Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2023
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Με την μελέτη των θείων λόγων μπορείτε να γίνετε άγιοι
Να εντρυφάτε στις Γραφές. Να αγαπήσετε τη μελέτη. Εγώ, όσο ακούω το Ψαλτήρι και τους Κανόνες, τόσο δεν τα χορταίνω. Είναι τόσο πραγματικά και ελκυστικά που δεν έχουν χορτασμό. Να διαβάζετε καθαρά, μία-μία τις λέξεις. Να τις λέτε και να τις ακούτε κιόλας. Αυτό βοηθάει πολύ. Και όπου βλέπετε και υπάρχει πολλή ουσία, να το ξαναδιαβάζετε, για να το καταλάβετε καλύτερα. Εγώ τί να σας πω! Τα ακούω με δίψα, ξανά και ξανά! Γλυκαίνουν την ψυχή.
Εφόσον λοιπόν θα ορέγεσθε, εφόσον θα διαβάζετε, εφόσον θα ακούετε στην εκκλησία τα λόγια των Μηναίων, του Ψαλτηρίου και όλων των βιβλίων της Εκκλησίας μας και θα τα αισθάνεστε, όταν χτυπάει το σήμαντρο, αμέσως θα τρέχετε να ακούσετε το «Εξεγερθέντες του ύπνου προσπίπτομέν Σοι, Αγαθέ» με αγάπη και λαχτάρα. Επανέρχεται τότε η ψυχή στην αρχική της λαμπρότητα, στην αρχέγονη κατάσταση, στο αρχαίο κάλλος.
Τι λέει ο Θεός; «Προς τίνα επιβλέψω, ει μη προς τον πράον και ησύχιον και τρέμοντά μου τους λόγους!» Αυτόν που αγαπάει τους λόγους Του, ο Χριστός τον χαριτώνει και όλα τα καλά γι’ αυτόν γίνονται εύκολα.
Όπως βλέπετε, χωρίς πόλεμο και χωρίς αγώνες αιματηρούς, αγιαζόμαστε. Ευφραίνεται η ψυχούλα μας, ηδύνεται η ακοή μας ακούγοντας τα τροπάρια και κάτι γίνεται μέσα μας. Αυτή η ευχαρίστηση φέρνει θείο ενθουσιασμό και η ψυχή μας γίνεται άξια να δεχθεί την χάρη του Θεού και την αγιάζει ο ίδιος ο Θεός. Εμείς χωρίς την θεία χάρη όσες προσπάθειες και να κάνουμε δεν μπορούμε να αγιασθούμε. Ενώ με τη μελέτη του θείου λόγου μπορούμε απλά και χωρίς κόπο να γίνουμε άγιοι.
(Από το βιβλίο «Βίος και Λόγοι» Γέροντος Πορφυρίου, Ι. Μονή Χρυσοπηγής)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2023
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Πως Να Αγαπάμε
Πρέπει ν’ αγαπήσουμε πολύ τον Χριστό.
Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος. Τον Παράδεισο οι άγιοι τον ζουν από δω. Είμαστε εύκολοι να ευχόμαστε «καλόν Παράδεισον» και μάλιστα οι Μοναχοί το έχουν πολύ πρόχειρο να λένε «καλόν Παράδεισον». Το λένε όμως πολύ τυπικά, χωρίς να ξέρουν τι λένε.
Ο Παράδεισος είναι μέσα μας. Μην περιμένουμε να βρούμε κήπους με ολόδροσα λουλούδια και αηδόνια. Αυτά είναι ανθρώπινες παρομοιώσεις.
Ο Παράδεισος είναι ο Χριστός και όποιος αγαπήσει τον Χριστό και βάλει τον Χριστό μέσα του, έχει τον Παράδεισο. Ζει τότε πράγματα που δεν λέγονται.
Μόνον λέγε: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός».
Τότε δεν έχουμε καμιά λύπη, καμιά στενοχώρια. Θα είμαστε συνέχεια αγαλλώμενοι.
Εγώ γνώρισα στο Άγιον Όρος πολλούς ασκητάς, που πάντα είχαν αγαλλίαση.
Ξέρεις να ψάλλεις; Να μάθεις να λατρεύεις τον Θεό! Να ’ξερες με τι λαχτάρα λένε οι Άγιοι την ευχή!
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Πώς νοιώθουν αυτές τις λέξεις!
Όταν ο Χριστός μπει στην καρδιά, τότε δεν υπάρχουν πάθη, εξαφανίζονται. Πού να βρεις τότε μίση και αντιπάθειες και κατακρίσεις και εγωισμούς;
Έρχεται ο άνθρωπος σε άλλη κατάσταση.
– Γέροντα, πώς θα έρθω στην άλλη κατάσταση;
– Όταν αγαπήσεις πολύ τον Χριστό.
