Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2016

Καθηγητής των κοινωνικών σχέσεων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης απεκάλυψε μερικά ενδιαφέροντα και ενοχλητικά γεγονότα, σχετικά με την επιρροή της τηλεόρασης πάνω στον τρόπο που μαθαίνουν τα παιδιά.

Μερικές από τις αποκαλύψεις αυτές είναι:

1. Η τηλεόραση μικραίνει την ευρύτητα της προσοχής των παιδιών.

2. Η τηλεόραση διαβρώνει τη γλωσσολογική δύναμη και την ικανότητά τους να κρατήσουν το μαθητικό συμβολισμό.

3. Η τηλεόραση εξαλείφει τη γραμμή μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενηλίκων.

4. Η τηλεόραση προκαλεί στα παιδιά αυξημένη ανησυχία για διαφορετικές ικανοποιήσεις.

5. Όσο περισσότερο τα παιδιά παρακολουθούν τηλεόραση τόσο χειρότερα αποτελέσματα έχουν στα διαγωνίσματα.

Μεταξύ της ηλικίας των 6 και 8 ετών, ο μέσος όρος του παιδιού ξοδεύει από 1.000 έως 6.000 ώρες μπροστά στη τηλεόραση.

Ας κοιτάξουμε γιατί και πώς η τηλεόραση πληγώνει τη γλωσσολογική ικανότητα ενός παιδιού.

Η τηλεόραση είναι ουσιαστικά ένα ορατό μέντιουμ (ΤΕΛΕ-ΒΙΖΙΟΝ). Αν και χρησιμοποιείται ο λόγος, η εικόνα είναι που μεταβιβάζεται στη σκέψη. Παρακολουθώντας εικόνες, δεν απαιτείται υψηλό επίπεδο εμπειρίας φανταστικών εικόνων.

Όταν το παιδί κοιτάζει την τηλεόραση, η μια σύνθετη ιδέα διαδέχεται την άλλη. Η τηλεόραση δεν είναι μια παθητική εμπειρία. Οποιοσδήποτε μπορεί να δει την ψυχική υπερένταση ενός παιδιού, όταν αυτό παρακολουθεί το κακό. Όταν το παιδί βλέπει ένα δράμα, μαθαίνει ότι αυτό που χρειάζεται μια μεγάλη περίοδο χρόνου και σκληρή δουλειά για να γίνει κατανοητό, εκπληρώνεται μέσα σε μισή ώρα. Έτσι το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αγώνας και προσπάθεια, γιατί βλέπει ότι όλα γίνονται στη στιγμή.

Το ελάχιστο που μπορούμε να πούμε είναι ότι η πραγματική ζωή και η μάθηση παίρνουν χρόνο και προσπάθεια. Αυτό δεν το διδάσκει η τηλεόραση.