Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2013
Δόλιος είναι ο λόγος που σκοπό έχει να προκαλέσει κάποιο κακό, κάποια συγκεκριμένη βλάβη και ζημιά στον άλλο άνθρωπο. Δόλιος λόγος είναι η συκοφαντία, η ψεύτικη κατηγορία, η διαβολή, η δυσφήμιση. Η συκοφαντία είναι μια σκοτεινή πράξη, που έχει σκοπό να κλονίσει την υπόληψη του άλλου, να καταρρακώσει την τιμή του, να εξευτελίσει τον ίδιο, την οικογένειά του, τα παιδιά του, ακόμη και τα άψυχα πράγματα, όπως τα υπάρχοντα και την περιουσία του. Οι ευσεβείς άνθρωποι όλων των εποχών μαζί με τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης παρακαλούν τον Θεό: «Κύριε, ρύσαι την ψυχήν μου από χειλέων αδίκων και από γλώσσης δολίας» και «λύτρωσέ με από συκοφαντίας ανθρώπων» και εύχονται «από μάστιγος γλώσσης σε κρύψει», δηλαδή ο Θεός να σε σκεπάζει και να σε φυλάττει από την μάστιγα της συκοφαντικής και δόλιας γλώσσας, γιατί όλοι γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να αποκατασταθεί η υπόληψη εκείνου που συκοφαντήθηκε. Είναι πολλά τα δάκρυα των συκοφαντημένων, γράφει ο σοφός Εκκλησιαστής, ώστε δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος να τους παρηγορήσει. Η πικρία είναι βαθιά, ο ψυχικός πόνος μεγάλος, γι’ αυτό ο ίδιος ο Θεός αναλαμβάνει την προστασία του αδικουμένου από τον συκοφάντη. Ο Θεός θα ταπεινώσει το συκοφάντη και ο Θεός να σε φυλάει «από διαβολής γλώσσης αλλοτρίας».
Η περιγραφή της γλώσσας του συκοφάντη προκαλεί φόβο. Πρόκειται για μια γλώσσα που τρυπά σαν φαρμακερό βέλος και τραυματίζει βαθειά την υπόληψη του άλλου. Μια γλώσσα που πληγώνει και εξευτελίζει, χωρίς πολλές φορές να υπάρχει η δυνατότητα άμυνας και υπεράσπισης. Τα δόλια ρήματα του στόματος του συκοφάντη περισσεύουν σε κακία και αναισχυντία και έχουν μια έντονη πλοκή δολιότητας και κακότητας. Δεν είναι λόγια τίμια, λόγια ειλικρίνειας και ευθύτητας, αλλά λόγια γεμάτα πικρία και δόλο, υστεροβουλία και υποκρισία.
(Γεωργ. Σπ. Κωτσάκη ΛΟΓΟΣ, σελ. 61-62)
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2013
Ο άνθρωπος που απελπίζεται δεν υπολογίζει τον Θεό σαν την μοναδική δύναμη που μπορεί να τον βοηθήσει σ’ οποιαδήποτε δύσκολη στιγμή της ζωής του.
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2013
Η νηστεία έχει τη δύναμη σε άλλον να καταστέλλει τις πυρώσεις και τις κινήσεις της σάρκας, σε άλλον να καταπραΰνει το θυμό, από άλλον να διώχνει τον ύπνο, σε άλλον να διεγείρει την προθυμίαν για το καλό, άλλου να καθαρίζει το νου και να τον ελευθερώνει από τους πονηρούς λογισμούς, άλλου να δαμάζει τη γλώσσα, να τη συγκρατεί και να μην την αφήνει καθόλου να λέει λόγια ανωφελή και άσχημα.
