Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2023

Τα Νιόπαντρα Ζευγάρια

Ο Θεός από την αρχή της δημιουργίας του αντρόγυνου, έδωσε ρητή εντολή να ζει μόνο του και ανεξάρτητο. Συγκεκριμένα είπε: «Θα εγκαταλείπει ο άντρας τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενώνεται με τη γυναίκα του. Θα γίνονται ένας άνθρωπος (και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν)» (Γεν. 2:24).

Ο Κύριος ορίζει στους νιόπαντρους να αφήσουν τους γονείς τους. Στο παραπάνω χωρίο, το τονίζει ιδιαίτερα για τον άντρα. Οι σύζυγοι, λοιπόν, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια του γάμου τους, πρέπει να μένουν μόνοι τους για να γνωριστούν καλύτερα, ν’ αφοσιωθούν ο ένας στον άλλο και να μάθουν να λύνουν τα προβλήματά τους μόνοι τους.

Όλοι μας γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι, δύο άτομα από διαφορετικές οικογένειες, με διαφορετικές συνήθειες και νοοτροπία, διαφορετική ανατροφή και συμπεριφορά στην οικογένεια, να μπορέσουν να ενωθούν και να έρθουν πιο κοντά καθώς περνούν τα χρόνια. Είναι λοιπόν απαραίτητο τα νιόπαντρα ζευγάρια να μένουν μόνα.

Την εντολή αυτή του Κυρίου δεν την καταλαβαίνουν πολλές φορές οι γονείς του ζευγαριού. Σε πολλές περιπτώσεις, η νιόπαντρη γυναίκα έχει συνηθίσει να είναι συνδεδεμένη με κάποιον από τους γονείς της. Ιδιαίτερο πρόβλημα στο θέμα αυτό έχει η μητέρα του ζευγαριού. Θέλει να συνεχίσει να έχει τον πρώτο λόγο και να υπερασπίζεται το γιό της ή την κόρη της. Αυτό δημιουργεί μεγάλα προβλήματα, που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν οδηγήσει μέχρι το διαζύγιο.

Η ανάμειξη των γονιών στα νιόπαντρα ζευγάρια μπορεί να δικαιολογηθεί κάπως όταν ο ένας εξασκεί βία εναντίον του άλλου και ο άλλος δεν είναι σε θέση να αντιδράσει. Επίσης η ανάμειξη των γονιών μπορεί να δικαιολογηθεί μόνον όταν ζητηθεί η γνώμη τους, χωρίς την απαίτηση βέβαια να γίνει αποδεκτή.

Ένα πολύ συνηθισμένο πρόβλημα παρουσιάζεται όταν οι γονείς, ή ένας από αυτούς χρειάζεται την φροντίδα του ζευγαριού. Στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να έχει γίνει σχετική συμφωνία πριν από τον γάμο του ζευγαριού. Δεύτερον, θα πρέπει οι γονείς που μένουν με το ζευγάρι να έχουν σοφία, ώστε να μην ανακατεύονται στις υποθέσεις, στα προβλήματα και στους καυγάδες του ζευγαριού.

Τα ζευγάρια που χαρακτηρίζονται από χριστιανικές αρχές έχουν το ιδιαίτερο προνόμιο να φωτίζονται από τον Κύριο, να παίρνουν δύναμη από Αυτόν, να αναπτύσσουν «θεία υπομονή» και με «φόβο Κυρίου» να λύνουν τις διαφορές τους. Τέτοια ζευγάρια ζούν ειρηνικά, είτε με τους γονείς, είτε χωρίς τους γονείς τους.

Μιχάλης Κανταρτζής