Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2014

Tο παιδί έχει ανάγκη από πολλή αγάπη και στοργή και από πολλή καθοδήγηση. Θέλει να καθίσεις κοντά του, να σου πει τα προβλήματά του, να το χαϊδέψεις, να το φιλήσεις. Όταν το μικρό παιδί είναι καμιά φορά ανήσυχο και κάνει σκανταλιές, αν το πάρει η μάνα στην αγκαλιά, το χαϊδέψει και το φιλήσει, ηρεμεί, γαληνεύει. Αν χορτάσει στοργή και αγάπη όταν είναι μικρό, ύστερα έχει δύναμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής.

Σήμερα όμως, τα περισσότερα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους για λίγο το βράδυ και δεν χορταίνουν αγάπη. Πολλές φορές οι γονείς που είναι εκπαιδευτικοί ή γιατροί και ασχολούνται στη δουλειά τους με παιδιά, δίνουν τη στοργή τους στα ξένα παιδιά και, όταν γυρίζουν στο σπίτι, δεν έχουν στοργή για τα δικά τους παιδιά. Είναι κουρασμένοι. Έχει τελειώσει πια η μπαταρία. Ο πατέρας από τη μια μεριά ξαπλώνει στην πολυθρόνα, παίρνει και την εφημερίδα να διαβάσει κανένα νέο και δεν ασχολείται καθόλου με τα παιδιά. Πάει κοντά του το παιδάκι και αντί να του μιλήσει, αντί να το χαϊδέψει λίγο, το διώχνει. Η μάνα από την άλλη πάει να ετοιμάσει κάτι για φαγητό, οπότε ούτε αυτή δεν ευκαιρεί να ασχοληθεί με τα παιδιά, κι έτσι τα καημένα μεγαλώνουν στερημένα από αγάπη. Ή βλέπεις, μερικοί αξιωματικοί, που είναι συνηθισμένοι να επιβάλλουν αυστηρές τιμωρίες στους φαντάρους όταν δεν υποτάσσονται, θέλουν και στην οικογένεια να επιβάλλουν στρατιωτική πειθαρχία και φέρονται σκληρά στα παιδιά τους ή δίνουν χαστούκια για το παραμικρό. Ή μερικοί δικαστικοί, όταν το παιδί κάνει καμιά ζημιά, κάνουν ό,τι και στο δικαστήριο. Δεν φέρονται στα παιδιά με στοργή και αγάπη, γι’ αυτό μετά και αυτά έχουν ψυχολογικά προβλήματα.

(Γέρων Παΐσιος σελ.37)