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2013
Δεν είναι ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο με τη δύναμή σου. Δεν είναι ότι κρατάς το μαγικό ραβδί που όλα τα διορθώνει, αλλά είναι αυτή η «μικρή ενέργεια» που ίσως ανακουφίσει για λίγες στιγμές έναν συνάνθρωπό σου. Μια αγκαλιά που δίνεται στην ώρα της. Ένας ευγενικός λόγος. Ένα «σ’ αγαπώ» που ηχεί από ειλικρινή χείλη. Ένα συγνώμη που ζητάς με απλότητα. Να μερικές από τις «μικρές ενέργεις» που μπορεί ν’ ανακουφίσουν έναν απλό συνοδοιπόρο της ζωής σου.
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2013
Στο έντυπο της «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ» της 25/8/2013 αναφέρονται τα εξής:
Ο Απ. Παύλος μάς λέει επιγραμματικά ότι «θεμέλιον άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά το κείμενον, ός έστιν Ιησούς Χριστός» (Α’ Κορινθ. 3:11). Δηλαδή, κανείς, ούτε άγγελος ούτε άνθρωπος δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο και να αντικαταστήσει το μοναδικό θεμέλιο της Εκκλησίας, που είναι ο Χριστός.
Πρώτον, διότι Εκείνος θεμελίωσε τη σωτηρία των ανθρώπων με τη θεία Του γέννηση, το αίμα της θυσίας Του επί του σταυρού και τη ζωηφόρο ανάστασή Του. Δεύτερον, διότι Εκείνος απέστειλε το Πνεύμα το Άγιο, που συγκροτεί όλο το θεσμό της Εκκλησίας. Και τρίτον, ως Υιός του Θεού του ζώντα, αιώνιος και ατελεύτητος, έχει εξασφαλίσει την αιώνια διάρκεια της Εκκλησίας. Το βιβλίο των Παροιμιών στην Παλαιά Διαθήκη, αναφερόμενο στη σοφία του Θεού, γράφει χαρακτηριστικά: «Προ του αιώνος εθεμελίωσέ με» (8:23). Και τι σοφότερο του Θεού από την Εκκλησία Του;
Έχοντας, λοιπόν, κατά νου τα παραπάνω λόγια από την ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ, καταλαβαίνουμε πως πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο πρέπει να κτίζουμε όλη τη ζωή μας και μάλιστα με ό,τι το πιο πολύτιμο μπορούμε, δηλαδή σαν να κτίζαμε με πολύτιμες πέτρες και μέταλλα (διαμάντια, ζαφείρια, χρυσό, πλατίνα, ασήμι) και όχι με φτηνά υλικά, όπως ξύλα και χόρτα. Να διαπνέονται τα έργα μας από πίστη και αγάπη, από υπομονή και πραότητα, συγχωρητικότητα και ανεξικακία. Ας αποτινάξουμε από τη ζωή μας τα μίση, την κατάκριση, την έλλειψη συγχωρητικότητας, τη μέθη και την απιστία.
Κυριάκος Γεννάδης
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2013
Πρόκειται για το πλέον διαδεδομένο και συνεχώς διαπραττόμενο λάθος του ανθρώπινου λόγου.
Κατάκριση είναι «το κατά του απόντος αδελφού λαλείν επί σκοπώ του διαβάλλειν αυτόν, καν αληθές ή το λεγόμενον» κατά τον ακριβή ορισμό του Μ. Βασιλείου. Είναι η σκληρή κρίση, η κακή και άδικη κρίση που γίνεται με σκοπό να εκθέσει, να μειώσει, να εξευτελίσει τον άλλον. Είναι η αποδοκιμασία του άλλου να τον ψέγεις και να τον επιτιμάς και μάλιστα με αυστηρότητα, όταν είναι παρών ή όταν απουσιάζει, το να καταφέρεσαι εναντίον του, να περιγράφεις πράξεις, λόγια, έργα που είπε και έκανε, προκειμένου να μειώσεις την τιμή και την υπόληψή του.
