Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
Οι εικόνες που βλέπουμε καθημερινά στις οθόνες των τηλεοράσεων, αλλά και τα ρεπορτάζ που ακούμε για χιλιάδες πρόσφυγες που κατακλύζουν τις ακτές των νησιών μας, πραγματικά μας συγκλονίζουν. Άνθρωποι δυστυχισμένοι προσπαθούν να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο ή ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Κουβαλάνε μαζί τους αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής, που ξαφνικά, μέσα σε λίγα λεπτά, γκρεμίστηκε. Ζητάνε να επουλώσουν τις αγιάτρευτες πληγές τους από τη βία του πολέμου και της απάνθρωπης κτηνωδίας. Πλάθουν όνειρα για μια διαφορετική εικόνα ζωής από αυτή που γνώρισαν.
Πολλή είναι η συζήτηση για τον τρόπο που οι συνειδητοί Χριστιανοί μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτούς τους «επαίτες», που βρίσκονται στην πόρτα μας και ζητούν μια ευκαιρία για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους στην «πολιτισμένη» Ευρώπη. Η πρόκληση πραγματικά είναι μεγάλη και η ευκαιρία μοναδική. Πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε την υπέρβαση και να βγούμε από τη βολή μας, για να υπηρετήσουμε, με κάθε τρόπο, ανθρώπους που είναι δυστυχισμένοι και πληγωμένοι …από τη μοίρα τους; Πώς θα γίνουμε οι Καλοί Σαμαρείτες για να τιμήσουμε στη ζωή μας πρώτα τον Θεό; Πώς θα κτίσουμε γέφυρες που θα ενώσουν ανθρώπους από διαφορετικές φυλές και από διαφορετικές θρησκείες;
Ο πρώτος που έκτισε τη γέφυρα της αγάπης και της σωτηρίας δεν ήταν άνθρωπος. Ήταν ο ίδιος ο Θεός και αυτό ποτέ να μην το ξεχνούμε. Εκείνος θέλησε και βρήκε τον τρόπο να γίνει ένας ξένος, φτωχός και άστεγος ανάμεσά μας. Άγγιξε έτσι τη δική μας ανάγκη, ανοίγοντας τη δική Του αγκαλιά στο σταυρό του Γολγοθά.
Γι’ αυτό, πιστεύουμε ότι μας δίνεται μια ευκαιρία ζωής, σ’ εμάς που εμπιστευόμαστε στον Χριστό, να δείξουμε την αγάπη Του, όταν τολμήσουμε να κάνουμε κάποια βήματα.
• Να απελευθερωθούμε, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, από κάθε φόβο και προκατάληψη για όλους αυτούς που είναι διαφορετικοί από εμάς.
• Να δεχτούμε την ποικιλομορφία της μιας και μόνης Εκκλησίας του Χριστού, που περιλαμβάνει ανθρώπους από διαφορετικά έθνη, από κάθε φυλή και γλώσσα.
• Να αποφασίσουμε να προσευχηθούμε για όλους αυτούς που χρειάζονται τη βοήθειά μας, γι’ αυτούς που παίρνουν αποφάσεις και γι’ αυτούς που υπηρετούν στην πρώτη γραμμή.
• Ν’ αρχίσουμε να βοηθούμε, στους τομείς που μπορούμε, με την εθελοντική μας προσφορά, με την παρουσία μας ή με τη στήριξη δράσεων που δίνουν το μήνυμα της ελπίδας και της χριστιανική αγάπης στα διάφορα μέρη της πατρίδας μας.
• Να αρνηθούμε τα μηνύματα που έχουν προκαταλήψεις και δισταγμούς, για να μπορέσουμε να υψώσουμε τη σημαία της ειρήνης, της φιλίας και της αγάπης Εκείνου που πρώτος μας αγάπησε.
Η δημιουργική αντίδραση συνειδητών Χριστιανών πιστεύω ότι είναι να ξανακτίσουμε γέφυρες αγάπης. Γέφυρες που θα μεταφέρουν την αγάπη του Χριστού σε ανθρώπους που δεν την γνώρισαν, αλλά την έχουν πραγματικά ανάγκη.
Ας τολμήσουμε και ας προσπαθήσουμε λοιπόν…
Δημ. Κοντογούρης
Να δοξάζεις τον Θεό που σου έδωσε ζωή και να προσπαθείς να Τον ευχαριστείς για την ζωή που σου έδωσε, φροντίζοντας να την αξιοποιήσεις
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
“Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ότι ώφθης επί της γης ως άνθρωπος δι' ημάς;”Εκστατικά στεκόμαστε μπροστά στο ασύλληπτο μυστήριο: Ο ενανθρωπίσας Θεός, ο Ιησούς Χριστός, έλαβε την ανθρώπινη φύση για να μας αγιάσει με την αγιότητά Του, να μας λυτρώσει με το αίμα Του και να μας δώσει ζωή με το θάνατό Του. Σε κάθε περίπτωση, σκεφτόμαστε με τον Υμνωδό τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσαμε να δώσουμε ως αντάλλαγμα των δικών Του ευεργεσιών. Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα του θείου δώρου που πρόσφερε ο Θεός στον άνθρωπο. «Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωκε τον Υιόν Του τον Μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει εις αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης 3:16).
