Ιούλιος - Αύγουστος 2015

Δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει και τις αδυναμίες του. Επομένως και ο άνδρας και η γυναίκα, που ξεκινούν να βιώσουν το μυστήριο της αγάπης μέσα στο γάμο, έχουν σημεία αδύνατα, τα οποία αν δεν αντιμετωπιστούν με αγαπητική υπομονή και ανοχή, θα δημιουργήσουν προβλήματα στις σχέσεις του ζεύγους. Για τις περιπτώσεις αυτές ισχύει ο αποστολικός λόγος: «Ανεχόμενοι αλλήλους εν αγάπη». Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος. Όπως λοιπόν θέλουμε ο άλλος να ανέχεται και να υπομένει τις αδυναμίες μας, έτσι κι εμείς πρέπει να υπομείνουμε τις δικές του.

Πολύ θα μας βοηθήσει να παρατηρούμε τα θετικά στοιχεία του συντρόφου μας, να τα εκτιμούμε και να χαιρόμαστε γι’ αυτά. Έτσι με χαρά και αγάπη θα υπομένουμε τα κάποια αρνητικά του σημεία. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, κατά τον λόγον του γέροντος Παϊσίου, «αν ο ένας από τους δύο συζύγους ζει πνευματικά, τότε και δίκιο να έχει, δεν έχει – κατά κάποιον τρόπο – δίκαιο. Διότι, σαν πνευματικός άνθρωπος που είναι, πρέπει να αντιμετωπίσει μία αδικία πνευματικά,… να βλέπει τι αναπαύει τον άλλον».

Υπάρχουν περιπτώσεις ζευγαριών που έφθασαν στα πρόθυρα του χωρισμού από λάθη και αμαρτίες του ενός, αλλά η αγαπητική υπομονή και συγχωρητικότητα που έδειξε ο άλλος, σε συνδυασμό με το πνευματικό πυροβολικό της επιπόνου προσευχής, έσωσαν την οικογένεια από βέβαιη διάλυση και έζησαν όλοι το θαύμα μιας θαυμαστής αλλοιώσεως με τη χάρη του Χριστού.

Βέβαια, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η υπομονή που σώζει είναι αυτή που πηγάζει από την αγάπη και όχι από την ανάγκη. Διότι και ο υπάλληλος, όταν υπομένει τον εργοδότη του για να μην τον απολύσει, κάνει υπομονή, η οποία όμως δεν τον ελευθερώνει από τις δύσκολες εσωτερικές καταστάσεις που ζει. Για να υπομένεις τον άλλον πρέπει να τον πονέσεις, έλεγε ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος. Και άλλοτε τόνιζε μ’ ένα χαριτωμένο λογοπαίγνιο: «Ο Χριστός δεν είπε ο υπομείνας εις θέρος (μέχρι το καλοκαίρι…), αλλά ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται».

(Το μυστήριο του γάμου, Ιερομ. Γρηγορίου, σελ. 34, 35)