Παραπλήσιο με την κατάκριση είναι η καταλαλιά, η κακογλωσσιά, η γλωσσοφαγιά που λέει ο λαός, η κατηγορία κατά του άλλου που προέρχεται είτε από ζήλεια είτε από φθόνο. Και η μεν ζήλεια προκαλεί καταλαλιά, γιατί αυτός που ζηλεύει επιθυμεί να έχει τα αγαθά που έχει ο άλλος, όποια και αν είναι αυτά, έστω και αν ο ίδιος έχει πιο πολλά και πιο ωραία αγαθά. Αλλά και ο φθόνος προκαλεί κακογλωσσιά, γιατί ο φθονερός θέλει το κακό του άλλου και λέγοντας κακά λόγια πιστεύει ότι του κάνει κακό.
Τόσο η κατάκριση όσο και η καταλαλιά αποδοκιμάζονται από τον Λόγο του Θεού: «αποθέμενοι ουν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλιάς», μας προτρέπει ο απ. Πέτρος (Α’ Πέτρου 2:1). Ο δε απ. Παύλος γράφει στους Κορινθίους: «Φοβούμαι μήπως ελθών ούχ οίους θέλω εύρω υμάς, καγώ ευρεθώ υμίν οίον ου θέλετε, μη πως έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσεις, ακαταστασίαι» (Β’ Κορινθ. 12:20). Και ο αδελφόθεος Ιάκωβος προτρέπει «μη καταλαλείτε αλλήλων αδελφοί» (Ιάκ. 4:11).
(Γ. Σπ. Κωτσάκη «ΛΟΓΟΣ», σελ. 53)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2013
Άλλο ένα καλοκαίρι πέρασε και βρισκόμαστε πάλι στο φθινόπωρο. Η ανεμελιά της εξοχής και των διακοπών ανήκει πια στο παρελθόν. Ανανεωμένοι βρισκόμαστε μπροστά σε μια καινούρια εκκλησιαστική χρονιά.
Έχουμε αναμφισβήτητα πολλά να σκεφτούμε και να κάνουμε μέσα στο χρόνο μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Δεν πρέπει να πούμε ότι αρχίζει η καθημερινότητα και η ρουτίνα της ζωής μας με τόσα και τόσα προβλήματα. Από εμάς εξαρτάται, τη ζωή μας να μην την κάνουμε βαρετή καθημερινότητα, αλλά μια ζωή με χαρά, με δημιουργία και προσφορά. Δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Η κάθε μια μέρα μας πρέπει να είναι ανεπανάληπτη, όχι αντίγραφο και απομίμηση της προηγούμενης.
Οι δυσκολίες της σημερινής ζωής είναι πολλές. Είναι ανάγκη πρώτα να στραφούμεπερισσότερο στον Θεό και μετά, με τη δύναμη που θα πάρουμε μέσα από τη συνεχήπροσευχή μας, να πλησιάσουμε περισσότερο το συνάνθρωπό μας. Μην τυποποιούμεμε κανέναν τρόπο τις εκδηλώσεις της ζωής μας. Κάθε περίσταση έχει τις πνευματικέςαπαιτήσεις της, αλλά «η χάρις του Θεού, η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» επενεργεί στη σκέψη μας και δίνει το φωτισμό για μια σωστή τοποθέτηση.
Η ζωή μας δεν είναι ένα πέρασμα δίχως νόημα και σκοπό. Στόχος μας πρέπει να είναι να περάσουμε από τη ζωή αυτή, σύμφωνα με τα «πιστεύω» μας.
Η σωστή προσαρμογή στη ζωή και στα προβλήματά της είναι ο βασικός παράγοντας της ψυχικής και σωματικής υγείας, με συνέπεια την εσωτερική γαλήνη και στις πιο τρικυμισμένες περιστάσεις της ζωής. Έτσι, απαραίτητη είναι η οργάνωση της ζωής μας και η συνειδητή ανασύνταξη πάνω σε στόχους που για την ανθρώπινη ζωή έταξε ο Θεός. Γράφει ο φιλόσοφος Μισέλ ντε Μονταίν: «Ο άνθρωπος δεν πάσχει τόσο από όσα συμβαίνουν γύρω του, όσο από τη γνώμη που σχηματίζει γι’ αυτά που συμβαίνουν. Και αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο, από τον τρόπο που σκέπτεται».