(Από το βιβλίο «Μαθητεύοντας στον Γέροντα Πορφύριο», Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος)
Ιούλιος - Αύγουστος 2023
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Πως Να Αγαπάμε
Το βασικό χάρισμα του πατρός Πορφυρίου ήταν η απέραντη και χωρίς όρια αγάπη του προς τον Χριστό, αλλά και προς τον άνθρωπο. Η θεωρία και η διδασκαλία του ήταν Χριστοκεντρική και Θεανθρωποκεντρική.
Ο θεμελιακός προσανατολισμός του γέροντα ήταν ο Θεός. Τίποτα δεν μεσολαβούσε ενδιάμεσα, τίποτα δεν διέκοπτε αυτή τη σχέση. Δοξολογούσε συνεχώς τον Θεό. Έκρυβε μέσα του μία ανεκλάλητη και απέραντη αγάπη για τον Χριστό. Γι’ αυτό ζούσε μονάχα. Είχε μέσα του τον θείο έρωτα, που ήταν καρπός της μακροχρόνιας άσκησης, της βαθιάς ταπείνωσης και της διαρκούς υπακοής, της “χαρούμενης όμως υπακοής”, όπως συνήθως ο ίδιος υπογράμμιζε.
Ο γέρων Πορφύριος είχε ανακαλύψει και είχε συναντήσει τον Χριστό και ζούσε έτσι αποκλειστικά γι’ Αυτόν, τον μοναδικό του φίλο. Και όπως ο ίδιος έλεγε, όταν βρούμε τον Χριστό, ας είναι και μία σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβόμαστε να φύγουμε για να μη χάσουμε το Χριστό. Αλλά και ο Kύριος από την άλλη μεριά, πού είναι η πηγή της ζωής και της χαράς, είχε εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του γέροντα, τον είχε βοηθήσει με το φως το αληθινό να Tον αναγνωρίσει και να Tον αισθάνεται μέσα του, να βιώνει την παρουσία Tου μέσα στην ψυχή του, να Τον θεωρεί ως φίλο του, ως τον μοναδικό φίλο του.
Λέει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων σε μία μαγνητοφωνημένη ομιλία του: “Έτσι πρέπει να βλέπουμε τον Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Είναι φίλος και το φωνάζει: σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Εγώ βρε δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί Mου τη ζωή.” Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν είναι κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια. Ο Χριστός είναι η ζωή, είναι το παν. Είναι η χαρά, είναι το φως το αληθινό που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά του.
“Αγαπήσατε τον Χριστό και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού.”
(Γέρων Πορφύριος, Γ. Κρουσταλάκη, σελ. 55-57)
Μαΐος – Ιούνιος 2023
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Πως Να Αγαπάμε
Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, αδιαφορώντας για τη στάση τους. Όταν έλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας μιλάνε με καλοσύνη. Θα νιώθομε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους. Είναι εγωισμός να θέλομε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη. Ας μη μας στενοχωρεί το αντίθετο. Ας αφήσομε τους άλλους να μας μιλάνε όπως αισθάνονται.
Ας μη ζητιανεύομε την αγάπη. Επιδίωξή μας να είναι ν’ αγαπάμε και να προσευχόμαστε με όλη μας την ψυχή για κείνους. Τότε θα προσέξομε ότι όλοι θα μας αγαπάνε χωρίς να το επιδιώκομε, χωρίς καθόλου να ζητιανεύομε την αγάπη τους. Θα μας αγαπάνε ελεύθερα και ειλικρινά από τα βάθη της καρδιάς τους χωρίς να τους εκβιάζομε. Όταν αγαπάμε χωρίς να επιδιώκομε να μας αγαπάνε, θα μαζεύονται όλοι κοντά μας σαν τις μέλισσες. Αυτό ισχύει για όλους μας.
Πηγή: Βιβλίο «Βίος και λόγοι» Γέροντος Πορφυρίου
Μάρτιος – Απρίλιος 2023
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Ο Θεός Θα Μας Σώσει Μέσα Από Τη Συμφορά
Βαθιά ήταν η λαχτάρα του Γέροντα να σμιλέψει την άμορφη μάζα του λίθινου εαυτού μας και να μορφώσει το Χριστό μέσα μας κι έτσι να μας μεταμορφώσει. Όλο αυτό γινόταν με ωδίνες τοκετού εκ μέρους του και με ενίσχυση της ελπίδας μας, ώστε ποτέ να μην απελπιστούμε και τα παρατήσουμε.
Τόσο στην προσωπική μας ζωή, όσο και στη ζωή του τόπου μας και της ανθρωπότητας, έβλεπε σημάδια ελπίδας. Ένα βράδυ που του είχαμε εμπιστευθεί τη θλίψη μας και τη στεναχώρια μας για τα όσα συνέβαιναν γύρω μας, μας εκμυστηρεύτηκε:
«Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φθάσει σε μία άθλια κατάσταση. Ο Θεός όμως, μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει ν’ απελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό».