Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2015

Πρέπει να πιστεύεις ότι εκείνο που λες στην προσευχή σου και το οποίο ζητείς, θα γίνει. Δοξολόγησες τον Θεό και ο Θεός δέχτηκε τη δοξολογία σου. Ευχαρίστησες τον Θεό και ο Θεός δέχτηκε τις ευχαριστίες σου σαν πνευματική ευωδιά. Η δυστυχία μας έγκειται στο ότι έχουμε λίγη πίστη και χωρίζουμε τα λόγια από τα έργα - όπως είναι χωρισμένο το σώμα από την ψυχή, η μορφή από το περιεχόμενο, η σκιά από το σώμα - και την ώρα της προσευχής, όπως και στη ζωή μας, είμαστε σαρκικοί και δεν έχουμε πνεύμα και γι’ αυτό οι προσευχές μας είναι άκαρπες.

Όταν προσεύχομαι πιστεύω απόλυτα:

1) Ότι μόνον ο Θεός υπάρχει και πληροί τα πάντα και βρίσκεται πλησίον μου, έτοιμος να με βοηθήσει.

2) Ότι είμαι εικόνα Του.

3) Ότι ο Θεός είναι άβυσσος ευσπλαχνίας, η πηγή αυτής και ότι Αυτός με έκανε ικανό και μου έδωσε το δικαίωμα και το προνόμιο να προσεύχομαι.

Όταν προσεύχεσαι, είτε μόνο κατά διάνοια, είτε με λέξεις και κατά διάνοια, να είσαι απόλυτα βέβαιος ότι ο Κύριος βρίσκεται πλησίον σου, μέσα σου, και ακούει κάθε λέξη, και αν ακόμα την ακούς μόνο εσύ, και αν ακόμα κατά διάνοια τη λες.

Να μιλάς, λοιπόν, με όλη την καρδιά σου ειλικρινά. Κρίνε τον εαυτό σου επίσης ειλικρινά και μην προσπαθείς καθόλου να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου. Να πιστεύεις ότι ο Κύριος θα σε σπλαχνισθεί και δεν θα μείνεις ασυγχώρητος. Αυτό είναι αλήθεια και επιβεβαιώνεται από την εμπειρία.

Να πιστεύεις και να είσαι βέβαιος (να έχεις τη βεβαιότητα) ότι, όπως είναι εύκολο για σένα να αναπνέεις τον αέρα και μ’ αυτόν να ζεις ή να τρως και να πίνεις, έτσι είναι εύκολο και μάλιστα ακόμα πιο εύκολο για την πίστη σου να παίρνει όλα τα πνευματικά δώρα από τον Κύριο. Η προσευχή είναι το πνευματικό σας φαγητό και ποτό.

(Με ποιον μιλάς ψυχή μου,
Αγ. Ιωάν. της Κροστάνδης σελ. 42,43)