Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2016

Η δύναμη της προσευχής γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν συνοδεύεται από τη νηστεία. Έτσι μεταδίδει στην ψυχή πολύ μεγάλη ενέργεια και δραστηριότητα προς την αρετή. Με την προσευχή, η ψυχή και η διάνοια ευρίσκονται σε εγρήγορση, διαύγεια και ζωηρότητα. Όταν θέλουμε να μιλήσουμε σε κάποιο φίλο μας, τον παίρνουμε ιδιαιτέρως και του λέμε αυτό που έχουμε να του πούμε. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε με τον Θεό. Να μπούμε δηλαδή στο δωμάτιό μας, εκεί όπου υπάρχει ησυχία και με ηρεμία της ψυχής να προσευχηθούμε και θα λάβουμε αυτό που ζητάμε, αν είναι προς το αληθινό μας συμφέρον. Ας σημειωθεί ότι η προσευχή που προέρχεται από ψυχή η οποία έχει διαύγεια πνεύματος, νηφαλιότητα και αισθήματα ευχαριστίας προς τον Θεό, κατορθώνει μεγάλα πράγματα.

Αν δεν λάβουμε αυτό που ζητάμε, τούτο σημαίνει ότι η Θεία Πρόνοια κρίνει ότι δεν είναι προς το συμφέρον μας. Ο Θεός πάντοτε εκπληρώνει τα αιτήματά μας που είναι προς το συμφέρον μας. Αν κάποτε αναβάλλει την ικανοποίηση των αιτημάτων μας, το κάνει όχι για να υποφέρουμε, αλλά για να μένουμε διαρκώς συνδεδεμένοι μαζί Του με τη θερμή και επίμονη προσευχή, διότι όταν αμέσως μας εισακούσει, ίσως να παύσουμε να προσευχόμεθα με θέρμη.

Δεν θα πρέπει να μας φαίνεται αυτό παράξενο, αφού συνέβη και στον Απόστολο Παύλο. Και εκείνος παρεκάλεσε τον Κύριο πολλές φορές και δεν εισακούσθηκε. Παρά ταύτα, όχι μόνον δεν ελυπήθη, αλλά και Τον ευχαρίστησε. «Υπέρ τούτου τρις τον Κύριο παρακάλεσα» (Β’ Κορινθ. 12:8). Και ο Θεός του απάντησε, «αρκεί σοι η χάρις μου», δηλαδή, σου είναι αρκετή η χάρις που σου δίνω».

«Η δύναμη της προσευχής», Αθαν.Ι. Δεληκοστοπούλου, σελ. 10, 11