Μάρτιος - Απρίλιος 2012
Η Σόφη ένοιωθε πολύ χαρούμενη και τυχερή, γιατί ζούσε με τους γονείς και τα αδέλφια της.
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό που ο πατέρας έπρεπε να πάει στο σιδηροδρομικό σταθμό για να στείλει ένα δέμα, πήρε τα παιδιά μαζί του και ξεκίνησαν.
Στην επιστροφή συναντήθηκαν με έναν γείτονα και ο πατέρας, που είχε λίγο ακόμη χρόνο, σταμάτησε για να ανταλλάξει λίγα λόγια μαζί του. Έτσι τα παιδιά βρήκαν την ευκαιρία να παίξουν και να μαζέψουν λίγα λουλούδια, που ήταν άφθονα στην γύρω περιοχή.
Ύστερα από κάποια ώρα κουβέντας, ο πατέρας χαιρέτησε το φίλο του και φώναξε τα παιδιά, για να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Μάρτιος - Απρίλιος 2018
Η Υπέροχη Ζωή της Προσευχής
Αυτός που έχει γίνει συνειδητός Χριστιανός είναι ένα καινούργιο δημιούργημα (Β’ Κορινθ. 5:17). Συμμετέχει με ζήλο στην πνευματική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Πεινάει και διψάει τον Κύριο. Ο Ιησούς Χριστός είναι η πρώτη του μεγάλη αγάπη. Αυτόν ποθεί και Αυτόν ζητά να βρει, να συζητήσει, να κάνει παρέα μαζί Του, να ακούσει τη φωνή Του να του μιλάει μέσα στα τρίσβαθα της ψυχής του.
Ο Βασιλιάς των Προφητών Δαβίδ, ζητούσε τον Κύριο κάθε στιγμή στη ζωή του. Έτσι διαβάζουμε: «Θεέ, Θεός μου είσ’ εσύ, σ’ αναζητώ απ’ τα χαράματα, διψάει για σένα η ψυχή μου. Η σάρκα μου σ’ αποζητάει σε μια έρημη, στεγνή και άνυδρη γη» (Ψαλμ. 63:1). «Όπως η ελαφίνα αποζητάει τα τρεχούμενα νερά, έτσι η ψυχή μου σ’ αποζητάει Θεέ μου! Είν’ η ψυχή μου διψασμένη για τον Θεό, για τον αληθινό Θεό» (Ψαλμ. 42:1,2).
Αυτό που ο Θεός θέλει από εμάς σήμερα, δεν είναι οι εξωτερικές μας εκφράσεις ευσέβειας, αλλά να έχουμε σαν πρώτη μας προτεραιότητα τη στενή, θερμή προσευχή, ώστε να δούμε μια για πάντα με έναν καινούργιο, και μέχρι τώρα άγνωστο, τρόπο τον κόσμο, τον εαυτό μας και πιο πολύ τον ίδιο τον Θεό, να μάθουμε πιο πολλά για Εκείνον. Όλα αυτά θα εκπληρωθούν όταν βρισκόμαστε συχνά σε ζωντανή σχέση, επικοινωνία και συζήτηση μαζί Του. Τότε και μόνον τότε θα μπορέσει ο Κύριος να αποκαλύψει τον εαυτό Του σ’ εμάς και ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε για Εκείνον, τον κόσμο και τον εαυτό μας.
Στη σύγχρονη, πολυτάραχη και αγχώδη ζωή, χρειαζόμαστε απαραίτητα τη στενή και ζωντανή σχέση με τον Θεό. Στην προσευχή ελευθερωνόμαστε από τη ρουτίνα της γήινης ζωής και υψωνόμαστε στην ανώτερη σφαίρα της ουράνιας ζωής.
Τον Κύριο, που τόσο πολύ επιθυμεί να έχει καθημερινή ζωντανή σχέση μαζί μας, Τον βγάζουμε από τη ζωή μας, Τον καθιστούμε «αργό». Γι’ αυτό πολλοί «Χριστιανοί» υποφέρουν από άγχος και καταθλίψεις, αντί να ζουν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Αυτό που γεμίζει κυριολεκτικά τη ζωή του συνειδητού Χριστιανού είναι η Πατερική ζωντανή επικοινωνία με τον Θεό. Με τη ζωντανή αυτή συνομιλία, ο πιστός μεταφέρεται στην ανώτατη σφαίρα της ζωής. Εκεί ο αγιασμένος και ο πλυμένος, ο καθαρισμένος με το αίμα του Ιησού Χριστού, νιώθει τι σημαίνει ζωή, τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει να είσαι γεμάτος με όλα τα νοήματα και τις ομορφιές και της πρόσκαιρης αυτής ζωής και της επουράνιας. Η πιο όμορφη, η πιο υπέροχη και η πιο ευλογημένη ζωή, είναι η ζωή της καθημερινής ζωντανής επικοινωνίας με τον Θεό.
Μιχάλης Κανταρτζής
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2018
Προσευχή με Ταπείνωση
Η προσευχή χωρίς ταπείνωση είναι δώρο άδωρο. Η ταπείνωση είναι η στολή της Θεότητας. Γι’ αυτό χρειάζονται πολλοί κόποι και προσευχές για την απόκτησή της. Σ’ έναν άνθρωπο εύκολα μπορείς να βρεις μερικές αρετές, δύσκολα όμως θα μπορέσεις να μυρίσεις σ’ αυτόν μυρωδιά από ταπείνωση. Ο διάβολος παντού στις Αγ. Γραφές αποκαλείται ακάθαρτο πνεύμα, γιατί έβγαλε από μέσα του την ταπείνωση και αγάπησε την περηφάνια. Εξάλλου, ποια άλλη ακαθαρσία μπορεί να βγάλει ο άϋλος και ασώματος διάβολος για να ονομασθεί απ’ αυτή ακάθαρτος; Φανερό, λοιπόν, γίνεται ότι για την υπερηφάνειά του ονομάστηκε ακάθαρτο πνεύμα και από καθαρός και φωτεινός άγγελος έγινε ακάθαρτος. «Από τον Θεό υπολογίζεται ακάθαρτος όποιος υψηλοφρονεί», λέει η Αγ. Γραφή. Γιατί πρώτη αμαρτία είναι η υπερηφάνια. Απ’ αυτή ξέπεσαν οι πρωτόπλαστοι. Υπερήφανος ήταν κι ο Φαραώ που έλεγε στο Μωυσή: «Τον Θεό σου δεν Τον ξέρω και στους Ισραηλίτες δε θα επιτρέψω να φύγουν από την Αίγυπτο». Την ταπεινοφροσύνη μάς τη διδάσκει ο Χριστός, την πραότητα ο Δαβίδ και ο Πέτρος μάς λέγει να κλαίμε με δάκρυα ζητώντας συγχώρεση για τ’ αμαρτήματα, που έχουμε κάνει.
Όσοι θέλουν ν’ αρέσουν στον Θεό, οφείλουν να ταπεινώνουν τον εαυτό τους ολόψυχα. Να πιστεύουν ότι είναι κατώτεροι απ’ όλους τους άλλους ανθρώπους και να υποβάλλονται σε θλίψεις και στενοχώριες, γιατί έτσι μόνο θ’ απολαύσουν τα μέλλοντα αγαθά στην αιώνια ανάπαυση. Για την προφύλαξη της ψυχής σου να κλείνεις στα ακάθαρτα πνεύματα την εσωτερική θύρα της καρδιάς σου και να σιωπάς μη σκεπτόμενος τίποτε άλλο από τη γαληνοφόρα ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».
«Αδιαλείπτως Προσεύχεσθε», Σελ. 66, Αγιορείτου Μοναχού
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2018
Γι’ αυτό γονατίζω μπροστά στον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που δίνει ζωή και ύπαρξη σ’ όλα τα όντα, ουράνια και επίγεια. Παρακαλώ το Θεό να ενισχύει πλουσιοπάροχα και δυναμικά με το Πνεύμα Του τον εσωτερικό σας άνθρωπο, να κατοικήσει ο Χριστός στις καρδιές σας με την πίστη, και να είστε ριζωμένοι και θεμελιωμένοι στην αγάπη. Έτσι, θα μπορέσετε μαζί με ολόκληρο το λαό του Θεού να συλλάβετε ποιο είναι το πλάτος και το μήκος, το βάθος και το ύψος του μυστηρίου της σωτηρίας, και να γνωρίσετε την αγάπη του Χριστού, που ξεπερνάει κάθε ανθρώπινη γνώση. Έτσι θα γεμίσει η ζωή σας με την πλούσια χάρη του Θεού. Ο Θεός έχει τη δύναμη να κάνει απείρως περισσότερα απ’ όσα ζητάμε ή σκεφτόμαστε, καθώς η δύναμή Του ενεργεί σ’ εμάς. Ας είναι δοξασμένος παντοτινά μέσα στην εκκλησία και δια του Ιησού Χριστού. Αμήν.
