Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

Η Ανεξαρτησία Της Οικογένειας

O Κύριος με την αγάπη και τη σοφία Του θέλει η οικογένεια να ζει σαν μια ξεχωριστή οντότητα, που αυτή και μόνον αυτή με τη φώτισή Του θα αποφασίζει για όλα τα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της.

Η οικογένεια αποτελεί το μοναδικό θεμέλιο και τον πυρήνα σταθερότητας της κοινωνίας, την αστείρευτη πηγή χαράς και ευτυχίας και ασφάλειας και τη λυτρωτική ελπίδα για το μέλλον της ανθρωπότητας. Η οικογένεια ιδρύθηκε από το Θεό. Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε: «Γι’ αυτό θα εγκαταλείψει ο άντρας τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενωθεί με τη γυναίκα του και θα γίνουν οι δύο ένας άνθρωπος» (Ματθ. 19:5). Οι λέξεις «θα εγκαταλείψει» σημαίνουν ότι ο άνθρωπος θα φύγει από τη μια σχέση, μόλις δημιουργήσει την άλλη, την καινούργια. Δυστυχώς όμως, δεν γίνεται πάντα έτσι. Ο νέος και η νέα φεύγουν από το σπίτι, αλλά μόνον σωματικά. Ψυχικά είναι ακόμα πίσω στην πατρική τους οικογένεια. Φυσικά δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψει κανείς τους γονείς του ή θα αδιαφορεί γι’ αυτούς, αλλά ότι η προσοχή τους τώρα πρέπει να είναι συγκεντρωμένη στο/στη σύντροφό του και στα παιδιά τους και μετά στην πατρική οικογένεια. Υπάρχουν βέβαια, ιδιαίτερες περιπτώσεις και καταστάσεις που μπορεί κανείς να έχει μερικές ευθύνες και στο πατρικό του σπίτι, αλλά η πρώτη του υποχρέωση είναι η καινούργια του οικογένεια.

Η ένωση του άντρα με τη γυναίκα σε μια σάρκα δεν σημαίνει επίσης, ότι κάθε ένας από αυτούς χάνει την προσωπικότητά του. Αντίθετα τη διατηρούν, συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία μιας αρμονικής και ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής. Προσπαθούν με κάθε τρόπο, η προσωπικότητά τους να συμπληρώνει και να γεμίζει τα κενά του άλλου συντρόφου.

Το τονίζουμε και πάλι, ο γάμος είναι μια καινούργια σχέση, όπου μόνο τα μέλη της θα αποφασίζουν για την οικογένεια. Κανένας έξω από την οικογένεια δεν θα πρέπει να αποφασίζει γι’ αυτούς. Οι γονείς του αντρόγυνου μπορούν να δίνουν συμβουλές, όταν αυτές τους ζητηθούν. Πρέπει όμως να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί, ώστε να μην «ανακατεύονται» άσοφα στην οικογένεια των παιδιών τους.

Ο γάμος που έχει γίνει από τον Θεό, είναι επίσης ένας μόνιμος θεσμός που γίνεται στον ουρανό κατά το μυστήριο του γάμου στην Εκκλησία και που κρατάει για όλη τη ζωή του αντρόγυνου. Όταν οι δύο γίνονται μία σάρκα, τότε δεν πρέπει να υπάρχει καμία άλλη παρέμβαση στην οικογένεια και ιδιαίτερα στο αντρόγυνο. Κάθε παρέμβαση μπορεί να δημιουργήσει μεγάλα και βαθιά τραύματα και να οδηγήσει ακόμα το αντρόγυνο σε διαζύγιο. «Αυτούς που ο Θεός ευλόγησε να ζουν μαζί κάτω από τον ίδιο ζυγό της οικογένειας, κανένας δεν έχει δικαίωμα να χωρίσει» (Ματθ. 19:6).

Μιχάλης Κανταρτζής