Γι’ αυτό ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει τα Χριστούγεννα “γενέθλιον ημέρα της ανθρωπότητος”. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας τονίζουν πως ό,τι συντελείται στη Βηθλεέμ είναι ένα θαυμαστό ιστορικό γεγονός, που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας καινούριας ζωής, μιας μεγάλης αλλαγής για όλους τους ανθρώπους.
Έχει βαθύτατο θεολογικό νόημα. Αποκαλύπτει την αλήθεια για τον Θεό, για τη ζωή και το θάνατο. Άλλαξε την πορεία της ιστορίας και την όψη του κόσμου. Αν ο Χριστός δεν προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση για να την μεταμορφώσει και να την αγιάσει, θα ήταν αδύνατη η σωτηρία του ανθρώπου.
Η γέννηση του Κυρίου έγινε το κέντρο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η ιστορία χωρίστηκε στα δύο. Τα πάντα καθορίζονται από τότε με το π.Χ. και το μ.Χ. Ο Χριστός ήρθε να φέρει το φως σε αυτούς που ζούσαν στο σκοτάδι και τη σωτηρία σε αυτούς που ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο. Και ήλθε τη στιγμή που ο Θεός είχε ορίσει, γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Όταν όμως έφτασε η ώρα που είχε καθορίσει ο Θεός απέστειλε τον Υιό Του. Γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχτηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν υπόδουλοι στο νόμο για να γίνουμε παιδιά του Θεού» (Γαλάτας 4:4,5). Γεννήθηκε ως άνθρωπος στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Μόνον οι απλοϊκοί βοσκοί είχαν την ευλογία να πληροφορηθούν το θαύμα και να προσκυνήσουν τον ενανθρωπίσαντα Θεό. Ο Χριστός έγινε όμοιος με εμάς, για να γίνουμε και εμείς όμοιοι με Εκείνον. Μας έφερε δώρα προσωπικά, ανεκτίμητης αξίας! Την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, τη συμφιλίωση με τον ουρανό, την ελευθερία και τη σωτηρία μας.
Σήμερα η εποχή μας έβγαλε τον Χριστό από τη ζωή του ανθρώπου. Ο ταλαίπωρος άνθρωπος ψάχνει με λανθασμένους τρόπους να βρει την ειρήνη και το αληθινό νόημα της ζωής του. Προσπαθεί μόνο μέσα στα υλικά αγαθά να γιορτάσει τα Χριστούγεννα. Μόλις όμως περάσουν, πέφτει πάλι στην αναζήτηση, στη θλίψη, στον πόνο.
«Θεέ μου σε παρακαλούμε, αυτά τα Χριστούγεννα βοήθησέ μας να Σου προσφέρουμε σαν μοναδικό δώρο την καρδιά μας και τότε θα νιώσουμε αληθινά Χριστούγεννα. Ας γίνουν οι καρδιές μας ταπεινές φάτνες για να μπει ο Χριστός».
Τότε θα σκεφτούμε καλύτερα για τα φτωχικά σπίτια, για εκείνους που ζουν μόνοι, για τα παιδιά χωρίς προστασία, για τους ασθενείς. Ας ζήσουμε το βαθύτερο νόημα της γιορτής αυτά τα Χριστούγεννα. Ας ανάψει στην καρδιά μας η αληθινή αγάπη που δεν φοβάται καμία θυσία, που δεν υπολογίζει κανέναν κόπο.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
Πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο. Να λύνεις κάθε δεσμό αδικίας. Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σου έκανε και ξέχασε αυτά που σου χρωστάει.
Η νηστεία σας να είναι καθαρή από δικαστικές πράξεις και προστριβές. Κρέας δεν τρως, αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Νηστεύεις το κρασί, αλλά είσαι σπάταλος στις αδικίες. Περιμένεις να έρθει το βράδυ για να φας, αλλά ξοδεύεις όλη την ημέρα σου στα δικαστήρια. Αλλοίμονο σε κείνους που δεν μεθάνε από κρασί, αλλά από τις αδικίες.