(Προς Εφεσίους 3:14-21)
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2017
Είπε ο Κύριος: «Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί» (Λουκ. 11:9). Εδώ καλούμαστε σε μια ενέργεια που δεν θα γίνει μόνο μια φορά, αλλά θα επαναλαμβάνεται. Η εντολή αφορά ολόκληρη την επίγεια ζωή του ανθρώπου.
«Γιατί όποιος ζητά μ’ αυτόν τον τρόπο παίρνει και όποιος ψάχνει, βρίσκει και όποιος χτυπά την πόρτα ακατάπαυστα, θα του ανοιχθεί . Ο Ουράνιος Πατέρας θα δώσει το Άγιο Πνεύμα σε όσους Του το ζητούν».
Είπε πάλι ο Κύριος: «Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεστε, γιατί δεν ξέρετε πότε θα έρθει ο καιρός». Απαραίτητη είναι, λοιπόν, η επιμελής και άγρυπνη πνευματική εργασία, η αδιάλειπτη προσευχή. «Γιατί δεν ξέρετε πότε θα επιστρέψει ο Κύριος του σπιτιού, το βράδυ ή τα μεσάνυχτα ή στο λάλημα του πετεινού ή το πρωί. Μήπως έρθει ξαφνικά και σας βρει να κοιμάστε» (Μάρκ. 13:35-36).
«Ελάτε σ ’ εμένα», μας καλεί η αγία μητέρα όλων των αρετών, η προσευχή, «ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε» κάτω από το ζυγό των παθών, μέσα στην αιχμαλωσία των πονηρών πνευμάτων, «και είστε φορτωμένοι» με διάφορα αμαρτήματα «κι εγώ θα σας ξεκουράσω. Σηκώστε πάνω σας τον ζυγό μου, και οι ψυχές σας θα βρουν ανάπαυση, οι πληγές σας θα κλείσουν. Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός και μπορεί να θεραπεύσει ακόμα και τις πιο μεγάλες αμαρτίες».
Δεν είναι δυνατόν, σημειώνει ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, να διδαχθεί κανείς την προσευχή μόνο με τα λόγια. Θα τη διδαχθεί από την πείρα και το πένθος. Με συντριμμένο και ταπεινωμένο πνεύμα, λοιπόν, ας αρχίσουμε την άσκηση της προσευχής, ας μπούμε κάτω από τη χειραγώγηση του πένθους. Ο ίδιος ο Θεός «που διδάσκει στον άνθρωπο τη γνώση» και που «δίνει προσευχή στον προσευχόμενο» θα γίνει ο διδάσκαλος της προσευχής μας.
(Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Ασκητικές Εμπειρίες, σελ 204, 205)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2017
1. Δύσκολος ο δρόμος της προσευχής.
Ο άγιος Μάρκος ο ασκητής έλεγε: «Εκείνος που καταφρονεί την εντολή περί προσευχής, πέφτει στα πιο βαριά αμαρτήματα, που σαν δέσμιο - αιχμάλωτο τον παραδίνουν από το ένα κακό στο άλλο». Και πολύ σωστά λέγει ο Ηλίας ο Έκδικος: «Κλειδί της Βασιλείας του Θεού είναι η προσευχή».
Συνεπώς, αν θέλουμε να μη σπαταλήσουμε την ζωή μας στην αμαρτία, έχουμε υποχρέωση να πάρουμε το δρόμο της προσευχής.
2. Χωρίς κόπο και θλίψεις δεν φυτρώνουν στην ψυχή αρετές.
Και όπως το τονίζει πάλι ο άγιος Μάρκος ο ασκητής: «Πρόσεξε, μην κάμεις ποτέ το λάθος ν’ αφήσεις να σου περάσει από το νου η σκέψη ότι μπορεί να αποκτήσεις αρετές χωρίς θλίψεις! Γιατί τότε θα έχεις μια «ανάπαυση», που δεν λέει τίποτε»!
Δεν πρέπει, λοιπόν, να φοβούμεθα τις δυσκολίες και τις πίκρες. Αν υπάρχει σωστή εσωτερική διάθεση δική μας, ο Θεός θα μας βοηθεί. Και εκείνα, που τώρα προσπαθούμε να τα φθάσουμε με τις δικές μας δυνάμεις και τώρα μας φαίνονται αδύνατα, θα τα φθάσουμε με τη δύναμη του Θεού.
