Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2015
14 Σεπτεμβρίου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ο πόνος και η πίκρα για την καταστροφή της ελληνικής Μικράς Ασίας και το ξερίζωμα των Ελλήνων από την πατρίδα τους, όσων γλίτωσαν από το θάνατο, δεν θα σβήσουν ποτέ.
Οι αγώνες και οι πολιτιστικές κατακτήσεις του Ελληνισμού της Ανατολής αποτελούν επιτεύγματα, που επηρέασαν όλη τη Δύση. Εδώ δημιούργησαν το έργο τους οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι στην προχριστιανική εποχή, αλλά και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας της χριστιανικής περιόδου.
Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου ζουν και μεγαλουργούν από τον 14ο αιώνα κάτω από την κυριαρχία και το φόβο του Τούρκου και το όνειρό τους είναι η ελευθερία. Η κατάσταση όμως άλλαξε ριζικά, όταν ο Κεμάλ συνέλαβε ένα σχέδιο εξόντωσης των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Θέτει σε εφαρμογή, στα βάθη της Ασίας, τα τάγματα εργασίας και θανάτου, όπως τα έλεγαν, για να αφανίσει από την πείνα, την εργασία και το κρύο τους Έλληνες, ηλικίας 18-45 ετών.
Ο ελληνικός στρατός φτάνει στη Σμύρνη το 1919, την απελευθερώνει, όπως και άλλες περιοχές όπου επικρατούσε το ελληνικό στοιχείο από τα πανάρχαια χρόνια. Οι Τούρκοι, συνεχίζοντας το καταστρεπτικό τους έργο, άλλους Έλληνες αιχμαλωτίζουν και άλλους βασανίζουν και τους οδηγούν στην εξορία.
Το τέλος του δράματος δεν άργησε να έρθει. Το 1922 η νικηφόρα προέλαση του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία κράτησε περίπου τρία χρόνια. Ύστερα, όμως, ήρθε η συμφορά. Το σπάσιμο του μετώπου, η υποχώρηση, η άγρια σφαγή των Ελλήνων, η αιχμαλωσία και το ολοκαύτωμα της Σμύρνης.
Κάθε Μικρασιάτισσα και μια τραγική ιστορία, απίστευτη στον κοινό νου. Το ελληνικό στοιχείο, μετά το σπάσιμο του μετώπου, κατευθύνεται στη θάλασσα, κυρίως στη Σμύρνη. Οι μαρτυρίες των προσφύγων είναι συγκλονιστικές. Διαβάζουμε: «Κείνη τη μέρα έκαναν άνω κάτω όλα τα σπίτια για να βρουν άνδρες. Η κουνιάδα μου έκρυβε το γιο της. Το έμαθαν. Την έπιασαν και τη χτυπούσαν κάτω στις πατούσες. Πονούσε εκείνη και φώναζε. Εκείνος όμως δεν μπορούσε να βλέπει να δέρνουν ανηλεώς τη μάνα του και φανερώθηκε».
Έχει και η Μικρά Ασία το δικό της «ΖΑΛΟΓΓΟ». Η μάνα Μικρασιάτισσα, κορυφαία της τραγωδίας του Ελληνισμού, με σφιγμένα τα χείλη και την ψυχή στο στόμα, αφήνοντας συχνά άταφους νεκρούς, είδε τον άντρα της να φεύγει αιχμάλωτος, έζησε τον τρόμο των Τούρκων, είδε τα παιδιά της μερόνυχτα να σφάζονται, άφησε το σπιτικό της να ρημάξει και πήρε το δρόμο της προσφυγιάς.
Έχει διατυπωθεί η εκτίμηση ότι η μικρασιατική καταστροφή είναι η μεγαλύτερη καταστροφή στην ελληνική ιστορία. Εις βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας προωθήθηκε μια πολιτική συστηματικής γενοκτονίας, σύμφωνα με τη σύμβαση της 9-12-1948 του ΟΗΕ, γι’ αυτό και η 14η Σεπτεμβρίου τιμάται ως “Ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας”. Προσευχή μας στον Θεό, η Πατρίδα μας ποτέ να μην ξαναζήσει ανάλογες συμφορές και καταστάσεις.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός