Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2022
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ
Καινούργιο Δημιούργημα
«Όποιος είναι του Χριστού είναι καινούργιο δημιούργημα, τα παλαιά πέρασαν, όλα έγιναν καινούργια»
(Β΄Κορινθ. 5:17)
«Όποιος είναι του Χριστού είναι καινούργιο δημιούργημα, τα παλαιά πέρασαν, όλα έγιναν καινούργια» (Β΄Κορινθ. 5:17)
Η σωτηρία είναι δώρο Θεού και όχι κατόρθωμα του ανθρώπου. Σωζόμαστε δωρεάν, από τη χάρη του Θεού «δια πίστεως» (Εφεσ. 1:8).
Αυτό που προσφέρουμε εμείς για τη σωτηρία μας είναι η πίστη μας. Δεν πρέπει να στηρίζουμε ακόμα και την παραμικρή ελπίδα για τη σωτηρία μας πάνω στα έργα μας. Αυτό, ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, στον ηθικό λόγο Η’, μας εξηγεί: «Ο Θεός σώζει τον άνθρωπο με μετάνοια και πίστη στον Χριστό δωρεάν».
Η Φωνή Κυρίου της 31-7-1983 γράφει: «Η δικαίωση, δηλαδή η σωτηρία που δίνει ο Θεός κατά χάρη, απαιτεί τη δική μας πίστη». Επίσης, «το πλέον, σχεδόν δε και το παν, Θεού εστίν, ημίν δε μικρόν τι αφήκε», θα πει ο Ιερός Χρυσόστομος. Αυτό «το μικρόν τι» είναι η πίστη μας. Με αυτό θέλει πατερικά να τονίσει ότι ο άνθρωπος δεν φτάνει ποτέ σε σημείο που να αξίζει τη δικαίωση και τη σωτηρία, αλλά τη δέχεται δωρεάν, χωρίς να το αξίζει.
Ο απ. Πέτρος, στο δεύτερο κήρυγμά του είπε: «Μετανοήσατε, λοιπόν, και επιστρέψτε στον Θεό, για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας, για να έρθουν καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου» (Πράξεις 3: 19). Μετανοήστε. Αλλάξτε νου (μετά + νοώ), ταπεινωθείτε και ζητήστε τη σωτηρία σας.
Ο δεσμοφύλακας των Φιλίππων ρώτησε τον απ. Παύλο: «Τι να κάνω για να σωθώ;». Μια ερώτηση που σπανίζει σήμερα και ο απόστολος Παύλος δεν του είπε «κάνε καλά έργα για να σωθείς», αλλά «πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό και θα σωθείς κι εσύ και το σπίτι σου». Και πίστεψε ο δεσμοφύλακας και σώθηκε κι αυτός και η οικογένειά του κι έγινε στο σπίτι του δεσμοφύλακα «χαρά μεγάλη» (Πράξεις 16:31-34).
Ο Μέγας Βασίλειος γράφει: «Με την καρδιά του πιστεύει κανείς στον Χριστό και με αυτή του την πίστη έχει τη δικαίωση» (Φωνή Κυρίου 31-7-2008). Ο Άγιος Κλήμης της Ρώμης επίσης γράφει: «Δεν δικαιούμεθα (δεν σωζόμαστε) ούτε για τη σοφία μας ή την ευσέβεια ή τα έργα, τα οποία πράξαμε με καθαρή καρδιά, αλλά με την πίστη, λόγω της οποίας όλους τους απ’ αιώνος ο Παντοκράτωρ Θεός δικαίωσε. (Κορινθίους Α’ επιστολή). Το περιοδικό Σωτήρ, 6-11-1996, γράφει: «Αυτός (ο Χριστός) και μόνον Αυτός μας χαρίζει σωτηρία ολοκληρωτική και αυτής της ζωής και της μελλοντικής».
Η Φωνή Κυρίου πάλι μας το ξαναλέει: «Η σωτηρία είναι δώρο Θεού και όχι κατόρθωμα του ανθρώπου. Σωζόμαστε από τη χάρη του Θεού δια πίστεως. Αυτό που συνεισφέρουμε στην υπόθεση της σωτηρίας είναι η πίστη» (Φωνή Κυρίου, 23-11-2003).