Κάθε μέρα προσπαθούμε να τρέφουμε το σώμα μας. Χρειάζεται να στέκεται ζωντανό και όρθιο. Η ψυχή μας όμως δεν χρειάζεται τροφή; Πώς θα σταθεί όρθια για να αποδώσει; Για να ανταποκριθεί στο μεγάλο της προορισμό; Συνειδητά πρέπει να τρεφόμαστε με τα νάματα της θείας αλήθειας και να ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα του ουρανού. Να είμαστε βέβαιοι ότι πάντα βαδίζει στο πλευρό μας ο αναστημένος Ιησούς, αρκεί μέσα από την αδιάλειπτη προσευχή μας να Τον ζητούμε ως αρχηγό της ζωής μας.
Έτσι, ας οπλιστούμε με νέες δυνάμεις για καινούριες πνευματικές κατακτήσεις. Οι καιροί είναι δύσκολοι, ο κόσμος έχει ανάγκη. Ας δώσουμε νόημα στην ύπαρξή μας, όσο ζούμε στη γη με τη βοήθεια πάντα του Αναστημένου Χριστού.
Καλό και ευλογημένο Φθινόπωρο.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Ιούλιος - Αύγουστος 2013
Παρότι το κάπνισμα επιβαρύνει με υπέρογκες δαπάνες υγείας τον δημόσιο κορβανά, η πολιτεία εξακολουθεί να μη λαμβάνει σοβαρά μέτρα για τον περιορισμό του και η χώρα μας κατατάσσεται έκτη στον κόσμο σε κατανάλωση προϊόντων καπνού. «Οι Έλληνες παραμένουν θεριακλήδες σε πείσμα της οικονομικής κρίσης, με το 63% των ανδρών και το 41% των γυναικών να καπνίζουν, όταν το αντίστοιχο ποσοστό των καπνιστών στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη δεν υπερβαίνει το 36% για τους άνδρες και το 8% για τις γυναίκες», δηλώνει στην “ F.S.” ο αντιπρόεδρος της ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, Στέφανος Φούσας, με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του καπνίσματος. Ο κ. Φούσας επισημαίνει πως, εξίσου ανησυχητικά είναι τα στοιχεία για τη διάδοση του καπνίσματος στη νέα γενιά, καθώς το 14% των κοριτσιών και το 17% των αγοριών στην Ελλάδα ηλικίας μόλις 13-15 ετών ανάβουν τακτικά τσιγάρο, όταν για τα κορίτσια το αντίστοιχο ευρωπαϊκό ποσοστό είναι 11%.
Η νικοτίνη σε αριθμούς:
Το 13% του πληθυσμού της Ελλάδας είναι ενεργοί καπνιστές. Το κάπνισμα πενταπλασιάζει τον κίνδυνο αθηροσκλήρωσης.
5-10 χρόνια ζωής χάνει κάθε καπνιστής.
4.000 ουσίες περιέχει η κάφτρα του τσιγάρου, εκ των οποίων οι 250 είναι καρκινογόνες.
3,5 εκατομμύρια ανθρώπους σκοτώνει ετησίως το κάπνισμα στον κόσμο, εκ των οποίων οι 600.000 είναι παθητικοί καπνιστές.
3,27 % δις ευρώ κοστίζει ετησίως το κάπνισμα στον ελληνικό δημόσιο κορβανά.
Το συνολικό άμεσο ιατρικό κόστος ανέρχεται σε: 1.76 δις ευρώ ετησίως.
1.800 ευρώ το χρόνο εξοικονομεί ένας καπνιστής που κάπνιζε ένα πακέτο την ημέρα, αν το κόψει.