Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2016

Τα πολλά λόγια, η πολυλογία, τα απερίσκεπτα λόγια, τα άστοχα και απρόσεκτα λόγια, μόνο προβλήματα και ακαταστασίες δημιουργούν. Και τούτο διότι «εκ πολυλογίας ουκ εκφεύξη αμαρτία» (Παροιμ. 1:19). Είναι αδύνατον να ομιλεί κανείς συνέχεια, να λέει ό,τι του έρχεται στα χείλη και να μην πέφτει στα λάθη του λόγου. Ο Μ. Βασίλειος τονίζει ότι κάθε λόγος που δεν βοηθά στην πνευματική ωφέλεια και οικοδομή της πίστεως, είναι αργολογία, ακόμη και όταν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι ο λόγος αυτός είναι καλός.

Τέτοιοι είναι οι λόγοι που πικραίνουν, που εκθέτουν, που αποκαλύπτουν μυστικά, που πληγώνουν και τραυματίζουν ψυχικά τον άλλον. Λόγια που λέγονται άκαιρα, άνευ λόγου, χωρίς νόημα, χωρίς ηθικό κριτήριο, χωρίς ντροπή. Συζητήσεις ατελείωτες, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σκοπό και στόχο, χωρίς αιτία και προηγούμενη σκέψη.

Ο λόγος του Θεού μάς προειδοποιεί για το μέγιστο κίνδυνο που διατρέχει όποιος λέει πολλά και απερίσκεπτα λόγια. «Ο πλεονάζων λόγω βδελυχθήσεται», δηλ. όποιος ομιλεί πολύ και δεν βάζει χαλινό στη γλώσσα του, αυτόν θα τον βαρεθούν και θα τον αποστραφούν οι άνθρωποι. Είναι χαρακτηριστικό του άμυαλου και ανόητου ανθρώπου, γράφει ο Εκκλησιαστής, το να λέει πολλά λόγια: «άφρων πληθυνεί λόγους» (Εκκλησ. 1:14). Ο ασύνετος άνθρωπος, επειδή δεν έχει τίποτε ωραίο και υψηλό μέσα του, συνέχεια πολυλογεί και γεμίζει τους άλλους με ατέλειωτες ανοησίες.

Όποιος αγαπά την ζωή του και θέλει την ψυχική του ηρεμία, πρέπει να κάνει οικονομία στα λόγια του και να μη λέγει πολλά άκαιρα και επικίνδυνα, που πιθανόν να προκαλέσουν ζητήματα. «Ο αγαπών ζωής φείδεται στόματος αυτού» (Παροιμ. 16:17).

«ΛΟΓΟΣ», Γεωρ. Σπ. Κωτσάκη, σελ. 108,109