Ο Θεός απέστειλε τον Υιόν Του, ο οποίος με την θυσία Του μας συμφιλίωσε με τον Θεό και μας καλεί να πιστέψουμε για να λάβουμε τη σωτηρία μας. Αυτή παρέχεται δωρεάν, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, παρά με την αναγνώριση και τη βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητας, της ενοχής μας και της ανικανότητας να σωθούμε μόνοι μας. Ο Άγιος Μάρκος ο Αθηναίος λέει: «Ο άνθρωπος σώζεται με ειλικρινή μετάνοια και πίστη στο έργο του Χριστού πάνω στο σταυρό».
Μιχάλης Κανταρτζής
Ιούλιος - Αύγουστος 2022
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ
Καινούργιο Δημιούργημα
«Όποιος είναι του Χριστού είναι καινούργιο δημιούργημα, τα παλαιά πέρασαν, όλα έγιναν καινούργια»
(Β΄Κορινθ. 5:17)
Τι σημαίνει να γίνεις ένα καινούργιο δημιούργημα; Σημαίνει μια ριζική επαναστατική, τέλεια αλλαγή, που συμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου εκείνου, ο οποίος πιστεύει στον Ιησού Χριστό, μετανοεί που ζει μακριά Του, Τον δέχεται μέσα στην καρδιά του και ζει τη ζωή του με πίστη και αφιέρωση σ’ Αυτόν. Το αναφέρει ξεκάθαρα και η ακολουθία του Μυστηρίου του Αγίου Βαπτίσματος. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Ο Χριστός κάνει τον άνθρωπο καινούργιο δημιούργημα.
Το καινούργιο δημιούργημα είναι πλέον καινούργια φύση. Η παλαιά φύση αντιπροσωπεύει την κακή και άσχημη ζωή του παρελθόντος. Κακές εμπειρίες, κακά αισθήματα, κακές σκέψεις, κακές πράξεις και κακές συμπεριφορές, που κάνουν τον άνθρωπο δυστυχισμένο. Αυτή είναι η κατάσταση εκείνου που δεν είναι καινούργιο δημιούργημα. Η αλλαγή της κακής φύσης του ανθρώπου στην καλή φύση του Θεού δεν μπορεί να γίνει από τον ίδιο τον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Μπορεί να γίνει μόνον από τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, τον Παντοδύναμο και Πανάγαθο Σωτήρα της ψυχής μας.
Ο Χριστός μας δίνει τη λύση με την ιστορία του σοφού Φαρισαίου Νικόδημου, στο κατά Ιωάννη άγιο Ευαγγέλιο (κεφ. 3:1-3): «Κάποιος από τους Φαρισαίους που λεγόταν Νικόδημος, άρχοντας των Ιουδαίων, ήρθε στον Ιησού νύχτα και Του είπε: «Διδάσκαλε, ξέρουμε πως ο Θεός σε έστειλε να διδάξεις, γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτά τα θαύματα που κάνεις εσύ, αν ο Θεός δεν είναι μαζί του». Ο Ιησούς του είπε: «Σε βεβαιώνω πως, αν δεν γεννηθεί κανείς άνωθεν, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού».
Αυτή η «άνωθεν» γέννηση είναι το καινούργιο δημιούργημα που κάνει ο Θεός τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος χρειάζεται γέννηση από πάνω, από τον Θεό. Δεν χρειάζεται συμβουλές, ούτε ανθρώπινες προσπάθειες και καλά έργα. Χρειάζεται η δύναμη του Θεού να έρθει στη ζωή του και να τον αλλάξει. Χρειάζεται να γεννηθεί από τον Θεό.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος στο περιοδικό «Πειραϊκή Εκκλησία», στο τεύχος Μαΐου 1977, σελ. 5 γράφει: «Εν ουδενί άλλω εστί σωτηρία». Σωτήρας αληθινός άλλος δεν υπάρχει. Ο Χριστός, ο Νικητής του θανάτου, ο Αναστάς Ιησούς, η αυτοζωή. Αυτός που ήλθε «ίνα ζωήν έχωσιν και περισσόν έχωσιν» (Ιωάν. 10:10).
Είμαστε τα τελειότερα δημιουργήματα της γης και έχουμε αιώνιο προορισμό. Έχουμε όμως αποτύχει να ζούμε ως τα τελειότερα δημιουργήματα, διότι φύγαμε μακριά από τον Δημιουργό μας. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε να επιστρέψουμε στον Θεό. Το περιοδικό «Ζωή» στις 17-12-1989, αναφέρει: «Ο Ιησούς Χριστός ήλθε να μας κάνει νέα ζύμη. Να μας απαλλάξει από την παλαιά ζύμη της κακίας και της αμαρτίας. Να μας κάνει νέο δημιούργημα. Νέους ανθρώπους».