3. Όμως, κατά παραχώρηση Θεού, στο έργο της σωτηρίας μας παρεμβαίνει ο εχθρός. Και γι’ αυτό πρέπει να φροντίζουμε να ξέρουμε, τι δυσκολίες πρόκειται να συναντήσουμε. Όχι βέβαια για να φοβηθούμε πιο πολύ, αλλά για να μπορούμε να τις αποφεύγουμε πιο καλά και πιο σωστά.
4. Εκτός όμως από τις δυσκολίες αυτές, που περιμένουν τον κάθε άνθρωπο που οπλίζεται με τη μυστική αυτή διδαχή, πρέπει να περιμένουμε και άλλες δυσκολίες, εκείνες που είναι εντελώς φυσικό να συναντάει ο άνθρωπος στο δρόμο της πνευματικής του ζωής.
5. Οι δυσκολίες αυτές προέρχονται:
• Από τη φαντασία (δηλ. από στραβές μας αντιλήψεις)
• Από τα πάθη μας.
(Πρωθιερέως Βαλεντίνου Σβεβτσίσκι)
Ιούλιος - Αύγουστος 2017
Η προσευχή δεν παύει με την πρωινή άσκηση. Εκείνο που έχει σημασία είναι να μπει σταθερά η προσευχή στη ζωή σου ολόκληρη την ημέρα και να διαποτίζει όλα τα γεγονότα. Ο επίσκοπος του Βλαντιμίρ Θεοφάνης δίνει στον αρχάριο τη συμβουλή να διαλέγει από το Ψαλτήριο μια κατάλληλη μικρή φράση, π.χ. «Κύριε εις το βοηθήσαι μοι σπεύσον» ή «καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός» ή «ευλογητός ει Κύριε» ή οποιαδήποτε άλλη. Στο ψαλτήριο υπάρχει πλήθος από τέτοιες μικρότερες προσευχές ή μεγαλύτερες επικλήσεις και ικεσίες.
Μάιος - Ιούνιος 2017
Να παρακαλούμε κατ’ αρχάς η προσευχή μας να έχει ως αποτέλεσμα να έρθουν σε θεοσέβεια όσοι ζουν και όσοι θα ζήσουν. Εγώ στην προσευχή μου λέω: «Παράτεινον το έλεος Σου τοις γινώσκουσί Σε» και προσθέτω «και τοις μη γινώσκουσί Σε». Ακόμα λέω: «Κύριε, σώσον τους ασεβείς». (Βέβαια η Εκκλησία καλά κανόνισε να λέει «Κύριε, σώσον τους ευσεβείς...», γιατί μπορεί να βρίζουν οι ασεβείς, επειδή προσεύχονται γι’ αυτούς).
Όταν πάλι ο ιερέας λέει «Υπέρ των εντειλαμένων ημίν τοις αναξίοις εύχεσθε υπέρ αυτών», προσθέτω και «υπέρ των μη εντειλαμένων». Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε και γι’ αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε, αλλά και γι’ αυτούς που δεν μας ζήτησαν, και για τους γνωστούς και για τους αγνώστους.
Τόσες χιλιάδες άνθρωποι υπάρχουν που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και σοβαρότερα προβλήματα από αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε. Να κάνουμε προσευχή και για όσους έχουν αδικηθεί, να φανεί το δίκαιο· να δοθεί χάρη στους φυλακισμένους, να πιάσει τόπο η ταλαιπωρία που πέρασαν και να βοηθηθούν. Όταν βάζω ξύλα στη φωτιά, δοξολογώ τον Θεό και λέω: «Ζέστανε, Θεέ μου, όσους δεν έχουν ζεστασιά». Όταν πάλι καίω τα γράμματα που μου στέλνουν, τα διαβάζω και μετά τα καίω, γιατί έχουν και θέματα και απόρρητα και εξομολογήσεις, λέω: «Να τους κάψει ο Θεός όλα τα κουσούρια. Να τους βοηθάει ο Θεός να ζουν πνευματικά και να τους αγιάζει».
Όσιος Παΐσιος
Η επίκληση του ονόματος του Κυρίου
«Όπως όσο πιο πολλή βροχή πέφτει στη γη, τόσο πιο πολύ την απαλαίνει, έτσι και τη γη της καρδιάς μας τη χαροποιεί και την ευφραίνει το άγιο όνομα του Χριστού, όταν φωνάζουμε και το επικαλούμαστε».
(Όσιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)