Μ. Βασίλειος
Ιούλιος - Αύγουστος 2015
Η αρετή αυτή σχετίζεται με το άνοιγμα της καρδιάς μας, την αύξηση της χωρητικότητάς της. Είναι ανάγκη να χωρούν μέσα μας οι άλλοι, να χωρούν τα όσα έχουν κάνει εις βάρος μας, ακόμη και οι δικαιολογίες τους, έστω κι αν δεν μας φαίνονται και τόσο επαρκείς ή αληθινές. Να μπορεί να χωράει κάθε αδυναμία τους.
Κάνουμε τόση πάλη πολλές φορές να δεχθούμε τους άλλους όπως είναι! Διότι έχουμε την απαίτηση να είναι όπως εμείς θέλουμε. Αυτό όμως δεν γίνεται. Κάτι κακό μας κάνουν, συνειδητά ή ασυναίσθητα. Κάποια παράξενη συνήθεια έχουν. Ενδεχομένως κάποιους τρόπους διαφορετικής αγωγής από τους δικούς μας, κάποιες εξωτερικές συνήθειες που δεν μας ταιριάζουν, κάποιες αδυναμίες, κάποιες εκφράσεις της πεπτωκυίας, της πεσμένης αμαρτωλής φύσεως του ανθρώπου έχουν κι αυτοί, όπως αναντίρρητα έχουμε κι εμείς. Μας καλεί, λοιπόν, ο Θεός να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βάλουμε μέσα τους συνανθρώπους μας όπως είναι, να τους αγαπήσουμε σαν αδελφούς μας.
Από το βιβλίο: «ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής: Από το καθ’ ημέραν στο καθ’ ομοίωσιν»
Μάιος - Ιούνιος 2015
Πανδοχείο για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, ιατρείο ψυχών και σωμάτων, τόπος ανανήψεως και αναρρώσεως, είναι η αγία μας Εκκλησία. Οι πόρτες της είναι πάντα για όλους ανοιχτές. Όλους τους δέχεται και όλους τους φροντίζει.
Μάρτιος - Απρίλιος 2015
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού είχε ως συνέπεια να δώσει τιμή και αξία στη γυναίκα. Πρώτες μάρτυρες της ανάστασης ήσαν οι μυροφόρες γυναίκες, μεταξύ αυτών και η Μητέρα του Ιησού, η Υπεραγία Θεοτόκος. Αξιώθηκαν πρώτες οι μυροφόρες να ακούσουν από το στόμα του αγγέλου την ανάσταση του Θεανθρώπου, να δουν και να ακούσουν τον αναστημένο Χριστό και να μεταδώσουν το χαρμόσυνο μήνυμα στους μαθητές του, γεγονός το οποίο αναφέρουν και οι τέσσερεις ευαγγελιστές: «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένο; Ηγέρθη ουκ έστιν ώδε» (Μάρκος: 16 1-8).
Οι γενναίες και ευλογημένες αυτές γυναίκες, «όρθρου βαθέως», δηλ. με τα βαθιά χαράματα, ήλθαν στον τάφο του Ιησού, για να αλείψουν το σώμα Αυτού με αρώματα. Και ενώ μελαγχολικές σκέψεις κυριαρχούν στο μυαλό τους και τις απασχολεί σοβαρά η έλλειψη σωματικής δύναμης για να αποκυλήσουν τον βαρύ λίθο που έφραζε τον τάφο, αντικρίζουν ένα καταπληκτικό θέαμα. Ο βαρύς λίθος ήταν αποκυλισμένος και το μνημείο άδειο. Ο λευκοφορεμένος άγγελος, που καθόταν δεξιά του μνημείου, τις πληροφορεί για την ανάσταση του Ιησού. Μετά από λίγο βλέπουν μπροστά τους τον αναστάντα Χριστό, λέγοντας σ’ αυτές: «Χαίρετε». Αξιώνονται πριν από τους μαθητές του Ιησού να δουν τον αναστάντα και πρώτες αυτές να δεχθούν τον θείο χαιρετισμό. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός αυτό.
Με αφορμή τις μυροφόρες, η γυναίκα πλέον ανασύρεται από το περιθώριο της ζωής και αναδεικνύεται άξια προσωπικότητα. Δεν είναι πια δούλη, όπως την ήθελε ο παλαιός ειδωλολατρικός κόσμος. Με την προβολή των θεϊκών χαρισμάτων της, πήρε την θέση που της αξίζει μέσα στην κοινωνία και στην οικογένειά της. Το έργο της, έργο αρχόντισσας και δέσποινας μαζί, την κατέστησε «βασίλισσα» του σπιτιού. Οι μυροφόρες γυναίκες, οι ευγενικές και γενναίες αυτές ψυχές, με τις αρετές τους μας δείχνουν την αληθινή ομορφιά της ζωής. Και μείς σήμερα μπορούμε να μιμηθούμε τις αρετές των μυροφόρων, ιδίως την αγάπη που είχαν στον Χριστό.