Ο Θεός είναι καλός. Είναι αγάπη. Δεν ευθύνεται που ο καθένας μας τραβάει το δικό του δρόμο της αποστασίας. Ο Χριστός, για να μας σώσει, κατέβηκε στη γη μέσω της ενανθρωπίσεως από την Παρθένο Μαρία, την Θεοτόκο, και ανέβηκε στο σταυρό για να χύσει το αίμα Του για τις αμαρτίες μας. Το πιο όμορφο χωρίο της Αγίας Γραφής μας το εξηγεί αυτό ως εξής: «Τόσο ο Θεός αγάπησε τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Γιο Του τον Μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν, 3:16). Ο Θεός έδωσε το Γιό Του, ώστε εμείς, με μετάνοια, με αναγνώριση της αμαρτωλότητάς μας και με πίστη στον Χριστό, να γίνουμε καινούργιο δημιούργημα.
Μιχάλης Κανταρτζής
Μάϊος - Ιούνιος 2022
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ
Η Άνωθεν Γέννηση
Την κραυγή για τη σωτηρία τη βλέπουμε και στον άσωτο γιο. Όταν συνήλθε είπε: «Θα σηκωθώ και θα πάω στον Πατέρα μου και θα του πω: Πατέρα αμάρτησα στον Θεό και σ’ Εσένα. Δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιός σου» (Λουκάς 15:18-19).
Έτσι αλλάζει ο άνθρωπος: «Θα πάω στον Πατέρα». Και πήγε στον Πατέρα και ο Πατέρας τον δέχτηκε, τον συγχώρησε και του χάρισε μια καινούργια ζωή. Μέσα σε μια στιγμή έγινε ένας καινούργιος άνθρωπος, όπως το ίδιο καινούργιοι άνθρωποι έγιναν ο ληστής στο σταυρό, ο αρχιτελώνης Ζακχαίος, η Μαρία η Μαγδαληνή, ο δεσμοφύλακας των Φιλίππων (στην σημερινή Καβάλα) και τόσοι άλλοι. Κι εμείς που είχαμε την ευλογία να βαπτισθούμε μικροί, τώρα που καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, μπορούμε να πούμε και με τα δικά μας λόγια, τα λόγια που είπε αντί ημών ο νονός ή η νονά μας: «Αποτάσσομαι τον σατανά, συντάσσομαι με τον Χριστό!!». Και όταν μπει ο Χριστός στην καρδιά, τότε όλα αλλάζουν.
Έχεις, αγαπητέ μου, μια τέτοια στιγμή στη ζωή σου ή μια περίοδο που ένιωσες να γίνεται τεράστια αλλαγή μέσα σου; Έχει γίνει αυτή η ριζική αλλαγή στη ζωή σου; Ο άνθρωπος που δεν έχει την εμπειρία της «άνωθεν γέννησης», της αναγέννησης, είναι νεκρός, είναι πεθαμένος. Αυτό το είπε ο πατέρας του Ασώτου Υιού στους δούλους του: «Ο γιός μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε από τον Πατέρα». Γλεντούσε και διασκέδαζε. Ήταν όμως πνευματικά νεκρός, ψυχικά νεκρός, εσωτερικά νεκρός, ουσιαστικά νεκρός, όπως ο σύγχρονος άνθρωπος που ζει μακριά από τον Θεό.
Και πως αναστήθηκε; Μετανοώντας.
Ο αείμνηστος μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έγραψε: «Η μετάνοια εξασφαλίζει τη χάρη του Θεού και την αναζωογονεί». Η μετάνοια, η αλλαγή του νου (μετα-νοώ, δηλαδή αλλάζω νου), όπως και η πίστη στον Χριστό, κάνουν τον άνθρωπο ένα καινούργιο δημιούργημα. Το αναφέρουμε και νωρίτερα: «Όταν κάποιος ανήκει στο Χριστό είναι μια καινούργια δημιουργία. Τα παλιά πέρασαν, όλα έχουν γίνει καινούργια» (Β΄ Κοριν. 5:17).
Ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα ανανεώνει το μυαλό του ανθρώπου, ώστε να παράγει σκέψεις καλές, σωστές, χρήσιμες. Ο Ιερός Χρυσόστομος βροντοφωνάζει: «Η μετάνοια είναι είσοδος Παραδείσου». Ο Χριστός και μόνον ο Χριστός ανανεώνει τον μετανοημένο άνθρωπο, ώστε να παράγει αγάπη, καλοσύνη, συμπόνια, υπομονή, χαρά και ειρήνη.
Μάρτιος - Απρίλιος 2022
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ
Θέλεις να γεννηθείς άνωθεν;
Η άνωθεν γέννηση είναι η αναγέννηση που κάνει ο Θεός στη ζωή του ανθρώπου, ο οποίος ειλικρινά μετανοεί για την αμαρτωλή του ζωή και πιστεύοντας στο έργο του Χριστού στο Σταυρό, επιθυμεί να γίνει συνειδητό και ενεργό μέλος της Εκκλησίας, που είναι το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας περιγράφουν αυτή την ξαναδημιουργία του ανθρώπου με τα παρακάτω λόγια: «Ανόρθωση, αποκατάσταση, αναστοιχείωση, μεταποίηση, αναπτέρωση, ανάπλαση, αναμόρφωση, ανακαίνιση, καινή κτίση, ανακεφαλαίωση, αναγέννηση, νέα ζωή, αληθινή ζωή» (Βλέπε Φωνή Κυρίου, 10-11-1985).
Ο σύγχρονος άνθρωπος καλείται υπεύθυνα να διαλέξει: Ή να συνεχίζει να ζει, όπως ζει, μακριά από τον Θεό και να πληρώνει κάθε μέρα το κόστος της εκλογής του ή να πει: «Τέρμα στη ζωή αυτή. Στρέφομαι στον Χριστό και ζω σύμφωνα με τις εντολές Του».
Γράφει πάνω σ’ αυτό η Φωνή Κυρίου της 22-2-1989: «Όπως ο απ. Παύλος, έτσι και οι Άγιοι γνωρίζουν από προσωπική εμπειρία, ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Σωτήρ του κόσμου. Όποιος έχει προσωπική πείρα της σωτηρίας του Χριστού, όποιος έχει αναγεννηθεί, είναι ο πραγματικός, ο αληθινός, ο γνήσιος Χριστιανός».
Αν ο άνθρωπος δεν αναγνωρίσει ότι, παρά τις επιτυχίες του σε πολλούς τομείς της ζωής του, έχει αποτύχει να ζει ήρεμος, ευτυχισμένος, ικανοποιημένος, χωρίς άγχος και ψυχικά βάρη και δεν ζητήσει τη βοήθεια του Θεού να τον ξαναδημιουργήσει, θα συνεχίσει να ζει στην εσωτερική ψυχική μιζέρια και απόγνωση. Τη στιγμή που ο άνθρωπος σοβαρεύεται, γίνεται μέσα του ένας διανοητικός και συναισθηματικός αγώνας. Ο άνθρωπος αναλογίζεται και αποφασίζει να μετανοήσει, ζητά συγχώρηση και ο Θεός τον συγχωρεί και τον κάνει ένα καινούργιο δημιούργημα. Αποφασίζει με το μυαλό του και με την καρδιά του ν’ αλλάξει ζωή, να στραφεί στον Θεό. Και για να πραγματοποιήσει την απόφασή του αυτή απαιτείται: μετάνοια, λύπη και ντροπή για όσα έκανε και για όποιον αδίκησε, λύπησε ή δεν συγχώρησε. Λύπη, επίσης για τα τόσα χρόνια που έζησε μακριά από τον Θεό, προσβάλλοντας την αγαθότητα του Ουράνιου Πατέρα, την αγάπη του Χριστού που την ζωή Του έδωσε για μας, την χάρη του Αγίου Πνεύματος που επιθυμεί να καθαρίσει τις καρδιές μας, ώστε να κατοικήσει μέσα μας ολόκληρη η Αγία Τριάδα.
Την κραυγή αυτή για τη σωτηρία, τη βλέπουμε και στον άσωτο γιο. Όταν συνήλθε, είπε: «Θα σηκωθώ και θα πάω στον Πατέρα μου και θα του πω: Πατέρα αμάρτησα στον Θεό και σ’ εσένα. Δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιός σου» (Λουκάς 15: 18-19).
