειώσει. Ούτε καν για τη σημερινή μέρα δεν το γνωρίζουμε αυτό.
Όμως, ό,τι κι αν φέρει μαζί της, ό,τι κι αν συμβεί στη διάρκειά της, για ένα Σε παρακαλώ: Κάθε στιγμή του νέου χρόνου να μας βρίσκει στη θέση μας. Στην όποια θέση μας! Εκεί που πρέπει να είμαστε. Πουθενά αλλού.
Στη σκοπιά ο στρατιώτης. Στο τιμόνι ο καπετάνιος. Στα βιβλία ο φοιτητής. Στα γόνατα ο κάθε προηγούμενος εφόσον είναι πιστός Χριστιανός!
Όλοι στη θέση μας. Στο ύψος μας. Να δίνουμε το παρόν εκεί που επιβάλλεται. Και να απουσιάζουμε από εκεί που δεν αρμόζει να βρεθούμε.
Κύριε,
Ευλόγησε κάθε στιγμή και ώρα του νέου χρόνου, ώστε να είμαστε όλοι εκεί που πρέπει. Ο ναύτης, ο αγρότης, ο δημόσιος λειτουργός, ο δάσκαλος, η μάνα, ο πατέρας, ο ηγέτης, ο ιερέας. Όλοι.
Μην επιτρέψεις να βρεθούμε ούτε στιγμή κάπου αλλού. Μόνο στη θέση μας.
Εκστατικοί στεκόμαστε μπροστά στο ασύλληπτο μυστήριο της ενανθρώπισης του Ιησού Χριστού, που έλαβε ανθρώπινη φύση για να μας αγιάσει με την αγιότητά Του, να μας λυτρώσει με το αίμα Του, να μας δώσει ζωή με το θάνατό Του.
Αφού ο άνθρωπος στην πεσμένη κατάσταση που βρισκόταν, δεν μπορούσε να πλησιάσει τον Θεό, έγινε Εκείνος Υιός του ανθρώπου, για να κάνει τον άνθρωπο “Υιό του Θεού”. “Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε τον Υιόν Αυτού, τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόλλυται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον” (Ιωαν. 3: 16).
Η αγία εκείνη νύχτα αποτελεί και ορόσημο δύο κόσμων. Ο Κύριος έγινε ο ιδρυτής μιας καινούριας τάξης στον κόσμο, μιας καινούριας ζωής μεταξύ των ανθρώπων. Ο Χριστός έγινε όμοιος με εμάς, για να γίνουμε και εμείς όμοιοι με Εκείνον. Εκεί στη φάτνη άρχισε το έργο της λυτρώσεως και της σωτηρίας μας. Το κοσμοσωτήριο αυτό έργο γιορτάζεται από την Εκκλησία μας σαν ένα σύγχρονο πάντα γεγονός. Ο Χριστός ξαναγεννιέται, πλέον μέσα στην καρδιά του ανθρώπου που Τον θέλει, Τον αγαπά, Τον πιστεύει. Και φέτος θα αντηχήσουν οι χαρμόσυνοι εκείνοι ύμνοι της γεννήσεως του Θεανθρώπου. “Χριστός γεννάται, δοξάσατε”. “Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει”.