«Αλίμονό μου αν δεν πίστευα πως του Κυρίου τ’ αγαθά στη γη των ζωντανών θα δω. Στον Κύριο έλπιζε, ας έχει θάρρος η καρδιά σου και γενναιότητα. Ναι, έλπιζε στον Κύριο»
«Παφλάζουν τα νερά του ωκεανού και ταράζονται. Φουσκώνουν και τραντάζουν τα βουνά. Μαζί μας είν’ ο Κύριος του σύμπαντος, πύργος για μας ο Θεός του Ιακώβ»
«Έχοντας, λοιπόν, γύρω μας μια τόσο μεγάλη στρατιά μαρτύρων, ας τινάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο, και την αμαρτία που εύκολα μας εμπλέκει, κι ας τρέχουμε με υπομονή το αγώνισμα του δύσκολου δρόμου που έχουμε μπροστά μας. Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί»
«Αφήστε όλες σας τις φροντίδες σ’ αυτόν, γιατί αυτός φροντίζει για σας»
«Τι να προσθέσουμε σ’ αυτά; Όταν είναι ο Θεός με το μέρος μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας»;
Εμείς είμαστε πολίτες του ουρανού, από όπου περιμένουμε να έρθει ο Σωτήρας μας, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός θα μεταμορφώσει το φθαρτό μας σώμα και θα το κάνει όμοιο με το δικό του ένδοξο σώμα.
«Φοβού τον Θεόν και φύλατε τας εντολάς αυτού. Τούτο είναι το παν του ανθρώπου» (Εκκλησιαστής 11:13)
«Να μην ξεχνάς πως κάθε τι ανθρώπινο δεν είναι ποτέ σταθερό. Γι’ αυτό να αποφεύγεις την υπερηφάνεια όταν όλα πάνε καλά στη ζωή σου, καθώς και τη στενοχώρια όταν όλα έρχονται ανάποδα», είπε κάποτε ο σοφός Ισοκράτης. Σοφά λόγια, όμως δεν μας φαίνονται και πρωτάκουστα. Τα έχει πει η Αγία Γραφή πολύ πιο μπροστά και πιο ολοκληρωμένα. «Η υψηλοφροσύνη του πνεύματος προηγείται της πτώσεως» (Παροιμίες 16:18), είπε ο Σολομώντας, προχωρώντας έτσι μακρύτερα απ’ τον Ισοκράτη και δακτυλοδείχνοντας τους καρπούς της υπερηφάνειας. Ενώ ο Απ. Παύλος τονίζει πάλι «εμείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα. Διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα τα δε μη βλεπόμενα αιώνια». (Β΄ Κορ. 4:18). Ευτυχισμένος ο άνθρωπος όταν είναι ταπεινός, όταν αρκείται σε όσα έχει, όταν υπομένει ό,τι ο Θεός επιτρέπει στη ζωή του και όταν αποβλέπει για όλα στον Χριστό!
«Ο Θεός, αδελφοί, μας έδειξε το έλεός Του. Σας παρακαλώ, λοιπόν, να Του προσφέρετε όλον τον εαυτό σας θυσία ζωντανή, άγια, ευπρόσδεκτη στον Θεό. Αυτή είναι η πραγματική σας λατρεία. Μην προσαρμόζεστε στη νοοτροπία αυτού του κόσμου, αλλά να μεταμορφώνεστε συνεχώς προς το καλό, αποκτώντας το νέο φρόνημα του πιστού. Έτσι θα μπορείτε να διακρίνετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το καλό και ευάρεστο στον Θεό και τέλειο».
Ρωμ. 12: 1-2