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2022
Η Αναγέννηση
Η ολοκληρωτική Αλλαγή
Πώς ο άνθρωπος αναγεννιέται;
Την απάντηση μας την δίνει η παραβολή του Ασώτου Υιού (Λουκάς 15:11-32). Ο άσωτος γιος κάποια μέρα συνήλθε και αποφάσισε να γυρίσει στον πατέρα του, ομολογώντας την αμαρτία του και ζητώντας από τον πατέρα του να τον συγχωρήσει και να τον δεχτεί. Συγκεκριμένα είπε: «Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω, Πατέρα αμάρτησα» (Λουκάς 15:18). Και αυτό ακριβώς έκανε. Ο πατέρας του, που εδώ μας οδηγεί στον Πατέρα Θεό, τον δέχτηκε και είπε τα καταπληκτικά χαρακτηριστικά λόγια: «Ο γιός μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε» (Λουκάς 15:24). Αυτό που είπε ο πατέρας για τον άσωτο γιό του, ισχύει για τον κάθε άνθρωπο που με μετάνοια και συντριβή επιστρέφει στο ουράνιο Πατέρα Θεό και ζητάει τη σωτηρία του.
Η αναγέννηση του ανθρώπου είναι υπόθεση μιας στιγμής ή μιας μικρής περιόδου. Σε μια στιγμή σώθηκε η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, ο πρώην αρχιτελώνης Ζακχαίος, η Σαμαρείτισσα (η μετέπειτα Αγία Φωτεινή), ο Δεσμοφύλακας των Φιλίππων, ο Ληστής στο σταυρό. Ο Θεός όρισε, ώστε ο άνθρωπος να μετανοήσει για τις αμαρτίες του και την αμαρτωλή στάση του απέναντί Του και με πίστη στο απολυτρωτικό έργο του Χριστού στο σταυρό να ζητήσει τη σωτηρία του. Στην Φωνή Κυρίου 23 Ιανουαρίου 2005 διαβάζουμε: «Δεν υπάρχει αμαρτωλός που να μετανόησε και να μη σώθηκε. Αποκλείεται η απελπισία και η απώλεια για τον αμαρτωλό που πιστεύει στο Χριστό».
Ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης Προκόπιος Παπαθεοδώρου στο βιβλίο του: «Η Σωτηρία υπό το φως της Αγίας Γραφής», σελ. 155, γράφει: «Η Σωτηρία του ανθρώπου είναι χάρις, δωρεά που αποκτάται με την πίστη. Ο Θεός έστειλε τον Υιό Του, ο οποίος με τη θυσία Του μας τακτοποίησε με το Θεό και μας καλεί να πιστέψουμε για να πάρουμε σωτηρία. Αυτή προσφέρεται δωρεάν χωρίς κανένα αντάλλαγμα, παρά μόνο με την αναγνώριση και τη βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητας και ενοχής του ανθρώπου και της ανικανότητάς του να σωθεί μόνος του και δια της πίστης».
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Αυτός που δεν δικαιώνεται με τα έργα αλλά με την πίστη, έχει καύχημα προς τον Θεό, ότι χωρίς έργα, ενώ ήταν μυριάδες φορές υπεύθυνος, ο Θεός όχι μόνο τον απάλλαξε από την κόλαση, αλλά και τον έκανε δίκαιο-σωσμένο».
Η σωτηρία, λοιπόν, η αναγέννηση, η άνωθεν γέννηση, είναι προσωπική υπόθεση. Ο μακαριστός πρώην Σεβ. Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Ειρηναίος, στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του λέει: «Το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η προσωπική αναγέννησή μας, η δυνατότητα να αναγεννηθούμε, να γίνουμε νέοι άνθρωποι και αναγεννημένοι».
Η ζωή μετά την αναγέννηση του ανθρώπου είναι μια ζωή γεμάτη από τον καρπό του Αγίου Πνεύματος: «Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστοήθεια, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια» (Γαλ. 5:22).
Είναι, λοιπόν, μεγάλη ανάγκη ο σύγχρονος ταλαιπωρημένος άνθρωπος να αναγεννηθεί. Να ζητήσει ταπεινά με μετάνοια και πίστη ο Θεός να τον αναγεννήσει, να τον κάνει έναν καινούργιο άνθρωπο, να έρθει στη ζωή του μια ριζική, θαυμαστή και ολοκληρωτική αλλαγή.
Μιχάλης Κανταρτζής