Παρ. Μπαούρδας
Μάρτιος - Απρίλιος 2015
Ο πανηγυρισμός του Πάσχα συνεχίζεται καθόλη την εβδομάδα που το ακολουθεί, την Διακαινήσιμο, τη νέα εβδομάδα. Όλη αυτή λογίζεται ως μία πασχάλιος ημέρα, κατά την οποία «αυτήν την ζωηφόρον ανάστασιν εορτάζομεν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού», κατά το Συναξάρι. Η Διακαινήσιμη εβδομάδα στην αρχαία Εκκλησία ήταν και η πρώτη εβδομάδα του εκκλησιαστικού έτους, αφού ως αρχή του εθεωρείτο η μεγάλη Κυριακή του Πάσχα. Καθόλη την εβδομάδα μπορούμε να τρώμε απ’ όλα.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2015
Ένας καινούργιος χρόνος ξετυλίγεται μπροστά μας. Μια νέα περίοδος που έχει τις δικές της απαιτήσεις. Ένα στάδιο για την πραγμάτωση των σκοπών μας, των ονείρων μας.
Συνηθίζουμε να κάνουμε σχέδια για τη ζωή μας. Από πολύ νωρίς στην ιστορία των πολιτισμών, ο χρόνος απασχόλησε τον άνθρωπο. Η σύγχρονη Φυσική θεωρεί ότι ο χρόνος είναι συνάρτηση της εμπειρίας της ζωής μας πάνω στη γη και μεταβάλλεται, συμπαρασύροντας στη μεταβολή και τις εμπειρίες μας.
Πέρα από τη φυσική εκτίμηση του χρόνου, το μέγεθος αυτό στην καθημερινότητα της ζωής έπαιξε σημαντικό ρόλο, αφού συνδέθηκε αναπόσπαστα με τη βιολογική μας ύπαρξη, την εναλλαγή των εποχών. Η ζωή μάς δίνει κάθε φορά, με την είσοδο του νέου χρόνου, μια καινούργια ευκαιρία για να ξανακοιτάξουμε το παρελθόν, μια καινούργια ώθηση για να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας και να συνειδητοποιήσουμε τις αποφάσεις μας, ατενίζοντας το μέλλον. Διαπιστώνουμε ότι, στο τέλος, όλα εξαρτώνται από το πώς διαχειριστήκαμε το παρόν, που τόσο γρήγορα γίνεται παρελθόν. Αυτό το παρόν θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε χωρίς καμία αναβολή.
Έτσι, στην κάθε στιγμή δίνουμε ένα νόημα, δεν είμαστε άλογα πλάσματα. Ο Θεός μας έπλασε με νου, συνείδηση και ψυχή! Είμαστε πλασμένοι με αισθήματα και συναισθήματα με σκέψη, αρχές και κανόνες, με δυνατότητα να παίρνουμε αποφάσεις.
Όμως ο “οδοδείκτης” είναι σαφής. “Εγώ είμαι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή” θα μας υπενθυμίζει πάντα ο Αρχηγός της πίστεώς μας. Πόσες φορές δεν μεμψιμοιρούμε και παραπονιόμαστε επειδή οι συνάνθρωποί μας δεν μας έδειξαν κατανόηση. Πόσο πράγματι θέλουμε να μας αγαπούν! Όμως εμείς, πόσο άραγε προσφέρουμε και πόσο αγαπάμε; Η μικρότητα και η φιλαυτία, πόσο τάχα μας αφήνει να κινηθούμε σε μια ανιδιοτελή προσφορά; Ο Κύριος είπε: “Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως”.
Ας επανέλθει στη ζωή μας ο σεβασμός προς το συνάνθρωπό μας, η αρετή εκείνη που υπήρξε το θεμέλιο του πολιτισμού όλων των εποχών.
Είμαστε ο καθένας μας το πρόσωπο για τον οποίο ο Θεάνθρωπος γεννήθηκε, έπαθε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε. Εύχομαι να αναστηλώσουμε και πάλι την ανθρώπινη κοινωνία που βαδίζει προς τη διάλυση. Με όπλα την προσευχή, την αγάπη, την ταπείνωση, ας αγωνιστούμε όλα αυτά να γίνουν πράξη.
Ηλιοπούλου Φωτεινή,
Εκπαιδευτικός
«Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Μην τους καταδικάζετε, για να μη σας καταδικάσει κι εσάς ο Θεός. Συγχωρείτε, για να σας συγχωρήσει κι εσάς ο Θεός. Δίνετε, για να σας δώσει κι εσάς ο Θεός. Η δωρεά του θα είναι πλούσια, άφθονη, τέλεια και ξέχειλη· γιατί, ό,τι μέτρο χρησιμοποιείτε για τους άλλους, το ίδιο θα χρησιμοποιήσει και για σας ο Θεός» (ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 6:37-38).